Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tej książce jest stanowczo za cicho, a jest warta uwagi.
Londyn lat 30, Nancy Mitford, pisarka, współczesna celebrytka bryluje na salonach. Szczęśliwa wśród przyjaciół cierpi w swoim małżeństwie. Jej rodzina zostaje podzielona kiedy siostry Nancy wstępują w szeregi nazistów, wojna wisi w powietrzu a młoda pisarka szczerze nienawidzi Hitlera i nie wyobraża sobie żeby Anglia przegrała.
Czasy obecne, Lucy wyjeżdża do Londynu, postanawia wyruszyć śladami Nancy, poznać jej życie, tym bardziej, że trafia do pracy w księgarni gdzie pracowała Mitford, odkrywa jej życie i przy okazji znajduje swoje miejsce na ziemi.
Lubię powieści które dzieją się dwutorowo w dwóch przestrzeniach czasowych, ta historia dzieje się też wśród książek co daje jej dodatkowego smaku i magii. Poznałam Nancy jak bardzo dobrą kobietę, tylko strasznie skrzywdzoną przez męża, przy którym trwa sama nawet nie wiedząc z jakich powodów, pracuje na niego, toleruje jego zdrady, cierpiąc. Lucy to jej przeciwienstwo, spełnia swoje marzenie, a postać Nancy bardzo ją intryguje, to też między innymi z jej powodu trafia do Londynu. Odkrywa tajemnice, których nikt nie zna i czuję się z tym szczęśliwa.
Cudowna powieść z wojną w tle, akcja dzieje się powoli, bez zbytecznego pośpiechu. Londyn lat 30 i jego piękno, autorka otoczona wianuszkiem przyjaciół, dobra duchowe są cenione bardziej niż dobra materialne, ludzie są dla siebie życzliwi, przyjacielsko nastawieni i odsuwają od siebie widmo wojny.
Powieść przez którą się płynie, piękna, cudowna i warta przeczytania, polecam.

O tej książce jest stanowczo za cicho, a jest warta uwagi.
Londyn lat 30, Nancy Mitford, pisarka, współczesna celebrytka bryluje na salonach. Szczęśliwa wśród przyjaciół cierpi w swoim małżeństwie. Jej rodzina zostaje podzielona kiedy siostry Nancy wstępują w szeregi nazistów, wojna wisi w...

Rozwiń

Zwiń

Z pozoru dobry dom, może mieć swoje mroczne tajemnice.
Łucja mieszka w Warszawie, jest prywatnym detektywem, pewnego dnia w rodzinnym Namysłowie jej siostra znika bez śladu, a policja nie traktuje poważnie jej zaginięcia. Kobieta musi tam wrócić, odnaleźć siostrę i zmierzyć się z demonami przeszłości, a to nie będzie łatwe. Nic nie jest czarno białe, a prawda potrafi pokazać kolory szarości.
Nie jest tajemnicą, że lubię książki Magdaleny Majcher, każda historia napisana jest tak, że mam ochotę ją zgłębiać i nie odkładać książki ani na moment. Szczególnie mam słabość do powieści opartych na faktach, mimo tego, że "Najgorszy dom" to fikcja literacka i tak nie mogłam się od niej oderwać.
Dobry thriller psychologiczny, skupia się nie na odczuciach zaginionej dziewczyny a jej siostry, która szuka, zadaje pytania jednocześnie mierząc się z własnymi traumami, dając poznaćje czytelnikowi. Wraca do miejsca które opuściła bez słowa, zamknęła za sobą drzwi, teraz musi je otworzyć i znowu wejść w to przed czym uciekła, a to co się działo w tym miejscu było straszne. Zakończenie mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, snując w głowie rozwiązania ani razu nie wpadła na to ostateczne, dopiero po przeczytaniu i analizie doszłam do tego, iż autorka dawała mi tę odpowiedź nie raz.
Książkę polecam.

Z pozoru dobry dom, może mieć swoje mroczne tajemnice.
Łucja mieszka w Warszawie, jest prywatnym detektywem, pewnego dnia w rodzinnym Namysłowie jej siostra znika bez śladu, a policja nie traktuje poważnie jej zaginięcia. Kobieta musi tam wrócić, odnaleźć siostrę i zmierzyć się z demonam...

Rozwiń

Zwiń

"Pastwa" to drugi tom serii o Soni Kranz, oczywiście jak to ja, zaczęłam właśnie od tej części i pierwszy będę dopiero nadrabiać.
Sonia po rozwodzie przeprowadza się wraz z córką do małego miasteczka na Dolnym Śląsku, podejmuje pracę policjantki w lokalnym komisariacie i mogłoby się wydawać, że tu nic się nie dzieje. W noc swojego wesela znika Waldemar Wilski, spadkobierca firmy masarniczej, najpierw myśl, iż może chciał się, zabawić. Mijają kolejne dni, nikt nie wie gdzie jest Waldemar, co się wydarzyło gdy goście rozjechali się do domów? Tą sprawę będzie się starała wyjaśnić Sonia, a wypływajace nowe wątki będą coraz bardziej wszystko komplikować.
Ta powieść to nie tylko nie wyjaśniona sprawa zaginięcia, to też opowieść o życiu prywatnym Soni, o jej relacjach z córką i toksyczną matką, która wszystko widzi w czarnych barwach. Wyraziści bohaterowie i ich tajemnice które najlepiej jakby nie ujrzały światła dziennego.
Czytało mi się ją świetnie, szybko i ciągle mi było mało, wyrzucałam sobie, że nie zaczęłam od pierwszej części. Były wątki przy których ochota na jedzenie wędlin odchodziła ale nie były to aż tak bardzo drastyczne opisy. Do tego małe miasteczko, społeczność która wiele o sobie wie i pamięta też zbrodnie sprzed lat i szczegóły z życia o których chcieli by zapomnieć ci, których to dotyczy. Autorka stworzyła historię doskonałą, napisaną w taki sposób, że się przez tą książkę po prostu płynie.
Całym sercem polecam. Ja będę nadrabiać poprzednia część więc znowu będę miała możliwość poprzebywać z Sonią.

"Pastwa" to drugi tom serii o Soni Kranz, oczywiście jak to ja, zaczęłam właśnie od tej części i pierwszy będę dopiero nadrabiać.
Sonia po rozwodzie przeprowadza się wraz z córką do małego miasteczka na Dolnym Śląsku, podejmuje pracę policjantki w lokalnym komisariacie i mogłoby...

Rozwiń

Zwiń

Lubię jak historie dzieją się w małych miejscowościach, czuć mroczniejszy klimat i głęboko skrywane tajemnice.
Po 15 latach do Borek wraca Maja Sokołowska, córka komendanta policji który został zamordowany gdy ta była dzieckiem. Dziewczyna rozpoczyna pracę na tym samym komisariacie co ojciec, ukarany został winny tej zbrodni, ale Maja wie, że kto inny za tym stoi. Zaczyna swoje prywatne śledztwo, wielu ludzi w miasteczku zaczyna się bać i zrobią wszystko, żeby córka Sokołowskiego z niego wyjechała zanim odkryje prawdę.
Zaliczyłabym tę historię do kryminału z wątkiem obyczajowym, lubię ten rodzaj literatury, to idealny przerywnik między mocnymi, krwistymi historiami. Co prawda w takim wydaniu się Krystyny Mirek nie spodziewałam, jednak i w tym gatunku potrafi tworzyć powieści, które dobrze się czyta.
Intryga, tajemnice sprzed lat, jednak kto ma władzę może więcej, zagubiona dziewczyna która chce ujawnić prawdę śmierci swojego ojca. W tej książce było wszystko, jedynie tajemnica się nie rozwiązała, przez co jeszcze chętniej sięgnę po kolejny tom.

Lubię jak historie dzieją się w małych miejscowościach, czuć mroczniejszy klimat i głęboko skrywane tajemnice.
Po 15 latach do Borek wraca Maja Sokołowska, córka komendanta policji który został zamordowany gdy ta była dzieckiem. Dziewczyna rozpoczyna pracę na tym samym komisariacie co ojc...

Rozwiń

Zwiń

Przychodzę do Was z cudowną powieścią, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, dziejąca się właśnie w Gdańsku.
Czas przed wybuchem II wojny światowej, młodzi ludzie nie wierzą w jej wybuch, studiują, dobrze się bawią, po prostu żyją. Andrzej Taper poznaje piękną Elise, zakochują się w sobie, nie wyobrażają sobie życia bez siebie. Ojciec Elise, niemiecki generał, sprzeciwia się jej związkowi z Polakiem i postanawia ich rozdzielić, jednak jasnowidz przepowiada jej, że losy tych dwóch rodzin na pewno się splotą, oboje w to wierzą i temu ufają.
To powieść wielowątkowa, cudna i trudna jednocześnie. Wojna rozdzieliła wielu ludzi i nie zawsze musiała to zrobić śmierć a po prostu wojenne zawieruchy. W tej historii jest tak wiele trudnych sytuacji, planów które miały być inne, lepsze lecz los miał na to inne spojrzenie. To nie jest opowieść miłosna, to opowieść życiowa, z punktu widzenia trzech różnych osób. Historia Elise i Andrzeja to tło które towarzyszy całej tej powieści.
Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, dostarczyła wzruszeń, autorka zabrała mnie do Wolnego Miasta Gdańsk i czułam się jakbym przechadzała się gdańskimi uliczkami.
Polecam, warto sięgnąć po tę historię.

Przychodzę do Was z cudowną powieścią, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, dziejąca się właśnie w Gdańsku.
Czas przed wybuchem II wojny światowej, młodzi ludzie nie wierzą w jej wybuch, studiują, dobrze się bawią, po prostu żyją. Andrzej Taper poznaje piękną Elise, zakochują się w sobie...

Rozwiń

Zwiń

Na ten to tom autor kazał nam czekać bardzo długo, Brudny zrobił sobie długi urlop i wrócił w dobrym, starym stylu, takiego Igora mi brakowało.
Po wydarzeniach w „Bagnie” Brudny nie może się pozbierać, pragnie spokoju i nierozpoznawalności więc rzuca wszystko i wyjeżdża w Bieszczady, nie za bardzo pasuje to jego dziewczynie Julii tym bardziej, że krótki wyjazd niemiłosiernie się przedłuża. Czy Igor potrafi żyć w spokoju i nie pakować się w kłopoty? Nie ma takiej opcji. Pewnego dnia zjawiają się u niego dwie turystki, chcą tylko podładować telefon, okazuje się że Brudny jest ostatnią osobą który je widział zanim zostały w bestialski sposób zamordowane. Powraca legenda o ponurym smolarzu, podejrzanym zostaje Samuel, sąsiad Igora który zajmuje się wypałem drewna. Okazuje się, że w miasteczku panują jakieś tajemnice sprzed lat, a lokalna śmietanka tworzy układ sił, którego od lat nikt nie może obalić. Brudny nie jest już komisarzem, działa prywatnie ale zrobi wszystko żeby wyjaśnić tą sprawę.
Chwilę przed premierą książki miałam okazję porozmawiać a Przemysławem Piotrowskim i uczestniczyć w jego panelu dyskusyjnym na Targach Książki w Poznaniu, dzięki temu wiem, że wyruszył w Bieszczady, rozmawiał ze smolarzami, był częstowany denaturatem, jednym słowem dobrze przygotował się do historii z Brudnym. Ta część wzbudza ogromne emocje, taki powrót do „Piętna” i „Sfory” czyli części, które rozkochały mnie w tej serii. Uwielbiam wszystko co wychodzi spod pióra autora jednak to do Brudnego mam ogromny sentyment, często łapię się na tym, że czuję iż jest prawdziwy a nie umieszczona na kartach powieści fikcyjna postać. Mój ulubiony bohater jakoś tak gdzieś na uważanie na siebie i mimo że teraz ma bliską osobę która się o niego martwi on nadal ryzykuje i odważnie wchodzi w kłopoty, na szczęście ma przychylne sobie osoby.
Dodam jeszcze dwa słowa o zakończeniu, odpowiedź na wszystkie pytania, które gromadziły się u mnie od początku książki dostałam dopiero na końcu, a sam koniec tego tomu było dla mnie sporym zaskoczeniem, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam.
Wiem, że trwają jakieś tam rozmowy i głęboko wierzę, że Brudny wreszcie trafi na ekran, należy się to autorowi, bohaterowi i nam czytelnikom, to było by coś niesamowitego.
Kto jeszcze nie zna tej serii polecam całym serduchem, naprawdę warto ją przeczytać, jeśli lubicie mocne historie, pełne emocji to Igor Brudny jest dla Was.

Na ten to tom autor kazał nam czekać bardzo długo, Brudny zrobił sobie długi urlop i wrócił w dobrym, starym stylu, takiego Igora mi brakowało.
Po wydarzeniach w „Bagnie” Brudny nie może się pozbierać, pragnie spokoju i nierozpoznawalności więc rzuca wszystko i wyjeżdża w Bieszczady, nie ...

Rozwiń

Zwiń

Uwielbiam dobre debiuty i właśnie taki wpadł w moje ręce, opowiem Wam o nim.
Jowita i Karol, można by powiedzieć małżeństwo idealne, piękny dom, dobre samochody, dwóch synów, sielanka wielu im tego zazdrości. Jowita zajmuje się domem, Karol prowadzi własny warsztat samochodowy i właśnie pod opieką kobiety z podwórka znika ich najmłodszy syn Gabryś. Wszyscy są wstrząśnięci, dziecko jakby rozpłynęło się w powietrzu, nie ma po nim żadnego śladu. Na jaw zaczynają wychodzić sekrety rodziny, kłamstwa, idealny obraz był wielce daleki od ideału.
Książka od pierwszej strony wzbudza emocje, znika dziecko, nie wiadomo co się z nim stało, w mojej głowie rodziło się mnóstwo scenariuszy. Niby rodzina jakich na pierwszy rzut oka wiele, ale to tylko pozory, ta sytuacja też nakręcała moją wyobraźnię.
Bardzo mi się podobała pierwszoosobowa narracja, dzięki temu mogłam poznać co czuje matka chłopca, jak i jego brat, dziecko ale rozumujące tak wiele. Toksyczne relacje wydzierają się z każdej strony w tej książce, ludzi którzy niby są rodziną żyją jakby obok siebie i w tym wszystkim te niewinne dzieci. Na początku powieści cała historia skupia się na zaginięciu dziecka, im dalej tym bardziej wyłania się dobrze nakreślony portret psychologiczny każdej z osób z bliskiego otoczenia Gabrysia i jest to obraz bardzo ciekawy.
To fakt, że nie raz miałam ochotę potrząsnąć matka zaginionego chłopca, poddała się wszystkiemu i jakby nie miała własnego zdania, często też zapominając, że ma jeszcze drugie dziecko. Zakończenie wbiło mnie w fotel, nie przewidziałabym takiego obrotu sprawy, pokazało jak kłamstwa mogą doprowadzić do tragedii.

Uwielbiam dobre debiuty i właśnie taki wpadł w moje ręce, opowiem Wam o nim.
Jowita i Karol, można by powiedzieć małżeństwo idealne, piękny dom, dobre samochody, dwóch synów, sielanka wielu im tego zazdrości. Jowita zajmuje się domem, Karol prowadzi własny warsztat samochodowy i właśnie p...

Rozwiń

Zwiń

Lubię książki z kategorii literatura faktu, biografia, pamiętnik, niektóre poruszają trudne tematy i z takim właśnie się zetknęłam przy pozycji którą dzięki wydawnictwu Znak mogę zrecenzować.
Rebbeca zostaje terapeutką, swoją pierwszą pracę rozpoczyna w jednym z najcięższych więzień Wielkiej Brytanii, tu wyroki odsiadują mordercy, gwałciciele pedofile. Dziewczyna zostaje rzucona na głęboką wodę i to na samym początku swojej kariery. Wraz ze strażnikami prowadzi program który zmusza oprawców do zmierzenia się ze swoimi zbrodniami, a dla samej Rebecci ma to być próba zrozumienia ich czynów i znalezienie przyczyny, czemu gwałcili czy mordowali.
Po latach autorka wraca do wspomnień i opowiada czytelnikowi jak to jest być sam na sam w jednym pomieszczeniu z mordercą czy gwałcicielem.
Początek książki mnie nie wciągnął, ciągle mi czegoś brakowało, ale jak tylko zaczęły się terapię więźniów, opisy ich zbrodni, nie mogłam się oderwać. Fascynowała mnie praca Rebeci, potrafiła usiąść przed mordercą czy pedofilem, wysłuchać go, nie oceniać i starać się mu pomóc, wyprowadzić na prostą, zrozumieć co nim kierowało. Miałam też wrażenie, że w grupie terapeutycznej wytworzyła się w miarę przyjacielska atmosfera. Nie potrafiłabym tak, dla mnie Ci ludzie krzywdzący innych, pełni zła, byli od razu spisani na straty.
Książka jest napisana lekkim językiem, trudniejsze psychologiczne terminy są wyjaśniane tak, że nawet laik może ją czytać. Opisy zbrodni są realistyczne, opisane brutalnie, więc nie jest to lektura dla ludzi o słabszych nerwach. Ciekawy jest też aspekt życia prywatnego autorki, jednak trochę było go za mało.
Polecam

Lubię książki z kategorii literatura faktu, biografia, pamiętnik, niektóre poruszają trudne tematy i z takim właśnie się zetknęłam przy pozycji którą dzięki wydawnictwu Znak mogę zrecenzować.
Rebbeca zostaje terapeutką, swoją pierwszą pracę rozpoczyna w jednym z najcięższych więzień Wiel...

Rozwiń

Zwiń