Minęło trochę czasu odkąd czytałem tą książkę po raz trzeci. Już ten fakt świadczy że jest to książka interesująca. Mało do której książki się wraca często (oprócz słownika ortograficznego). Tym w czym książki są dobre to w poruszaniu człowieka. A te opowiadania poruszają jak mało które. Czytając Czarną i Małą budził się we mnie kapitalista, rekin biznesu ale też człowiek zniszczony. Bohaterowie są szarzy to prawdziwi ludzie choś ciężkich sytuacjach
Polecam

Minęło trochę czasu odkąd czytałem tą książkę po raz trzeci. Już ten fakt świadczy że jest to książka interesująca. Mało do której książki się wraca często (oprócz słownika ortograficznego). Tym w czym książki są dobre to w poruszaniu człowieka. A te opowiadania poruszają jak mało które. Czytając Czarną i Małą budził się we mnie kapitalista, rekin biznesu ale też człowiek...

Opowiadania z tego zbioru świetnie wpisują się w stworzony przez autora realizm peryferyjny. Bohaterowie to przede wszystkim ludzie z półświatka, ale nie tylko. Łączy ich głównie rzeczywistość przełomu lat 80. i 90. minionego wieku. Na tym tle szczególnie wyróżnia się pierwsze opowiadanie "Homo Polonicus". To najdłuższy utwór, którego sens najlepiej oddaje fragment: " Kapitalizm! Stasiu Bombiak nigdy nie zastanawiał się nad sensem tego słowa. Słowa, słowa! Tyle tej gadaniny! Była komuna i też jakoś się żyło. Przedtem okupacja i ludzie też dawali sobie radę. Niektórzy nawet chwalili. Słowa są po to, żeby człowiekowi w głowie mącić. Wierzył w zdrowy rozsądek i arytmetykę. Podparte to musi jeszcze być uporem, energią, przebiegłością.".

Oprócz tego dłuższego opowiadania mamy tu krótkie utwory, jakby szkice, spojrzenia zaledwie, ale i w nich Nowakowski okazuje się świetnym obserwatorem rzeczywistości.Bohaterowie robią duże wrażenie i niezmiennie przyciągają uwagę czytelnika, jak chociażby Pryszcz ze "Strzały amora" czy tytułowe postacie Czarna i Mała.

Całość napisana jest prostym, ale niepozbawionym literackiego wdzięku stylem. Nie ma tu niepotrzebnych słów. Dialogi i zapiski z przeżyć wewnętrznych postaci są naturalne, przekonujące, nie ma w nich miejsca na banał czy pretensjonalność.

Czyta się te opowiadania jednym tchem i z emocjami, zostawiając sobie miejsce na refleksje, które najczęściej są gorzkie, lecz do bólu prawdziwe.

W zbiorze tym autor kolejny raz jawi się jako znakomity znawca ludzkich dusz, pragnień i życiowych rozczarowań. Bardzo dobrze pisarz posługuje się ironią i sarkazmem, inteligentnym humorem, łącząc liryzm z dosadnością.

Polecam nie tylko miłośnikom prozy Marka Nowakowskiego. Ci, którzy nie mieli jeszcze okazji jej poznać, mogą spokojnie zacząć właśnie od tego zbioru.

Opowiadania z tego zbioru świetnie wpisują się w stworzony przez autora realizm peryferyjny. Bohaterowie to przede wszystkim ludzie z półświatka, ale nie tylko. Łączy ich głównie rzeczywistość przełomu lat 80. i 90. minionego wieku. Na tym tle szczególnie wyróżnia się pierwsze opowiadanie "Homo Polonicus". To najdłuższy utwór, którego sens najlepiej oddaje fragment: "...

Opowiadania o świecie i ludziach, w którym subtelność i finezja są zjawiskami niszowymi natomiast w nadmiarze występują brutalność, wulgarność i przemoc. Autor opisuje swoje spostrzeżenia w interesujący sposób, sięga często po dosadne określenia, które doskonale opisują klimat poruszanych kwestii.

Opowiadania o świecie i ludziach, w którym subtelność i finezja są zjawiskami niszowymi natomiast w nadmiarze występują brutalność, wulgarność i przemoc. Autor opisuje swoje spostrzeżenia w interesujący sposób, sięga często po dosadne określenia, które doskonale opisują klimat poruszanych kwestii.

"Mała i czarna" to zbiór 12 opowiadań o ciemnych interesach, rozkwitających przedsiębiorstwach okresu przełomu, marginesie, nieudacznikach, biedzie. Krótkie historie i życiorysy, niektóre wzruszające, niektóre jeżące włos na głowie. Samo życie.

"Mała i czarna" to zbiór 12 opowiadań o ciemnych interesach, rozkwitających przedsiębiorstwach okresu przełomu, marginesie, nieudacznikach, biedzie. Krótkie historie i życiorysy, niektóre wzruszające, niektóre jeżące włos na głowie. Samo życie.

Całkiem przyjemnie napisane opowiadania o nieprzyjemnych sprawach półświatka i o rządzącym nim pieniądzu.

Z pewnością jest to dość specyficzna książka.

Całkiem przyjemnie napisane opowiadania o nieprzyjemnych sprawach półświatka i o rządzącym nim pieniądzu.

Z pewnością jest to dość specyficzna książka.