Japoński John Wick w spódnicy i z nożem :) tak jak on ma swoje zasady i hołduje pewnym wartościom. Lepiej z nią nie zadzierać!

Japoński John Wick w spódnicy i z nożem :) tak jak on ma swoje zasady i hołduje pewnym wartościom. Lepiej z nią nie zadzierać!

Literatura zagraniczna a szczególnie ta z poza kontynentu europejskiego pozwala na chwilowe wyjście ze swojskiej bańki i popatrzenie na różne sprawy z nieco innej perspektyw. W tej książce patrzymy na świat oczami koreańskiej starszej pani, której ciężko jest się pogodzić z upływem czasu.

Literatura zagraniczna a szczególnie ta z poza kontynentu europejskiego pozwala na chwilowe wyjście ze swojskiej bańki i popatrzenie na różne sprawy z nieco innej perspektyw. W tej książce patrzymy na świat oczami koreańskiej starszej pani, której ciężko jest się pogodzić z upływem czasu.

Książka opowiada o starości i o tym jak starsze osoby są tratowane w społeczeństwie koreańskim, choć myślę, że nie tylko. O tym jak są ignorowane, odsuwane, niewidoczne. Co jest moim zdaniem społeczna głupotą, bo każdy z nas o ile dane nam będzie dożyć, zestarzeje się. Starsi ludzie tak jak bohaterka są niezależnie od zajęć/zawodu normalnymi ludźmi, ze zwykłymi ludzkimi potrzebami i emocjami i jak to starsi z historią życia i pewnym bagażem. Historia Rógszpony nie jest typowa, nie jest też łatwa, ale jest ciekawa.
Książka jest smutnawa, ale mimo wszystko interesującą i inna.

Książka opowiada o starości i o tym jak starsze osoby są tratowane w społeczeństwie koreańskim, choć myślę, że nie tylko. O tym jak są ignorowane, odsuwane, niewidoczne. Co jest moim zdaniem społeczna głupotą, bo każdy z nas o ile dane nam będzie dożyć, zestarzeje się. Starsi ludzie tak jak bohaterka są niezależnie od zajęć/zawodu normalnymi ludźmi, ze zwykłymi ludzkimi...

Podobał mi się koncept tej książki, ale jak ją przeczytałam to się zawiodłam. Nie zaspokoiła ona moich potrzeb książkowych, niestety. Końcówka powinna być pełna napięcia i zwrotów akcji, a taka nie była.

Podobał mi się koncept tej książki, ale jak ją przeczytałam to się zawiodłam. Nie zaspokoiła ona moich potrzeb książkowych, niestety. Końcówka powinna być pełna napięcia i zwrotów akcji, a taka nie była.

Słuchało sie tego dobrze, ale nie była to „moja historia”. Brakowało mi czegoś, szczególnie w zakończeniu.

Słuchało sie tego dobrze, ale nie była to „moja historia”. Brakowało mi czegoś, szczególnie w zakończeniu.

Powieść "Starsza pani z nożem" jest jak jej bohaterka: niepozorna, łatwa do przeoczenia, a jednocześnie ostra niczym brzytwa. Tak jak pod maską miłej starszej pani kryje się płatna zabójczyni - jedna z najlepszych w swoim fachu, szlifująca umiejętności od ponad 40 lat - tak pod intrygą w stylu thrillera ukryta jest powieść o starości, która wyobcowuje człowieka bardziej niż komplet noży za pazuchą. Na kartach tej powieści śledzimy Rógszponę, którą otoczenie wysłałoby na emeryturę. Jednak, czy ktoś, kto całe życie parał się zabijaniem może spokojnie zająć się czymś innym (bo w koreańskich realiach emerytura często oznacza dorywcze zajęcia, prowadzenie straganu czy pralni) - to jakby, parafrazując zdanie zawarte w powieści - kazać wilkowi wysiadywać jajko. Jednocześnie sama Rógszpona zaczyna dostrzegać zmiany, jej wiek wpływa na jej działania, a przypadkowe spotkanie z lekarzem i jego córeczką wywołują refleksje na temat przeszłości i utraconych możliwości. Sama bohaterka ma w sobie to coś - nie jest potulną staruszką - że już od pierwszej akcji z przyjemnością towarzyszymy jej w podróży poprzez przeciwności, które na jej drodze stawia wiek, płeć, społeczeństwo - i oczywiście przeszłość, która w najmniej oczekiwanym momencie potrafi się odgryźć. Całość napisana jest w prosty, lekko humorystyczny sposób, a nietypowa bohaterka i zaskakująco przyziemny świat płatnych zabójców sprawiają, że od książki trudno się oderwać.

Dostrzegam w tej powieści to, co lubię w koreańskim kinie "społecznym" spod znaku Bong Joon-ho ("Parasite", "Snowpiercer", "The Host: Potwór", a w szczególności genialny film "Matka"): z jednej strony mamy rozrywkowe, gatunkowe fabuły (gatunkowy miszmasz),pod którymi kryje się jednak społeczny komentarz, ukazujący bolesną prawdę o Korei Południowej - i szerzej świecie opanowanym przez konsumpcjonizm. W "Starszej pani z nożem" temat dotyczy starości. Dla społeczeństwa staje się człowiekiem niewidzialnym, dla kręgu "zawodowego" zbędnym. Jednocześnie ze względu na renomę i wiek nie można jej tak po prostu wyrzucić - lepiej sugerować, że powinna odejść, powinna czuć się wypalona zawodowo i poszukiwać zasłużonego odpoczynku. Najlepiej zniknąć - bo jakie ma znaczenie jako samotna starsza kobieta? Sama Rógszpona zdaje sobie jednak sprawę, że nie jest już tą samą osobą co kiedyś i czuje się wyobcowana - a jedynym, co ją zakotwicza w życiu wydaje się przypadkowo przygarnięty pies - także senior. Jeśli ma odejść, to wyłącznie na swoich zasadach. Co jednak jeśli w jej życie wkradnie się coś niespodziewanego - a tym czymś jest... empatia? Czy na starość człowiek może się zmienić? Czy na starość może zacząć w końcu żyć?

"Starsza pani z nożem" to interesujące studium charakteru starzejącej się płatnej zabójczyni - a jednocześnie podejścia otoczenia do osób starzejących się. Jednocześnie to thriller o zemście, dodający dynamiki poprzez sceny akcji - szczególnie w finale. To intrygująca powieść, choć zupełnie inna niż można się spodziewać. Świat płatnych morderców stanowi tu jedynie tło, by opowiedzieć o przemijaniu i społecznym wyobcowaniu.

Powieść "Starsza pani z nożem" jest jak jej bohaterka: niepozorna, łatwa do przeoczenia, a jednocześnie ostra niczym brzytwa. Tak jak pod maską miłej starszej pani kryje się płatna zabójczyni - jedna z najlepszych w swoim fachu, szlifująca umiejętności od ponad 40 lat - tak pod intrygą w stylu thrillera ukryta jest powieść o starości, która wyobcowuje człowieka bardziej niż...

Pierwszy raz spotykam się z książką, w której tytułowa "starsza Pani" zajmuje się dość nietypową profesją, a mianowicie jest płatną zabójczynią z kolekcją noży.
Z pozoru wydaje się pospolitą starszą kobietą, na którą niewiele osób zwraca uwagę, przez co bez większego wysiłku wtapia się w tłum.
Pomimo sędziwego wieku kobieta nie odstaje od swoich kolegów po fachu i profesjonalnie wykonuje zlecone jej zadania.
Sprawy jednak ulegają komplikacji, gdy przypadkiem poznaje córkę doktora Kanga.
Rógszpona zdaje sobie z tego sprawę, iż każdy przejaw emocji lub empatii może źle wpłynąć na jej osąd w kryzysowej sytuacji, co może mieć zgubne skutki w powierzonym jej zleceniach.
Autorka w swojej książce przełamuje panujące obecnie stereotypy, co skutkuje tym, że osoby odgrywające zazwyczaj rolę drugoplanowe lub będące jedynie tłem w powieściach, są dopuszczone do głosu, pełniąc rolę bohatera pierwszoplanowego.
Przyznam, że książka pozytywnie mnie zaskoczyła i chętnie polecę ją nie tylko fanom koreańskich powieści, ale i także tym, którzy nie mieli wcześniej sposobności czytać literatury pochodzenia azjatyckiego.

Pierwszy raz spotykam się z książką, w której tytułowa "starsza Pani" zajmuje się dość nietypową profesją, a mianowicie jest płatną zabójczynią z kolekcją noży.
Z pozoru wydaje się pospolitą starszą kobietą, na którą niewiele osób zwraca uwagę, przez co bez większego wysiłku wtapia się w tłum.
Pomimo sędziwego wieku kobieta nie odstaje od swoich kolegów po fachu i...

Rógszpona jest płatną zabójczynią, 65-letnią płatną zabójczynią, która coraz częściej myśli o przejściu na emeryturę, po 50 latach "pracy". Starsza Pani nie myśli o końcu kariery, ale z każdym nowym zleceniem zauważa postępy swego starzenia się. Pomimo swojej niesamowitej sprawności fizycznej widzi, że może to być już niewystarczające dla tej branży.
Przełomowe staje się zlecenie, w którym ulega wypadkowi. Ranna trafia na doktora Kanga, młodego lekarza, który opatruje jej rany i nie zadaje zbędnych pytań, które na pewno byłyby zasadne. Doktor Kang wychowuje samotnie 6-letnia córeczkę i zdaje się wiedzieć, że nie zawsze warto pytać.
Do agencji zostaje przyjęty Osiłek, który za wszelką cenę chce dopiec Rógszponie i wtyka nos w nie swoje sprawy, czego kobieta nie potrafi zrozumieć.

Jak to z koreańską literaturą bywa, jest to bardzo refleksyjna powieść. Nie jest to kryminał, a bardziej literatura piękna ukazująca w ponadczasowy sposób proces starzenia się - to jak zauważamy, że nasze ciało, refleks i umysł nie działają jak kiedyś. Powieść ukazuje również, że każdy człowiek mimo wszystko potrzebuje bliskości i zaopiekowania się drugą osobą.

Uważam, że ta powieść jest bardzo mądrze napisana, ukazując prawdy w sposób zarówno smutny, jak i żartobliwy. Autor umiejętnie porusza ważne kwestie życiowe, prezentując je w lekki i przystępny sposób.

Rógszpona jest płatną zabójczynią, 65-letnią płatną zabójczynią, która coraz częściej myśli o przejściu na emeryturę, po 50 latach "pracy". Starsza Pani nie myśli o końcu kariery, ale z każdym nowym zleceniem zauważa postępy swego starzenia się. Pomimo swojej niesamowitej sprawności fizycznej widzi, że może to być już niewystarczające dla tej branży.
Przełomowe...

Co mnie chyba najbardziej tu urzekło, to, że to powieść koreańska, czyli z dość nam odległego podwórka. I o starszej kobiecinie, w nie całkiem oczywisty sposób. Narracja jest w miarę ciekawa - nie sprawia, że czytelnik ziewa, ale też nie pociągnie do zarwania nad książką nocy. Fabuła niestety prosta, niezaskakująca. Nie wiem czy poleciłabym rasowym fanom kryminałów - myślę, że ci mogą się jednak poczuć rozczarowani.

Co mnie chyba najbardziej tu urzekło, to, że to powieść koreańska, czyli z dość nam odległego podwórka. I o starszej kobiecinie, w nie całkiem oczywisty sposób. Narracja jest w miarę ciekawa - nie sprawia, że czytelnik ziewa, ale też nie pociągnie do zarwania nad książką nocy. Fabuła niestety prosta, niezaskakująca. Nie wiem czy poleciłabym rasowym fanom kryminałów - myślę,...

Nie powalił mnie ten kryminał. Pomysł fajny. Bohaterka to starsza Pani, która zabija na zlecenie. Wykonanie jest jednak nudne i kiepskie. A mamy porównanie podobnej fabuły w literaturze, która już się sprawdziła i wiemy, że może być ciekawie. Tutaj nic nie zagrało. I jest tu bardzo rozwinięty wątek paznokci. Nie zrozumiałam co ten obszerny wątek miał na celu? Czy to symbolika? Na plus jest to, że książka jest krótka.

Nie powalił mnie ten kryminał. Pomysł fajny. Bohaterka to starsza Pani, która zabija na zlecenie. Wykonanie jest jednak nudne i kiepskie. A mamy porównanie podobnej fabuły w literaturze, która już się sprawdziła i wiemy, że może być ciekawie. Tutaj nic nie zagrało. I jest tu bardzo rozwinięty wątek paznokci. Nie zrozumiałam co ten obszerny wątek miał na celu? Czy to...