Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może i autor jest wybitnym intelektualistą, ale pisać dla zwykłych ludzi nie potrafi. Tak mniej więcej wygląda cały tekst: "Pro­ce­sy zwią­za­ne z mi­gra­cją i za­ni­kiem etniczno-kulturowej ho­mo­ge­nicz­no­ści póź­no­no­wo­cze­snych spo­łe­czeństw także wy­wo­łu­ją re­ak­cje, które mogą wpi­sy­wać się w ten­den­cję fa­szy­zu­ją­cą."
Z tej książki o faszyzmie niewiele się dowiemy, zarówno w kontekście historycznym, jak i aktualnym. Ale, jeśli to kogoś kręci, można dzięki niej poznać wiele nieznanych wcześniej słów i nazwisk autorów mądrych treści.

Może i autor jest wybitnym intelektualistą, ale pisać dla zwykłych ludzi nie potrafi. Tak mniej więcej wygląda cały tekst: "Pro­ce­sy zwią­za­ne z mi­gra­cją i za­ni­kiem etniczno-kulturowej ho­mo­ge­nicz­no­ści póź­no­no­wo­cze­snych spo­łe­czeństw także wy­wo­łu­ją re­ak­cje, które mogą wpi­sy­wać się w ten­den­cję fa­szy­zu­ją­cą."
Z tej książki o faszyzmie niewiele się...

Nuda i pustka za zasłonką z banałów. Po co ludzie piszą takie książki?

Nuda i pustka za zasłonką z banałów. Po co ludzie piszą takie książki?

Gdyby przyjąć, że buddyzm naucza o pustce (a nie jest to chyba głupie założenie), to można by książkę Chödrön uznać za niemal wzorcową - jest prawie zupełnie pusta, w zasadzie nie zawiera treści, pomimo że strony są zapisane znanymi nam słowami, poukładanymi w zdania. Czytam całe akapity i niczego nie rozumiem. Raczej nie dlatego, że jestem głupcem, albo nie znam języka polskiego. Po prostu czytane zdania nic nie znaczą. Być może treść książki jest swoiście zaszyfrowana i coś co dla mnie jest niczego nie niosącym słowotokiem, dla znajomych p. Pemmy, którzy przegadali z nią niejeden wieczór, będzie źródłem czystej mądrości. Może.
Przy książkach, które czytam w tłumaczeniu na polski i które krytykuję, czasami się zastanawiam, czy wina nie leży po stronie tłumacza. Może autor świetnie to napisał, oddając doskonale wszystkie niuanse, a tłumacz niczego nie zrozumiał i napisał to, co mu się wydawało, że autor miał na myśli. Nie wiem, jak było w tym przypadku, ale nie bardzo wierzę, że książkę o naukach buddyzmu, o medytacji, może prawidłowo przetłumaczyć ktoś, kto nie zna podstaw buddyzmu i nigdy nie medytował. Ale przypilnowanie tego to już zadanie dla wydawcy.
Podsumowując. Radzę trzymać się z daleka od tej książki wszystkim, którzy dopiero zaczynają z buddyzmem i medytacją. Książka wam nie pomoże, niczego uczciwie nie wyjaśni, ale może zamieszać w głowie i zniechęcić do podejmowania dalszych starań.
Tymczasem ja niejedną medytację będę musiał poświęcić, by oczyścić umysł z gniewu, który wzbudzili we mnie autorka, tłumacz i polski wydawca, wciskając naiwnemu czytelnikowi takiego gniota.

Gdyby przyjąć, że buddyzm naucza o pustce (a nie jest to chyba głupie założenie), to można by książkę Chödrön uznać za niemal wzorcową - jest prawie zupełnie pusta, w zasadzie nie zawiera treści, pomimo że strony są zapisane znanymi nam słowami, poukładanymi w zdania. Czytam całe akapity i niczego nie rozumiem. Raczej nie dlatego, że jestem głupcem, albo nie znam języka...