Dziewczyny z Hex Hall

Miło spędzony czas

Miło spędzony czas

Mam dość dużą słabość do fabuły szkolno-mqgicznej. Hex Hall łączy w sobie to co najfajniejsze w Harrym Potterze z uniwersum Monster High. Mamy tu czarodziejki, demony, duchy, wampiry, zmiennokształtnych, a do tego typowe dla literatury młodzieżowej wątki romantyczne i lekko kryminalną tajemnicę. Przeczytana szybko i z przyjemnością!

Mam dość dużą słabość do fabuły szkolno-mqgicznej. Hex Hall łączy w sobie to co najfajniejsze w Harrym Potterze z uniwersum Monster High. Mamy tu czarodziejki, demony, duchy, wampiry, zmiennokształtnych, a do tego typowe dla literatury młodzieżowej wątki romantyczne i lekko kryminalną tajemnicę. Przeczytana szybko i z przyjemnością!

Bardzo wciągająca książka z super zakończeniem, polecam nastoletnim czytelnikom.

Bardzo wciągająca książka z super zakończeniem, polecam nastoletnim czytelnikom.

Pełna magii,czarów,czarodziejki w magicznej szkole z internatem.
Przygoda wyjątkowa,pochłonęłam tą literaturę młodzieżową jednym tchem.
Historia niezwykła,Sophie wspaniałą postacią była i pozostałe postacie fantastyczne.
Z humorem niezłym zabawna,super książka bawiłam się przy tej lekturze rewelacyjnie.

Pełna magii,czarów,czarodziejki w magicznej szkole z internatem.
Przygoda wyjątkowa,pochłonęłam tą literaturę młodzieżową jednym tchem.
Historia niezwykła,Sophie wspaniałą postacią była i pozostałe postacie fantastyczne.
Z humorem niezłym zabawna,super książka bawiłam się przy tej lekturze rewelacyjnie.

Czytałam tę książkę zarówno w oryginale, jak i po polsku i stwierdzam z ubolewaniem, że polskie tłumaczenie tę historię zabiło. Uleciało wiele smaczków, humor stał się drętwy i dziecinny - po angielsku opowieść ta brzmi znacznie lepiej. Tam nieraz parskałam śmiechem, tutaj zamiast tego wywracałam oczami. Wiadomo, sama fabuła nie jest wybitna, to w końcu książka dla młodzieży z okresu, gdy prawie wszystkie książki dla młodzieży w nurcie paranormal fantasy wyglądały tak samo (szara myszka + dyżurne bożyszcze szkoły + wredne trio rodem z Mean Girls + kibicująca psiapsióła + jakiś tam system magii, nie do końca wiadomo jaki, bo wszystko po łebkach),ale mimo wszystko angielskiej wersji dałabym 7/10 za sam warsztat.

Czytałam tę książkę zarówno w oryginale, jak i po polsku i stwierdzam z ubolewaniem, że polskie tłumaczenie tę historię zabiło. Uleciało wiele smaczków, humor stał się drętwy i dziecinny - po angielsku opowieść ta brzmi znacznie lepiej. Tam nieraz parskałam śmiechem, tutaj zamiast tego wywracałam oczami. Wiadomo, sama fabuła nie jest wybitna, to w końcu książka dla...

Książka opowiada o nastoletniej Sophie, która w wyniku pewnego nieszczęśliwego zaklęcia miłosnego, trafia do szkoły z internatem dla istot magicznych, gdzie jej życie... nie staje się łatwiejsze. Bo dlaczego najprzystojniejszy chłopak w szkole ma dziewczynę? A dlaczego jego wybranka nie jest zbyt miła dla Sophie? I dlaczego ktoś zaczyna atakować innych uczniów?
Książkę przeczytałam po raz pierwszy kilka lat temu, gdy wypożyczyłam ją podczas wakacji. Spodobała mi się w niej jej prostota, zabawne dialogi, motyw paranormalny i... główny męski bohater. Pierwsza część jest wprowadzeniem do świata wymyślonego przez autorkę, w którym istnieją wilkołaki, elfy, czarownice (łowcy czarownic też) i oczywiście nie mogło w nim zabraknąć wampirów.
Po tylu latach miałam pewne obawy, bo jednak trochę książek już przeczytałam i przybyło mi parę lat - jednak powieść nadal zajmuje ważne miejsce w moich sercu (i karierze czytelniczej). Dlaczego? Może przez jej język, który nie wzbudza zażenowania. Może przez bohaterów, bo pamiętałam tylko o tych głównych, a opowieść kryje jeszcze kilka ciekawych postaci. Ale głównym powodem jest ten klimat, lekkiej powieści o perypetiach nastolatków obdarzonych magicznymi zdolnościami.

Książka opowiada o nastoletniej Sophie, która w wyniku pewnego nieszczęśliwego zaklęcia miłosnego, trafia do szkoły z internatem dla istot magicznych, gdzie jej życie... nie staje się łatwiejsze. Bo dlaczego najprzystojniejszy chłopak w szkole ma dziewczynę? A dlaczego jego wybranka nie jest zbyt miła dla Sophie? I dlaczego ktoś zaczyna atakować innych uczniów?
Książkę...

Trochę tak trochę jestem zawiedziona.
Ale to moje zdanie

Trochę tak trochę jestem zawiedziona.
Ale to moje zdanie

Szczerze mówiąc nie powinienem mieć tej książki. Nie zwróciłbym na nią uwagi nawet w antykwariacie. Jednak kiermasz biblioteczny i cena 1 zł zrobiły swoje i człowiek brał, co się nawinęło pod rękę. Ponownie trafiłem na kolejny gniot z gatunku literatury młodzieżowej (Young Adult). Długo się zastanawiałem jak nazwać tego typu twory i stwierdziłem, że „Tyrania przeciętności” idealnie pasuje do tego typu książek.

Mając za sobą ten długi wstęp pozwolę sobie na pewien zabieg i przedstawię parę punktów:
1. Nastolatek, który sprawia kłopoty (najczęściej płci żeńskiej)
2. Trafia do szkoły z internatem za swoje wybryki
3. Nie chce tam być
4. Podpada popularnym uczniom już dnia pierwszego
5. Momentalnie zaczyna się podkochiwać w najseksowniejszym osobniku tej szkoły
6. Nawiązuje przyjaźń instant (wystarczy zalać wrzątkiem) z kolejnym wyrzutkiem
7. Ponurzy nauczyciele, którzy mają gdzieś uczniów
8. Nieprzyjemni uczniowie, którzy są głównie tłem
9. Morderca albo jakieś inne niebezpieczeństwo biega po szkole
10. Początkowo zwyczajny nastolatek okazuje się specjalnym nastolatkiem
Brzmi znajomo? Spokojnie, nie cierpicie na sklerozę, nawet nie zdajecie sobie sprawy ile książek opartych na tym schemacie zaśmieca literaturę młodzieżową.

Po za jawną „inspiracją” najgorszych części Harrego Pottera, czy książka ma jakikolwiek interesujący twist? Mam wrażenie, że autorka podczas obmyślania książki i pomysłu zapożyczeń od Rowling grała w The Sims 3 z dodatkiem Supernatural. Opis elfów i innych stworzeń idealnie pasuje do tej gry. Dalej jest jeszcze gorzej, główna bohaterka jest tekturką. Zanim padnie argument, że jest to bohater, na którego możemy przelać siebie odpowiadam, że nie, jest to głupi argument, ponieważ książki nie są medium INTERAKTYWNYM. Podjęte decyzje w książce nie będą zgodne z twoim charakterem, jest to po prostu chochoł. Zacznijcie w końcu tworzyć normalne postacie.

Oczywiście nasza główna protagonistka to zwyczajna dziewczyna, która ma wątpliwą moralność. Ponieważ najwyraźniej rzucenie zaklęcia miłosnego, które pozbawia wolnej woli przychodzi jej lekko. No w końcu płacząca w toalecie dziewczyna nie ma z kim iść na studniówkę! Nie widzicie w tym bardzo ważnego powodu? Okazuje się jednak, że nie! Nie jest zwyczajną dziewczyną! Bo jest najpotężniejsza EVER! Również brzmi znajomo?

Świat nie ma za bardzo sensu. Autorka pisząc książkę o magii zapomniała stworzyć systemu magicznego. Dla niewtajemniczonych już tłumaczę: fantasy (a przynajmniej te dobre fantasy) tak naprawdę nie jest „wrzućmy wszystko, co fantastyczne i jakoś to będzie”. Budowa wiarygodnego świata fantasy nie jest łatwa. Jednym z elementów budowy świata fantastycznego jest system magii (twardy i miękki),czyli to, co magia może a czego nie. Tutaj odbywa się dosłownie wolna amerykanka. Technicznie dano nam jedną zasadę – nie można wskrzeszać zmarłych, jednak podejrzewam, że sposób, w jaki to było zaznaczone, to tylko kwestia czasu, kiedy nasza bohaterka kogoś wskrzesi swoją niesamowitą mocą.

Oczywiście popularne uczennice, które są wrogie podlegają kompletnemu odczłowieczeniu. Nie mogą się wściekać, gdy najseksowniejszy uczeń szkoły, który jest chłopakiem jednej z nich jawnie ma się ku protagonistce i vice versa. Gdy zaatakowano jedną z nich i protagonistka je podsłuchuje, uznaje je za puste, ponieważ jak mogą rozmawiać o nadchodzącym balu a nie non-stop rozmawiać o zaatakowanej koleżance. Normalnie, to nie są istoty ludzkie! Jak już mówiłem jest to tyrania przeciętności.

Również romansik z najseksowniejszym uczniem tej szkoły jest denny. Książka dosłownie robi wszystko by ta dwójka spędzała ze sobą czas. Nie żartuję, oczyma wyobraźni widać wręcz tą gumkę, która przyciąga ich do siebie. ONI MUSZĄ BYĆ RAZEM, NIE KWESTIONUJ TEGO!

Nauczyciele to kolejny problem tej książki. Oni mają uczniów kompletnie gdzieś. Najseksowniejszy uczeń tej szkoły uratował naszą bohaterkę przed szarżującym wilkołakiem, przywołując pole siłowe? Opierdolmy najseksowniejszego ucznia za używanie magii. Ktoś biega i atakuje uczniów w szkole? Nie róbmy absolutnie NIC!

Potem książka chyba próbuje bawić się w moralność, próbując powiedzieć, że prześladowanie kogoś za to, kim jest to zło. Problemem jest, że zastosowała ten zabieg na wampirze. No wiecie, krwiożerczym potworze, który pije krew żywych i w przypływie złości nawet zaatakowała naszą protagonistkę. Aż mi się przypomniało to idiotyczne porównanie w „Czystej krwi”, gdzie wampiry były przedstawicielami mniejszości seksualnej… Takie kwiatki pojawiają się tylko, kiedy głupi ludzie zabierają się za pisanie.

Szczerze mówiąc nie polecam tej książki. Książka jakich wiele, nie wątpię też, że czytaliście podobną. Wszyscy znamy już tę historię za sprawą Harrego Pottera, pora zacząć pisać nowe.

Szczerze mówiąc nie powinienem mieć tej książki. Nie zwróciłbym na nią uwagi nawet w antykwariacie. Jednak kiermasz biblioteczny i cena 1 zł zrobiły swoje i człowiek brał, co się nawinęło pod rękę. Ponownie trafiłem na kolejny gniot z gatunku literatury młodzieżowej (Young Adult). Długo się zastanawiałem jak nazwać tego typu twory i stwierdziłem, że „Tyrania przeciętności”...

Bardzo wciągająca fabuła, pochłonęłam w 1 dzień!

Bardzo wciągająca fabuła, pochłonęłam w 1 dzień!

Jak dla mnie najsympatyczniejszy i najlepiej pomyślany paranormal dla nastolatek, jaki czytałam (lub oglądałam na ekranie). Jest tu wszystko, czego należy się po tym gatunku spodziewać: szkoła, uczucia, mroczni bohaterowie, emo bohaterki. Niemniej wszystko to wyłamuje się choć trochę ze schematu, no i przede wszystkim nie jest napisane nieznośnie histerycznym językiem, tylko posiada nutę ironii (może i wobec gatunku),co czyni tę powieść mniej sztampową od większości podobnych propozycji.

Jak dla mnie najsympatyczniejszy i najlepiej pomyślany paranormal dla nastolatek, jaki czytałam (lub oglądałam na ekranie). Jest tu wszystko, czego należy się po tym gatunku spodziewać: szkoła, uczucia, mroczni bohaterowie, emo bohaterki. Niemniej wszystko to wyłamuje się choć trochę ze schematu, no i przede wszystkim nie jest napisane nieznośnie histerycznym językiem,...