„Stały przez chwilę, mierząc się wzrokiem. Izabeli spodobała się ta odpowiedź. Po raz pierwszy jej rozmówczyni pokazała charakter.
- No więc słuchaj. Lecz bądź czujna. Słowa potrafią przywołać z grobu umarłych”.

Natalia Thiel. Nazwisko autorki nic mi nie mówiło, toteż zupełnie nie wiedziałem, czego się mam spodziewać, biorąc do ręki jej powieść pod tytułem „Walc dla Izabeli”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka. Po skończonej lekturze z czystym sercem napiszę, że jest to fenomenalna książka. Praktycznie nie mogłem jej odłożyć, zanim nie poznałem zakończenia całej historii. Autorka napisała przepiękną powieść. Widać, że ma prawdziwy dar do snucia opowieści. Opowieści romantycznej, tragicznej, pełnej bólu i nadziei jednocześnie. Opowieści o wielkiej zakazanej miłości, która wydarzyła się w czasach całkowicie jej niesprzyjających. Język i styl również jest na wysokim poziomie. Właściwie tej książce nie można niczego zarzucić. Zakończenie przypomina zaś baśń, piękną baśń. Być może dla kogoś będzie nierealne, jednak ja będę bronił prawa autorki do właśnie takiego finału całej historii. Szczerze mówiąc, już dawno nie czytałem powieści, która tak bardzo ujęła mnie za serce. Jest w tej książce po prostu „to coś”, co sprawia, że jej lektura przynosi nam bardzo dużą przyjemność.

Po takim pochwalnym wstępie pewnie czas na jakieś konkrety. Pewnego dnia do domu Aliny i Kazimierza Maćkowiaków puka Izabela. Kobieta przyjechała po fortepian. Niestety gospodarzy nie ma w domu, ale jest ich córka Teresa. Dziewczyna postanawia zaopiekować się gościem do czasu przyjazdu rodziców. Szybko okazuje się, że Izabela kiedyś – w innym życiu – mieszkała w tym domu. Przyjazd tutaj po tylu latach wywołał w niej bardzo silne emocje. Pod wpływem impulsu dzieli się więc z Teresą historią swego życia. Historią piękną i tragiczną zarazem, lecz bez wyjątku fascynującą.

Początek opowieści Izabeli przypada na czerwiec roku 1939. Młoda dziewczyna nie myśli o niczym innym tylko o balu, który jest wydawany z okazji rozpoczęcia wakacji. Nastolatka wybiera suknię i chce zrobić wrażenie na chłopaku, który jej się podoba. Los jednak sprawia, że na balu – w dość niefortunnych okolicznościach – poznaje pianistę Jakuba Abramowicza.

Izabela Langer, pochodząca z niemiecko-polskiej rodziny z wzajemnością zakochuje się w muzyku, który jest Żydem. Ich uczucie początkowo jest bardzo burzliwe – młody wiek ma swoje prawa. Jednak wkrótce wszystko się zmieni. Wybuch II wojny światowej burzy plany i marzenia zakochanych. Życie w okupowanej Warszawie jest trudna, chociaż Izabela nie odczuwa aż tak bardzo skutków wojny. Jednak Jakub – podobnie jak inni Żydzi – rozpoczyna dramatyczną walkę o życie. Izabela robi wszystko, aby mu pomóc. Młoda kobieta musi znaleźć w sobie mnóstwo siły, odwagi i determinacji, aby pomóc ukochanemu.

Powie ktoś, że dość już książek o miłości w czasach II wojny światowej. Jednak „Walc dla Izabeli” naprawdę wyróżnia się na ich tle. Autorka wiernie oddała historyczne realia. Uważny czytelnik z powieści dowie się wielu rzeczy, czasem zaskakujących. Natalia Thiel starała się odmalować wszystkie problemy i dylematy, z którymi ludzie mierzyli się w tamtych strasznych dniach. Wstąpić do wojska, czy starać się ocalić życie? Angażować się w działalność konspiracyjną, czy próbować przeżyć kolejny dzień? Pomóc innym, narażając siebie, czy udawać, że nie widzi się tego, co dzieje się obok.

Czy Izabela i Jakub przetrwają niemiecką okupację? Czy ich miłość przetrwa wojenną pożogę? Jak wyglądało codzienne życie w warszawskim getcie? Czy to prawda, że prawdziwa miłość zniesie wszystkie przeciwności losu?

„Walc dla Izabeli” to bardzo piękna i wzruszająca powieść. Historia dwojga zakochanych w sobie ludzi porywa nas już od pierwszej strony. Jednak ta książka to coś więcej niż romans. Autorka bowiem duży nacisk położyła na tło historyczne. Dzięki temu bohaterowie ich rozterki i nadzieje, ich smutki i lęki, ich miłość i ból stają się realne i bardzo nam bliskie.

Myślę, że każdy potrzebuje przeczytać czasem taką książkę. Piękną książkę o pięknej – chociaż niełatwej – miłości. Jest to lektura wprost idealna na jesienne wieczory. Szczerze polecam. Ode mnie oczywiście najwyższa ocena. Mnie autorka naprawdę poruszyła. Mam nadzieję, że tak samo będzie z wami.

Wojciech Sobański