James Bond jest oficjalnie nowym członkiem załogi Moriarty'ego. Interesujące jest to, jak ta postać została przyjęta przez resztę członków grupy, bowiem nie każdy od razu przyjął to, że jest pełnoprawnym mężczyzną. Sposób ich poniekąd bliższego zapoznania był na pewno nietypowy, ale też bardzo w ich stylu - w końcu jak najlepiej budować więź, jak nie na nowych misjach?

Dodatkowo w tym tomie pojawia się ciekawie zinterpretowana legenda Kuby Rozpruwacza. Podoba mi się to, jak twórcy tej serii luźno, ale intrygująco wykorzystują różne wątki i tworzą coś nowego.

James Bond jest oficjalnie nowym członkiem załogi Moriarty'ego. Interesujące jest to, jak ta postać została przyjęta przez resztę członków grupy, bowiem nie każdy od razu przyjął to, że jest pełnoprawnym mężczyzną. Sposób ich poniekąd bliższego zapoznania był na pewno nietypowy, ale też bardzo w ich stylu - w końcu jak najlepiej budować więź, jak nie na nowych...

Dotąd najsłabszy tomik. Z jednej strony dalej rozbudowujący świat kreowany, wprowadzający nowe elementy, ale jakoś na siłę, bo nowa postać, odwołująca się do Kuby Rozpruwacza wrzucona ot tak, bez tego uroku poprzednich tomów, a sama fabuła zbyt pretekstowa i trochę niechlujna.

Dotąd najsłabszy tomik. Z jednej strony dalej rozbudowujący świat kreowany, wprowadzający nowe elementy, ale jakoś na siłę, bo nowa postać, odwołująca się do Kuby Rozpruwacza wrzucona ot tak, bez tego uroku poprzednich tomów, a sama fabuła zbyt pretekstowa i trochę niechlujna.

Interesującym elementem mangi Moriarty jest to, że tytuł rozbudowuje swoją historię poza pojedynek między Moriartym, a Holmesem. Mamy masę intryg na globalną skalę, ale także całą gromadę dodatkowych postaci, które mieszają uniwersum Holmesa z innymi ikonami z kultury Wielkiej Brytanii. W kolejnych rozdziałach pojawia się nietypowa wersja Bonda i Kuby Rozpruwacza. Jest to naprawdę ciekawe podejście i ciekawe urozmaicenie starcia pomiędzy mistrzem zbrodni, a najlepszym detektywem świata.

Uwielbiam tego typu „rozkminy” i ślęczę nad podobnymi zagadnieniami godzinami. Dlatego też Moriarty przemawia do mnie lepiej niż wiele innych mang. Wydaje mi się, że właśnie to jest najmocniejszym elementem tytułu i wynosi go ponad kolejną wariację na temat przygód Sherlock Holmesa.

Interesującym elementem mangi Moriarty jest to, że tytuł rozbudowuje swoją historię poza pojedynek między Moriartym, a Holmesem. Mamy masę intryg na globalną skalę, ale także całą gromadę dodatkowych postaci, które mieszają uniwersum Holmesa z innymi ikonami z kultury Wielkiej Brytanii. W kolejnych rozdziałach pojawia się nietypowa wersja Bonda i Kuby Rozpruwacza. Jest to...

Początek tomiku prezentuje się dość „niewinnie”. Widzimy jak „nowy” bohater o pseudonimie Bond, integruje się z innymi pomocnikami tytułowego Moriarty’ego. Lekka i luźna treść wypełniona szczyptą przyjemnego humoru, jest doskonałą przystawką przed dalszą fabułą. W kolejnych rozdziałach robi się bowiem mroczniej, bardziej przerażająco i na swój sposób krwawo. Wszystko za sprawą grasującego mordercy nazywającego się „Kubą Rozpruwaczem”. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy miejscowa ludność popada w zatarg ze stróżami prawa. Taka sytuacja nie może ujść uwadze zarówno profesora, jak i samego Sherlocka. Obaj włączają się w wielkie polowanie na mordercę.

Autor scenariusza mangi sięga więc tutaj po kolejne dobrze znanym wszystkim elementy. Jego Kuba Rozpruwacz nie jest jednak zwykłym psychopatycznym mordercą. Za jego zbrodniami kryje się oczywiście coś więcej. Wątek ten jest bardzo luźną adaptacją historii, stając się raczej podstawą do powiązania dokonanych morderstw z dotychczasową tematyką serii (nierówność społeczna).

Obok dobrze znanych postaci na kartach komiksu pojawia się również ktoś nowy. Jest nim dawny nauczyciel/opiekun braci Moriarty, który pokaże tutaj kilka swoich nietuzinkowych zdolności. Przedstawiona w tomiku akcja jest więc bardzo ekscytująca i momentami niezwykle widowiskowa. Dzięki temu całość czyta się z wypiekami na twarzy. Przedstawiona historia ponownie kończy się mocnym cliffhangerem, tak aby zachęcić odbiorcę do szybkiego sięgnięcia po kolejną odsłonę serii.

Jeśli chodzi o oprawę rysunkową, to nadal prezentuje się ona wyśmienicie. Hikaru Miyoshi potrafi oddać wielką dynamikę historii, jednocześnie dbając o należyte wyeksponowanie bohaterów. Dba on również o detale historyczne, dzięki którym tytuł posiada swój niezwykły klimat.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=138257

Początek tomiku prezentuje się dość „niewinnie”. Widzimy jak „nowy” bohater o pseudonimie Bond, integruje się z innymi pomocnikami tytułowego Moriarty’ego. Lekka i luźna treść wypełniona szczyptą przyjemnego humoru, jest doskonałą przystawką przed dalszą fabułą. W kolejnych rozdziałach robi się bowiem mroczniej, bardziej przerażająco i na swój sposób krwawo. Wszystko za...

Najnowszy tom łączy w sobie dwie historie. Pierwsza jednorozdziałowa to „Przygoda czterech służących”. Tytuł pobrzmiewa echem „Przygody trzech studentów”, ale nie ma nic wspólnego z tym opowiadaniem. Druga, ciągnąca się aż do końca tomiku, to „Duch z Whitechapel”.

Kontynuując historię z poprzedniego tomu, fabułę siódemki otwiera pojawienie się w domostwie braci Moriartych Irene Adler – teraz już w jej nowym wcieleniu Jamesa Bonda. Muszę powiedzieć, że jestem pozytywnie zaskoczona wokół jakich wątków postanowiono rozegrać historię tej postaci. Fabuła Adler/Bonda została tutaj przedstawiona jako wątek osoby transpłciowej i manga bardzo wyraźnie to zarysowuje, nawet jeżeli po poprzednich tomach nie specjalnie moglibyśmy oczekiwać tego, że nowe wcielenie Adler to coś więcej niż tylko przebieranka w celu ukrycia swojej poprzedniej tożsamości. Manga otwarcie brnie w wątek transpłciowy, konfrontując swojego bohatera z różnymi opiniami innych postaci na ten temat. Większość z nich od razu i bez zająknięcia akceptuje tę przemianę, nowe imię i nowy sposób zwracania się i mówienia o Bondzie, jednemu z nich tylko przychodzi zgłosić klasyczne w tym temacie „ale”. Wszystko oczywiście osadzone jest w przerysowanej konwencji całej tej serii (Bond wpadający na rozebranego akurat Morana itp.),ale tak naprawdę reakcja większości bohaterów jest tu na medal i bardzo się cieszę, że takie treści pojawiają się po pierwsze w japońskim tytule, a po drugie w takim skierowanym głównie do nastolatków. Zawsze na plus!

Bond, jego relacja z Moranem i wpasowanie się w całą grupę Moriartych to zdecydowanie wiodący wątek tego tomu. Ale oczywiście z dzielnicą Whitechapel, która pojawia się w tytule drugiej z historii, może kojarzyć się tylko jedna i jedyna postać – Kuba Rozpruwacz – i to wokół niego kręci się przygoda! Czy nasi szarzy moralnie bohaterowie staną po jego stronie czy przeciwko? Co na to Sherlock Holmes i Scotland Yard? Tego zdradzać już nie będę, ale wspomnę, że naszych głównych bohaterów wesprze jeszcze jedna osoba, ich dawny mistrz i kamerdyner, osoba, która jako pierwsza uzyskała pseudonim Jacka the Rippera, niejaki Jack Renfield. Jego nazwisko może brzmieć wam znajomo, bo tak samo nazywał się sługa Draculi! Ten Renfield jednak nie wydaje się mieć z nim nic wspólnego.

Jeżeli interesują was w tej mandze głównie postaci Holmesa i Watsona niestety za wiele ich nie uświadczymy, ale szajka głównych bohaterów również bez problemu zangażuje was w historię, nawet bez udziału znanego detektywa. Siódemkę czytało się bardzo przyjemnie, chyba najlepiej ze wszystkich dotychczas wydanych tomów i jedyną rzeczą, która zatrzymała mnie na dłużej, było… potknięcie tłumaczki! Trafiła się koszmarna kalka z angielskiego. Aż się dziwię, że przy dwuosobowej redakcji tytułu naprawdę nikt tego nie wyłapał. Nie wpływa to jednak na odbiór historii, „Moriarty” to cały czas lekka, miła rozrywka, które może nieraz i irytuje swoimi uproszczeniami i banalizacją, ale z drugiej strony można sobie przy tym spokojnie odetchnąć i dalej odkrywać bardzo nietypową interpretację Sherlocka Holmesa.

Najnowszy tom łączy w sobie dwie historie. Pierwsza jednorozdziałowa to „Przygoda czterech służących”. Tytuł pobrzmiewa echem „Przygody trzech studentów”, ale nie ma nic wspólnego z tym opowiadaniem. Druga, ciągnąca się aż do końca tomiku, to „Duch z Whitechapel”.

Kontynuując historię z poprzedniego tomu, fabułę siódemki otwiera pojawienie się w domostwie braci Moriartych...

JACK THE RIPPER

Siódmy tom „Moriarty’ego” to część, która zadowoliła mnie chyba najbardziej z dotychczasowych. Jestem fanem Sherlocka Holemsa, temat zagadki Kuby Rozpruwacza i jego zbrodni też od lat mnie ciekawił, a że mangi uwielbiam, chyba nawet nie muszę dodawać. Dlatego tak dobrze bawiłem się czytając tę część, ale nawet abstrahując od tego, mamy tu do czynienia z bardzo dobrym komiksem trzymającym poziom poprzednich tomów.

Londyńskim Whitechapel wstrząsa seria zbrodni dokonanych na kobietach przez Jacka the Rippera. Gdy William i jego nauczyciel zaczynają śledztwo, w społeczeństwie narasta napięcie, widoczne szczególnie na linii milicja-Yard. W tym wszystkim pozostaje jedno zasadnicze pytanie: co się za tym wszystkim kryje?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/03/moriarty-7-sir-arthur-conan-doyle.html

JACK THE RIPPER

Siódmy tom „Moriarty’ego” to część, która zadowoliła mnie chyba najbardziej z dotychczasowych. Jestem fanem Sherlocka Holemsa, temat zagadki Kuby Rozpruwacza i jego zbrodni też od lat mnie ciekawił, a że mangi uwielbiam, chyba nawet nie muszę dodawać. Dlatego tak dobrze bawiłem się czytając tę część, ale nawet abstrahując od tego, mamy tu do czynienia z...

Super manga

Super manga