I tak oto kończy się główna seria. Autorka naprawdę zadbała, byśmy poznali każdy aspekt tej historii. W tym tomie poznajemy już dorosłe życie wychowanków Jo. Klimatem i poziomem ten tom jest bardzo podobny do poprzedniego.
Choć 1 i 2 tom były dla mnie lepsze i ciekawsze, tak dalej trzeci i czwarty dalej były przyjemne.

I tak oto kończy się główna seria. Autorka naprawdę zadbała, byśmy poznali każdy aspekt tej historii. W tym tomie poznajemy już dorosłe życie wychowanków Jo. Klimatem i poziomem ten tom jest bardzo podobny do poprzedniego.
Choć 1 i 2 tom były dla mnie lepsze i ciekawsze, tak dalej trzeci i czwarty dalej były przyjemne.

Tak długiego zastoju czytelniczego, w jaki wprawiła mnie ta książka, dawno nie miałam.

Tak długiego zastoju czytelniczego, w jaki wprawiła mnie ta książka, dawno nie miałam.

Żadna z części niestety nie dorównała pierwszej. Jednakże ta była najbliżej i, mimo długiej przeprawy, zakończenie mnie usatysfakcjonowało.

Żadna z części niestety nie dorównała pierwszej. Jednakże ta była najbliżej i, mimo długiej przeprawy, zakończenie mnie usatysfakcjonowało.

Dobra, koniec tej drogi przez mękę

Dobra, koniec tej drogi przez mękę

Po “Małych mężczyznach” nie wydawało mi się, że związałam się z bohaterami. Dzieciaki jak dzieciaki, bywały z nimi zabawne i wzruszające momenty, ale to wszystko. No nie do końca. Kiedy w “Chłopcach Jo” jej synowie, uczniowie i cała reszta ekipy, wrócili nieco starsi, właściwie wchodzący w dorosłość, okazało się, że wiele dla mnie znaczą. Potrzebowałam, dla własnego spokoju, poznać ich losy. I bardzo kibicowałam dla szczęśliwych zakończeń.

A jednak naprawdę ciężko było rozstać się z rodziną March, a szczególnie z moją ukochaną Jo. Wcześniej znałam pierwsze dwie części, ale serię zamknęłam po raz pierwszy i czuję, że nigdy już nie będzie dla mnie taka sama. To naprawdę dziwne uczucie, kiedy historia wciąż zywa w twojej głowie zamyka się wraz z postanowieniem narratorki, żeby “dać Marchom spokój”. I trochę boli.

W moim odczuciu to najbardziej udana książka w serii, oczywiście po pierwszym tomie, którego nic nie jest w stanie przebić. TEN KLIMACIOR O MÓJ BOŻE. Czytając kolejne rozdziały, ma się ten specyficzny vibe, który jest bardzo bezpieczny i w jakiś sposób otula. I jest dużo ciekawiej! Dorosłe sprawy, złamane serca, niespełnione marzenia i pomyłki… to wszystko jest bardziej angażujące niż dziecięce zabawy i hasanie po drzewach. Wciąż moimi faworytami pozostają Dan i Nat, ale ten pierwszy chwycił mnie za serce najmocniej.

Ze wszystkich tomów to tutaj znajdziemy najwięcej feministycznych myśli, dyskusji na ten temat. To na zdecydowany plus. Potrafię znaleźć tylko dwa minusy. Jeden - ale ten może dotyczyć całej serii (co jednak jest charakterystyczne dla gatunku i mimo wszystko to cenię) - kompozycja, a z nią, przynajmniej dla mnie, niemożność przeczytania jednym ciągiem. Drugi, dotyczący konkretnie “Chłopców”. Czasami miałam wrażenie, że komuś przysnęło się podczas korekty. Albo było pięknie i bez błędów, albo gafa za gafą w danych fragmentach.

Tym postem zamykam przygodę z “Małymi kobietkami”. Nie mogę się już doczekać, by pozostałe książki Louisy May Alcott pozwoliły mi się pokochać.

Po “Małych mężczyznach” nie wydawało mi się, że związałam się z bohaterami. Dzieciaki jak dzieciaki, bywały z nimi zabawne i wzruszające momenty, ale to wszystko. No nie do końca. Kiedy w “Chłopcach Jo” jej synowie, uczniowie i cała reszta ekipy, wrócili nieco starsi, właściwie wchodzący w dorosłość, okazało się, że wiele dla mnie znaczą. Potrzebowałam, dla własnego...

Chyba moja ulubiona część z całej serii. Miłosne perypetię wkraczających w dorosłość wychowanków Jo przeplatały się z ważnymi tematami tamtych czasów jak edukacja kobiet.
Bardzo lubię takie kojące pióro Louisy May Alcott.

Chyba moja ulubiona część z całej serii. Miłosne perypetię wkraczających w dorosłość wychowanków Jo przeplatały się z ważnymi tematami tamtych czasów jak edukacja kobiet.
Bardzo lubię takie kojące pióro Louisy May Alcott.

Cóż, nie przetrwałam, ale siostry March i ich najbliżsi na zawsze pozostaną w moim sercu. Drugiej takiej obyczajówki nie znajdziecie!

Cóż, nie przetrwałam, ale siostry March i ich najbliżsi na zawsze pozostaną w moim sercu. Drugiej takiej obyczajówki nie znajdziecie!

Fajne i idealne zakończenie cyklu o małych kobietkach. Takie miłe, lekkie i smaczne pożegnanie z bohaterami :)

Fajne i idealne zakończenie cyklu o małych kobietkach. Takie miłe, lekkie i smaczne pożegnanie z bohaterami :)

Po dziecięcej trzeciej części powrót do problemów raczej młodzieżowych i młodych dorosłych - mnie czytało się lepiej niż poprzednią część.

Po dziecięcej trzeciej części powrót do problemów raczej młodzieżowych i młodych dorosłych - mnie czytało się lepiej niż poprzednią część.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Ładne obrazki. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Ładne obrazki. Polecam