,,To wszystko na nic. Nic cię nie ocali: Ani wiersze składane pracowicie, Snu ocean, ani gwiazda w oddali, Która nie wie, że zgaśnie o świcie.'' Kolejny zbiór wierszy od jednego z ulubionych pisarzy w historii literatury. Część tekstów kojarzę z pozostałych zbiorów, jak ,,Do kojota'', który pojawił się w ,,Labiryntach'' (wystawiłem opinię, jakby ktoś chciał zajrzeć). Cóż, to stary, poczciwy Borges z wieczną obsesją na punkcie niekończących się dróg do wrót przeszłości, gdzie historyczne postacie błąkają w mglistej poświacie, chybotliwie kroczą pantery z cętkami, są lustrzane odbicia w wodzie, bitewny szyk i twarze z orientalnych krain. Sny niespokojne, a brzaskiem jeźdźcy z Zachodu. Ciągłe odnośniki do prac pisarzy i odległych eposów potrafią zmęczyć, ale Borges nigdy nie rezygnował z osobliwego poszukiwania swoich przodków i dawnych wcieleń. Niepokojąc duszę, że kryje się za cudzymi maskami, przemierzając obce dokonania i uczynki.

,,Jesteśmy martwi, gdy nic już nas nie porusza, ani słowo, ani pragnienie, ani wspomnienie. Ja wiem, że nie jestem martwy''. Jego erudycja potrafi przytłoczyć. Skacząc od drewnianego konia z Troi, do Jazona ze złotym runem, kończąc na tygrysach z mitycznych przypowieści. Miesza pamięć z księgami. Biega po zakątkach świata, i to zawsze bawi, kiedy sięgam po twórczość latynoskiego surrealisty. ,,Dobrze jest trwonić czas na studiowanie, Zgłębiać umysłem to, co nieskończone. Ja wybrałem twą mowę, tę łacinę Północy, co ogarnęła równiny I morze, echem rozbrzmiała w Bizancjum I na dziewiczych kresach Ameryki (...) Moją nagrodą jest poszukiwanie, Nie zaś owoce roztropnie ukryte''.

,,To wszystko na nic. Nic cię nie ocali: Ani wiersze składane pracowicie, Snu ocean, ani gwiazda w oddali, Która nie wie, że zgaśnie o świcie.'' Kolejny zbiór wierszy od jednego z ulubionych pisarzy w historii literatury. Część tekstów kojarzę z pozostałych zbiorów, jak ,,Do kojota'', który pojawił się w ,,Labiryntach'' (wystawiłem opinię, jakby ktoś chciał zajrzeć). Cóż,...

Jorge Luis Borges - Złoto tygrysów

Wydany w 2001 roku z miniaturowej serii zbiór wierszy i krótkich fragmentów prozy poetyckiej zauroczył mnie. Nie jest tajemnica, że cenię twórcę „Księgi piasku” nie tylko za jego opowiadania, czy formy prozatorskie. Borges jest znakomitym poetą wciąż jeszcze mało znanym polskim czytelnikom. Z tej serii co „Złoto tygrysów” ukazały się jeszcze: „Powszechna historia nikczemności”, „Księga piasku”, „Twórca”, „Raport Brodiego”, „Dalsze dociekania”, „Pamięć Szekspira”, „Księga istot zmyślonych”. Wybór wierszy, który znajdziemy w tym tomiku pobudza jedynie apetyt, niestety pozostawiając niedosyt. To zaledwie 76 stron, mini arcydzieł, mądrych, czasami odkrywczych, takich do wielokrotnego czytania i wielogodzinnego myślenia. Wiersze Borgesa są bogate w odniesienia literackie, kulturowe, są smakowite i budzące przemyślenia. Tematami poezji są często książki ich bohaterowie, ale także osoby, które autor zna osobiście. To poezja z jednej strony intelektualna ( miłośnicy Herberta mogą się w niej rozsmakować),a z drugiej strony głęboka i nie pozbawiona uczuć, tęsknot autora. Ta poezja broni się sama. Polecam!

Jorge Luis Borges - Złoto tygrysów

Wydany w 2001 roku z miniaturowej serii zbiór wierszy i krótkich fragmentów prozy poetyckiej zauroczył mnie. Nie jest tajemnica, że cenię twórcę „Księgi piasku” nie tylko za jego opowiadania, czy formy prozatorskie. Borges jest znakomitym poetą wciąż jeszcze mało znanym polskim czytelnikom. Z tej serii co „Złoto tygrysów” ukazały się...

Dobra, ale jak na autora, to bardzo słaba.

Dobra, ale jak na autora, to bardzo słaba.