Wedle posłowia Bodor to wręcz geniusz literacki, spod którego pióra wyskakują same arcydzieła. A według profana - czyli mnie - to nawet nie jest literatura przyzwoita. To karton ze ścinkami, z którego co prawda daje się wyłowić kilka interesujących pomysłów czy idei, ale Bodorowi nie chciało się ich nawet z grubsza obrobić.

Bo co jest w środku? 45 opowiadań, z których większość jest absolutnie o niczym. Ot, na przykład "Brat palacza". Przyjeżdża facet podający się za brata palacza, tyle że w ośrodku nie ma palacza. Nocuje więc u mechanika i rano wyjeżdża. Koniec. I tak z każdym tekstem - coś się rozwija, ale gdy myślimy, że fabuła zaczyna się wreszcie zawiązywać, autor urywa narrację. I już. Jak rozumiem, to ma być ta szczególna wartość opowiadań. Że czytelnik powinien teraz rozmyślać, kim kto był, i co robił, nie mający przy tym praktycznie żadnych informacji ani o postaci, ani o realiach.

Z tych wszystkich tekstów wybija się jeden jedyny - "Wydział". Jest to dłuższa historia kobiety, która trafia do obozu pracy, niejako z każdym etapem podróży zstępując do stopień niższego piekła nijakości i brudu. Opowieść robi wrażenie przede wszystkim obojętnością narracji i godzeniem się bohaterki na każdą niegodziwość, ale jedno ciekawe opowiadanie nie jest w stanie poprawić odbioru całej książki.

Wedle posłowia Bodor to wręcz geniusz literacki, spod którego pióra wyskakują same arcydzieła. A według profana - czyli mnie - to nawet nie jest literatura przyzwoita. To karton ze ścinkami, z którego co prawda daje się wyłowić kilka interesujących pomysłów czy idei, ale Bodorowi nie chciało się ich nawet z grubsza obrobić.

Bo co jest w środku? 45 opowiadań, z których...

Bardzo „bałkańskie” to opowiadania. Przepełnione duszną atmosferą niejasnej opresji z ostrym jak brzytwa okrucieństwem na pierwszym planie. Nie oznacza to zarazem, że nagle nie pojawi się znikąd jakaś dwuznaczna sielanka.

To z pewnością głównie reminiscencja komunizmu, który w rodzimej dla węgierskiego Autora Rumunii miał szczególnie nieludzki charakter. Ale i wcześniej działy się przecież w tej krainie straszne rzeczy. To i ludzie w światach tu przedstawionych bardzo czasem znieprawieni, a przynajmniej znijaczeni.

Kilka opowiadań jest mistrzowsko wstrząsających. „Egzekucja” – nieludzko obiektywna relacja o ostatnich chwilach przed rozstrzelaniem nie wiadomo kogo, nie wiadomo kiedy, nie wiadomo za co. „Wędrowcy” - atmosfera w nudnej wiejskiej gospodzie z jakiegoś powodu bardziej napięta niż w najgorszej spelunie z westernu braci Cohen. „Dziewczyna z zagrody” – o zachowaniach wobec powodzi, choć bynajmniej nie o wodę tu zapewne chodzi.

Kawał dobrej literatury. Nie gorsze niż kultowe powieści Autora „Okręg Sinistra” i „Ptaki Wierchowiny”.

Nieoceniona seria "Czarnego", w której wyszło wiele arcydzieł....

Bardzo „bałkańskie” to opowiadania. Przepełnione duszną atmosferą niejasnej opresji z ostrym jak brzytwa okrucieństwem na pierwszym planie. Nie oznacza to zarazem, że nagle nie pojawi się znikąd jakaś dwuznaczna sielanka.

To z pewnością głównie reminiscencja komunizmu, który w rodzimej dla węgierskiego Autora Rumunii miał szczególnie nieludzki charakter. Ale i wcześniej...

To moja pierwsza przeczytana książka Adama Bodora i na pewno nie ostatnia.
Autor w serii krótkich opowiadań przenosi nas do nieodległych ale i mocno niedoprecyzowanych miejsc gdzieś na pograniczu Bałkanów i Europy środkowo-wschodniej, nasyconych absurdem i grozą minionej epoki komunizmu. Postaci często groteskowe lub tragiczne poruszają się trochę poza czasem, ich relację niekiedy niezrozumiałe a niekiedy aż nazbyt proste przesiąknięte są metaforycznością i w połączeniu z całą serią celowych niedopowiedzeń i z bardzo obrazowymi opisami przyrody i miejsc wywołują niepokój i skłaniają do głębokich refleksji.
Gorąco polecam.

To moja pierwsza przeczytana książka Adama Bodora i na pewno nie ostatnia.
Autor w serii krótkich opowiadań przenosi nas do nieodległych ale i mocno niedoprecyzowanych miejsc gdzieś na pograniczu Bałkanów i Europy środkowo-wschodniej, nasyconych absurdem i grozą minionej epoki komunizmu. Postaci często groteskowe lub tragiczne poruszają się trochę poza czasem, ich relację...