Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść o legendzie Vlada Tepesa, znanego bardziej jako Dracula.
Kolejne podejście autora, który wykorzystując autentyczne postaci, zdarzenia oraz miejsca snuje swoją opowieść.
Jednakże względem innych pozycji autora niniejszy tytuł wypada po prostu słabo. Wykorzystanie mitu Draculi do przedstawienia własnej interpretacji jego postaci nie wyszło za dobrze. Książka jest zwyczajnie nudnawa. Zbyt wiele miejsca poświęcono opisom lokalizacji, nazw Rumuńskich ulic, elementom otoczenia- to wszystko najzwyczajniej zapycha książkę stronami, nie wnosząc za to nic cennego.
Bohaterowie szarzy, średnio da się kogoś polubić, zapamiętać. Chwilami postacie wykazują się wręcz irracjonalnym tokiem myślenia, przez który przemawia głupota, brak sensu i logiki. Dodatkowo bohaterowie chwilami zdają się być fachowcami każdej dziedziny, od strzelectwa, przez jeździectwo konne, wspinaczkę ekstremalną po pilotowanie helikoptera.
Generalnie spodziewać się można po książce dużo więcej, jednakże w efekcie otrzymuje się mocno średnie czytadło, gdzie w połowie lektury czeka się na koniec.

Opowieść o legendzie Vlada Tepesa, znanego bardziej jako Dracula.
Kolejne podejście autora, który wykorzystując autentyczne postaci, zdarzenia oraz miejsca snuje swoją opowieść.
Jednakże względem innych pozycji autora niniejszy tytuł wypada po prostu słabo. Wykorzystanie mitu Draculi do przedstawienia własnej interpretacji jego postaci nie wyszło za dobrze. Książka jest...

Nostalgia, cisza, spokój, przyjaciele oraz przeżywane wspólnie przygody. Czytając tego rodzaju książki wracają wspomnienia dzieciństwa, pojawia się tęsknota za tym co bezpowrotnie przeminęło. Takie książki dają nam możliwość sięgnięcia do skarbnicy pamięci. Tyle słowem wstępu. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść oraz treść książki to…
Nie jest tak strasznie i mrocznie jak piszą o niej wydawcy. Troszkę przesadzone są opisy mówiące o tym, że to powieść mrożąca krew w żyłach. W większości książka jest zwyczajnie przegadana, dużo miejsca poświęcone jest opisom codziennych zajęć chłopców.
Co do chłopców to mamy paczkę zupełnie różniących się od siebie dzieciaków. I to jest fajne, bo bohaterowie się zupełnie od się różnią, wyglądem, zachowaniem, pochodzeniem, a nawet statusem społecznym. Bohaterowie na kartkach powieści doświadczają dziwnych zdarzeń, których nie są w stanie zrozumieć, których się bardzo boją. Na dorosłych natomiast nie mogą liczyć. Bo dorośli zajęci są sobą, praca i obowiązki.
Nie wieje tutaj grozą- trzeba bowiem przebrnąć przez znaczną część książki, żeby coś faktycznie zaczęło straszyć.
Jako całość jest przyzwoicie. Dan Simmons jak zawsze przyłożył się do kreowania swojego świata, bohaterów, zdarzeń w najmniejszych szczegółach. Chociaż chwilami odnosiło się wrażenie, że niektóre opisy były zbędne i nie znaczące dla fabuły czy poznania okoliczności i osobowości bohaterów.
Ode mnie plusik od serca za malutki (ALE JEST) polski wątek o imieniu Stefan.
Było przyjemnie, ale mojej krwi nie zmroziło.

Nostalgia, cisza, spokój, przyjaciele oraz przeżywane wspólnie przygody. Czytając tego rodzaju książki wracają wspomnienia dzieciństwa, pojawia się tęsknota za tym co bezpowrotnie przeminęło. Takie książki dają nam możliwość sięgnięcia do skarbnicy pamięci. Tyle słowem wstępu. Natomiast jeżeli chodzi o samą powieść oraz treść książki to…
Nie jest tak strasznie i mrocznie...

Wspaniała powieść! O przyjaźni, rodzinie, zaufaniu, cierpieniu i marzeniach. Niezwykle ciepła i pouczająca z małym dreszczykiem tajemnicy i szczyptą magii.
W historii można się zanurzyć stając się mieszkańcem Zephyr i obserwatorem życia w tejże mieścinie.
Książka poniekąd uświadamia, że można mieć więcej posiadając mniej.

Wspaniała powieść! O przyjaźni, rodzinie, zaufaniu, cierpieniu i marzeniach. Niezwykle ciepła i pouczająca z małym dreszczykiem tajemnicy i szczyptą magii.
W historii można się zanurzyć stając się mieszkańcem Zephyr i obserwatorem życia w tejże mieścinie.
Książka poniekąd uświadamia, że można mieć więcej posiadając mniej.