Powieść ukazuje wycinek z życia ośmioletniej dziewczynki. Sposób narracji pozostawia duże pole do interpretacji tego, jak bohaterka rozumie otaczający ją świat. Ani rodzice ani sama autorka nigdzie nie mówi wprost o tym, co dolega marce głównej bohaterki ani o społecznych normach w tamtym okresie. Dużo pozostaje w tej niewypowiedzianej sferze. Cała narracja jest spokojna, stonowana, napisania ładnym językiem, ale wydaje się jakaś taka... płytka.
Ciężko ocenić, czy to dobrze, czy źle.
Czy polecam? Nie wiem.

Powieść ukazuje wycinek z życia ośmioletniej dziewczynki. Sposób narracji pozostawia duże pole do interpretacji tego, jak bohaterka rozumie otaczający ją świat. Ani rodzice ani sama autorka nigdzie nie mówi wprost o tym, co dolega marce głównej bohaterki ani o społecznych normach w tamtym okresie. Dużo pozostaje w tej niewypowiedzianej sferze. Cała narracja jest spokojna,...

Dałabym jej może nawet 7/10, ale ten brak zakończenia totalnie zaskoczył. Myslałam, że jednak będzie jakaś puenta. A tak? Mam wrażenie, że książka o niczym.

Dałabym jej może nawet 7/10, ale ten brak zakończenia totalnie zaskoczył. Myslałam, że jednak będzie jakaś puenta. A tak? Mam wrażenie, że książka o niczym.

"Otchłanie" Quintany to lektura wybrana w Klubie Książkowym, po którą bym raczej sama z siebie w innym przypadku nie sięgnęła. Jest to krótka powieść, akurat na dwa-trzy spokojne wieczory - dość przyjemna w odbiorze mimo nie najłatwiejszego tematu. Główną bohaterką i - niestety - również narratorką jest Claudia, ośmioletnia dziewczynka z kolumbijskiego Cali. Piszę "niestety", bo dziecięca narracja nigdy szczególnie mi nie podchodziła, choć tutaj chyba autorka chciała podkreślić, że dzieci często rozumieją więcej, niż się dorosłym wydaje. Claudia pochodzi z "lepszej" rodziny, ojciec - właściciel supermarketu - jest w stanie zapewnić rodzinie dobre warunki oraz służącą. Zajęty pracą, nie zauważa początkowo romansu dużo młodszej żony ani jej późniejszej depresji, gdy romans wyszedł na jaw i dobiegł końca. Zmiany w zachowaniu matki dostrzega jednak Claudia i mocno się one na niej odbijają.
"Otchłanie" czytało mi się dobrze, ale spodziewałam się, że poruszą mnie bardziej. Może właśnie przez ten dziecięcy punkt widzenia, może przez bijącą od bohaterów obojętność, także i ja nad wieloma wątkami przechodziłam obojętnie. Czekałam na jakieś większe zwroty akcji, ale te, które następowały, nie potrafiły mnie jakoś wciągnąć. I chyba spodziewałam się nieco innego zakończenia... ;) Z drugiej strony w pewien sposób zafascynowało mnie podejście Claudii do choroby matki, jej próby zrozumienia zachowania pogrążonej w depresji kobiety, a także nieudane próby szukania wsparcia w innych dorosłych - głównie u ojca. Obawiam się jednak, że choć "Otchłanie" mi się podobały, będzie to jedna z tych książek, które dość szybko ulecą z mojej pamięci.

"Otchłanie" Quintany to lektura wybrana w Klubie Książkowym, po którą bym raczej sama z siebie w innym przypadku nie sięgnęła. Jest to krótka powieść, akurat na dwa-trzy spokojne wieczory - dość przyjemna w odbiorze mimo nie najłatwiejszego tematu. Główną bohaterką i - niestety - również narratorką jest Claudia, ośmioletnia dziewczynka z kolumbijskiego Cali. Piszę...

Narracja z perspektywy osmioletniej dziewczynki, która stara się zrozumieć otaczające ją z każdej strony otchłanie - otchłań matczynego rozchwiania i depresji, skomplikowanych relacji między rodzicami, tajemnic rodzinnych, czy tej prawdziwej czarnej przepaści za płotem. Dajcie się wciągnąć w tę historię, mocno pochłania.

Narracja z perspektywy osmioletniej dziewczynki, która stara się zrozumieć otaczające ją z każdej strony otchłanie - otchłań matczynego rozchwiania i depresji, skomplikowanych relacji między rodzicami, tajemnic rodzinnych, czy tej prawdziwej czarnej przepaści za płotem. Dajcie się wciągnąć w tę historię, mocno pochłania.

Ta książka przyciągała moją uwagę nie raz i nie dwa, a ciągle nie mogłam po nią sięgnąć, aż wreszcie się udało. To świetnie napisana powieść o relacji córki i matki, która okazała się być lepsza niż się spodziewałam. To również studium kobiecej depresji, potrzeby miłości i smutku. Całość napisana z punktu widzenia ośmioletniej dziewczynki, która obserwuje swoją matkę, kiedy ta przechodzi przez różne stadia choroby. Ten tekst aż kipi emocjami, bezsilnością i potrzebą miłości. Zarówno jednej bohaterki, jak i drugiej. Wbrew pozorom ta opowieść może być uniwersalna. Może być historią wielu kobiet, w każdym zakątku Ziemii. Autorka rozprawia się z tym, kim my jesteśmy, co możemy i gdzie jest nasze miejsce, miejsce na nasze potrzeby i pragnienia. Z pewnością jest to lektura warta uwagi. Zdecydowanie.

Ta książka przyciągała moją uwagę nie raz i nie dwa, a ciągle nie mogłam po nią sięgnąć, aż wreszcie się udało. To świetnie napisana powieść o relacji córki i matki, która okazała się być lepsza niż się spodziewałam. To również studium kobiecej depresji, potrzeby miłości i smutku. Całość napisana z punktu widzenia ośmioletniej dziewczynki, która obserwuje swoją matkę, kiedy...

To moje pierwsze spotkanie z Pilar Quintana. Niespodziewałam się tego ze "Otchłanie" będzie tak dobrą książką. Świat przedstwiony w literaturze widzimy oczyma Claudii jest 8-letnia dziewczynka ,która czuje się nie kochana przez swoją mamę. Książka porusza temat samobójstwa oraz depresji oraz problemy z alkoholem. Kobieta czuje ze nie jest dobrą matką dla Clauddii jednakze sama jako dziecko nie doświadczyła miłości macierzyńskiej od swojej matki (babci Claudii). Matka Claudii ma depresję, zdradza męza nie czuję się z nim szczęsliwa jej małżeństwo się rozpada czego Claudia jest świadkiem. Mama Claudii jest zafascynowana samobójstwem, czyta w kolorowych magazynach historie kobiet ,które popełniły samobójstwo. Myśle za mama Claudii cierpi na depresję, problemy alkoholowe oraz być moze także depresję poporodową.

To moje pierwsze spotkanie z Pilar Quintana. Niespodziewałam się tego ze "Otchłanie" będzie tak dobrą książką. Świat przedstwiony w literaturze widzimy oczyma Claudii jest 8-letnia dziewczynka ,która czuje się nie kochana przez swoją mamę. Książka porusza temat samobójstwa oraz depresji oraz problemy z alkoholem. Kobieta czuje ze nie jest dobrą matką dla Clauddii jednakze...

Posługując się prostym językiem i skromnymi środkami, autorka przykuwa uwagę czytelnika i wstrząsa nim, delikatnie i umiejętnie poruszając tematy ważne, problematyczne i bolesne. W tak niewielkiej objętościowo historii udało jej się w sposób poruszający i intensywny dotknąć takich kwestii jak poczucie odrzucenia i rozczarowania własnym życiem, emocjonalne zaniedbywanie dziecka, czy wreszcie samobójstwo. Każdy z bohaterów na swój sposób szuka spokoju i szczęścia, wybierając dostępne sobie środki, które jednak nie prowadzą do celu, a wręcz przeciwnie.

Niewiele czytałam książek tak bardzo wypełnionych smutkiem i poczuciem nadciągającej katastrofy, a jednocześnie wciągających i zapadających w pamięci. Pilar Quintana po raz kolejny udowadnia, że jest doskonała i wnikliwą obserwatorką życia. Gorąco polecam!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/09/otchanie-pilar-quintana.html

Posługując się prostym językiem i skromnymi środkami, autorka przykuwa uwagę czytelnika i wstrząsa nim, delikatnie i umiejętnie poruszając tematy ważne, problematyczne i bolesne. W tak niewielkiej objętościowo historii udało jej się w sposób poruszający i intensywny dotknąć takich kwestii jak poczucie odrzucenia i rozczarowania własnym życiem, emocjonalne zaniedbywanie...

"O, jaka ładna okładka! I jaka krótka książka! Chętnie ją przeczytam!" Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Z tego powodu macie teraz wątpliwą przyjemność przeczytać recenzję książki Pilar Quintany pt. "Otchłanie".

Claudia ma osiem lat i mieszka z rodzicami w domu pełnym roślin. Mama (również Claudia) spędza całe dni w domu, przeglądając czasopisma. Tata pracuje od rana do nocy. Jest między nimi duża różnica wieku i być może z tego powodu młoda żona wdaje się w romans. Kiedy zdrada wychodzi na jaw, kochanek odchodzi, a kobieta wpada w stan depresyjny i alkoholizm. Zajmowanie się córką, choć nigdy nie było jej ulubionym zajęciem, teraz staje się niewykonalne.

Nie bardzo wiem co napisać i jak ocenić tę książkę. Wiem natomiast, że najbardziej rozczarował mnie brak zakończenia. Bardzo nie lubię takich sytuacji. Domyślam się też problematyki utworu. Świat dziewczynki, która musi radzić sobie nie tylko ze swoimi problemami, ale i tymi dorosłych. Odreagowuje to w niezrozumiały dla innych sposób.

Temat na pewno ciekawy, ale według mnie potraktowany dość pobieżnie. Kompletnie nie przemawia do mnie styl autorki. Momentami czułam się rozdrażniona i nie mogłam doczekać się ostatniej strony. Straszne, prawda? Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad książką, która dla mnie, delikatnie mówiąc, jest mocno średnia.

Z żalem stwierdzam, że nie mogę nikomu polecić pozycji "Otchłanie". No chyba, że wrogowi. Ale musicie przyznać, że okładka jest ładna i zachęca do zakupu. Teraz już wiecie, żeby nie dać się na nią nabrać. Czytajcie, ale coś innego!

"O, jaka ładna okładka! I jaka krótka książka! Chętnie ją przeczytam!" Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Z tego powodu macie teraz wątpliwą przyjemność przeczytać recenzję książki Pilar Quintany pt. "Otchłanie".

Claudia ma osiem lat i mieszka z rodzicami w domu pełnym roślin. Mama (również Claudia) spędza całe dni w domu, przeglądając czasopisma. Tata pracuje od rana do...

„Krzyki umilkły. Umilkły wszystkie dźwięki i pozostała tylko cisza. Tylko cisza otchłani”

“Spojrzałam w jej oczy i zobaczyłam w nich otchłań. Otchłań, którą nosiła w sobie, jak nieżyjące kobiety, jak Gloria Inés. Dziurę bez dna, której nie mogło wypełnić nic”

Otchłanie. Pilar Quintana

Autorka Pilar Quintana debiutując książka „Suka” w której mistrzowsko przedstawiła kwintesencje ludzkiego losu i niespełnionych marzeń oraz pragnienie wielkiej miłości tym razem przedstawia nam księgę wspomnień, historię fascynacji życiem dorosłych, ich tajemnicami. W czułej historii dojrzewania ośmioletniej Claudii (lata dziewięćdziesiąte w Kolumbii) przypatrujemy się powolnemu rozpadowi małżeństwa jej rodziców, destrukcyjnym podziałom ról ale także różnym życiowym momentom młodej dziewczynki.

Lektura wymaga skupienia i uwagi ze względu na chronologie czasową a narracja świata oczami dziecka momentami przytłacza tematami w niej poruszanymi.

Depresja, smutek, samotność tak w trzech słowach można określić tematy w książce. Mroczna, klaustrofobiczna, dotykająca proza.

„Krzyki umilkły. Umilkły wszystkie dźwięki i pozostała tylko cisza. Tylko cisza otchłani”

“Spojrzałam w jej oczy i zobaczyłam w nich otchłań. Otchłań, którą nosiła w sobie, jak nieżyjące kobiety, jak Gloria Inés. Dziurę bez dna, której nie mogło wypełnić nic”

Otchłanie. Pilar Quintana

Autorka Pilar Quintana debiutując książka „Suka” w której mistrzowsko przedstawiła...

Kolumbia, lata 90.
Ośmioletnia Claudia mieszka wraz z rodzicami w mieszkaniu pełnym roślin. Sama dziewczynka określa je jako selwę.
Po powrocie ze szkoły Claudia spędza czas z mamą - kobietą o tym samym imieniu, która stanowi centrum jej świata. Tata - współwłaściciel lokalnego supermarketu całe dnie spędza w pracy.
Gdy siostra taty – ciocia Amelia wychodzi za mąż za młodszego od siebie Gonzala, mama Claudii ożywa. Zaczyna wychodzić z domu na aerobik, do sauny, chce jechać z ciocią i Gonzalem na wspólne wakacje.
Wszystko zmienia się, gdy na jaw wychodzi zdrada mamy. Mama każdy dzień spędza w domu, płacze, chodzi w piżamie, potem zaczyna pić whisky. Powraca myślami do tragicznych zaginięć i śmierci znanych osób i dzieli się nimi z córką.

Claudia musi zmierzyć się ze sprawami zwykle niedostępnymi dla tak małych dzieci.

------------

„Otchłanie” to księga wspomnień.
Wspomnień dzieciństwa mamy i dzieciństwa taty Claudii. Obraz świata dorosłych oczami dziecka.

To powieść o aranżacji małżeństw bez miłości z kolosalną różnicą wieku.
O tym jak wygląda życie w związku straumatyzowanych ludzi, którzy nigdy tego nie przepracowali i przekazują je dalej na swoje dzieci.
To rozpaczliwy krzyk dziecka o uwagę i czas rodzica.

Jesteśmy świadkami zatracania się mamy Claudii, popadania w depresję, w której dzieli się z córką historiami zaginięć i samobójstw znanych jej kobiet. Claudia zaczyna być napędzana tymi myślami. Zostaje wciągnięta w sprawy rodziców, od których jako dziecko chce być daleka. Chce chronić matkę, a jednocześnie jej pomóc.
To historia dojrzewania w przyspieszonym tempie.

Powieść pełna jest wszelkich otchłani, zarówno tych metaforycznych, jak i tych rzeczywistych.
Znajdziemy tu otchłanie pomiędzy górami, urwiska przy górskich zakrętach – to te mniej mroczne. Zaraz za nimi czają się otchłanie beznadziei, osamotnienia, zdrady, ciemności czy nałogu.

„Spojrzałam jej w oczy i zobaczyłam otchłań, którą nosiła w sobie, jak nieżyjące kobiety. Dziurę bez dna, której nie mogło wypełnić nic.”

Kolumbia, lata 90.
Ośmioletnia Claudia mieszka wraz z rodzicami w mieszkaniu pełnym roślin. Sama dziewczynka określa je jako selwę.
Po powrocie ze szkoły Claudia spędza czas z mamą - kobietą o tym samym imieniu, która stanowi centrum jej świata. Tata - współwłaściciel lokalnego supermarketu całe dnie spędza w pracy.
Gdy siostra taty – ciocia Amelia wychodzi za mąż za...