Trylogia z Igorem Brudnym w roli głównej to była jazda bez trzymanki. Mówię o trylogii, bo chociaż widocznie nam się to rozrasta, to pierwsze trzy tomy mają swoją specyfikę. Skupiają się głównie na przeszłości wiodącej postaci i mają niesamowicie dobre tempo. Wydarzenia, nawet dla czytelników, którzy oczekiwali na kolejne tomy przez jakiś czas, wydają się biec wręcz błyskawicznie. „Zaraza” jest kontynuacją, ale też nowym początkiem.

„Zaraza” to równie mroczna historia co „Piętno” i „Cherub”. Jednak tym razem autor jak sam później przyznał, postawił bardziej na „pomieszanie z poplątaniem”. Nie jest to książka dla detektywów-amatorów, a raczej tryb zaawansowany. Tropy prowadzą donikąd, kolejne okazują się fałszywe, a świadkom kompletnie nie można ufać. Zresztą nie tylko im. Gdy Igor odbywał rehabilitację, jego zespół całkowicie się rozpadł, co mogą pamiętać czytelnicy poprzedniego tomu. I pytanie, czy nowym policjantom można i co najważniejsze, czy powinno się ufać.

Od przymusowej prostytucji, tajemniczego zaginięcia do makabrycznej tajemnicy wampira z Zielonej Góry. I choć niektórzy mogą uśmiechać się z politowaniem, że wszystkie nieszczęścia tego świata autor umieścił w jednym mieście i to aż dziw, że ktokolwiek zdołał w nim jeszcze przeżyć, to sam pisarz jest tego, jak najbardziej świadomy. „Zielona Góra nie różniła się od wielu innych miast w Polsce. Tutaj po prostu szambo wybiło”. I prawdopodobnie jeszcze nie raz wybije.

Przemysław Piotrowski przyznaje, że musiał stworzyć Igora od nowa i to faktycznie widać. Poraniony bohater, rozliczony już z przeszłością niezwykle dojrzał i zaczął podejmować zupełnie inne decyzje. I w pewnych momentach tego „nowego Igora” polubiłam nawet bardziej niż starszą wersję. Fani Julii Zawadzkiej również nie poczują się zawiedzeni. Partnerka Brudnego w końcu dostała trochę więcej miejsca i cudownie się rozrosła. Aż szkoda było kończyć tę lekturę. Jeśli czekaliście z utęsknieniem na kontynuację, to możecie śmiało po nią sięgać. Jest dynamicznie, zaskakująco i krwiście, a przy okazji dojrzalej. „Zaraza” to może nawet trochę bardziej stonowana historia, a przez to można odnieść wrażenie, że jest to powieść jeszcze bardziej mroczna niż poprzednie.

Kinga Kolenda