Tomas Tranströmer

"Mistrzowie opowieści" to jedna z moich ulubionych serii wydawniczych, o której przyszłość jednak trochę się martwię. O ile "Skandynawskie lato" wywołalo na mnie ogromne wrażenie, tak kolejne części budziły już mieszane uczucia i nie inaczej jest z tomem "O morzu". Ciężko się tutaj połapać - wiersz obok reportażu, w parze z fragmentami powieści i regularnych opowiadań. Sprawy nie ułatwia też kontrast jakościowy poszczególnych składowych tej książki, bo nie sposób porównać wulgarnego opowiadania pt. "Najświętsza Panienka od nierządu" słabo w Polsce znanego Edo Popovica, do artystycznej prozy Tove Jansson. Wspólnym mianownikiem pozostaje motyw morski, jednak na miejscu Justyny Czechowskiej z pewnością dokonałabym innego wyboru do tego tomu. Przyznaję jednak, że czytając "O morzu" miałam też momenty olśnienia, jak np. w przypadku mojego pierwszego spotkania z twórcząścią takich autorów jak Konstandinos Kawafis lub Wolfgang Bauer. To właśnie z tej pozycji dowiedziałam się o ww. autorach i dzięki niej planuję dalej zaznajamiać się z ich pisarstwem. W tej części "Mistrzów opowieści" na szczególną uwagę zasługują moim zdaniem także Adania Shibli ("To jest morze Muhammada al-Chatiba"),Luigi Malebra ("Biografia sardynki") i Judith Schalansky (fragment powieści "W niebieskim ci nie do twarzy"). Wciąż będę bacznie przyglądała się kolejnym tomom tej serii, choć po przeczytaniu na ten moment czterech z nich, jestem przekonana, że w "Mistrzach opowieści" drzemie o wiele większy potencjał niż to, co póki co jest czytelnikom serwowane przez Wielką Literę.