"Charaktery, czyli obyczaje naszych czasów" Jeana de La Bruyère’a to zbiór przemyśleń Autora na temat ludzkich przywar z czasów siedemnastowiecznej Francji.

Swoje obserwacje Autor oparł - głównie - na mieszczanach i na osobach związanych z dworem. Z tego też względu, trudno znaleźć u Bruyère’a ludzi ze wsi - a jeśli już są, to występują zwykle w dwóch wariantach. 1) Jak ktoś, kto chce się ze wsi wyrwać, lub 2) jako przykład życia prostego, pełnego cnoty, etc. [kontrast do ogólnego zepsucia].

"Charaktery" nie stanowią panoramy społecznej Francji czasów Moliere'a. Nie są też wykazem większości ówczesnych obyczajów. Autor skupia się przede wszystkim na ludzkich niedoskonałościach. Punktuje bez litości głupotę, egoizm, dewocję, obłudę, etc. Za wzór stawia z kolei cnotę, prawdę, dobro, wiarę czy religię.

La Bruyère wciela się to w psychologa, to w socjologa, to w surowego sędzię - i choć część z jego wskazówek dziś już nie ma zastosowania, tak niektóre z nich są jakby obserwacją poczynioną obecnie. Dotyczącą wręcz naszych czasów. To zdecydowanie najmocniejszy aspekt "Charakterów".

Książka podzielona jest na następujące rozdziały: twórczość, wartość człowieka, kobiety, serce, życie towarzyskie i sztuka rozmawiania, bogactwo, miasto, dwór, możni tego świata, panujący i rządzenie państwem, człowiek, opinie, moda, pewne zwyczaje, kaznodziejstwo oraz wolnomyśliciele.

Czyta się bardzo dobrze. Serdecznie polecam 👍

Egzemplarz książki do recenzji otrzymałem od Wydawcy.

Więcej o książce na mojej stronie - link:
https://karols.pl/charaktery-jean-de-la-bruyere-recenzja/

"Charaktery, czyli obyczaje naszych czasów" Jeana de La Bruyère’a to zbiór przemyśleń Autora na temat ludzkich przywar z czasów siedemnastowiecznej Francji.

Swoje obserwacje Autor oparł - głównie - na mieszczanach i na osobach związanych z dworem. Z tego też względu, trudno znaleźć u Bruyère’a ludzi ze wsi - a jeśli już są, to występują zwykle w dwóch wariantach. 1) Jak...

Zbiór myśli (maksym, przemyśleń, spostrzeżeń),nieco pokryty już patyną, albowiem autorem jest francuski pisarz i moralista żyjący w drugiej połowie XVII wieku - a jednak, w przekładzie Anny Tatarkiewicz, rzecz cała podana jest elegancką, współczesną polszczyzną, dzięki czemu jest przystępna i nietrudna w przyjęciu i zrozumieniu.

Jean de La Bruyère opowiada nam (tytuły wybranych rozdziałów): o twórczości, o wartości człowieka, o kobietach, o sercu, o bogactwie, o mieście, o opiniach, o modach, i tak dalej...

W sumie - takie sobie. Niektóre fragmenty wzbudzają przelotną refleksję, inne raczej wywołują ziew... ponieważ trochę zbyt wiele w tym banału i "odkryć Ameryki"...

Można przekartkować, od początku do końca, lub na wyrywki, jeśli kto woli, lecz równie dobrze można sobie w ogóle darować i straty wielkiej, moim zdaniem, nie będzie...

Dodam tylko, że czytałem to już dosyć dawno (obecnie tylko sobie przejrzałem) w zupełnie innym wydaniu (ładnym, szytym, w płóciennej oprawie),z roku 1965, którego tutaj nie widzę.

Po wahaniach pomiędzy 5 a 6 - podciągam do góry.
p.s.
albo nie - zostanę przy 5 :D

Zbiór myśli (maksym, przemyśleń, spostrzeżeń),nieco pokryty już patyną, albowiem autorem jest francuski pisarz i moralista żyjący w drugiej połowie XVII wieku - a jednak, w przekładzie Anny Tatarkiewicz, rzecz cała podana jest elegancką, współczesną polszczyzną, dzięki czemu jest przystępna i nietrudna w przyjęciu i zrozumieniu.

Jean de La Bruyère opowiada nam (tytuły...