Jedna z najsłabszych pozycji Autora. Moje pierwsze, głębokie rozczarowanie. Z jednej strony dość nudna tematyka, z drugiej - mało wciągająca narracja. Straszne, że muszę to napisać o Simmonsie - nie polecam. Czeka mnie teraz czytanie jego "Czarnych gór", ostatnio wydanej, i aż się boję...

Jedna z najsłabszych pozycji Autora. Moje pierwsze, głębokie rozczarowanie. Z jednej strony dość nudna tematyka, z drugiej - mało wciągająca narracja. Straszne, że muszę to napisać o Simmonsie - nie polecam. Czeka mnie teraz czytanie jego "Czarnych gór", ostatnio wydanej, i aż się boję...

Książka jest wybitna.

Książka jest wybitna.

Czuć tutaj twórczość Pana Simmonsa- to wykorzystywanie faktów historycznych dla tworzenia fikcji literackiej. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść, budowę i fabułę to uważam, że jest interesująco to wszystko wykreowane. Autor jak w innych swoich powieściach poświecił dużo uwagi na omówienie szczegółów związanych z otoczeniem, w którym toczy się akcja. Poświęca dużo uwagi na opis miejsc, wydarzeń, postaci, przedmiotów czy nawet wyglądowi kotów Hemingwaya. Powieść jest w interesujący sposób prowadzona, z perspektywy jednej osoby. Wadą powieści jest ogromna ilość nazwisk, faktów, nazw międzynarodowych agencji, wydarzeń historycznych, których natłok jest problematyczny w odbiorze - chwilami ciężko się połapać kto jest kim, bądź która organizacja to która. Nie jest to natomiast na tyle poważne, żeby zakłócało ogólne rozumienie historii. Twórczość Pana Simmonsa za to warto docenić za wplątanie w swoje historie autentycznych postaci, wydarzeń etc. W bardzo interesujący sposób jest przedstawiona w książce postać pisarza Ernesta Hemingwaya, który jest osobą pełną sprzeczności, które jednakże wzajemnie bardzo dobrze się uzupełniają i kontrastują ze sobą.
Książka jako całość nie jest raczej powieścią stricte szpiegowską, bardziej to powieść kryminalno-przygodowa z elementami obyczajowymi skierowana do czytelników Simmonsa oraz osób interesujących się tematyką książki.
ESTAMOS COPADOS!!

Czuć tutaj twórczość Pana Simmonsa- to wykorzystywanie faktów historycznych dla tworzenia fikcji literackiej. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść, budowę i fabułę to uważam, że jest interesująco to wszystko wykreowane. Autor jak w innych swoich powieściach poświecił dużo uwagi na omówienie szczegółów związanych z otoczeniem, w którym toczy się akcja. Poświęca dużo uwagi...

Po Simmonsie spodziewałam się bardzo dużo, więc książka rozczarowała. Długo nie mogłam uwierzyć, że bohaterowie naprawdę zachowują się tak idiotycznie, czekałam na jakiś twist, który przewróci wszystko do góry nogami i udowodni, że postacie nie są zwykłymi bałwanami. Ale jednak...

W środku drugiej wojny światowej mieszkający na Kubie Hemingway w ramach patriotycznego kaprysu postanawia pobawić się w agenta wywiadu. Ma świetny plan — będzie pływał prywatną łodzią, a jak spotka U-Boota, to go zatopi przy pomocy broni ręcznej i granatów. Oficjalne organizacje traktują zabawę poważnie i postanawiają wesprzeć pisarza bronią i paliwem (ach, ta okropna wojna i wynikające z niej restrykcje). Hemingway tak wierzy w sukces i bezpieczeństwo operacji, że na patrole zabiera nawet synów (dziesięć i czternaście lat). Hej, przecież chłopcy mają wakacje, a poza tym na pewno bardzo im się spodoba. Zresztą, nie bardzo mu przeszkadza, że na lądzie dzieciaki piją na tyle dużo, aby mieć kaca.

Więcej marudzenia tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2018/03/fabryka-kanciarzy-dziecinna-wojna

Po Simmonsie spodziewałam się bardzo dużo, więc książka rozczarowała. Długo nie mogłam uwierzyć, że bohaterowie naprawdę zachowują się tak idiotycznie, czekałam na jakiś twist, który przewróci wszystko do góry nogami i udowodni, że postacie nie są zwykłymi bałwanami. Ale jednak...

W środku drugiej wojny światowej mieszkający na Kubie Hemingway w ramach patriotycznego...

Chcesz powieści szpiegowskiej? Skręć w inną stronę. Tu całe szpionstwo jest tylko tłem dla klimatu.

Napisane tak, że słychać fale uderzające o burtę. Kuba i Hemingway (i rum i cygara).

Chcesz powieści szpiegowskiej? Skręć w inną stronę. Tu całe szpionstwo jest tylko tłem dla klimatu.

Napisane tak, że słychać fale uderzające o burtę. Kuba i Hemingway (i rum i cygara).

Przygodę z Danem Simmonsem zacząłem oczywiście od "Hyperiona" jakieś pół roku temu. Książka powaliła mnie na kolana, a kiedy usłyszałem, że Dan jest autorem międzygatunkowym, stwierdziłem, że warto przeczytać inne jego książki.

"Fabryka kanciarzy" jest drugą książką Simmonsa, którą czytałem i niestety jest to totalne nieporozumienie. Simmons nie sprawdza się w formule szpiegowskiej. Kiedyś, jako nastolatek zaczytywałem się w Ludlumie, Follecie, Mcleanie - dzisiaj już mnie tego typu blubry nie ciągną, no ale miałem nadzieję, że Simmons wpuści trochę świeżego powietrza do tego gatunku, a tu nic z tego.

Historia rozgrywa się w 1942 r. na Kubie wokół jednego z tajemniczych epizodów z życia Ernesta Hemingwaya (którego fenomenu jako pisarza nie za bardzo rozumiem). Hemingway miał ponoć założyć amatorską siatkę szpiegowską do polowania na U-booty buszujące u wybrzeży USandA. Pomysł trącił fantasmagorią, więc USA (w osobie samego Hoovera, szefa FBI) wysyłają niejakiego Lucasa, by baczył, co tam wyczynia pisarz. Lucas przybywa na Kubę i zaczynają się "przygody".

No właśnie, przygody. Simmons w swoim stylu stara się gmatwać intrygę w nieskończoność i trzeba przyznać, że wychodzi mu to niezgorzej, ale niestety powieść została położona przez schematy. Po świetnych pierwszych 100 stronach (podczas lektury których można się dowiedzieć, że John Kennedy był niepoślednio zamieszany w szpiegostwo na rzecz Niemiec) forma pisarza ostro pikuje w dół. Zaczyna się robić po prostu nudno, np. jeżeli okazuje się, że w otoczeniu głównego bohatera jest zdrajca (str. 120),to wiadomo, kto nim jest gdzieś około 150 str., ale Simmons czeka z wyjawieniem WIELKIEJ TAJEMNICY do str. 380. Im dalej w książkę, tym tego typu błędów czysto pisarskich więcej.

Rozczarowany jestem wielce, ale mam nadzieję, że to tylko chwilowa zniżka formy pisarza, co do którego żywię ogromne nadzieje. W kolejce czeka ciąg dalszy "Hyperiona", "Terror" i "Ilion".

Przygodę z Danem Simmonsem zacząłem oczywiście od "Hyperiona" jakieś pół roku temu. Książka powaliła mnie na kolana, a kiedy usłyszałem, że Dan jest autorem międzygatunkowym, stwierdziłem, że warto przeczytać inne jego książki.

"Fabryka kanciarzy" jest drugą książką Simmonsa, którą czytałem i niestety jest to totalne nieporozumienie. Simmons nie sprawdza się w formule...