"Bunty w łagrach" to zbiór przekazów więźniów obozów katorżniczej pracy na terenie ZSRR, które na przestrzeni lat zgromadził Ośrodek. Wybór tych wspomnień ukazuje nam, jak mimo koszmarnego położenia w jakim znaleźli się zesłańcy, nadludzkim wysiłkiem zdołali wykrzesać we współskazańcach wolę walki i oporu. W sytuacji skrajnego wycieńczenia, a także odcięcia od świata zewnętrzego nie było to łatwe, tym bardziej należy pamiętać o każdym z tych aktów bohaterstwa.
Układ książki odchodzi od tradycyjnego "modelu" publikacji wspomnień wojennych. Nie znajdziecie tu kolejnych życiorysów od a do z. Fragmenty opowieści podzielono tak, by tworzyły szerszy obraz etapów życia przed wywózką, katorgi w obozie, narastającego buntu, jego przebiegu oraz konsekwencji. Muszę przyznać, że nie przepadam za takim "rozdrobnieniem", ponieważ gubię się w nazwiskach i trudno mi przyporządkować kolejne fragmenty do danej osoby, jednak w tym przypadku rozumiem, iż rozwiązanie to przyczyniło się do budowania napięcia i jest jak najbardziej słuszne.
Otwierające oczy jest również uświadomienie sobie, iż opisane bunty miały miejsce w latach 50-tych, a przecież przywykliśmy do myślenia, iż po II wojnie zesłańcy wracali jednak do kraju. Otóż nie wszystkim było to dane.
"Bunty w łagrach" to książka, którą czyta się łatwo ze względu na prostotę spisanych przekazów zwykłych-niezwykłych ludzi, jednak ładunek emocjonalny czasem może przytłoczyć.

"Bunty w łagrach" to zbiór przekazów więźniów obozów katorżniczej pracy na terenie ZSRR, które na przestrzeni lat zgromadził Ośrodek. Wybór tych wspomnień ukazuje nam, jak mimo koszmarnego położenia w jakim znaleźli się zesłańcy, nadludzkim wysiłkiem zdołali wykrzesać we współskazańcach wolę walki i oporu. W sytuacji skrajnego wycieńczenia, a także odcięcia od świata...