178/180/2021
Poznajemy kobietę z amnezją, kilka miesięcy po porodzie. Jest też klinika (właściwie firma) pośrednicząca w adopcji dzieci. Zagranicznych, bo o niemieckie trudno na runku. Dochodzi do porwania niemowlaka w Gruzji. Jedno z dzieci zostało za pośrednictwem kliniki / firmy adoptowane przez szefa Leony. Pada trup. Okazuje się, że adoptowane dziecko szefa Leony ma ostra białaczkę. Potrzeby dawca. I bingo! Kobieta z amnezja pasuje jak ulał! To już wiecie, co dalej, prawda? Pozostaje tylko odkryć, kto stoi za podejrzanym pośrednictwem w adopcjach, ale tego się nie dowiemy. pewnie Maren Schwarz wyjawi to w kolejnej powieści. Wątek kryminalny nie zostaje zakończony, mało tego, zostaje wydany wyrok na Leonę, bo to przez nią trzeba było zwinąć adopcyjne pośrednictwo. Czekam więc na kolejną część tej serii, bo chyba będzie się działo.
mam sentyment do Rugii, więc te książeczki mi się podobają, chociaż Rugia jest tylko miejscem akcji. Ta konkretna część jest dosyć cukierkowa i naiwna: amnezja znika, dziecko się znajduje, martwy mąż ożywa i nawet osoby, które adoptowały niemowlaka nie są jego utratą zmartwione, bo, hurrrra, akurat pani zaszła w ciążę. I żyli długo i szczęśliwie.
Za to wątek kryminalny już taki słodki nie jest. No i niedokończony, co też w tym przypadku działa na korzyść.
PS. Kolejna część wyjdzie w marcu 2022, właśnie doczytałam. A już się ucieszyłam, że od razu przeczytam...

178/180/2021
Poznajemy kobietę z amnezją, kilka miesięcy po porodzie. Jest też klinika (właściwie firma) pośrednicząca w adopcji dzieci. Zagranicznych, bo o niemieckie trudno na runku. Dochodzi do porwania niemowlaka w Gruzji. Jedno z dzieci zostało za pośrednictwem kliniki / firmy adoptowane przez szefa Leony. Pada trup. Okazuje się, że adoptowane dziecko szefa Leony ma...