„Wezwanie ziemi” to drugi tom cyklu „Powrót” pióra Orsona Scotta Carda i tak jak z przyjemnością zaczytuję się w stylu pisarskim tego autora, tak „Wezwanie ziemi” niemal mnie pokonało.
Już po pierwszym tomie wiedziałam, że ten cykl diametralnie różni się od jego poprzednich powieści. Ton fabuły oraz sposób, w jaki  przedstawiony jest przedstawiony świat, w jakiś dziwny sposób mnie irytuje, a nie mniejszy w tym udział mają także pojawiające się w nim postaci. Kreowana po części przez wpływy biblijne Harmonia (planeta, na której rozgrywa się akcja) stanowi zlepek koncepcji futurystycznych z tymi głęboko religijnymi, które mają nadrzędny wpływ na funkcjonowanie społeczeństwa. 

Jeśli mam być całkowicie szczera, raczej nie polecam sagi powrotu. Osoby, które już przeczytały inne powieści Carda podobnie jak ja, mogą poczuć się głęboko rozczarowane. 

Osobiście już w połowie wahałam się, czy nie odpuścić dalszej lektury, jednak przez wzgląd na format tych powieści i fakt, że każda z nich jest relatywnie krótka, postanowiłam dać szansę pozostałym tomom.

„Wezwanie ziemi” to drugi tom cyklu „Powrót” pióra Orsona Scotta Carda i tak jak z przyjemnością zaczytuję się w stylu pisarskim tego autora, tak „Wezwanie ziemi” niemal mnie pokonało.
Już po pierwszym tomie wiedziałam, że ten cykl diametralnie różni się od jego poprzednich powieści. Ton fabuły oraz sposób, w jaki  przedstawiony jest przedstawiony świat, w jakiś dziwny...

Książka w moim odczuciu strasznie nierówna. Tom pierwszy porywał mnie swoją historią, postaciami ale kiedy pozbawiamy ich możliwości istnienia w dotychczasowych rolach, zadaniach dnia codziennego i zamykamy ich ze sobą w grze zostaje czysty charakter i predyspozycje. Miałem wrażenie, że czytam Stary Testament, ale być może taki był zamysł autora, aby sprawdzić jak poradzą sobie ludzie popychani wiarą a pamiętający smak próżności.

Książka w moim odczuciu strasznie nierówna. Tom pierwszy porywał mnie swoją historią, postaciami ale kiedy pozbawiamy ich możliwości istnienia w dotychczasowych rolach, zadaniach dnia codziennego i zamykamy ich ze sobą w grze zostaje czysty charakter i predyspozycje. Miałem wrażenie, że czytam Stary Testament, ale być może taki był zamysł autora, aby sprawdzić jak poradzą...

Wezwanie Ziemi to drugi tom sagi Powrót do Domu autorstwa Orsona Scott Carda. Akcja dzieje się od razu po zakończeniu poprzedniej części. Po śmierci Gaballufixa Basilica pogrąża się w chaosie. Rasa desperacko stara się wykorzystać swoje wpływy do przywrócenia porządku, jednak nawet jej wysiłki spełzają na niczym. A podczas gdy miasto kobiet walczy o przetrwanie, potężny mężczyzna zamierza wykorzystać nadarzającą się okazję by podstępem przejąć władzę w dogodnie usytuowanej fortecy. Tymczasem Nafai i jego bracia muszą wrócić po raz ostatni do Basilici, by znaleźć żony, które zgodzą się na zawsze opuścić miasto i udać się z nimi na pustynie, w nadziei, że Naddusza pomoże im wrócić na opuszczoną przez miliony lat Ziemię.
Historia serii Powrót do domu jest tak naprawdę parafrazą jednej z opowieści z Księgi Mormonów. I czytając Wezwanie Ziemi wyraźnie czuć tu religijne przesłanie. Naddusza, superkomputer sprawujący opiekę nad planetą Harmonia, jest tu traktowany jak Bóg, więc wiara odgrywa w opowieści bardzo dużą rolę. Mamy tu niekończącą się debatę o tym, czy ludzie powinni bezgranicznie wierzyć, że wszystko, co się dzieje jest wynikiem zaplanowanych działań Nadduszy i ufać, że dąży do osiągnięcia największego możliwego dobra. Tym bardziej w przypadkach, kiedy ludzie czują się osobiście pokrzywdzeni i wykorzystani.
Akcja całej książki rozgrywa się na przełomie zaledwie kilku dni, jednak bardzo dużo się tam dzieje. Mamy tu zamieszki, miasto płonie a władza i wpływy zmieniają się jak w kalejdoskopie. Jest tu bardzo dużo intryg, co jest głównie zasługą nowej postaci, generała Moozha, który jest mistrzem zwodniczych strategii. Bardzo ciekawie było śledzić jego pozornie szalone plany, by potem przekonać się, że potrafi je zrealizować z zaskakującą łatwością. Zakończenie zgrabnie zbiera wszystkie, pozornie niezwiązane ze sobą wątki i łączy je w satysfakcjonującym finale.
W Wezwaniu Ziemi mamy bardzo dużo odniesień do seksu i wiele scen kręci się wokół niego. Nie ma tam nic specjalnie wulgarnego czy niesmacznego, jednak niektóre sceny mogą być nieodpowiednie dla młodszych czytelników. Jest również wątek poruszający kwestię małżeństwa w bardzo młodym wieku (13 i 14 lat). Co prawda jest to uzasadnione wyjątkową sytuacją, a jednak niektórzy czytelnicy mogą poczuć się tym pomysłem urażeni.
Generalnie, jestem tą serią trochę rozczarowana. Jestem wielką fanką autora i przeczytałam już bardzo dużo jego książek, jednak Powrót do Domu wypada spośród nich najsłabiej. Jest bardzo przeciętna, ma swoje dobre momenty, ale to trochę za mało. Niespecjalnie czuję się zachęcona, by kontynuować tę serię. Ja nie jestem specjalnie religijną osobą, a tu miałam wrażenie, że zbyt wiele treści brzmiało jak kazanie w kościele. Po skończeniu Wezwania Ziemi nasuwa się wniosek, że wszyscy jesteśmy tylko marionetkami w rękach Boga i nawet kiedy wydaje nam się, że działamy przeciwko niemu, to tak naprawdę wciąż wypełniamy jego wolę. Liczyłam na mniej moralizującą a bardziej zajmującą opowieść.

Wezwanie Ziemi to drugi tom sagi Powrót do Domu autorstwa Orsona Scott Carda. Akcja dzieje się od razu po zakończeniu poprzedniej części. Po śmierci Gaballufixa Basilica pogrąża się w chaosie. Rasa desperacko stara się wykorzystać swoje wpływy do przywrócenia porządku, jednak nawet jej wysiłki spełzają na niczym. A podczas gdy miasto kobiet walczy o przetrwanie, potężny...

Cztery gwiazdki to ocena całego cyklu „Powrót do domu”. Zapowiedź pierwszego tomu była dla mnie spełnieniem marzeń! Gdzieś daleko w kosmosie istnieje planeta, a na niej zapomniana ludzka kolonia. Nad jej bezpieczeństwem czuwa super-komputer, który z biegiem lat zaczął być traktowany jako bóstwo. Niestety, pierwsi koloniści nie przewidzieli, że maszyna ta będzie pracować tak długo. Zaczęła ona ulegać usterkom, a znaczny regres technologiczny nie pozwala na jej naprawę. Komputer postanawia zwerbować grupę śmiałków, którzy powrócą na ojczystą planetę – Ziemię – w celu otrzymania dalszych wskazówek. Zapowiada się świetnie. I niestety na tym kończą się pozytywy. Cały element z gatunku sci-fi można w tej książce i jej kolejnych tomach upchnąć raptem na kilkunastu stronach. W sumie to jest on nawet zbędny i spokojnie można byłoby go zastąpić bardziej przyziemnymi motywami. Technicznie rzecz biorąc, Pamięć Ziemi to książka o karawanie wędrującej przez pustynię i o religijności jej członków. Wszystko opiera się tutaj o zachowanie na zasadzie „jeśli będziesz ślepo wierzył w swojego boga i nie kwestionował wizji, które od niego otrzymujesz, to wszystko dobrze się skończy”. W kolejnych tomach jest już tylko gorzej. Pojawia się nadistota, Opiekun Ziemi, która zsyła wizje ogrodu z drzewem o rajskich owocach, a sama ujawnia się jako świetlista postać. Ostatni tom sagi czyta się niczym ulotkę jakiejś sekty religijnej.

Najgorsze jest jednak ogólne przesłanie tej historii (uwaga spoilery!).40 milionów lat temu na Ziemi pojawia się jakaś istota, która swoją wiedzą i umiejętnościami przerasta całą ludzką cywilizację. Postanawia ona przejąć planetę pod swoje panowanie i ukształtować na niej życie „po swojemu”. Dlatego używając podstępu wypędza ludzi i zmusza do tułaczki przez wszechświat. Ludzcy koloniści zasiedlają wiele odizolowanych planet. Jednakże oszukani przez nadistotę postanawiają założyć sami na siebie kaganiec: modyfikują swoje dzieci genetycznie tak, aby były podatne na działanie komputera-strażnika. Ten z kolei, ma pilnować, aby koloniści nigdy nie osiągnęli poziomu technologicznego pozwalającego im opuścić planetę. W międzyczasie nadistota realizuje swój plan na Ziemi tworząc dwa nowe rozumne gatunki. Gdy osiągają one odpowiedni poziom rozwoju ściągani są koloniści z dowolnej kolonii w celu eksperymentu. Jeżeli nie mogą się zasymilować z dwoma nowymi gatunkami ich losy kierowane są w taki sposób aby cała populacja zginęła. „Powrót do domu” przedstawia właśnie jedną z takich kolonii i jej mieszkańców.

Cztery gwiazdki to ocena całego cyklu „Powrót do domu”. Zapowiedź pierwszego tomu była dla mnie spełnieniem marzeń! Gdzieś daleko w kosmosie istnieje planeta, a na niej zapomniana ludzka kolonia. Nad jej bezpieczeństwem czuwa super-komputer, który z biegiem lat zaczął być traktowany jako bóstwo. Niestety, pierwsi koloniści nie przewidzieli, że maszyna ta będzie pracować tak...

Przy pierwszym tomie jakos tak nie zauwazylem ale drugi to juz wlasciwie wszystko jasne. Card postanowil spopularyzowac Ksiego Mormona. Jest to wiec opowiesc o Nefim podrozujacym z Izraela do Ameryki by zalozyc Druga Jerozolime ale tutaj oczywiscie podana w sosie SF. Sredni Card z misja religijna w tle. Najgorsze ze ta historia to nie jest jego pomysl.

Przy pierwszym tomie jakos tak nie zauwazylem ale drugi to juz wlasciwie wszystko jasne. Card postanowil spopularyzowac Ksiego Mormona. Jest to wiec opowiesc o Nefim podrozujacym z Izraela do Ameryki by zalozyc Druga Jerozolime ale tutaj oczywiscie podana w sosie SF. Sredni Card z misja religijna w tle. Najgorsze ze ta historia to nie jest jego pomysl.

To jednak straszne nudziarstwo jest.

To jednak straszne nudziarstwo jest.

Har­mo­nia
„Wezwa­nie Ziemi” to drugi tom cyklu „Powrót do domu” i ostatni zara­zem tom prze­tłu­ma­czo­nym z języka angiel­skiego na język pol­ski. Cały cykl składa się z pię­ciu książek.
Orson Scott Card należy do jed­nych z moich ulu­bio­nych auto­rów, ale ten cykl zali­czył­bym do jego mniej uda­nych – pew­nie dla­tego docze­kał się prze­tłu­ma­cze­nia tylko dwóch ksią­żek z całego cyklu. Jed­nak Card wpro­wa­dził tu kilka cie­ka­wych pomy­słów, bo czy nie śmieszny jest świat, gdzie wszy­scy posłu­gują się kom­pu­te­rami, a pola elek­tryczne i magne­tyczne są w każ­dym mie­ście, a mimo to więk­szość ludzi poru­sza się pie­szo, czy też przy pomocy zwie­rząt takich jak np.: wielbłądy.
W tym cyklu autor sku­pia się na losach jed­nej rodziny, cho­ciaż więzy rodzinne są w świe­cie Har­mo­nii ina­czej postrze­gane – przede wszyst­kim mał­żeń­stwa zawie­rane są na okres roku i po tym okre­sie part­ne­rzy podej­mują decy­zję, czy chcą odno­wić kon­trakt mał­żeń­ski. Cie­kawe jakby się to spraw­dziło w rzeczywistości?
Naj­cie­kaw­szym pomy­słem jest postać Nad­du­szy – potęż­nego kom­pu­tera, który krąży nad pla­netą i ma wpływ na myśli jej miesz­kań­ców. W „Wezwa­niu Ziemi” boha­te­rzy zaczy­nają roz­ma­wiać z nim, jak z kimś rów­nym sobie. W pierw­szym tomie – „Pamięci Ziemi”, komu­ni­ka­cja była zde­cy­do­wa­nie jed­no­stronna, Nad­du­sza komu­ni­ko­wał się z wybra­nymi ludźmi jedy­nie przez sny i wizje.
Pod­su­mo­wa­nie
Mimo, że uwa­żam ten cykl za słab­szą pozy­cje w twór­czo­ści Carda, to jed­nak książka ta może być miłą odskocz­nią, uka­zu­jącą cie­kawe podej­ście do boha­te­rów oraz świata, który jest nad­zo­ro­wany przez maszynę. Przy­po­mina mi „Matrixa”, gdyż w obu przy­pad­kach świa­tem rzą­dzi maszyna tylko, że w to drugi tom cyklu „Powro­cie do domu” ludzie zdają sobie sprawę z ist­nie­nia Nad­du­szy mimo, że nie wie­dzą, czym tak naprawdę jest i trak­tują go jak swo­jego boga.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Har­mo­nia

„Wezwa­nie Ziemi” to drugi tom cyklu „Powrót do domu” i ostatni zara­zem tom prze­tłu­ma­czo­nym z języka angiel­skiego na język pol­ski. Cały cykl składa się z pię­ciu książek.

Orson Scott Card należy do jed­nych z moich ulu­bio­nych auto­rów, ale ten cykl zali­czył­bym do jego mniej uda­nych – pew­nie dla­tego docze­kał się prze­tłu­ma­cze­nia tylko dwóch...

Takie sobie. Przypomina brazylijski romans kostiumowy z elementami Księgi Mormona. Oczywiście Car to Card więc warsztatowo napisane dobrze.

Takie sobie. Przypomina brazylijski romans kostiumowy z elementami Księgi Mormona. Oczywiście Car to Card więc warsztatowo napisane dobrze.

drugi tom nie różni się niczym od pierwszego - nadal dziwnie i nudno

drugi tom nie różni się niczym od pierwszego - nadal dziwnie i nudno

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam