Piękne miejsca - stare miasta, czy góry to temat dla wiersza zapewne tyleż trudny co kuszący. Trudny, bo jak nie popaść w banał taniego zachwytu, ochów i achów. Kuszący przez bezmiar rzeczy, które można unieruchomić słowem.
Tom "Powrót" Adama Zagajewskiego w dużej mierze składa się z takich właśnie "wierszy o pięknych miastach", co już może lekko odstręczać od lektury. Jednak w przypadku tych utworów udało się poecie uniknąć banału i bałwochwalstwa zabytków. Po pierwsze - poprzez stronienie od afektacji, uwielbienia i wywyższania, po drugie - dzięki umieszczeniu ukochanego "podejrzliwą miłością" Krakowa jedynie w roli tła, czy wątku, z którego rozwijają się wspomnienia i refleksje, nieodłączne powrotom. I znowu - to nie są wspominki doprawione mędrkowaniem dojrzałego poety.
Geografia towarzysząca tym wierszom jest niczym mapa myśli, ale też mapa podróży. Następstwo wierszy nie jest przypadkowe, co zresztą podkreśla wyraźna klamra: wjazd do miasta i swoisty myślowy krok dalej po odbytej podróży.
Nastrój owej podróży jest dosyć zróżnicowany, podyktowany zarówno przez przeszłe przeżycia, jak i wymowę samych odwiedzanych miejsc. Raz jest to Oświęcim, a innym razem znów Kraków, miasto "słodkich ciastek".
"Powrót" zamyka w sobie zarówno Holocaust (Jaskółki Oświęcimia),jak i filozoficzną zadumę nad sztuką (Poezja jest poszukiwaniem blasku),ale przede wszystkim składa się on z wyjątkowo dobrych, skondensowanych i błyskotliwie napisanych wierszy, którym zwykle daleko do jednoznacznych uproszczeń.

Piękne miejsca - stare miasta, czy góry to temat dla wiersza zapewne tyleż trudny co kuszący. Trudny, bo jak nie popaść w banał taniego zachwytu, ochów i achów. Kuszący przez bezmiar rzeczy, które można unieruchomić słowem.
Tom "Powrót" Adama Zagajewskiego w dużej mierze składa się z takich właśnie "wierszy o pięknych miastach", co już może lekko odstręczać od lektury....