Muzyka pop z Vittuli

Historia dorastania w zagubionej wiosce Pajali, gdzieś na pograniczu szwedzko-fińskim w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku opisana z niezwykłym poczuciem humoru.

Historia dorastania w zagubionej wiosce Pajali, gdzieś na pograniczu szwedzko-fińskim w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku opisana z niezwykłym poczuciem humoru.

Zanin zaczęłam czytać tę książkę zerknęłam tutaj w opinie. Po przeczytaniu kilku zastanawialam się co takiego niesmacznego może być w opisie myszy. Już wiem. Aczkolwiek dla mnie trudniejsze do przebrnięcia były opisy zbiorowego pijaństwa. Mimo tego książkę uważam za ciekawą i całkiem wciągającą.

Zanin zaczęłam czytać tę książkę zerknęłam tutaj w opinie. Po przeczytaniu kilku zastanawialam się co takiego niesmacznego może być w opisie myszy. Już wiem. Aczkolwiek dla mnie trudniejsze do przebrnięcia były opisy zbiorowego pijaństwa. Mimo tego książkę uważam za ciekawą i całkiem wciągającą.

Świetny styl przypominający nieco Tove Jansson piszącą dla dorosłych. Treść momentami nudzi, czasem rozczula, ale, niestety, najczęściej obrzydza. Szczegółowe opisy pastwienia się nad gryzoniami czy "wywnętrzniania" się pijanych na umór dzieciaków, w obu przypadkach z uwzględnieniem doznań organoleptycznych, po prostu mnie przerosły.

Świetny styl przypominający nieco Tove Jansson piszącą dla dorosłych. Treść momentami nudzi, czasem rozczula, ale, niestety, najczęściej obrzydza. Szczegółowe opisy pastwienia się nad gryzoniami czy "wywnętrzniania" się pijanych na umór dzieciaków, w obu przypadkach z uwzględnieniem doznań organoleptycznych, po prostu mnie przerosły.

Uwielbiam powieści, których głównym bohaterem jest dziecko. Lubię gdy autor ukazuje nam świat dorosłych z nieco innej perspektywy, lubię też dzięki takim książkom odbywać nostalgicznie podróże do własnego dzieciństwa. "Muzyka pop z Vittuli" jest idealnym przykładem właśnie takiej książki.
Mattiego, głównego bohatera, poznajemy, gdy ma 5 lat. Mieszka wraz z rodzicami w Pajali- szwedzkim miasteczku przy granicy z Finlandią . Surowy klimat szwedzkiej prowincji i świat dorosłych rządzący się własnymi prawami nie są w stanie zahamować dziecięcej wyobraźni Mattiego. Szczerość z jaką chłopiec opisuje swoje perypetie wywołuje uśmiech. W jego opowieści, która czasami jest baśniowa, tylko po to by za chwilę porażać naturalizmem, dojrzewania jawi się jak coś fascynującego. Pierwszy przyjaciel, muzyka, która staje się pasją i lekarstwem na całe zło, pierwsze zauroczenia i zamroczenia alkoholem - wszystko to, choć znane chyba każdemu, w "Muzyce pop z Vittuli" urzeka i bawi.
To taka słodko-gorzka opowieść podobna trochę do naszego "Po trochu" Gogoli; dużo tu dziecięcych przygód przywołujących skojrzarzenia z "Dziećmi z Bullerbyn" , baśniowości rodem z Tarjeia Vesaasa i opisów dorastania niczym u Larsa Saabye Christensena. Ale to tylko takie moje luźne skojarzenia. Bo prawda jest taka, że to powieść zupełnie oryginalna. Szczera, brutalna i pełna humoru. Tak właśnie powinno pisać się o dojrzewaniu.



PS. Niech Was nie zwiodą przywołanie tu przeze mnie "Dzieci z Bullerbyn" - ta książka nie nadaje się dla dzieci 😁

Uwielbiam powieści, których głównym bohaterem jest dziecko. Lubię gdy autor ukazuje nam świat dorosłych z nieco innej perspektywy, lubię też dzięki takim książkom odbywać nostalgicznie podróże do własnego dzieciństwa. "Muzyka pop z Vittuli" jest idealnym przykładem właśnie takiej książki.
Mattiego, głównego bohatera, poznajemy, gdy ma 5 lat. Mieszka wraz z rodzicami w...

Chwilami groteskowa, chwilami turpistyczna do obrzydliwości, pełna energii opowieść o dojrzewaniu. Dużo tu dystansu i zjadliwego humoru, kpin z fińskich tradycji; nastoletnich ciał, które wymykają się spod kontroli; barwnych dosadnych opisów, wprawiających niekiedy w konsternację. Mnóstwo samogonu i muzyki, która sama działa jak woda ognista.

Chwilami groteskowa, chwilami turpistyczna do obrzydliwości, pełna energii opowieść o dojrzewaniu. Dużo tu dystansu i zjadliwego humoru, kpin z fińskich tradycji; nastoletnich ciał, które wymykają się spod kontroli; barwnych dosadnych opisów, wprawiających niekiedy w konsternację. Mnóstwo samogonu i muzyki, która sama działa jak woda ognista.

Fajna, zabawna, warto przeczytać.
Poleci mi ktoś może jakieś inne książki w tym stylu? :)

Fajna, zabawna, warto przeczytać.
Poleci mi ktoś może jakieś inne książki w tym stylu? :)

Bardzo dobra książka o dorastaniu w zagubionej pośród lasów tajgi szwedzko-fińskiej wsi w latach 60. XX wieku... Lekko magiczna i miejscami poetycka opowieść o twardych, ale też i wrażliwych mieszkańcach Pajali – punktu wysuniętego na północ od koła podbiegunowego, gdzie bywa że renifery podchodzą niemal pod okna domów, gdzie bimber leje się strumieniami, zimno szczypie w policzki, a śnieg się skrzy. Gdzie zmrożone członki grupki nastolatków rozpala ogień rock'n'rolla...

Bardzo dobra książka o dorastaniu w zagubionej pośród lasów tajgi szwedzko-fińskiej wsi w latach 60. XX wieku... Lekko magiczna i miejscami poetycka opowieść o twardych, ale też i wrażliwych mieszkańcach Pajali – punktu wysuniętego na północ od koła podbiegunowego, gdzie bywa że renifery podchodzą niemal pod okna domów, gdzie bimber leje się strumieniami, zimno szczypie w...

http://czytankianki.blogspot.com/2010/08/muzyka-pop-z-vittuli-mikael-niemi.html

http://czytankianki.blogspot.com/2010/08/muzyka-pop-z-vittuli-mikael-niemi.html

Ależ ładna książka. Co prawda żałowałam przez chwilę, że talent autora - te soczyste, barwne opisy, ten humor i dystans - marnuje się na opisywaniu pijaństwa czy obrzydliwości gnijących mysich truchełek, ale powiedzmy, że to jest część chłopięcego świata i byt tychże jest w książce całkowicie uzasadniony. Za realizm magiczny, który do tej książki zupełnie nie pasuje, powinien dostać o jedną gwiazdkę mniej, ale nadal szalenie mi się podobała.

Ależ ładna książka. Co prawda żałowałam przez chwilę, że talent autora - te soczyste, barwne opisy, ten humor i dystans - marnuje się na opisywaniu pijaństwa czy obrzydliwości gnijących mysich truchełek, ale powiedzmy, że to jest część chłopięcego świata i byt tychże jest w książce całkowicie uzasadniony. Za realizm magiczny, który do tej książki zupełnie nie pasuje,...