Dopóki jest nadzieja

"W widmowym świetle latarni gazowej wydała się taka krucha i słaba, lecz on wiedział, iż w rzeczywistości zawsze była mocna i giętka jak toledańska stal."
To cytat z ostatniej już części napisanej z rozmachem i pietyzmem sagi "Kochankowie Burzy" autorstwa Elżbiety Gizeli Erban. 📝☕🌷
Ten tom czytałam z wypiekami na twarzy, gdyż byłam niezmiernie ciekawa, jak skończy się ta historia. Z drugiej jednak strony zdawałam sobie sprawę, że gdy dojdę do ostatniej linijki, będzie to już definitywnie koniec...
Myślę, że jeśli ktoś przeczytał dziesięć tomów tej serii, to z pewnością sięgnie i po tom finałowy pt."Dopóki jest nadzieja". Ja jednak dzisiaj pragnę zachęcić tych, którzy jeszcze nie czytali tej poruszającej sagi. 😊
Cytat, który zamieściłam na początku, odnosi się do postaci pięknej, młodziutkiej hrabiny Niny Klonowieckiej. To jej dramatyczne losy śledzimy przez 11 tomów. Poznajemy oczywiście też innych bohaterów - ukochanego męża, bliższą i dalszą rodzinę, kochaną nianię oraz służbę z pałacu w Makowie. Wszystko to na tle powstania styczniowego, nieudanego zrywu wolnościowego z 1863 roku. Widzimy, jak to dramatyczne wydarzenie odcisnęło swe piętno i zmieniło na zawsze życie bohaterów...
Nina Klonowiecka to postać z krwi i kości, absolutnie niecukierkowa, kapryśna, dumna, jednakże sercem oddana rodzinie, przyjaciołom i najuboższym poddanym. Momentami przypominała mi Scarlett o'Hara.
"Kochankowie Burzy" to niezwykła lekcja historii , przedstawiająca nie tylko barwne życie arystokracji, ale także przy okazji losy chłopów i mieszczan.
Znajdziecie tu gamę emocji, poczujecie ból i cierpienie ludzi, którzy poszli walczyć o wolną ojczyznę i strach tych, którzy pozostali w domach i drżeli o życie najbliższych... Przekonacie się, jak bardzo powstanie było nieprzygotowane, przeczytacie o błędnych decyzjach dowódców i ich konsekwencjach.
Wspaniale został rozwinięty wątek uczuciowy, rozdarcie Niny pomiędzy miłością do męża a gwałtownym uczuciem do rosyjskiego oficera Wielenina, który nie raz przychodził jej z pomocą i ratował życie...
Chociaż Autorka pozamykała wszystkie wątki, to ja z przyjemnością przeczytałabym choć jeden kolejny tom... Zakończenie bowiem zostawia lekki niedosyt...
Podsumowując "Kochankowie Burzy" to napisana z rozmachem piękna, wnikliwa, i poruszająca saga.🌷
Każdy tom jest dopracowany, trzymający w napięciu i niezwykle ciekawy.To bardzo wartościowa pozycja, lektura wręcz obowiązkowa dla wszystkich, którzy lubią ten gatunek literacki. ❤️❤️❤️
Czekają tu na Was silne emocje, kipiące uczucia, ciekawa fabuła.
Koniecznie przeczytajcie!
Polecam serdecznie 💙😘

"W widmowym świetle latarni gazowej wydała się taka krucha i słaba, lecz on wiedział, iż w rzeczywistości zawsze była mocna i giętka jak toledańska stal."
To cytat z ostatniej już części napisanej z rozmachem i pietyzmem sagi "Kochankowie Burzy" autorstwa Elżbiety Gizeli Erban. 📝☕🌷
Ten tom czytałam z wypiekami na twarzy, gdyż byłam niezmiernie ciekawa, jak skończy się ta...

"Powstanie pozostawiło po sobie spustoszenie w duszach i umysłach ludzi. Można powiedzieć, że ci wszyscy polegli byli kochankami Burzy. Pragnęli jej, wywołali ją, a ona ich bezlitośnie pochłonęła".

Aż trudno uwierzyć, że ostatnie spotkanie z monumentalnym dziełem pani Elżbiety Gizeli Erban "Kochankowie Burzy" już za mną (tom 1 "Panna z Jaśminowa" miał premierę we wrześniu 2022).

W jeden wieczór przeczytałam ostatni, 11 tom i musiałam zebrać myśli, by o nim napisać. Moje emocje galopują... Nie tak wyobrażałam sobie pożegnanie z bohaterami sagi (wszystkie części na zdjęciu 2).

Znów wróciła dawna Nina Klonowiecka! Impulsywna, uparta, bezkompromisowa i ... momentami irytująca. Jej postać cały czas wzbudza kontrowersje. Z jednej strony przeszła ogromną metamorfozę od rozkapryszonej młodej hrabiny do odpowiedzialnej za los innych kobiety. Z drugiej jednak nadal tkwi w niej kokieteria i skłonność do nieprzemyślanych zachowań.

Wydarzenia w tej części powieści są ciekawe i trzymają w napięciu do końca. Nina wykazuje się sporą odwagą, ale też lekkomyślnością, narażając na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale też tych, którzy ją kochają. Doktor Setkowicz, wierna niania Jaga, panna Mira, Zosia wychodzą z cienia. Autorka pokazała ich uczucia, dylematy, pragnienia i prawdziwą, bezinteresowną miłość do Niny.

Jestem bardzo ciekawa dalszych losów głównej bohaterki i jej bliskich, a jednocześnie zawiedziona brakiem wątku, na którego rozwinięcie czekałam od kilku tomów. Mam nieodparte wrażenie, że zakończenie powieści zostało trochę sztucznie przerwane i odczuwam z tego powodu spore rozczarowanie, a nawet złość.

Pokochałam bohaterów, zżyłam się z nimi i nagle przyszło się rozstać, po tylu wspólnych przeżyciach, nie wiedząc, co dalej...

Sagę "Kochankowie Burzy" uważam za jedną z lepszych w tym gatunku. To wielka sztuka utrzymać uwagę czytelnika przez tyle części powieści, wzbudzając zainteresowanie przedstawioną historią i barwnymi losami postaci.
Pani Elżbiecie Gizeli Erban to się udało. Powstanie styczniowe na kartach tej opowieści zostało przedstawione z niezwykłą dbałością o szczegóły, a wielka miłość Niny i Aleksa ukazana na tle powstańczej walki, to jedno z najpiękniejszych uczuć opisanych w literaturze. Gorąco polecam. Czytajcie, proszę.

"Powstanie pozostawiło po sobie spustoszenie w duszach i umysłach ludzi. Można powiedzieć, że ci wszyscy polegli byli kochankami Burzy. Pragnęli jej, wywołali ją, a ona ich bezlitośnie pochłonęła".

Aż trudno uwierzyć, że ostatnie spotkanie z monumentalnym dziełem pani Elżbiety Gizeli Erban "Kochankowie Burzy" już za mną (tom 1 "Panna z Jaśminowa" miał premierę we wrześniu...

Co powiesz na lekcję historii z serią „Kochankowie Burzy” autorstwa Elżbiety Gizeli Erban? 💬

„Dopóki jest nadzieja” to już 11., a zarazem finałowy tom sagi opowiadającej o wielkiej miłości, której tłem są wydarzenia poprzedzające wybuch powstania styczniowego. Z racji, że jest to już finał, tym razem skupię się nie tylko na tym tomie, ale i na podsumowaniu całej serii.

„Kochankowie Burzy” to fascynująca lekcja historii, ukazująca barwne życie arystokracji, a także ból, cierpienie, gorycz i strach związane z powstaniem oraz stratą bliskich. Każdy tom opowiada losy ludzi, którzy chcieli walczyć i odzyskać swoją Ojczyznę — nawet za cenę własnego życia.

Do tej pory nie spotkałam się z nikim, kto tak dobrze oddawałby ducha epoki, emocje i myśli ówczesnych mieszkańców naszej Ojczyzny. Pozwoliło mi to niejednokrotnie przenieść się w czasie i zasmakować życia, o którym obecnie zbyt mało się mówi. Oczywiście nie jest to seria idealna, bo bywało, że opisy wydawały się przydługie, a bohaterowie — zwłaszcza główna postać, Nina — irytowali swoim zachowaniem. Niemniej jednak, piękniejszego hołdu dla bohaterów powstania styczniowego jeszcze nigdy nie czytałam.

Podoba mi się, że w „Dopóki jest nadzieja” autorka pozamykała niektóre wątki z poprzednich tomów, które pozostawiły pewne wątpliwości. Teraz wszystko pięknie się zgrało, wyjaśniło, i wreszcie zrozumiałam, że wszystko miało swój sens. Niemniej jednak, zakończenie pozostawiło we mnie swego rodzaju niesmak i niedosyt. Nie chcę zdradzać szczegółów, ale sądzę, że spokojnie mógłby powstać jeszcze jeden tom. Z całą pewnością bym go przeczytała!

„Kochankowie Burzy” to saga, którą polecam z całego serca! Jeżeli lubisz czasem przenieść się w czasie i odczuwać emocje bohaterów całym sobą, to jestem pewna, że się z nią polubisz!

Co powiesz na lekcję historii z serią „Kochankowie Burzy” autorstwa Elżbiety Gizeli Erban? 💬

„Dopóki jest nadzieja” to już 11., a zarazem finałowy tom sagi opowiadającej o wielkiej miłości, której tłem są wydarzenia poprzedzające wybuch powstania styczniowego. Z racji, że jest to już finał, tym razem skupię się nie tylko na tym tomie, ale i na podsumowaniu całej...

"Po­wsta­nie po­zo­sta­wi­ło po sobie strasz­ne spu­sto­sze­nia w du­szach i umy­słach ludzi. Można po­wie­dzieć, że ci wszy­scy po­le­gli byli ko­chan­ka­mi Burzy. Pra­gnę­li jej, wy­wo­ła­li ją, a ona ich bez­li­to­śnie po­chło­nę­ła."

Żyjąc w cieniu utraconych marzeń, bolesnej tęsknoty i towarzyszącego strachu Nina stara się za wszelką cenę przetrwać. Gnębiona obawą o każdy nadchodzący dzień, będąc pod ciągłą kontrolą, czyli obowiązkowym meldunkiem na posterunku rosyjskich władz, odczuwa ciągły lęk. Wiadomość, że ktoś próbuje się z nią skontaktować za pośrednictwem ambasady Wielkiej Brytanii wlewa w jej serce nadzieję na odwrócenie ponurego losu. Jednakże wyjazd pod czujnym okiem oprawców oraz dotarcie do Warszawy wydaje się z góry skazane na porażkę. Wkrótce zostanie postawiona przed trudnym wyborem, a decyzja, którą wybierze zaważy na jej przyszłości.

Trzymając w dłoniach finalny tom serii targały mną sprzeczne emocje. Z jednej strony ciekawość jak zakończą się losy młodziutkiej dziewczyny, której przyszło żyć w tak burzliwych czasach, a z drugiej było mi żal, że to już koniec. Cała seria to niewątpliwie fascynująca lekcja historii ukazująca cały jej koloryt, począwszy od barwnych tonacji bogatej arystokracji, po ciemne smugi wypełnione goryczą, cierpieniem i strachem po powstańczej żałoby. Przedstawia także losy zwykłych ludzi, których marzeniem było odzyskanie Ojczyzny, oraz nastroje w obliczu utraconych marzeń, przerwanych szczęść i zawiedzionych nadziei. Podobało mi się, że Autorka pozamykała starsze wątki, które wcześniej budziły pewne wątpliwości. Wracają postaci, które miały znaczący wpływ na przebieg całej historii i kolejny raz budzą wiele emocji. Jak już nie raz wspominałam, jestem zachwycona stylem i klimatem całej serii, więc szczerze polecam i zachęcam do czytania.

"Po­wsta­nie po­zo­sta­wi­ło po sobie strasz­ne spu­sto­sze­nia w du­szach i umy­słach ludzi. Można po­wie­dzieć, że ci wszy­scy po­le­gli byli ko­chan­ka­mi Burzy. Pra­gnę­li jej, wy­wo­ła­li ją, a ona ich bez­li­to­śnie po­chło­nę­ła."

Żyjąc w cieniu utraconych marzeń, bolesnej tęsknoty i towarzyszącego strachu Nina stara się za wszelką cenę przetrwać. Gnębiona obawą o...

Najlepsza z najlepszych.

Najlepsza z najlepszych.

Po przeczytaniu tego tomu czuję niedosyt, mam wrażenie że czegoś tu zabrakło, coś co powinno się tu znaleźć, a tego nie ma.

Po przeczytaniu tego tomu czuję niedosyt, mam wrażenie że czegoś tu zabrakło, coś co powinno się tu znaleźć, a tego nie ma.

11 tomów powiesci ,które przeczytałam wielką przyjemnością.

11 tomów powiesci ,które przeczytałam wielką przyjemnością.

Dałam mniej punktów, bo jestem rozczarowana zakończeniem sagi. Przydałby się jeszcze jeden tom o dalszych losach Niny.

Dałam mniej punktów, bo jestem rozczarowana zakończeniem sagi. Przydałby się jeszcze jeden tom o dalszych losach Niny.

No i skończyłam całą serię! W sercu zostaje pustka, bo już dawno nie wciągnęłam się tak w żadną opowieść. Kupowałam nowe tomy niemal od razu po premierze, czytałam je jednym tchem i czekałam na ciąg dalszy.

Nie jest to seria idealna, irytowały mnie niektóre kłótnie bohaterów, czasem nadmierna infantylizacja ich, Nina, która jedno wydarzenie potrafiła przeżywać co dziesięć stron... Momentami za dużo było opisów, które spowalniały akcję, choć pięknie oddawały atmosferę dworu szlacheckiego.

Mimo wszystko zupełnie dałam się porwać tej historii. Relacje między bohaterami były tak żywe, tak cudowne, że czułam się, jakbym ja tam z nimi była i przeżywała to wszystko razem. Wszystkie wątki pięknie się zgrały, wszystko się wyjaśniło, wszystko było właściwie po coś, choć pozostał pewien niedosyt, że Nina nie zobaczyła się na koniec z córką... Tego mi jakoś zabrakło. Właściwie to spokojnie można by tu dopisać jeszcze ze dwa tomy, czemu nie, czytałabym!

Ta książka jest też przepięknym hołdem dla bohaterów powstania styczniowego, przypomina tych mniej znanych, przybliża tych, których znamy z historii, oddaje im hołd, ale jednocześnie zadaje pytanie, które i ja często sobie stawiam - czy to wszystko było naprawdę potrzebne?

Będę bardzo za tą serią tęsknić, bo choć daleko jej do idealnej, to szczerze się w niej zakochałam.

I tylko wciąż nie mogę uwierzyć, że Aleksander naprawdę zginął...

No i skończyłam całą serię! W sercu zostaje pustka, bo już dawno nie wciągnęłam się tak w żadną opowieść. Kupowałam nowe tomy niemal od razu po premierze, czytałam je jednym tchem i czekałam na ciąg dalszy.

Nie jest to seria idealna, irytowały mnie niektóre kłótnie bohaterów, czasem nadmierna infantylizacja ich, Nina, która jedno wydarzenie potrafiła przeżywać co dziesięć...