marcowanie nie ominęło mieszkańców Dalekiego Lasu :D

marcowanie nie ominęło mieszkańców Dalekiego Lasu :D

Ta część zasługuje na gwiazdkę więcej niż jej poprzednicy, dzieje się nieco więcej, a końcówka jest czymś dość niespodziewanym. Jak zwykle w książkach kryminalnych. Nawet zwierzęcych!

Ta część zasługuje na gwiazdkę więcej niż jej poprzednicy, dzieje się nieco więcej, a końcówka jest czymś dość niespodziewanym. Jak zwykle w książkach kryminalnych. Nawet zwierzęcych!

Serię o odważnych zwierzętach rozwiązujących kolejne kryminalne zagadki bardzo polubiłam. Tom pierwszy i drugi pochłonęłam w ekspresowym tempie, ten trzeci z kolei dość długo musiał naczekać się na swój czas. Ostatnio jednak nareszcie się doczekał swojego debiutu w moich rękach, a ja na powrót zanurzyłam się w świecie wykreowanym przez Annę Starobiniec. Czy kolejna część cyklu o Zwierzęcych zbrodniach okazała się równie dobra, co poprzednie?

Co zrobić, gdy tyle problemów zaczyna się nawarstwiać? Szalona kocia miłość, niepokojące kradzieże i najprawdziwsze porwanie na otwarciu Podziemnego Muzeum Dalekiego Lasu. Wydawać by się mogło, że to prosta do rozwiązania zagadka... Nic bardziej mylnego. Kto za tym wszystkim stoi? Czy kradzież i porwanie są ze sobą powiązane? Jedno jest pewne: przed Borsukotem i detektywem Borsukiem trudny orzech do zgryzienia.

Z ekscytacją zabrałam się do lektury kolejnych przygód szalonego detektywistycznego duetu. Początek nie do końca mnie zachęcił do jak najszybszej kontynuacji lektury, jednak im dalej posuwałam się w tej historii, tym coraz mocniej wciągałam się w sprawę stworzoną przez autorkę. Przyznaję, był taki moment, gdy sama poczułam niepokój o zaginioną samiczkę, która przepadła bez żadnych wieści.

Główni bohaterowie, tak jak poprzednio zauroczyli mnie i sprawili, że koniec końców bez pamięci przepadłam w kolejnej kryminalnej historii. Ciekawym zabiegiem okazał się ten, dotyczący wprowadzenia wątki iście miłosnego - Borsukot, który czuje ogromną miłość do pewnej samiczki, przez co jest całkowicie ślepy na wszystko inne? No dla mnie brzmi to, jak coś naprawdę ciekawego i chyba pierwszy raz spotykam się z takim wątkiem w literaturze dziecięcej. Bez wątpienia jest to pewnego rodzaju powiew świeżości.

Anna Starobiniec ma bardzo dobre pióro, ale o tym już pisałam. Na pochwały zasługuje również tłumaczka, Agnieszka Sowińska. To w końcu dzięki niej możemy poznawać kolejne Zwierzęce zbrodnie i delektować się ich lekturą. O ilustracjach też nie będę się po raz kolejny rozpisywać, ale wciąż mnie zachwycają i wciąż chciałabym je sobie powiesić w ramce na ścianie - takie moje małe marzenie. 😉

Pazury gniewu to emocjonująca opowieść o poszukiwaniu zaginionych przedmiotów oraz o miłości, która... no właśnie, tutaj pozostawię Was w niepewności. Czy serce Borsukota nareszcie odnajdzie ukojenie? Odpowiedź może Was zaskoczyć. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, co spokojnie przeczytacie w jeden wieczór, a ponadto, jeśli lubicie literaturę dziecięcą/młodzieżową, to ten tytuł polecam gorąco ku Waszej uwadze.

Serię o odważnych zwierzętach rozwiązujących kolejne kryminalne zagadki bardzo polubiłam. Tom pierwszy i drugi pochłonęłam w ekspresowym tempie, ten trzeci z kolei dość długo musiał naczekać się na swój czas. Ostatnio jednak nareszcie się doczekał swojego debiutu w moich rękach, a ja na powrót zanurzyłam się w świecie wykreowanym przez Annę Starobiniec. Czy kolejna część...

Gdy Borsukot wraz z Markizą i innymi zwierzętami przychodzą na otwarcie Podziemnego Muzeum Dalekiego Lasu, nagle gaśnie światło i wszystkie eksponaty (z wyjątkiem muchy w bursztynie) zostają skradzione. Niedługo po tym w trakcie trwania konkursu piękności śliczna, kotka perska zostaje porwana. Czy borsuki policji dadzą sobie radę z nowym zadaniem?
Jak zwykle autorka popisała się niezwykłymi zdolnościami; dwa przestępstwa występujące zaraz po sobie, świadkowie, współpraca, nieoczekiwane zwroty akcji, zwierzęca logika, a do tego śliczne ilustracje. Polecam i zabieram się do czytania czwartego tomu.

Gdy Borsukot wraz z Markizą i innymi zwierzętami przychodzą na otwarcie Podziemnego Muzeum Dalekiego Lasu, nagle gaśnie światło i wszystkie eksponaty (z wyjątkiem muchy w bursztynie) zostają skradzione. Niedługo po tym w trakcie trwania konkursu piękności śliczna, kotka perska zostaje porwana. Czy borsuki policji dadzą sobie radę z nowym zadaniem?
Jak zwykle autorka...

W trzeciej części Zwierzęcych zbrodni, podczas wystawy w podziemnej galerii, dochodzi do kradzieży eksponatów. Czy borsuki policji będą w stanie odkryć, kto stoi za tym przestępstwem?
Jak zawsze w tej serii, książka jest bardzo przyjemna i zabawna. Wspaniała intryga, ciekawe postaci i nagłe zwroty akcji tworzą świetny kryminał i mimo że jestem już dorosła, podobał mi się bardziej niż niektóre poważne książki. Można się pośmiać, można zapłakać. Książka jest wzbogacona ciekawymi ilustracjami, czyta się ją przyjemnie i szybko. Mam nadzieję, że już niedługo będzie można przeczytać kolejny tom.

W trzeciej części Zwierzęcych zbrodni, podczas wystawy w podziemnej galerii, dochodzi do kradzieży eksponatów. Czy borsuki policji będą w stanie odkryć, kto stoi za tym przestępstwem?
Jak zawsze w tej serii, książka jest bardzo przyjemna i zabawna. Wspaniała intryga, ciekawe postaci i nagłe zwroty akcji tworzą świetny kryminał i mimo że jestem już dorosła, podobał mi się...

Odkąd autorzy książek dla dzieci przestali traktować kryminał jako gatunek zarezerwowany dla dorosłych, na rynku wydawniczym przybywa tytułów dla młodych odbiorców, w których dostrzec można echa powieści szpiegowskich czy detektywistycznych. Są też rasowe kryminały, a wśród nich jednymi z najoryginalniejszych są powieści Anny Starobiniec, które można określić jako kryminały zwierzęce. I właśnie do dwóch wydanych u nas tytułów dołączył kolejny - "Pazury Gniewu".

Powrót do Dalekiego Lasu po raz kolejny sprawił nam mnóstwo frajdy. Uwielbiamy ten wykreowany przez Starobiniec świat, który rządzi się swoimi - bardzo logicznymi - prawami. Po raz kolejny mamy szansę bliżej poznać tak ciekawych bohaterów jak Borsuk i Borsukot i przyjrzeć się, jak prowadzą swoje policyjne śledztwo. Uroczy aspekt związany z miłosna fascynacją sprawia, że opowieść jest jeszcze ciekawsza.

Oczywiście najważniejsza jest w tej historii kryminalna zagadka, która - choć to książka dla dzieci - wcale nie jest prosta. Na intrygę składa się wiele warstw ze swobodą i wyczuciem przeniesionych z powieści dla dorosłych i przełożonych na ten ciekawy zwierzęcy świat. Borsuki Policji mierzą się ze śledztwem, którego nie powstydziłby się "ludzki" śledczy - kradzież dzieł sztuki, porwanie kociej miss i groźby nadesłane przez terrorystyczną organizację - wszystko to jest gwarancją dobrej zabawy dla każdego czytelnika. Tym bardziej że autorka niczego nie ułatwia, myli tropy, wprowadzając na scenę coraz to nowych podejrzanych. A jednak powieść - intrygująca i wciągająca, z metodycznie prowadzonym śledztwem - jest od początku do końca przemyślana i spójna.

Choć to powieść skierowana do młodszych odbiorców, gwarantuję, że i ci starsi będą dobrze się bawili podczas lektury. Ogromnie doceniam to, jak autorka przekłada kryminalne schematy na powieść dla najmłodszych, a jednocześnie opowiada oryginalną historię bez nadmiernych uproszczeń. Jest w tym mnóstwo szacunku dla młodego czytelnika, który nie dostaje przewidywalnej bajeczki, a ciekawie wykreowany świat z wyjątkowymi bohaterami, pasjonującą zagadką i zaskakującym zakończeniem. Nie brak tu emocji i okazji do uśmiechu, a całość jest takim kryminałem, który bez poczucia zażenowania mogą czytać też... dorośli. Jestem fanką serii od początku i mam nadzieję, że Pazury Gniewu to nie ostatnie moje spotkanie z Borsukami Policji.

Odkąd autorzy książek dla dzieci przestali traktować kryminał jako gatunek zarezerwowany dla dorosłych, na rynku wydawniczym przybywa tytułów dla młodych odbiorców, w których dostrzec można echa powieści szpiegowskich czy detektywistycznych. Są też rasowe kryminały, a wśród nich jednymi z najoryginalniejszych są powieści Anny Starobiniec, które można określić jako kryminały...

Jestem ogromną fanką serii Zwierzęce Zbrodnie od Dwóch Sióstr, autorstwa Anny Starobiniec, rosyjskiej królowej horroru.

Jeśli jeszcze nie czytaliście „Wilczej nory” i „Prawa drapieżcy” to nadrabiać proszę, bo na horyzoncie pojawił się już trzeci tom przygód Borsuka Starszego i Borsukota z Dalekiego Lasu.

I jak zwykle zachwyca, cóż to był za kryminał! Noo, klasyk i to perfekcyjne pióro.

Główni bohaterowie to oczywiście zwierzęta, ale to postacie wyjątkowe, charakterne, krzepkie z instynktami na dłoni, a raczej łapie :). I jak zwykle świetne śledztwo. Tym razem opowieść doprawiona jest wielką sztuką, w „Pazurach gniewu” dochodzi do rabunku, zniszczenia drogocennych dzieł sztuki (Mucha w bursztynie) w Podziemnym Muzeum Dalekiego Lasu, ale i do porwania. I to główny wątek tej części, miłość i związki, tak tak, Borsukot się zakochuje. Także domyślacie się do czego jest zdolny zakochany samiec kota w marcu, by zdobyć swoją wybrankę.

Znajdziemy tam sporo odniesień do współczesnego świata, dlatego to nie jest lektura dla przedszkolaka, no i w sumie dochodzi tam do przestępstw. Dlatego młodsi czytelnicy cierpliwie czekają, aż podrosną, bo warto, to lektura wyśmienita. To rasowy kryminał, wszystko ma swoją kolejność, a więc jest zbrodnia, zbieramy dowody, mamy alibi, podejrzanych. Są i świetni detektywi, którzy w tej części przygód delikatnie zbaczają ze ścieżki prawa, ale bez spoilerów, nic więcej nie powiem.

Kwintesencja świetnego kryminału. Dedukcja, intryga, stereotypy, dodatkowo humor, ale taki na wysokim poziomie. Zachwyciłam się i Wy, dorośli również to zrobicie. Z zapartym tchem śledziłam akcję.

Jestem ogromną fanką serii Zwierzęce Zbrodnie od Dwóch Sióstr, autorstwa Anny Starobiniec, rosyjskiej królowej horroru.

Jeśli jeszcze nie czytaliście „Wilczej nory” i „Prawa drapieżcy” to nadrabiać proszę, bo na horyzoncie pojawił się już trzeci tom przygód Borsuka Starszego i Borsukota z Dalekiego Lasu.

I jak zwykle zachwyca, cóż to był za kryminał! Noo, klasyk i to...

I doczekałam się 3 tomu ZWIERZĘCYCH ZBRODNI. "Pazury Gniewu" ponownie rzuciły mnie w wir kryminalnych, leśno-wiejskich spraw. Są to dochodzenia wcale nie lekkie, momentami dość krwawe i zawsze z przebiegłą metaforą skierowaną raczej do starszego czytelnika. Dziecko odczyta tę opowieść na podstawowym poziomie, który wkręca niczym klasyczny kryminał. Rodzic zobaczy w tej historii coś jeszcze - obraz z mediów, z życia, ze zwykłych ludzkich zachowań.
Anna Starobiniec bardzo dobrze zbudowała zwierzęcy świat, bawi się z nami językiem (przy okazji - brawa dla tłumaczki Agnieszki Sowińskiej),tworzy udane odniesienia do rzeczywistości, a w tym tomie nawet łapie się terrorystycznych organizacji.
Jednak ta kryminalna zagadka nie jest jedynym, co cieszy czytelnicze gusta. Mamy tu także sprawy inne, równie poważne, jak miłość... a raczej miłosny zawód. Bardzo podoba mi się to wejście w sferę uczuć, emocji. Nasz znany i lubiany, choć zdecydowanie dość narwany Borsukot - Młodszy Borsuk Policji Dalekiego Lasu wplątuje się w marcowe uniesienia,a jego piękna, biała jak śnieg wybranka Markiza- kotka perska... cóż... traci ją z oczu na chwilę, na sekundę i można tylko mieć nadzieję, że ta powabna panna wciąż żyje. Czy uratuje swoją ukochaną?
Moim ulubionym bohaterem jest oczywiście Borsuk Starszy, mądry, rozważny, działający spokojnie, ale skutecznie. Borsukot jest tym od serca, Borsuk jest tym, od rozumu - i niestety, ale rozum zawsze wygrywa... to cenna lekcja.
Sama kryminalna zagadka, podobnie jak w tomach poprzednich, jest dla dorosłej osoby dość łatwa do rozwiązania, ale warto przeczytać te książki ze względu na ich metaforyczność... a dziecko z pewnością będzie miało dużo zabawy i rozkminy.
Napisałam już o języku, który jest niezwykle ciekawy, ale jeszcze muszę wspomnieć o świetnych ilustracjach Marie Muravski. Każdy tom pod względem obrazu jest tak samo dopracowany - świetne wydanie i ciekawe opowieści. Ja czekam na czwarty tom!

kotko - znajdę Cię, ocalę Cię... kocham Cię
7/10
tom 3
seria ZWIERZĘCE ZBRODNIE
Wydawnictwo Dwie Siostry

I doczekałam się 3 tomu ZWIERZĘCYCH ZBRODNI. "Pazury Gniewu" ponownie rzuciły mnie w wir kryminalnych, leśno-wiejskich spraw. Są to dochodzenia wcale nie lekkie, momentami dość krwawe i zawsze z przebiegłą metaforą skierowaną raczej do starszego czytelnika. Dziecko odczyta tę opowieść na podstawowym poziomie, który wkręca niczym klasyczny kryminał. Rodzic zobaczy w tej...