Wydaje się, że już znamy wszystkie role jakie kto ma zagrać. Dojść można do wniosku, że Lucyfer wcale nie jest tym mącicielem wody. Allegra i Charles mają co chyba gorszego na rękach. Dużo się wyklarowało. Trzeba iść dalej i czytać. Cały czas jest lekki ton, chociaż troszkę ta część była przydługawa.

Wydaje się, że już znamy wszystkie role jakie kto ma zagrać. Dojść można do wniosku, że Lucyfer wcale nie jest tym mącicielem wody. Allegra i Charles mają co chyba gorszego na rękach. Dużo się wyklarowało. Trzeba iść dalej i czytać. Cały czas jest lekki ton, chociaż troszkę ta część była przydługawa.

,,Dziedzictwo" to czwarty tom Błękitnokrwistych. Akcja powoli zaczyna się rozkręcać i idzie w ciekawszą stronę. Mamy tu kilka ciekawych wątków takich jak na przykład ten z Schuyler.

Dziewczyna podróżuje wraz z wiernym przyjacielem, żeby uciekać przed nowojorskim Zgromadzeniem. Mimi natomiast będzie walczyć o więź ze swoim bliźniakiem, a Bliss będzie walczyć z niepowołanym gościem w głowie.

W skrócie pisząc czwarta część jeszcze bardziej rozwija się i odkrywa przed czytelnikiem nowe pytanie, na które chce się znaleźć odpowiedź. Ale, żeby to zrobić trzeba sięgnąć po kolejne tomy serii.

Książka jest godna polecenia, ale nie spodziewałabym się jakiś rewelacji.

,,Dziedzictwo" to czwarty tom Błękitnokrwistych. Akcja powoli zaczyna się rozkręcać i idzie w ciekawszą stronę. Mamy tu kilka ciekawych wątków takich jak na przykład ten z Schuyler.

Dziewczyna podróżuje wraz z wiernym przyjacielem, żeby uciekać przed nowojorskim Zgromadzeniem. Mimi natomiast będzie walczyć o więź ze swoim bliźniakiem, a Bliss będzie walczyć z niepowołanym...

pdf

pdf

Dziedzictwo to czwarty tom Błękitnokrwistych. W porównaniu do poprzednich części akcja zaczyna się rozkręcać. Ciężkie dylematy Schuyler dalej występują, ale spadają na dalszy plan. Wydarzenia nabierają tempa, dochodzi do spięć między bohaterami oraz do zdrady...

Lawrence van Allen nie żyje. Winną jego śmierci uznano jego wnuczke Schuyler. Dziewczyna wraz ze swoim zausznikiem Oliverem ukrywa się przed venatorami i próbuje udowodnić swoją niewinność. Niestety dalej pała uczuciami do Jacka, który z kolei przygotowuje się do odnowienia więzi z przeznaczoną mu kobietą. Czy dojdzie do ceremonii? Czy Schuyler straci ostatnią nadzieje na bycie z ukochanym?
W międzyczasie trwają poszukiwania Obserwatorki, która zagineła podczas masakry w Corcovado. Dlaczego jest taka ważna dla Lucyfera?
Bliss Llewelyn stała się naczyniem samego diabła. Dziewczyna nie pamięta ostatnich miesięcy swojego życia. Lucyfer używa jej ciała, by kłamać, knuć i zwodzić Błękitnokrwistych. Czy Bliss uda się wyzwolić? Czy odzyska władze nad swoim ciałem? I dlaczego to ona stała się jego marionetką?
Odpowiedzi na wszystkie pytania znajdziecie w tej części.
Tą część czytałam nawet z zainteresowaniem w porównaniu do poprzednich, więc liczę na to, że kolejne utrzymają poziom.

Dziedzictwo to czwarty tom Błękitnokrwistych. W porównaniu do poprzednich części akcja zaczyna się rozkręcać. Ciężkie dylematy Schuyler dalej występują, ale spadają na dalszy plan. Wydarzenia nabierają tempa, dochodzi do spięć między bohaterami oraz do zdrady...

Lawrence van Allen nie żyje. Winną jego śmierci uznano jego wnuczke Schuyler. Dziewczyna wraz ze swoim...

Szybka dynamika, zawrotne tempo akcji i cykliczna zmienność to dominujące cechy czwartego tomu cyklu Błękitnokrwiści. Autorka osiągnęła to poprzez trójgłos narratora podążającego jednocześnie śladem losów tym razem aż trzech głównych bohaterek: Schuyler, Bliss i Mimi w naprzemiennych, krótkich odsłonach z ich życia, zawsze kończących się w najciekawszym dla mnie momencie. Zawsze!
Opowieść, bez zbędnych wstępów, od razu rzuciła mnie w sam środek wydarzeń będących udziałem tych trzech dziewczyn, rozgrywających się rok po tragicznych wydarzeniach kończących tom trzeci: śmierci Lawrence’a Van Alena, dziadka Schyler i przypadkowego przedostania się uwięzionego dotychczas Lucyfera do ludzkiego świata.
Mimi, dołączając do grupy venatorów, stała się szukającą, myśliwym tropiącym porwaną Jordan, w ciele której tak naprawdę żyła Obserwatorka Sofia, ziemska siostra Bliss. Zamieniła luksusowe Upper East Side na ubóstwo slumsów w Rio de Janeiro, "piętrzące się góry śmieci, smród rynsztoków i odpadków, obdarte dzieci, marniejące na ulicach i palące papierosy, stada much, których nikt nawet nie próbował odganiać". Ku mojemu zdumieniu zaczęła się interesować towarzyszącym jej w tych poszukiwaniach Martinem Kingsleyem. Czyżby się zakochała? A co z Jackiem?!
Schyler – "Wyrzutek. Uciekinierka. Właśnie tym była teraz. Z całą pewnością nie pogrążoną w nieutulonym żalu wnuczką Lawrenc’a Van Alena. Nie. Zgodnie z opinią Rady, była jego zabójczynią." Niepogodzona z niesprawiedliwym wyrokiem, stale tropiona, uciekała wraz ze swoim zausznikiem, familiantem i przyjacielem Oliverem, włócząc się po całym świecie. Raz nocując w Tokio, innym razem w Paryżu, by następną noc spędzić w Sydney. Podejrzewałam, że była to również osobista ucieczka przed nadal żywym uczuciem do Jacka, "którego pokochała tak głęboko i nieodwracalnie, że nawet rok rozłąki nie zdołał zachwiać jej miłością do niego". Czy jeszcze coś z tego będzie? A co z Oliverem!?
Bliss była najbardziej statyczną fizycznie postacią w burzy wydarzeń. Tkwiła w jednym miejscu, we własnym domu, ale w jej umyśle dokonywała się rewolucja. Opanowana mentalnie przez własnego ojca Lucyfera, zamieszkującego jej umysł i ciało, starała się odkryć plany Intruza. Toczyła powolną, cierpliwą i konsekwentną walkę ze znienawidzonym okupantem jej świadomości, by odzyskać siebie. Dla czerwonokrwistych mogła mieć po prostu depresję i schizofrenię. Dla mnie była to najciekawsza, a zarazem niezwykle fascynująca postać tego tomu.
Każda z tych indywidualnych historii inna, paląco ciekawa, zazębiająca się z pozostałymi i ostatecznie wspólnie zmierzającymi do jednego, końcowego, kulminacyjnego wydarzenia – ceremonii odnowienia więzi miedzy Mimi i Jackiem. Napięcie rosło proporcjonalnie do zbliżającej się uroczystości. Czekali na nią wszyscy: czerwonokrwiści, błękitnokrwiści, srebrnokrwiści i ja, każdy z własnym celem do zrealizowania, sprzecznym z pozostałymi. No może poza moim – zaspokojenie spalającej mnie od środka ciekawości. Do końca nie miałam pewności co zrobi dotychczas konsekwentna Mimi, rozdarta uczuciowo Schyler i zrozpaczona w samotnej walce Bliss.
Efekt zaskoczenia gwarantowany, łącznie z uśmierceniem jednego z głównych męskich bohaterów!
Zastanawiam się czy jestem w stanie wybaczyć to autorce…
http://naostrzuksiazki.pl/

Szybka dynamika, zawrotne tempo akcji i cykliczna zmienność to dominujące cechy czwartego tomu cyklu Błękitnokrwiści. Autorka osiągnęła to poprzez trójgłos narratora podążającego jednocześnie śladem losów tym razem aż trzech głównych bohaterek: Schuyler, Bliss i Mimi w naprzemiennych, krótkich odsłonach z ich życia, zawsze kończących się w najciekawszym dla mnie momencie....

Nuuuda... Miałam ochotę przerwać w połowie i nigdy więcej do niej nie wracać. Książka jest łatwa i w miarę szybką do przeczytania ale była tak nudna że dość długo ja czytałam i często przerywalam. Gdzieś w połowie coś zaczęło się dziać. I na koniec oczywiście było jakieś buuum ale nie takie żeby rzucić na kolana. Oczywiście poznaliśmy kilka wcieleń z przeszłości naszych bohaterów i tyle. Nadal wielka miłość Schuler i jej emocjonalne wątpliwości. Bardziej interesowało mnie co działo się u Mimi? Mimo iż wcześniej jej nie lubiłam. No i Bliss... Aż ma się ochotę powiedzieć 'oh honey'... Biedactwo... Wybaczcie ale wg mnie ta część była nudna.

Nuuuda... Miałam ochotę przerwać w połowie i nigdy więcej do niej nie wracać. Książka jest łatwa i w miarę szybką do przeczytania ale była tak nudna że dość długo ja czytałam i często przerywalam. Gdzieś w połowie coś zaczęło się dziać. I na koniec oczywiście było jakieś buuum ale nie takie żeby rzucić na kolana. Oczywiście poznaliśmy kilka wcieleń z przeszłości naszych...

Mimi posiadająca ludzkie uczucia? Bliss zdobywająca tytuł najgłupszego bohatera serii?

Why...?!

Mimi posiadająca ludzkie uczucia? Bliss zdobywająca tytuł najgłupszego bohatera serii?

Why...?!

Przy ciężkim przejściu pierwszego tomu do drugiego i kolejnych faktycznie saga zaczęła się lepiej przedstawiać jednak inne serie Lux, Szeptem, Dary Anioła czy Niezgodna są o wiele lepsze. Dlatego uważam że tą sagę jest lepiej przeczytać jako pierwszą przed tymi co podałam wcześniej, bo po takich książkach ta przynosi lekki zawód.

Przy ciężkim przejściu pierwszego tomu do drugiego i kolejnych faktycznie saga zaczęła się lepiej przedstawiać jednak inne serie Lux, Szeptem, Dary Anioła czy Niezgodna są o wiele lepsze. Dlatego uważam że tą sagę jest lepiej przeczytać jako pierwszą przed tymi co podałam wcześniej, bo po takich książkach ta przynosi lekki zawód.

Ciąg przyczynowo skutkowy jest tak zwięzły, że mogłam sobie spokojnie przeskoczyć z tej części na przedostatnią.Szkoda gadać, doczytam i rzucam tę serię w kąt. Przy okazji, byłabym wdzięczna gdyby ktoś mi polecił jakąś fajną serię fantasy, coś co się przyjemnie czyta, no i oczywiście bohaterów, których da się polubić.

Ciąg przyczynowo skutkowy jest tak zwięzły, że mogłam sobie spokojnie przeskoczyć z tej części na przedostatnią.Szkoda gadać, doczytam i rzucam tę serię w kąt. Przy okazji, byłabym wdzięczna gdyby ktoś mi polecił jakąś fajną serię fantasy, coś co się przyjemnie czyta, no i oczywiście bohaterów, których da się polubić.

Jak zwykle jestem bardzo miło zaskoczona pomysłowością autorki. Schuyler bardzo przypomina mi moją przyjaciółkę, czyli koniecznie pcha się tam gdzie jej nie chcą. No ale cóż. Taki paradoks już z tymi romansami dla nastolatek. Bardzo gorąco polecam. :)

Jak zwykle jestem bardzo miło zaskoczona pomysłowością autorki. Schuyler bardzo przypomina mi moją przyjaciółkę, czyli koniecznie pcha się tam gdzie jej nie chcą. No ale cóż. Taki paradoks już z tymi romansami dla nastolatek. Bardzo gorąco polecam. :)