Lars Gustafsson

Tak mało zostaje. / Po psach na przykład / tylko obroża. / Która przychodzi pocztą / razem z rachunkiem / od weterynarza. / Z wielkich pisarzy / kilka kawałków w antologiach / szybko rzednących / przez dziesięciolecia, / aby po stuleciu już całkiem wyblaknąć / w coraz krótszych przypisach do literatury przedmiotu. / Z Admirała Donitza, Admirała Nimitza / i Admirała Tirpitza? / Parę prostokątów i trójkątów. / Parę czerwonych. Parę niebieskich.

Tak mało zostaje. / Po psach na przykład / tylko obroża. / Która przychodzi pocztą / razem z rachunkiem / od weterynarza. / Z wielkich pisar...

Kto ma w sobie wielką ciemność, rzadko boi się ciemności.

Kto ma w sobie wielką ciemność, rzadko boi się ciemności.

Musiał istnieć świat przed / Sonatą D-dur, świat przed Partią a-moll, / ale jaki świat? / Europa wielkich pustych pomieszczeń, bezdźwięcznych, / wszędzie nieświadome instrumenty, / gdzie Musikalisches Opfer i Wohltemperiertes Klavier / nigdy nie przebiegły przez klawiaturę. / Kościoły na pustkowiu, / w których sopran z Pasji według św. Mateusza / splatał się w beznadziejnej miłości z miękkimi / ruchami fletu, / wielkie łagodne krajobrazy, / gdzie słychać tylko siekiery starych drwali, / zimą zdrowe głosy silnych psów / i – niczym dzwon – łyżwy na gładkim lodzie; / jaskółki, które latem gwiżdżą w powietrzu, / muszla, której słucha dziecko, / i nigdzie Bacha, nigdzie Bacha, / milczenie łyżew świata przed Bachem.

Musiał istnieć świat przed / Sonatą D-dur, świat przed Partią a-moll, / ale jaki świat? / Europa wielkich pustych pomieszczeń, bezdźwięcznyc...