Trzeci tom sagi. Bardzo przyjemna powieść o losach Gdańszczan mierzących się ze swoim pochodzeniem i rodzinnymi naleciałościami. Autorka osadziła losy rodziny w starannie przedstawionych realiach historycznych. Czytelnik nie tyle w reporterskim stylu poznaje fakty historyczne ile ma szansę zanurzyć się w tamtych czasach doznając na własnej skórze atmosfery relacji międzyludzkich. W wymiarze rodzinnym, w wymiarze napięć narodowościowych i wreszcie w wymiarze zmian obyczajowych. Czas grzechu to saga, prawie romansidło, ale czyta się tę książkę z zapartym tchem. Doskonała odskocznia na weekend.

Trzeci tom sagi. Bardzo przyjemna powieść o losach Gdańszczan mierzących się ze swoim pochodzeniem i rodzinnymi naleciałościami. Autorka osadziła losy rodziny w starannie przedstawionych realiach historycznych. Czytelnik nie tyle w reporterskim stylu poznaje fakty historyczne ile ma szansę zanurzyć się w tamtych czasach doznając na własnej skórze atmosfery relacji...

Interesująca pozycja

Interesująca pozycja

Piękna książka o losach rodziny Jaśmińskich. Losy opisane są na tle wydarzeń historycznych. szczególnie historii Gdańska. Trzeci tom rozpoczyna się w 1968 r. a kończy w 2019 r. zamachem na prezydenta Adamowicza. W książce ukazana jest nie tylko historia, ale również zmiany jakie odbywały się w społeczeństwie. Smaczku dodaje "klątwa" Jaśmińskich.

Piękna książka o losach rodziny Jaśmińskich. Losy opisane są na tle wydarzeń historycznych. szczególnie historii Gdańska. Trzeci tom rozpoczyna się w 1968 r. a kończy w 2019 r. zamachem na prezydenta Adamowicza. W książce ukazana jest nie tylko historia, ale również zmiany jakie odbywały się w społeczeństwie. Smaczku dodaje "klątwa" Jaśmińskich.

Pożegnałam się właśnie z rodziną Jaśmińskich, skończyłam czytać trzeci, ostatni tom tej pięknej sagi. Było mnóstwo emocji; złości, wzruszeń, łez. Były pożegnania i powitania. Moim zdaniem trzeci tom sagi jest najsłabszy. Owszem, jest bardzo dużo wątków historycznych; Grudzień'70, strajki w stoczniach, podpisanie porozumień sierpniowych, jest też wiele historycznych kwestii, o których nie miałam pojęcia. Jest również wspomnianych wiele miejsc w Gdańsku Wrzeszczu i Gdańsku, obok których często przechodzę. Porównując jednak emocje towarzyszące podczas czytania pierwszego i drugiego tomu z trzecim, to są one zdecydowanie mniejsze i mniej ekscytujące. Ogromnie polubiłam rodzinę Jaśmińskich, przez chwilę żyłam ich życiem. Każda postać tej sagi jest opisana w taki sposób, aby poczuć z nią wręcz rodzinna więź. Oczywiście nie każdego polubiłam, nie każdy zdobył moją sympatię, jednak, jak to w życiu; ludzie są różni.
Gorąco polecam sagę Jaśminową. Będzie mi bardzo brakowało rodziny Jaśmińskich.

Pożegnałam się właśnie z rodziną Jaśmińskich, skończyłam czytać trzeci, ostatni tom tej pięknej sagi. Było mnóstwo emocji; złości, wzruszeń, łez. Były pożegnania i powitania. Moim zdaniem trzeci tom sagi jest najsłabszy. Owszem, jest bardzo dużo wątków historycznych; Grudzień'70, strajki w stoczniach, podpisanie porozumień sierpniowych, jest też wiele historycznych kwestii,...

OPIS DOTYCZY CAŁOŚCI
W trzytomowej „Jaśminowej sadze” Anny Sakowicz utonęłam na dobre. To piękna, wzruszająca opowieść o losach rodziny Jaśmińskich mieszkającej w Gdańsku.
Akcja rozgrywa się w latach 1916 – 2019. Tłem są ważne wydarzenia historyczne, które wpływają na losy rodziny. Pochodzenie Jaśmińskich nieraz okazuje się powodem do politycznych i społecznych prześladowań, co doprowadza nawet do tragedii.
Wiatr historii nie obchodzi się z Jaśmińskimi łagodnie – i jest to bardzo delikatne określenie. Nieprzewidywalne wydarzenia na pewno sprzyjają lekturze i sprawiają, że trudno się od niej oderwać.
W powieści najbardziej zainteresowały mnie kobiece postacie, zwłaszcza sylwetki sióstr, które bardzo różnią się od siebie, z czasem zmieniają się, dojrzewają, głównie pod wpływem przeżyć i doświadczeń. Intrygująca jest też jednak głowa rodziny – stary Jaśmiński, introligator, mąż, ojciec, zięć; człowiek bardzo apodyktyczny, ale i skomplikowany.
Ciekawie i wzruszająco autorka opisała wątki miłosne, zarówno młodzieńcze, przelotne uczucia, jak i wielkie miłości, także te burzliwe, skrywane, dojrzałe…
Powieść jest wielowątkowa, występuje w niej wielu bohaterów drugoplanowych i epizodycznych – każdy z nich ma tu swoją mniej lub bardziej rozbudowaną historię. I każda jest interesująca. Te zapadające w pamięć kreacje to na pewno kolejna zaleta cyklu.
Trudno nie wspomnieć o bardzo dobrze ukazanym tle historycznym. Widać, że autorka przygotowała się znakomicie do napisania książki. Zwłaszcza okres II wojny światowej oraz czasy powojenne robią na czytelniku ogromne wrażenie.
O czym jeszcze jest „Jaśminowa saga”. Na pewno o ponadczasowych wartościach, takich jak: rodzina, miłość, przyjaźń, lojalność, wierność, tolerancja… To także proza o trudnych życiowych wyborach, o wciąż aktualnych problemach społecznych (np. równouprawnienie kobiet).
Całość czyta się szybko i z wielką przyjemnością, mimo iż jest w książce sporo dramatycznych wydarzeń. Fabuła wzbudza dużo emocji i sprawia, że najpierw chce się jak najszybciej poznać finał, a potem żałuje się, że to już koniec…
Polecam z czystym sumieniem – to jedna z najlepszych sag, jakie przeczytałam w ostatnich latach.

OPIS DOTYCZY CAŁOŚCI
W trzytomowej „Jaśminowej sadze” Anny Sakowicz utonęłam na dobre. To piękna, wzruszająca opowieść o losach rodziny Jaśmińskich mieszkającej w Gdańsku.
Akcja rozgrywa się w latach 1916 – 2019. Tłem są ważne wydarzenia historyczne, które wpływają na losy rodziny. Pochodzenie Jaśmińskich nieraz okazuje się powodem do politycznych i społecznych...

" Historia w jakiś sposób musi zatoczyć koło." )str.510)

Jest to trzecia i ostatnia część Jaśminowej sagi rozgrywającej się w latach 1968-2019 na tle ważnych wydarzeń w Polsce i na Wybrzeżu. W marcu 1968 roku przeciw- reżimowe manifestacje zalały cały kraj. Inteligencja starła się z władzą. Powodem było zdjęcie ze sceny "Dziadów" Mickiewicza. Antysemityzm przybierał na sile. U Jaśmińskich wiele się działo. Życie niosło im kolejne niespodzianki i zawirowania. Kolejne pokolenie wchodzi na scenę, starsze powoli z niej schodzi. Rodzinne tajemnice wychodzą na jaw. Zapomniane duchy z przeszłości wracają i burzą porządek. Płatki jaśminu pokrywają kolejne mogiły.

Siostry Jaśmińskie przeżywają swoje rozterki i dramaty. Dużo problemów dostarczają im ich partnerzy. Liczyły, że czas pozwoli ułożyć życie tak, by każda odszukała swoje miejsce na ziemi. Zestarzały się i niosły na swoich barkach bagaż doświadczeń. A życie nie ułatwiało im zadania, lecz zadawało kolejne ciosy. By uciec od życiowych problemów siostry spotykały się w zakładzie introligatorskim ich ojca. Tam oprawiając książki zapominały o dręczących ich problemach.

Joseph wreszcie otworzył się przed żoną i opowiedział o koszmarze pobytu w Stutthof, o swojej ucieczce z niego, o osobach, które zginęły przez niego i rodzinnych tajemnicach.
Na Wybrzeżu doszło do kolejnych zamieszek. Milicja i ZOMO strzelało do ludzi. Kolejna tragedia dotknęła bohaterów. Świat rozsypał im się na kawałki. Żyli w ciągłym strachu i niepewności.

Czarną owcą w rodzinie była Hanka córka Josepha i Stasi. Edukację zakończyła na poziomie podstawowym i nie zamierzała jej uzupełnić. Prowadziła się niemoralnie, oddając się imprezowaniu i zdradzie i wydawaniu pieniędzy zarobionych przez męża. Nie potrafiła usiedzieć na miejscu. Bezapelacyjnie wdała się w swojego tatusia. Miała żyłkę do handlu, a do tego nie potrzebowała matury czy dyplomów. Była impulsywna osobą. Najpierw działała, a później rozprawiała się z konsekwencjami. W końcu znalazła swoją przystań.

W czasie kiedy młode pokolenie docierało się w swoich związkach z różnym skutkiem, to starsze, które już się wyszumiało coraz lepiej się dogadywało, rozumiało i czekało na to co nieuniknione. W końcu odnaleźli spokój i bezpiecznie kroczyli swoją ścieżką życia. Wreszcie gotowi byli stawić czoła przeszłości. Członkowie rodziny dożywali sędziwego wieku, będąc sprawnym umysłowo i fizycznie. Później i na nich przyszła pora.
"Ród Jaśmińskich kurczył się w podstawach, lecz w konarach obficie się rozrastał." (str.431)
Jakaś klątwa ciążyła nad rodziną. W każdym pokoleniu ginął chłopiec w wieku 16 lat.

Warto przeczytać całą sagę. Dostarcza wielu emocji i czytelnik przywiązuje się do bohaterów i niecierpliwością śledzi ich losy. A los ich nie oszczędzał.

" Historia w jakiś sposób musi zatoczyć koło." )str.510)

Jest to trzecia i ostatnia część Jaśminowej sagi rozgrywającej się w latach 1968-2019 na tle ważnych wydarzeń w Polsce i na Wybrzeżu. W marcu 1968 roku przeciw- reżimowe manifestacje zalały cały kraj. Inteligencja starła się z władzą. Powodem było zdjęcie ze sceny "Dziadów" Mickiewicza. Antysemityzm przybierał na...

Poruszająca. Zryczałam się przy tej części jak głupia. Pięknie przekazana lekcja historii .. tej współczesnej.

Poruszająca. Zryczałam się przy tej części jak głupia. Pięknie przekazana lekcja historii .. tej współczesnej.

Trzecia część Jaśminowej Sagi rozpoczyna się w marcu 1968 roku, kiedy dochodzi do starcia opozycyjnie nastawionych środowisk inteligencji z przedstawicielami władzy, czego bezpośrednią przyczyną stało się zdjęcie ze sceny Mickiewiczowskich "Dziadów"

Lata lecą, główni bohaterowie starzeją się, na świat przychodzą kolejne dzieci, wnuki, które podtrzymują rodzinny interes po dziadku Antonim.

Autorka i tym razem wplata losy rodziny Jaśmińskich w historię Polski i oczywiście rodzinnego Gdańska.

Stan Wojenny, strajki stoczniowców, wspomnienia z czasów PRL-u, wybór Karola Wojtyły na Papieża, obrady Okrągłego Stołu, zburzenie Muru Berlińskiego wszystkie wydarzenia doprowadzają nas do 2002 roku, kiedy kończy się akcja książki i zostaje tylko krótki epilog z 2019 roku.

Trzecia część była dla mnie już troszkę nudna. Przewidywalna, monotonna z natłokiem bohaterów w końcówce i ogromnym przyspieszeniem akcji.
Chciałam jednak dobrnąć do końca sagi, bo z doświadczenia wiem, że jak od razu tego nie zrobię, to później ciężko mam z powrotem do kolejnych tomów serii.
Chyba, że trafią się perełki od których nie można oderwać myśli i serca a i takowe bywają.

Trzecia część Jaśminowej Sagi rozpoczyna się w marcu 1968 roku, kiedy dochodzi do starcia opozycyjnie nastawionych środowisk inteligencji z przedstawicielami władzy, czego bezpośrednią przyczyną stało się zdjęcie ze sceny Mickiewiczowskich "Dziadów"

Lata lecą, główni bohaterowie starzeją się, na świat przychodzą kolejne dzieci, wnuki, które podtrzymują rodzinny interes po...

Trylogia bardzo mi się podobała. Polecam na długie jesienne wieczory. Chociaż ostatni tom trochę mnie zmęczył. Może dlatego , że rodzina tak się rozrosła...

Trylogia bardzo mi się podobała. Polecam na długie jesienne wieczory. Chociaż ostatni tom trochę mnie zmęczył. Może dlatego , że rodzina tak się rozrosła...

Wzruszająca saga z postaciami nakreślonymi z wielkim realizmem i w taki sposób, że czytelnik się zżył, przeżywając z nimi trudy czasów. Wspaniały obraz ówczesnego Gdańska.
Polecam. Czyta się rewelacyjne.

Wzruszająca saga z postaciami nakreślonymi z wielkim realizmem i w taki sposób, że czytelnik się zżył, przeżywając z nimi trudy czasów. Wspaniały obraz ówczesnego Gdańska.
Polecam. Czyta się rewelacyjne.