„Kroki w nieznane” 1976
Almanach fantastyczno – naukowy
Wybór Lech Jęczmyk
Lech Jęczmyk (ur.1936) – polski tłumacz (np Thomasa Bergera, Philipa K. Dicka, Josepha Hellera, Kurta Vonneguta),publicysta, eseista, znawca literatury science fiction.
Arthur C. Clarke „Dziewięć miliardów imion Boga”
Clarke (1917-2008)- brytyjski prozaik, propagator kosmonautyki. M.in. na podstawie jego koncepcji powstały stacje orbitalne. Jego najbardziej znanym dziełem jest książka „2001: Odyseja kosmiczna” oraz nakręcony przez Kubricka film o tym samym tytule według wspólnego scenariusza Clarke’a i Kubricka.
Włodzimierz Jurasz na: https://dziennikpolski24.pl/9-miliardow-imion-boga/ar/3124894
„......W buddyjskim klasztorze naukowcy z Zachodu instalują nowoczesny komputer. Mnisi od lat trudnią się wypisywaniem wszystkich imion Boga (a jest ich 9 miliardów),komputer zaś ma ułatwić i przyspieszyć pracę Oraz koniec świata, który nastąpi po zapisaniu ostatniego imienia. Po zakończeniu instalacji informatycy szybko wyjeżdżają z klasztoru, nie chcąc narazić się na gniew zawiedzionych mnichów - oczywiście, we wspomniany koniec świata wywołany zakończeniem spisu przez komputer nie wierzą. I wtedy nad ich głowami zaczynają gasnąć gwiazdy... ... To opowiadanie doceniła także dr hab. Dominika Oramus, anglistka z Uniwersytetu Warszawskiego, autorka wydanej właśnie książki "Imiona Boga. Motywy metafizyczne w fantastyce naukowej drugiej połowy XX wieku", poświęconej funkcjonującej w literaturze SF tematyce religijnej. Bo science fiction to nie tylko małe zielone ludziki i pasażerowie "Nostromo"....”
O książce Oramus np na:
http://docplayer.pl/30806782-Dominika-oramus-imiona-boga-motywy-metafizyczne-w-fantastyce-drugiej-polowy-xx-wieku-universitas.html
Opowiadanie Clarke’a z 1955 dostępne (w innym tłumaczeniu) na:
http://niniwa22.cba.pl/dziewiec_miliardow_imion_boga.htm
Klasyka 8/10
Daniel Keyes „Kwiaty dla Algernona”
Recenzowałem powieść powstałą na bazie tego opowiadania. Całość na LC i na:
https://wgwg1943.blogspot.com/2017/03/daniek-keyes-kwiaty-dla-algernona.html
...a tu początek mojej recenzji:
„Daniel Keyes (1927 – 2014) debiutował trzema opowiadaniami w 1952, w 1959 opublikował swoje najsłynniejsze opowiadanie "Kwiaty dla Algernona", nagrodzone w 1960 Nagrodą Hugo za najlepszą miniaturę literacką. W 1966 otrzymał nagrodę Nebula za tę samą historię przerobioną na powieść. Sukcesu tej kreacji już nie powtórzył, chociaż wydał jeszcze cztery powieści sci-fi. Na LC 8,24 (517 ocen i 57 opinii).
Przy tak dużej liczbie opinii, nie wypada się rozpisywać, więc tworzę najkrótszą recenzję świata:
ECCE HOMO!!.....”
Ocena: 8/10
Dalej mamy nie tylko opowiadania, lecz i publicystykę:
John Brunner (1934-95) „Marnotrawstwo”. 8/10. Oceniałem jego „Wszyscy na Zanzibarze” (10) oraz „Na fali szoku” (7)
Dymitr Bilenkin „Nie zdarza się”
Harrington Bayley „Statek, który żeglował po oceanie Kosmosu”
Konrad Fiałkowski „Myślak” - fragment powieści
Michaił Puchow „Nad przepaścią”
R. A. Lafferty „Najdłuższy obraz świata”
Michaił Puchow „Wyprawa myśliwska”
Krzysztof W. Malinowski „Wizja III”
J. G. Ballard „Trzynastu do Centaura”
Kirył Bułyczow „Dialog o Atlantydzie”
Zbigniew Prostak „Boja”
Bob Shaw „Najszczęśliwszy dzień twojego życia”
Dymitr Bilenkin „Dawać i brać”
Janusz A. Zajdel „869113325”
James Blish „Dzień statystyka”
Włodzimierz Wolin „Przewodnik po kosmicznym zwierzyńcu”
Arthur C. Clarke „Ryzyko prorokowania”
Krzysztof W. Malinowski „Wędrując po Wszechświatach”
Mikołaj Bondaruk „Tajemnicza sieć na globusie”
Poza trzema pierwszymi, zwracam uwagę na Zajdla, a całości daję gwiazdek 7

„Kroki w nieznane” 1976
Almanach fantastyczno – naukowy
Wybór Lech Jęczmyk
Lech Jęczmyk (ur.1936) – polski tłumacz (np Thomasa Bergera, Philipa K. Dicka, Josepha Hellera, Kurta Vonneguta),publicysta, eseista, znawca literatury science fiction.
Arthur C. Clarke „Dziewięć miliardów imion Boga”
Clarke (1917-2008)- brytyjski prozaik, ...

Po znakomitym zbiorze wydanym w 1975, edycja (zresztą już ostatnio w pierwotnej serii) znacznie słabsza. Większość opowiadań przeciętnych. Na uwagę zasługuje tylka kilka opowiadań w tym fenomenalne „Kwiaty dla Algernona” Keyesa. Te wspaniałe opowiadanie, przerobone później przez autora na powiesć, kompensuje ogólną słabość tomu. Do lepszych może tez zaliczyć „Dziewięć miliardów imion Boga” Clarka, „Marnotrastwo” Brunnera i urocze „Najdłuższy obraz świata” Lafferty, oraz wizjonerskie 'Trzynastu do Centaria" Ballarda.
Tradycyjnie najsłabszym segmentem pięciu pierwszych roczników, była sekcja popularno-naukowo. W tomie szóstym sytuacja się odwraca. Głównie za sprawą znakomitego eseju Arthura C. Clarke – „Ryzyko prorokowania”. Także i „rodzimy” esej Krzysztofa Malinowskiego trzyma formę. Dopiera brednie Bondaruka zniżają się do wcześneijszego poziomu.

Po znakomitym zbiorze wydanym w 1975, edycja (zresztą już ostatnio w pierwotnej serii) znacznie słabsza. Większość opowiadań przeciętnych. Na uwagę zasługuje tylka kilka opowiadań w tym fenomenalne „Kwiaty dla Algernona” Keyesa. Te wspaniałe opowiadanie, przerobone później przez autora na powiesć, kompensuje ogólną słabość tomu. Do lepszych może tez zaliczyć „Dziewięć...

Znakomite !!

Znakomite !!

Trącące nieco myszką, ale wciąż bardzo dobre opowiadania, z czasów, kiedy w centrum zainteresowania fantastów były spekulacje na temat obcych cywilizacji, tudzież lotów międzygwiezdnych. Nie brak tu jednak opowiadań naprawdę wyjątkowych, i niczym odkrywczym nie błysnę, polecając takie perły literatury science-fiction, jak zawarte w tym zbiorze "Kwiaty dla Algernona" Daniela Keyesa i "Trzynastu do Centaura" J.G. Ballarda. Zadziwiające, acz w pewnym stopniu niepokojące w zestawieniu z czasami współczesnymi jest to, że próbki twórczości polskich pisarzy, które trafiły do tej antologii, w niczym nie ustępują poziomem nowelom uznanych twórców zachodnich, obok których w "Krokach w nieznane" się znalazły. Niepokojące dlatego głównie, że o tak dobrze natenczas rokujących pisarzach, jak Konrad Fiałkowski, czy Zbigniew Prostak, nikt już chyba nie pamięta, a fragmenty ich prozy w tym tomie, to rzeczy bardzo dobre i niezwykle intrygujące.

Z felietonów, tak naprawdę, nie zestarzał się jedynie tekst Arthura C. Clarke'a, dotyczący tego, jak często umysł ścisły bywa umysłem jednocześnie ograniczonym, w kwestii prognozowanie tego, co w nauce możliwe, niemożliwe i jak wielka potęga tkwi w zwykłej, niczym nieskrępowanej wyobraźni.

Zbiór polecam wszystkim, bo pominąwszy nawet dawkę przyjemnej nostalgii, jakiej dostarcza, zawiera po prostu bardzo dobre, interesujące a czasem uznawane za przełomowe, dla gatunku, teksty.

Trącące nieco myszką, ale wciąż bardzo dobre opowiadania, z czasów, kiedy w centrum zainteresowania fantastów były spekulacje na temat obcych cywilizacji, tudzież lotów międzygwiezdnych. Nie brak tu jednak opowiadań naprawdę wyjątkowych, i niczym odkrywczym nie błysnę, polecając takie perły literatury science-fiction, jak zawarte w tym zbiorze "Kwiaty dla Algernona" Daniela...