Pomysł na zbudowanie intrygi wokół postaci tajemniczej kobiety-dziecka będącej dziełem szalonego naukowca brzmiał wyjątkowo ciekawie natomiast sposób przedstawienia tej historii okazał się bardzo toporny i nadmiernie udziwniony. Stworzona przez autora postać Belli Baxter okazała się promyczkiem światła w tej nudnawej i przegadanej historii. Za dużo w tej powieści było rozważań na temat imperialistycznej historii Wielkiej Brytanii, polityki i obyczajowości końca XIX wieku. Miało być edukująco-uświadamiająco, a wyszło akademicko i do bólu wtórnie. Mam wrażenie, że autor próbował na siłę zaimponować erudycją, a wyszedł trochę przekombinowany i ostatecznie mało angażujący wykład na tematy społeczno-ekonomiczne. Szkatułkowa forma zagmatwała fabułę przez co straciłam zapał do śledzenia perypetii głównych bohaterów.

Pomysł na zbudowanie intrygi wokół postaci tajemniczej kobiety-dziecka będącej dziełem szalonego naukowca brzmiał wyjątkowo ciekawie natomiast sposób przedstawienia tej historii okazał się bardzo toporny i nadmiernie udziwniony. Stworzona przez autora postać Belli Baxter okazała się promyczkiem światła w tej nudnawej i przegadanej historii. Za dużo w tej powieści było...

Zainteresowanych zapraszam do oficjalnej recenzji.

Zainteresowanych zapraszam do oficjalnej recenzji.

Film był lepszy, ale książka też daje radę. Chyba inaczej bym ją odebrał, gdybym przeczytał, a dopiero potem obejrzał film. Genialna ekranizacja zawiesza poprzeczkę naprawdę wysoko i ciężko ją przeskoczyć.

Film był lepszy, ale książka też daje radę. Chyba inaczej bym ją odebrał, gdybym przeczytał, a dopiero potem obejrzał film. Genialna ekranizacja zawiesza poprzeczkę naprawdę wysoko i ciężko ją przeskoczyć.

Jestem zmęczona tą książką. Rozumiem jej przekaz. Ale czy to do mnie trafia? Nie wiem, zbyt pokrętna narracja wybija z rytmu, na początku mnie zaintrygowała, potem znużyła, na koniec kompletnie zdezorientowala. Trochę się pogubiłam w tej wielowarstwowej układance. Jeśli celem było zaniepokoić, zburzyć porządek w głowie to tak, został osiągnięty, ale nie będzie to moja ulubiona lektura.

Jestem zmęczona tą książką. Rozumiem jej przekaz. Ale czy to do mnie trafia? Nie wiem, zbyt pokrętna narracja wybija z rytmu, na początku mnie zaintrygowała, potem znużyła, na koniec kompletnie zdezorientowala. Trochę się pogubiłam w tej wielowarstwowej układance. Jeśli celem było zaniepokoić, zburzyć porządek w głowie to tak, został osiągnięty, ale nie będzie to moja...

Jakże dużo się dzieje w tej książce! Co chwila miałam wrażenie, że czytam zupełnie inny rodzaj literatury. Powieść jest dosyć groteskowa i na swój sposób zabawna, jednak nie brak w niej tematów, które skłaniają do refleksji. Mamy tu sporo dywagacji filozoficznych, politycznych i społecznych podanych w bardzo przystępnej formie. A to wszystko obok relacji z tragikomicznych przygód głównej bohaterki.

Barwna postać Belli zdobyła od razu moje serce. Jej dziecięca ciekawość świata wymusza na czytelniku spojrzenie na globalne problemy z innej perspektywy. Bo jak dorosłej kobiecie o umyśle dziewczynki wyjaśnić okropności tego świata? Autor sięgnął chyba po wszystkie możliwe kontrowersyjne zagadnienia ludzkości. Mamy tu krytykę medycyny jako machiny napędzającej zysk, zamiast dbać o dobro pacjentów. Znajdziemy przemyślenia na temat wyzysku biedoty i wyraźnie zarysowanych różnić ekonomicznych. Autor odnosi się też do roli kobiet w społeczeństwie i wielu innych interesujących zagadnień.

„Biedne istoty” to pozycja bardzo nietypowa, sięgająca niekiedy granic absurdu. Myślę, że jest warta przeczytania, chociaż zakończenie mnie ogromnie zawiodło.

Jakże dużo się dzieje w tej książce! Co chwila miałam wrażenie, że czytam zupełnie inny rodzaj literatury. Powieść jest dosyć groteskowa i na swój sposób zabawna, jednak nie brak w niej tematów, które skłaniają do refleksji. Mamy tu sporo dywagacji filozoficznych, politycznych i społecznych podanych w bardzo przystępnej formie. A to wszystko obok relacji z tragikomicznych...

Dziwna ale fajna. Trochę wszystkiego tam po trochu i emancypacji i frankensteina i historii milosnej, ale bez jakies nachalności.

Dziwna ale fajna. Trochę wszystkiego tam po trochu i emancypacji i frankensteina i historii milosnej, ale bez jakies nachalności.

Widziałam film, który bardzo przypadł mi do gustu (zasłużony Oscar dla Emmy Stone),ale nie sądziłam, że książka tak bardzo mnie zaskoczy...
Znałam wcześniej schemat fabularny, właśnie dzięki filmowi. Mimo tego bardzo chciałam przeczytać książkę i jeszcze raz zanurzyć się w dziwny klimat nietypowej, wiktoriańskiej Anglii. Ale to, czego dowiedziałam się pod koniec książki, całkowicie zmieniło moje spojrzenie na historię Belii Baxter. Nie spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń, i dzięki temu moja ocena jest wyższa, niż planowałam. Bo byłam pewna, że znając ekranizację "Biednych istot" nic mnie nie zdziwi. Jednak zdziwiło. I bardzo dobrze!
Nie myślcie, że nie musicie czytać książki, bo obejrzeliście film. Tak naprawdę to są dwa oddzielne twory. I obie bardzo dobre.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2024 pod hasłem "Książka zekranizowana".

Widziałam film, który bardzo przypadł mi do gustu (zasłużony Oscar dla Emmy Stone),ale nie sądziłam, że książka tak bardzo mnie zaskoczy...
Znałam wcześniej schemat fabularny, właśnie dzięki filmowi. Mimo tego bardzo chciałam przeczytać książkę i jeszcze raz zanurzyć się w dziwny klimat nietypowej, wiktoriańskiej Anglii. Ale to, czego dowiedziałam się pod koniec książki,...

Biedne istoty to powieść o emancypacji kobiet. Historia przedstawiona została nam z różnych perspektyw. Było to bardzo intrygujące, gdyż większość fragmentów zobrazowana została z męskiego punktu widzenia, aniżeli oczami kobiety.

XIX wieczne Glasgow, w którym niekonwencjonalny naukowiec Godwin Baxter przywraca do życia ciało samobójczyni. Młoda kobieta budzi się ze świadomością niemowlęcia, jednak ze zdumiewającą prędkością przyswaja wszystko, czego uczy ją doktor Baxter wraz ze swoim pomocnikiem, McCandless’em, który odnotowuje postępy w jej rozwoju. Jako młody mężczyzna Archibald McCandless również odczuwa pożądane względem Belli.

Powieść kilkukrotnie wyśmiewa żądze mężczyzn, którzy próbują swoje popędy zrzucić na uwodzicielstwo płci przeciwnej. Niezmiernie urzekła mnie ta desperacja jak i ogromne zdeterminowanie populacji męskiej względem usidlenia sobie kobiet.
Kolejnym aspektem było to iż kobieta jest niezaspokojona seksualnie, tak twierdzą jednak tylko fragmenty z perspektywy męskiej.🙂‍↔️

Bohaterka przedstawiona jako ktoś, kto budzi strach i uprzedzenie, nadal jest ogromnie pożądana przez mężczyzn.
Bella Baxter to postać, która mnie oczarowała. Z naiwnością i charyzmą dziecka zamkniętego w ciele dorosłej kobiety, Bella jest coraz bardziej ciekawa nie tylko świata, ale również i swoich potrzeb. Niezaznajomiona ze standardami przyzwoitych zachowań, czy ograniczeń jakie społeczeństwo nakłada na kobiety Bella nie czuje wstydu ani skrępowania w swoich czynach.
Podróżując spotyka wielu mężczyzn, którzy traktują ją z góry i usiłują wykorzystać. Jednak nie daje się podporządkowywać niezwykle bujnej męskiej wyobraźni. Kobieta pozbawiona antypatii, nie jest już tak podatna na stłamszenie ze strony innych. Z ogromną przyjemnością czytało mi się postępy intelektualne Belli oraz kobiecą niezależność.

Jest to historia inna niż wszystkie. Na samym początku przedmowa autora wprowadziła mnie trochę w zakłopotanie, bo Alasdair Gray, przedstawia nam wydarzenia z książki, twierdząc, że wydarzyły się one naprawdę. Reszta historii jest opisana oczami mężczyzn. Jest to dosyć druzgocące, ale zarazem w moim odczuciu prześmiewcze. Małą namiastkę dostaliśmy jedynie jak to wyglądało z perspektywy Belli.

Powiem Wam szczerze, że pisząc tę recenzję i zapisując kolejne zdania zastanawiałam się czy ja tę książkę aby dobrze zrozumiałam i czy to co pisze ma w ogóle sens? Odpowiadając sobie i wam, otóż nadal nie mam pojęcia, ale wydaje mi się, że to co było dla mnie w jakimś stopniu ważne, to zrozumiałam najlepiej jak tylko byłam w stanie. Dlatego tak bardzo spodobał mi się w tej książce aspekt feministyczny.

Ciężka książka, ale zdecydowanie warta polecenia.

Biedne istoty to powieść o emancypacji kobiet. Historia przedstawiona została nam z różnych perspektyw. Było to bardzo intrygujące, gdyż większość fragmentów zobrazowana została z męskiego punktu widzenia, aniżeli oczami kobiety.

XIX wieczne Glasgow, w którym niekonwencjonalny naukowiec Godwin Baxter przywraca do życia ciało samobójczyni. Młoda kobieta budzi się ze...

Książka - matrioszka, skrzętnie skrywająca kilka warstw opowieści w opowieściach. Pokazuje jak to, co uznajemy za prawdę, zależy od naszej perspektywy: płci, statusu, wykształcenia. A tam, gdzie nie potrafimy zaakceptować prawdy, stwarzamy sobie potwory.

Książka - matrioszka, skrzętnie skrywająca kilka warstw opowieści w opowieściach. Pokazuje jak to, co uznajemy za prawdę, zależy od naszej perspektywy: płci, statusu, wykształcenia. A tam, gdzie nie potrafimy zaakceptować prawdy, stwarzamy sobie potwory.

Nie może mi wyjść z głowy. Co tak naprawdę jest tutaj faktem a co fikcją?

Nie może mi wyjść z głowy. Co tak naprawdę jest tutaj faktem a co fikcją?