Ciekawa i przewrotna historia o młodym sztokholmskim doktorze i jego pięknej, uwielbianej potajemnie pacjentce...

Ciekawa i przewrotna historia o młodym sztokholmskim doktorze i jego pięknej, uwielbianej potajemnie pacjentce...

„Rzucam na papier rząd liter” – zapisał doktor Glas w swoim dzienniku zawartym w powieści „Doktor Glas”. Ja również rzucę w ekran te kilka rzędów znaków à propos doktora Glasa w „Doktorze Glasie”.

Cóż to za typ. Na wielu poziomach zaprzeczenie człowieka, a patrzcie go – żyje. Chce zniewalać kobiety, choć z żadną nigdy nie był, a do większości czuje pogardę. To, co najbardziej kluczowe do zrozumienia dychotomiczności postaci – jest lekarzem, który brzydzi się ludzkiego ciała i jego fizjologii. Przed nami nieszczęśnik, człowiek moralnie kulawy; z zewnątrz zapięty na ostatni mieszczański guzik, podczas gdy w środku buzują myśli pokraczne i światu nieprzychylne. Także szlagworty. W nich jest mistrzem: „Człowiek obejmuje cień i kocha marzenie”! „Móc wybrać to znaczy umieć się wyrzec”! Chcemy odczuwać patos działania i spokój widza”! „Pierwsze przykazanie: nie będziesz próbował zrozumieć zbyt wiele”!

W nieczyste ręce doktora Glasa oddaje nas Hjalmar Söderberg. Niewykluczone, że będą one winne śmierci duchownego, pastora prostackiego i obrzydliwego. To również przemiły wątek. Łapcie.

„Rzucam na papier rząd liter” – zapisał doktor Glas w swoim dzienniku zawartym w powieści „Doktor Glas”. Ja również rzucę w ekran te kilka rzędów znaków à propos doktora Glasa w „Doktorze Glasie”.

Cóż to za typ. Na wielu poziomach zaprzeczenie człowieka, a patrzcie go – żyje. Chce zniewalać kobiety, choć z żadną nigdy nie był, a do większości czuje pogardę. To, co...

"[...] czy jeżeli mógłbyś zabić chińskiego mandaryna przez przyciśnięcie guzika w ścianie, albo wręcz samym tylko aktem woli, po to, by odziedziczyć jego majątek - zrobiłbyś to?"

Nie bez przyczyny zamieszczam ten cytat z powieści Söderberga, jednego ze szwedzkich pisarzy przełomu XIX i XX wieku. Odwołuje się on bowiem (no, może nie dokładnie) do dylematu, przed którym postawiony zostanie (albo sam się postawi?) tytułowy jej bohater.

Do młodego sztokholmskiego lekarza przychodzi pewna kobieta, by prosić o pomoc. Sprawa to nietypowa i wydaje się, że Glas jest jedyną osobą, która może tu coś zdziałać. Sytuacja kobiety porusza bohatera, a jej losy nie będą mu obojętne. Nie będzie to jednak jedyny powód, dla którego lekarz zdecyduje się wziąć sprawy w swoje ręce. Co jeszcze nim kieruje? I czy odważy się wprowadzić swój plan w życie?

Nakreśliłam fabułę w sposób dość zawoalowany, bo nie chcę zdradzić zbyt wiele z i tak niewielu rzeczy, które się w tej książce wydarzą. "Doktor Glas" to jedna z takich powieści, które za cel obierają sobie przede wszystkim roztrząsanie pewnych problemów etyczno-moralnych, które nigdy nie stracą na aktualności.

Osiągnięciu tego celu sprzyja forma utworu. Tytułowy bohater prowadzi pamiętnik i to właśnie z zapisków tam zawartych dowiadujemy się o wydarzeniach, które mają miejsce - poznajemy je, co warto podkreślić, z perspektywy tegoż bohatera-narratora. Otrzymujemy też dostęp do jego umysłu i zachodzących w nim skomplikowanych operacji myślowych.

Jeśli lubicie filozoficzne i egzystencjalne refleksje, niespieszną narrację skierowaną raczej "do wewnątrz" niż "na zewnątrz", subtelny klimat i zawsze obecną, choćby w tle, piękną przyrodę, to sądzę, że śmiało możecie sięgnąć po "Doktora Glasa". Owszem, niekiedy "rozkminy" filozoficzne Söderberg wprowadził - moim zdaniem - na siłę, ale, jak to się mówi, jestem w stanie to zaakceptować ;)

"[...] czy jeżeli mógłbyś zabić chińskiego mandaryna przez przyciśnięcie guzika w ścianie, albo wręcz samym tylko aktem woli, po to, by odziedziczyć jego majątek - zrobiłbyś to?"

Nie bez przyczyny zamieszczam ten cytat z powieści Söderberga, jednego ze szwedzkich pisarzy przełomu XIX i XX wieku. Odwołuje się on bowiem (no, może nie dokładnie) do dylematu, przed którym...

Bardzo dobra powieść psychologiczna. Książka
mimo, że nie jest zbyt obszerna, to zawiera wiele

niuansów, a główny bohater nakreślony sprawnie
i konkretnie. Mimo, że napisana sto lat temu,

to wydaje się dość współczesna (może poza kwestiami dotyczącymi kobiet). Polecam!

Bardzo dobra powieść psychologiczna. Książka
mimo, że nie jest zbyt obszerna, to zawiera wiele

niuansów, a główny bohater nakreślony sprawnie
i konkretnie. Mimo, że napisana sto lat temu,

to wydaje się dość współczesna (może poza kwestiami dotyczącymi kobiet). Polecam!

Zimny jak lód, przeszywająco depresyjny portret psychologiczny osoby zniszczonej przez własne myśli, zmiażdżonej ciężarem egzystencjalnym, jaki nakłada na człowieka nieodgadnioność sensu życia, izolacja we własnym umyśle, poczucie relatywizmu moralności i wszystkie przykre sprawy naokoło. Napisana w formie pamiętnika powieść o raczej szczątkowej akcji, ale bardzo wciągająca i wartka - nieprzerwana introspekcja, krążąca po mrocznych zakamarkach umysłu i dotykająca trudnych tematów - zakrętów moralności, egzystencjalnej pustki, czysto psychologicznych zagrożeń seksualności, całkowitego osamotnienia mimo przebywania pośród ludzi, poczucia nieprzeżytego życia. Doktor Glas to wzorowy przykład osoby, która nie cierpi i nigdy nie cierpiała na żadną chorobę psychiczną, która znajduje się w całkiem okazałej sytuacji życiowej, ale przez zaplątanie się w swoich myślach, pogrążenie w pytaniach bez odpowiedzi, pogłębianie negatywnej interpretacji rzeczywistości i nieumiejętność akceptacji cierpi na "przewlekłą nieszczęśliwość". Próbuje się z niej wyrwać przez bliżej nieokreślony "wielki czyn", który w końcu określa w czymś ekstremalnym, co przez krótkowzroczność zdaje się czymś jednoznacznie dobrym i moralnym, i realizuje to, co naturalnie ani trochę nie polepsza sprawy.

Psychologicznie jest to mistrzowska powieść, również klimat, mimo że krótka, potrafi zbudować niezły - czuć chłód i noc Sztokholmu. Językowo natomiast niewielka - autor bardzo wprawnie, z psychologiczną dokładnością i spójnością charakterologiczną buduje zdania narratora-pamiętnikarza, ale rzadko są to zdania piękne, co przy dziele ciut monotematycznym byłoby wskazane. Mimo wszystko bardzo, bardzo dobra.

7.5/10

Zimny jak lód, przeszywająco depresyjny portret psychologiczny osoby zniszczonej przez własne myśli, zmiażdżonej ciężarem egzystencjalnym, jaki nakłada na człowieka nieodgadnioność sensu życia, izolacja we własnym umyśle, poczucie relatywizmu moralności i wszystkie przykre sprawy naokoło. Napisana w formie pamiętnika powieść o raczej szczątkowej akcji, ale bardzo wciągająca...

Pesymistyczna, ale piękna powieść. Ludzie z depresją czytając to będą czuli się jak u siebie w głowie.

"Doktor Glas" (imię nieprzypadkowe, szwedzkie "glas" znaczy po naszemu "szkło", a narrator sprawia wrażenie kogoś, kto na świat patrzy "zza szyby") ma formę pisanego do szuflady dziennika. Mimo, że ma ponad 100 lat, w ogóle tego nie czuć. Tematyka jest poważna (miłość, seksualność i chory stosunek relgii do tejże, aborcja, eutanazja, samobójstwo, prawo do odebrania komuś życia w imię "wyższego dobra"),ale styl lekki i przystępny. Jest w tym pewna elegancka melancholia, a także trochę gorzkiego, czarnego humoru.

Dodatkowym atutem powieści są ładne opisy ówczesnego Sztokholmu - ze względu na to (ale nie tylko) nasuwają się skojarzenia z "Lalką" Prusa.

Klasyka szwedzkiej literatury. Polecam.

Pesymistyczna, ale piękna powieść. Ludzie z depresją czytając to będą czuli się jak u siebie w głowie.

"Doktor Glas" (imię nieprzypadkowe, szwedzkie "glas" znaczy po naszemu "szkło", a narrator sprawia wrażenie kogoś, kto na świat patrzy "zza szyby") ma formę pisanego do szuflady dziennika. Mimo, że ma ponad 100 lat, w ogóle tego nie czuć. Tematyka jest poważna (miłość,...

Do setnej strony czytało się bardzo przyjemnie, potem się coś popsuło...

Do setnej strony czytało się bardzo przyjemnie, potem się coś popsuło...

Według mnie arcydzieło. Warto zaznaczyć że czytałem w oryginale po szwedzku, sądząc po stosunkowo niskiej ocenie na portalu ma to może jakieś znaczenie?

Książka krótka, szybko się czyta. Mnie wciągneła od samego początku. Główna postać, Doktor Glas, pisze swój dziennik w sposób konkretny, szczery (lecz, jak sam zaznacza na początku, wszystkiego nie pisze) i bystry. Dzieli się swoimi spostrzeżeniami i refleksjami melancholijnymi które, mimo ze niektóre z nich mogą zostać uznane za kontrowersyjne, dają do myślenia.

Według mnie arcydzieło. Warto zaznaczyć że czytałem w oryginale po szwedzku, sądząc po stosunkowo niskiej ocenie na portalu ma to może jakieś znaczenie?

Książka krótka, szybko się czyta. Mnie wciągneła od samego początku. Główna postać, Doktor Glas, pisze swój dziennik w sposób konkretny, szczery (lecz, jak sam zaznacza na początku, wszystkiego nie pisze) i bystry. Dzieli...

Książka, którą otrzymałam za darmo dzięki uprzejmości ludzi wymieniających książki w ramach akcji wymiany na darmowych regałach. Kto by przypuszczał, że okaże się taka dobra? Taka niepozorna, taka porzucona.
Jest to z pewnością książka, którą zapamiętam: ze względu na tytuł, nietypowy sposób przedstawienia beznadziejnego zauroczenia, liczność podobieństw pomiędzy narratorem powieści (a jednocześnie jej głównym bohaterem) a mną. Wyjątkowo urzekły mnie przemyślenia dra Glasa nt. otaczającej go rzeczywistości, jego brak skrupułów, bezkompromisowość. Teraz mam dylemat, czy rzeczywiście w każdym z nas tkwią podobne myśli, czy też wyjątkowo dobrze dogadywałabym się z autorem książki (bo powieść podobno zawiera nutę autobiograficzną).
Bardzo polecam.

Książka, którą otrzymałam za darmo dzięki uprzejmości ludzi wymieniających książki w ramach akcji wymiany na darmowych regałach. Kto by przypuszczał, że okaże się taka dobra? Taka niepozorna, taka porzucona.
Jest to z pewnością książka, którą zapamiętam: ze względu na tytuł, nietypowy sposób przedstawienia beznadziejnego zauroczenia, liczność podobieństw pomiędzy narratorem...

Jak pisze wydawca, autor to: "znakomity szwedzki pisarz, w Polsce właściwie nieznany, choć chętnie tłumaczony na inne języki". Książka warta przeczytania choćby ze względu na kilka przemyśleń bohaterów, np.:
"Są ludzie, którzy nie mają żadnych predyspozycji do przeżywania szczęścia i którzy odczuwają to z bolesną i niewzruszoną świadomością. Ludzie ci nie dążą do szczęścia, lecz do nadania formy i stylu własnemu nieszczęściu".
"Człowiek obejmuje cień i kocha marzenie".
"Chcieć to znaczy móc dokonać wyboru. [...] Móc wybrać to znaczy umieć się wyrzec. [...] Chcemy mieć wszystko, chcemy być wszystkim. Chcemy mieć radość szczęścia i całą głębię rozpaczy. Chcemy odczuwać patos działania i spokój widza. Chcemy wokół siebie pustynnej ciszy i zgiełku forum. Chcemy jednocześnie być pojedynczą myślą i głosem ludu; chcemy być i melodią, i akordem. Na raz! Jakże to możliwe!"

Jak pisze wydawca, autor to: "znakomity szwedzki pisarz, w Polsce właściwie nieznany, choć chętnie tłumaczony na inne języki". Książka warta przeczytania choćby ze względu na kilka przemyśleń bohaterów, np.:
"Są ludzie, którzy nie mają żadnych predyspozycji do przeżywania szczęścia i którzy odczuwają to z bolesną i niewzruszoną świadomością. Ludzie ci nie dążą do szczęścia,...