Żona zmiennokształtnego to krótka i moim zdaniem dobra historia fantasy skupiająca się niemalże tylko i wyłącznie na magii i romansie. O ile powieść stara się opierać na tajemniczej naturze Lilith, to już w połowie książki większość osób powinna się domyślić, o co chodzi. Książkę czyta się w miarę lekko, chociaż nie należy do najłatwiejszych. Zdecydowanie pomaga tu jej długość jak i dobre tłumaczenie.

Osobiście uważam, że to historia dobra, chociaż bez jakiejś szczególnej głębi. Posiada ciekawe morały, lecz ciężko powiedzieć, by miały one znaczenie dla większości osób. Ostatecznie nie uważam czasu spędzonego z tą książką za zmarnowany, mimo że nie jest ona niczym szczególnie ważnym czy przyjemnym. Moja ocena wynosi 6.5/10, gdyż jest lepsze od większości powieści ocenianych przeze mnie na 6, a jednocześnie chyba trochę jej brakuje, bym dał ocenę 7/10.

Żona zmiennokształtnego to krótka i moim zdaniem dobra historia fantasy skupiająca się niemalże tylko i wyłącznie na magii i romansie. O ile powieść stara się opierać na tajemniczej naturze Lilith, to już w połowie książki większość osób powinna się domyślić, o co chodzi. Książkę czyta się w miarę lekko, chociaż nie należy do najłatwiejszych. Zdecydowanie pomaga tu jej...

Czytając kolejne książki z gatunku fantasy, odnoszę wrażenie, iż wciąż przewijają się w nich ci sami bohaterowie, w postaci pięknych elfów, odważnych wojowników, rubasznych krasnoludów, mądrych smoków, diabłów, aniołów, czy tajemniczych czarodziejów. Niestety na dłuższą metę odbiera mi to sporo przyjemności z czytania. Dotychczas zaledwie raz miałem okazję czytać książkę, w której pojawił się zmiennokształtny, dlatego też, gdy w oko wpadła mi powieść Sharon Shinn „Żona zmiennokształtnego”, postanowiłem stać się jej właścicielem.
Sharon Shinn to amerykańska dziennikarka i pisarka, która zadebiutowała w 1995 roku powieścią „Żona Zmiennokształtnego”. W swym dorobku ma 28 książek, spośród których tylko dwie zostały wydane w Polsce.
Głównym bohaterem powieści jest młody utalentowany czarodziej Aubrey, który chcąc nauczyć się nowych zaklęć, udaje się na nauki do znanego maga Glyrendena, który jest jedynym na świecie zmiennokształtnym. Po przybyciu na miejsce okazuje się, iż pałac Glyrendena zamieszkuje jego przepiękna żona Lilith i dwoje służących. Mieszkańcy okolicznych ziem panicznie boją się potężnego zmiennokształtnego, a po cichu szepczą niezwykłe powieści na temat jego chorych obsesji. Mimo licznych ostrzeżeń Aubrey postanawia zamieszkać u swego nowego mistrza i jak najwięcej się od niego nauczyć.
Książka Sharon Shinn „Żona zmiennokształtnego” to bardzo smutna opowieść o rodzącej się miłości między dwójką bohaterów. Mimo że bohaterami powieści są osoby władające magią, czarów i zaklęć jest tu jak na lekarstwo, a akcja rozwija się bardzo powoli. Dużym plusem powieści jest jej zakończenie, które jest bardzo delikatne i pozwala na swobodną interpretację przez czytelników.

Czytając kolejne książki z gatunku fantasy, odnoszę wrażenie, iż wciąż przewijają się w nich ci sami bohaterowie, w postaci pięknych elfów, odważnych wojowników, rubasznych krasnoludów, mądrych smoków, diabłów, aniołów, czy tajemniczych czarodziejów. Niestety na dłuższą metę odbiera mi to sporo przyjemności z czytania. Dotychczas zaledwie raz miałem okazję czytać książkę,...

"Żona zmiennokształtnego" to opowieść o miłości. Jeśli ktoś oczekuje romansu, może się rozczarować. Książka w jakiś sposób przypomina baśń czy też przypowieść o złym czarodzieju (czarnoksiężniku) i jego uczniu,
Tylko, że nie jest to również typowa baśń. Każdy odczytać może ją w inny sposób. Dla mnie to opowieść o rodzącym się uczuciu i o tym, że dla miłości, dla kogoś kogo się naprawdę kocha można robić i poświęcić bardzo wiele.

"Żona zmiennokształtnego" to opowieść o miłości. Jeśli ktoś oczekuje romansu, może się rozczarować. Książka w jakiś sposób przypomina baśń czy też przypowieść o złym czarodzieju (czarnoksiężniku) i jego uczniu,
Tylko, że nie jest to również typowa baśń. Każdy odczytać może ją w inny sposób. Dla mnie to opowieść o rodzącym się uczuciu i o tym, że dla miłości, dla kogoś kogo...

Na książkę natrafiłam przypadkiem. Nie zachęciła mnie ani okładka, ani opis. Jedynie notka, że (jeśli dobrze pamiętam) był to najbardziej udany debiut literacki któregoś tam roku gdzieśtam. I fakt, że żadna inna książka nie pchała mi się w ręce, a z tej półki wszystko albo już przeczytałam, albo inne wydawały mi sie jeszcze gorsze.
Zaczęłam czytać i... zauroczyło mnie. Fantasy, ale bardzo delikatne, kobiece, zmysłowe w najlepszym tego słowa znaczeniu a więc nie rozbuchany prymitywny samczy erotyzm, tylko postrzeganie świata poprzez zmysł dotyku, smaku, węchu. Kolory i kształty naszkicowane delikatną kreską poprzez odcienie i półtony, czasem poprzez niedomówienia.
Polecam tym, którzy lubią być zauroczeni, którzy unikają zbyt krzykliwych barw i zbyt ostrego światła, którym wystarczy czasem niedomówienie, bardziej myśl niż słowo, aluzja gestu niż sam gest.
Także tym, którzy dotąd nie gustowali w fantasy. A może im szczególnie?

Na książkę natrafiłam przypadkiem. Nie zachęciła mnie ani okładka, ani opis. Jedynie notka, że (jeśli dobrze pamiętam) był to najbardziej udany debiut literacki któregoś tam roku gdzieśtam. I fakt, że żadna inna książka nie pchała mi się w ręce, a z tej półki wszystko albo już przeczytałam, albo inne wydawały mi sie jeszcze gorsze.
Zaczęłam czytać i... zauroczyło mnie....

Szału nie ma ale jest dobrze :)

Szału nie ma ale jest dobrze :)