Po przeczytaniu tego tomu mam mieszanie uczucia. Końcówka co prawda bardzo mi się podobała i lepszej nie mogło być, ale myślę, że autor mógł troche skrócić wprowadzenia do tego tomu. Strasznie mi się dłużyło i nie raz nużyło. Udało się przebrnąć. Opisy walk, też pozostawiały wiele do życzenia. Długo się zastanawiałem jaką dać ocenę tej powieści.
Ale były rzeczy, który bardzo mnie poniosły. Sama fabuła dobrze pomyślana, podobnie jak poprzednie tomy. Kreacja postaci, można się do nich przywiązać.
Brakowało mi więcej akcji, w której byśmy mogli jeszcze bardziej poznać czarne charaktery. Wielki plus dla autora, za filozofię Elfów i rozmowy o życiu, istnieniu czy religii. Czytając tę powieść dało mi to wiele do myślenia.
Pomimo tych paru mankamentów ową powieść mogę polecić.
6/10

Po przeczytaniu tego tomu mam mieszanie uczucia. Końcówka co prawda bardzo mi się podobała i lepszej nie mogło być, ale myślę, że autor mógł troche skrócić wprowadzenia do tego tomu. Strasznie mi się dłużyło i nie raz nużyło. Udało się przebrnąć. Opisy walk, też pozostawiały wiele do życzenia. Długo się zastanawiałem jaką dać ocenę tej powieści.
Ale były rzeczy, który...

To już oficjalne. Wątki miłosne w książkach McKirnana są najbardziej nudnymi i niewiarygodnymi historiami jakie w życiu przeczytałam. Gwynny I Faeril oficjalnie zakochali się w sobie po 3 sekundach i to już od razu na całe życie. Jednie jako tako wiarygodne było Riatha i Urus byli w miarę do uwierzenia tylko dlatego, że autor oszczędził nam szczegółów jak się poznali.
Mój drugi zarzut polega na rozpoczęciu wątków. Mam wrażenie, że autor w każdej kolejnej książce próbuje czegoś, co zadziałało w poprzedniej. Na przykład z "Smoczym Kamieniu" świetnie sprawdziło się wprowadzenie akcji jakby "od środka", czyli poznajemy bohaterów już na kóryms etapie wyprawy, a dopiero później cofamy się w czasie, żeby zrozumieć po co wyruszyli. Tym razem się nie udało: było za dużo imion, wtrąceń w innym języku i zupełnie mnie to zgubiło.
Jednak dalsze watki w książce były już bardzo znośne i całkiem dobrze się bawiłam czytając je. Liczyłabym jedynie na ciekawą kontynuacje po takim, a nie innym zakończeniu.

To już oficjalne. Wątki miłosne w książkach McKirnana są najbardziej nudnymi i niewiarygodnymi historiami jakie w życiu przeczytałam. Gwynny I Faeril oficjalnie zakochali się w sobie po 3 sekundach i to już od razu na całe życie. Jednie jako tako wiarygodne było Riatha i Urus byli w miarę do uwierzenia tylko dlatego, że autor oszczędził nam szczegółów jak się poznali.
Mój...

Od razu zaznaczam, że nie dotrwałam do końca książki, więc moja opinia może być niesprawiedliwa. Być może parę rozdziałów dalej akcja się rozkręca, ale nie miałam tyle samozaparcia, by to sprawdzić.
Sięgając po tę pozycję, wiedziałam, że nie będzie to literatura najwyższych lotów, ale aż takiego grafomaństwa się nie spodziewałam. Narracja prowadzona chaotycznie, autor sypie nazwami, które nic czytelnikowi nie mówią, każąc się domyślać, czy to imię, nazwa geograficzna, czy może narodowość. Zdania są rozwlekłe, przeładowane przymiotnikami, a dialogi budzą pusty śmiech... Nie wiem, w jakim stopniu to wina pisarza, a w jakim tłumacza, ale tego właściwie nie da się czytać! Odniosłam wrażenie, że autor ma głowę pełną pomysłów, ale umiejętności pisarskich nie ma za grosz. Ze względu na te pierwsze próbowałam dać książce szansę, ale moja cierpliwość w pewnym momencie się wyczerpała.

Od razu zaznaczam, że nie dotrwałam do końca książki, więc moja opinia może być niesprawiedliwa. Być może parę rozdziałów dalej akcja się rozkręca, ale nie miałam tyle samozaparcia, by to sprawdzić.
Sięgając po tę pozycję, wiedziałam, że nie będzie to literatura najwyższych lotów, ale aż takiego grafomaństwa się nie spodziewałam. Narracja prowadzona chaotycznie, autor sypie...

Książka nie byle jaka. Nad jej sensem trzeba się nieźle zastanowić, bo mówi ona o rzeczach niezwykłych dla niektórych ludzi. Akcja mało porywająca ale w tej fantasy nie muszą być miecze, krew, walka. Zachowuje ona swój klimat i ma to pewny urok.

Książka nie byle jaka. Nad jej sensem trzeba się nieźle zastanowić, bo mówi ona o rzeczach niezwykłych dla niektórych ludzi. Akcja mało porywająca ale w tej fantasy nie muszą być miecze, krew, walka. Zachowuje ona swój klimat i ma to pewny urok.