Opisane zdarzenia są bardzo prawdopodobne, wszystko to co spotkało główną bohaterkę, mogło wydarzyć się w rzeczywistośći. Paulina po jednym nieudanym małżeństwie i wielu lat samotnego macierzyństwa, zawiera kolejne małżeństwo, oparte bardziej na rozsądku niż miłośći. Okazuje się jednak, że i tego rozsądku było brak. Wybór na kolejnego męża wdowca z synem okazał się wielka pomyłką. Autorka w tej powieści porusza wiele problemów rodzinnych: przemoc psychiczną, uprzedzenia, brak akceptacji dla inności. Jest też alkocholizm i trudne dzieciństwo, mające wpływ na dalsze życie. Narracja jest trzecioosobowa, ale opisane zdarzenia są pokazane z punktu widzenia Pauliny. Ciekawa jestem punktu widzenia Jacka, męża Pauliny, szkoda, że tego brak w powieści.

Opisane zdarzenia są bardzo prawdopodobne, wszystko to co spotkało główną bohaterkę, mogło wydarzyć się w rzeczywistośći. Paulina po jednym nieudanym małżeństwie i wielu lat samotnego macierzyństwa, zawiera kolejne małżeństwo, oparte bardziej na rozsądku niż miłośći. Okazuje się jednak, że i tego rozsądku było brak. Wybór na kolejnego męża wdowca z synem okazał się wielka...

A za drzwiami pięknego domu jest brzydki strach.
🔸️
Paulina swoją dorosłość zaczęła dość szybko. Pierwszy rok studiów, szalony romans, ciąża, ślub, a potem rozwód.
Mimo wsparcia rodziców, ukochanego synka i swojej okupionej ciężką pracą niezależności, nie czuje się kompletna. Brak tej drugiej, wspierającej, ciepłej osoby u boku wciąż jej doskwiera.

Kiedy poznaje Jacka, zamożnego, przystojnego wdowca z synem niewiele starszym od jej własnego dziecka, pojawia się w niej przekonanie, że to właśnie to, że być może znalazła swoją szansę na szczęście.
Może jej decyzja o szybkim ślubie była zbyt pochopna, być może nie do końca była pewna swoich uczuć, a pewne “znaki na ziemi i niebie” oraz zachowanie mężczyzny mogły wskazywać, że nie zawsze może być cukierkowo.

Przekonuje się o tym po zamieszkaniu w ich zakupionym wspólnymi środkami domu, który jej małżonek określa wciąż uparcie- mój dom. A skoro jego dom, to jego zasady, jego decyzje.
Pan domu pełną gębą. Żona i dzieci, to drugoplanowe postacie, on musi grać zawsze główną rolę.
Lubujący się w pozorach, tworzy obrazek idealnej rodziny dla oczu ludzi, a w domu?- tyran, przodujący w upokarzaniu swoich najbliższych.
Manipulacja, przemoc psychiczna i bezsilność, to wszystko składa się na ten toksyczny związek. Sprzeciw, lub odmienne zdanie, to przewinienia, które niosą za sobą karę. Nie bicie, co to to nie. Karą jest milczenie, karą jest psychiczne znęcanie się, chora kontrola, łamanie psychiki. I ta ciągła przerażająca niepewność, co może zdarzyć się jeszcze

Kiedy pewnego razu Paulina wraca ze spotkania klasowego i zastaje zablokowane drzwi i nie może dostać się do domu, skala goryczy się przelewa.
Postanawia odejść od toksycznego męża, złapać oddech i rozpocząć nowe życie.
Czy na tym kończy się historia ich małżeństwa? Nie! Ona się dopiero rozkręca.
🔸️
To nie jest łatwy temat, to nie jest prosta historia. Przemoc psychiczna potrafi zniszczyć człowieka do głębi. Czy można znaleźć w sobie tyle siły na to, by odbić się od dna i walczyć o siebie oraz bliskich? By uwolnić spod władzy tyrana?
Autorka w książce przeprowadza nas przez piekło, po to by dać na koniec nadzieję.
Chociaż i tak uważam, że było łagodnie.

A za drzwiami pięknego domu jest brzydki strach.
🔸️
Paulina swoją dorosłość zaczęła dość szybko. Pierwszy rok studiów, szalony romans, ciąża, ślub, a potem rozwód.
Mimo wsparcia rodziców, ukochanego synka i swojej okupionej ciężką pracą niezależności, nie czuje się kompletna. Brak tej drugiej, wspierającej, ciepłej osoby u boku wciąż jej doskwiera.

Kiedy poznaje Jacka,...

No nie wiem, jakoś mnie ta książka nie przekonuje, a właściwie nie tyle sama książka ile jej główna bohaterka Paulina Lenart. W mojej ocenie postawa i całe postępowanie tej kobiety okazało się całkowicie naiwne. Nawet jak już zaczęła coś kumać, że nie wszystko w jej drugim małżeństwie dzieje się, tak jak powinno, nadal oddaje jeszcze mężulkowi córkę, tak o sobie, bo co? Bo się zmienił ??. Ja rozumiem, że człowiek popełnia błędy, ale powinien się na nich uczyć. Natomiast Paulina nie wyciągnęła żadnych wniosków ze swojego wcześniejszego małżeństwa. Pozostała nadal głucha i ślepa na ewidentne niepokojące znaki jak dziecko we mgle.

Oczywiście musi być, choć liźnięty problem homoseksualizmu, bo poruszanie tego tematu teraz takie modne. Oraz "zagęszczenie" akcji na koniec, by podkręcić napięcie. Czytam w opisie, że:

"W ślepym zaułku to poruszająca historia o przemocy, bezsilności i uwikłaniu w toksyczny związek.". Mnie jakoś specjalnie nie poruszyła, zwłaszcza że ta "bezsilność" i uwikłanie w toksyczny związek stało się, na własne życzenie i z nie przymuszonej woli Pauliny.

Jeszcze jedno, nie bardzo rozumiem jak seksistowskie odzywki, można traktować tak wybiórczo. Paulina oburzyła się strasznie i zrobiła niezłą grandę, bo jej przełożony śmiał się, według niej, seksistowsko do niej odezwać, ale jak gorszą odzywką potraktował ją jakiś, zupełnie jej nieznany koleś na przyjęciu, to ją tylko rozbawiło.

Książkę można przeczytać, ale musu nie ma.

No nie wiem, jakoś mnie ta książka nie przekonuje, a właściwie nie tyle sama książka ile jej główna bohaterka Paulina Lenart. W mojej ocenie postawa i całe postępowanie tej kobiety okazało się całkowicie naiwne. Nawet jak już zaczęła coś kumać, że nie wszystko w jej drugim małżeństwie dzieje się, tak jak powinno, nadal oddaje jeszcze mężulkowi córkę, tak o sobie, bo co? Bo...

Trudne ,dotkliwe przeżycia, dużo dramatu ,przemoc i depresyjna atmosfera...oj ciężka lektura ,ale wartościowa.

Trudne ,dotkliwe przeżycia, dużo dramatu ,przemoc i depresyjna atmosfera...oj ciężka lektura ,ale wartościowa.

We wstępie powiem iż jest to bardzo często poruszany temat w mediach społecznościowych i na forach internetowych Historia Pauliny jest jedna z wielu smutna ale też przede wszystkim wzruszającą.Opowiada o dramacie swoim osobistym o życiu w związku małżeńskim z toksycznym człowiekiem o jego manipulacji o tym jak można zniszczyć kobietę nie używając przemocy fizycznej Bohaterka pisze o obsesyjnej i nieuzasadnionej zazdrości swojego męża braku okazywania uczuć odrzuceniu przez niego traktowanie jej jak swoja własność po przez ograniczenie jej wolności próby odizolowania ją od dziecka to jedne ze sposobów na zatrzymanie kobiety przy sobie której i tak nie kochał .Wiele kobiet według mnie daje na to przyzwolenie swoim brakiem reakcji tzw syndrom sztokholmski nie widząc lub nie chcąc widzieć pierwszych sygnałów ostrzegawczych które powinny dać nam do myślenia i nie dać się zamknąć w pułapce Polecam warto przeczytać

We wstępie powiem iż jest to bardzo często poruszany temat w mediach społecznościowych i na forach internetowych Historia Pauliny jest jedna z wielu smutna ale też przede wszystkim wzruszającą.Opowiada o dramacie swoim osobistym o życiu w związku małżeńskim z toksycznym człowiekiem o jego manipulacji o tym jak można zniszczyć kobietę nie używając przemocy fizycznej...

Samotne macierzyństwo nie należy do łatwych. Paulina ma za sobą trudny czas i kiedy w jej życiu pojawia się Jacek, zaczyna wierzyć, że jeszcze może być dobrze.

Nie znałam autorki kompletnie, ale zachęcił mnie opis książki i odpaliłam audiobooka. To niebyła przyjemna historia, bo to powieść o przemocy, o strachu i o tym, że wyjście z toksycznego związku dla ofiary wydaje się być niemożliwym.

Szymańska dobrze oddała emocje. Było gęsto, duszno i nieprzyjemnie. Było jak w małżeństwie Pauliny.

Dobrze, że powstają takie książki. Czasem otwierają oczy.

Samotne macierzyństwo nie należy do łatwych. Paulina ma za sobą trudny czas i kiedy w jej życiu pojawia się Jacek, zaczyna wierzyć, że jeszcze może być dobrze.

Nie znałam autorki kompletnie, ale zachęcił mnie opis książki i odpaliłam audiobooka. To niebyła przyjemna historia, bo to powieść o przemocy, o strachu i o tym, że wyjście z toksycznego związku dla ofiary wydaje...

Świetnie napisane studium toksycznego związku.
Paulina nie ma szczęścia do mężczyzn. Z pierwszym bierze ślub z powodu ciąży. Dodam, że tylko cywilny ślub. Pochodząc z religijnej rodziny narażona jest na różne uwagi i nieprzyjemne zachowania jej członków
Małżeństwo Pauliny szybko się rozpada, ponieważ oboje z mężem mają zupełnie inne podejście do życia.
Kobieta przez jakiś czas jest sama i chyba z tego powodu wpada w pułapkę lęku przed samotnością. Jacka poznaje po koloniach na które pojechała jako wychowawczyni. Po wyjeździe odbierał syna z miejsca zbiórki. Po jakiś czasie spotykają się z powodu korepetycji z angielskiego, których Paulina udziela jego synowi. I jakoś tak leci. Nie ma w tym związku miłości, a jednak kobieta wychodzi za niego za mąż. Jak się okazuje to największy życiowy błąd i porażka. Czy Paulinie uda się wyrwać ze szpon psychopaty?
Serdecznie polecam tę powieść i czekam z niecierpliwością na kolejną...

Świetnie napisane studium toksycznego związku.
Paulina nie ma szczęścia do mężczyzn. Z pierwszym bierze ślub z powodu ciąży. Dodam, że tylko cywilny ślub. Pochodząc z religijnej rodziny narażona jest na różne uwagi i nieprzyjemne zachowania jej członków
Małżeństwo Pauliny szybko się rozpada, ponieważ oboje z mężem mają zupełnie inne podejście do życia.
Kobieta przez jakiś...

Paulina niczym nie różni się od wielu innych naiwnych kobiet. Po raz pierwszy wychodzi za mąż w pośpiechu, bo w drodze jest dziecko. Jak było do przewidzenia, małżeństwo okazuje się niewypałem i wychowanie syna spada na barki Pauliny. Z pomocą przychodzą rodzice. Wydawałoby się, że młoda kobieta, która już za swoją naiwność zapłaciła, będzie ostrożniejsza w dobieraniu partnera. Jednak dobrze prosperujący wdowiec z synem uśpi jej czujność na tyle, że zaryzykuje po raz kolejny. Tym razem zafunduje sobie i córce, która przyjdzie na świat prawdziwe piekło. Czy uda jej się z niego wyrwać?
Ta powieść z pewnością poruszy wiele czytelniczek.

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/7725064150852961/

Paulina niczym nie różni się od wielu innych naiwnych kobiet. Po raz pierwszy wychodzi za mąż w pośpiechu, bo w drodze jest dziecko. Jak było do przewidzenia, małżeństwo okazuje się niewypałem i wychowanie syna spada na barki Pauliny. Z pomocą przychodzą rodzice. Wydawałoby się, że młoda kobieta, która już za swoją naiwność zapłaciła, będzie ostrożniejsza w dobieraniu...

"W ślepym zaułku" Ewa Szymańska.

Osoby czytające książki doskonale wiedzą, że w naszym życiu odgrywają one bardzo ważną rolę i mają na nie znaczący wpływ. Sięgamy po nie z naprawdę wielu różnych powodów. Dla relaksu, chęci poszerzenia swojej wiedzy, a także rozwoju osobistego. Wszystkie te aspekty czytania są bardzo korzystne, ale dziś skupimy się na jeszcze innym i w moim odczuciu najważniejszym, a mianowicie wymiarze społecznym. Ku mojej ogromnej radości coraz częściej autorzy decydują się poruszać w swoich książkach tematy trudne i niestety bardzo życiowe, z którymi zmagają się ludzie tacy jak my. Ci, których być może każdego dnia mijamy na ulicy, spotykamy w sklepie, czy w windzie. Często nawet przez moment nie przyszłoby nam do głowy, że ich codzienność może przypominać koszmar, a one przechodzą przez swoje prywatne piekło, będąc na przykład ofiarami przemocy. Być może teraz myślicie sobie, że nie jest możliwe, aby nie dostrzec, że ktoś doświadcza przemocy. Przecież na pewno taka osoba ma widoczne jej oznaki na swoim ciele, które powinny nas zaniepokoić i skłonić do reagowania na ludzką krzywdę. To prawda, ale musimy pamiętać również o tym, że aby zadać komuś cierpienie, jego sprawca wcale nie musi posuwać się do fizycznych ataków przemocy. Może ranić w białych rękawiczkach, poddając swoją ofiarę przemocy emocjonalnej zwanej też psychiczną. Z uwagi na to, że osoba jej doświadczająca najczęściej nie wykazuje żadnych jej oznak widocznych gołym okiem dla osób z zewnątrz, bardzo trudno jest nam rozpoznać jej przejawy i udzielić danej osobie niezbędnej jej pomocy. Dlatego właśnie w ręce czytelników trafia bardzo wiele książek, które mają uczulić nas na to, czego nie widać. Wzbudzić naszą czujność i empatię. Nie możemy w takich sytuacjach pozostawać obojętni. Często bowiem nasza wyciągnięta pomocna dłoń może zdziałać naprawdę wiele. Ja bardzo cenię sobie tego rodzaju literaturę i zawsze z ogromną wiarą w to, że trafiając w ręce osoby, która jej właśnie teraz potrzebuje, może jej naprawdę pomóc, chcę jak najczęściej wam ją prezentować. Tak też będzie i dziś, za sprawą książki Ewy Szymańskiej „W ślepym zaułku”, z której recenzją do was przychodzę.

Bohaterką powieści jest Paulina. Samotna matka, której dorosłość rozpoczęła się za wcześnie i nie przetrwała zderzenia z trudami realiów niełatwego życia. Wielka miłość przegrała z egocentryzmem męża młodej kobiety w momencie, kiedy trzeba było ustalić nową hierarchię wartości na rzecz rodziny i nowo narodzonego dziecka. Dziś nasza bohaterka marzy o stabilizacji i upragnionym spokoju. Już wkrótce w życiu kobiety pojawia się Jacek. Mężczyzna zdaje się być odpowiedzą losu na jej marzenia. Podobnie jak Paulina, Jacek jest samotnie wychowującym syna ojcem. Zwraca też uwagę innych swoją sylwetką i statusem społecznym. Wysportowany, szarmancki, właściciel dobrze prosperującej firmy o nienagannym wizerunku społecznym. Czy można wymarzyć sobie lepszego życiowego partnera, będąc kobietą po przejściach? I wiecie co wam powiem? Przed sięgnięciem po książkę nie czytałam jej opisu, ale w momencie, kiedy poznawałam postać Jacka, wyczułam, że ten jego idealizm jest mocno naciągany i nie przyniesie nic dobrego. Bardzo szybko zarówno ja, jak i Paulina przekonałyśmy się o zasadności tego przeczucia. Sielanka patchworkowej rodziny kończy się z chwilą, kiedy Paulina dopuszcza się sprzeciwienia zdaniu męża w naprawdę błahej sprawie. Od tego momentu między małżonkami rozpoczyna się jawna walka ze sobą. Nie jest ona jednak w żaden sposób wyrównana, gdyż mąż stosuje wobec żony szantaż emocjonalny, w którym kartą przetargową jest wszystko to, co dla Pauliny najważniejsze. Celem nadrzędnym tego typu działań jest bezwzględne podporządkowanie sobie żony, a wszelkie nieposłuszeństwo karane jest przedłużającą się ciszą, oziębłością uczuciową i seksualną.

Ewa Szymańska na kartach swojej książki pokazała niemalże wzorcowy obraz toksycznego związku z mężczyzną, który każdego dnia dokłada wszelkich starań dotyczących budowania swojego nieskazitelnego wizerunku wspaniałego męża i ojca, a także liczącego się w świecie biznesu przedsiębiorcy. Jest to jednak bardzo złudne oblicze jego osobowości, a prawdziwą twarz doskonałego aktora i manipulatora poznają tylko najbliżsi Jacka za zamkniętymi drzwiami ich domu. Wówczas ściąga swoją maskę pozorów, bez skrupułów dając upust swojej tyranii w postaci upokarzania i poniżania członków swojej rodziny. Wzbudza ich strach i niepewność. Oprawca stosujący przemoc psychiczną potrafi doskonale trzymać swoje emocje na wodzy, ale kiedy zaczną one eskalować, mogą doprowadzić do tragedii. O tym jednak musicie przeczytać już sami.

Tytuł powieści doskonale odzwierciedla położenie Pauliny, w jakim znalazła się wychodząc za Jacka. Jej życie to właśnie taki ślepy zaułek, z którego wydaje się nie być wyjścia. Kobietę ogarnia ogromna bezsilność i niepewność tego, co może wydarzyć się za chwilę. Chciałaby się wyrwać spod chorej kontroli męża, ale wie, że ma on wpływy i jest zdolny do wszystkiego. Musicie koniecznie sięgnąć po książkę i przekonać się, czy odnajdzie w sobie tak bardzo potrzebną jej siłę do tego, aby zawalczyć o bezpieczeństwo i lepsze życie dla siebie i tych, których kocha.

Gorąco polecam Wam lekturę tej, z przykrością muszę to zaznaczyć bardzo autentycznej i ponadczasowej historii. Niestety na pewno wiele kobiet odnajdzie w niej cząstkę własnego życia i utożsami się z bolesnymi przeżyciami Pauliny. Dla tych kobiet na pewno będzie do bardzo osobista powieść, która mocno w to wierzę, przywróci im wiarę w to, że nie są same i mogą odzyskać swoje utracone szczęśliwe życie. Mają w sobie wystarczająco dużo siły, by dokonać zmian na lepsze. Warto prosić o pomoc i być na nią otwartym. Czasami już sama rozmowa z drugim człowiekiem i jego spojrzenie na sytuację, w którą się uwikłaliśmy z boku, może okazać się nieocenioną pomocą.

Z uwagi na bardzo ważną tematykę książki jestem pewna, że nie pozostawi ona obojętnym nikogo, kto zdecyduje się ją przeczytać. Poruszeni losem Pauliny będziemy mocno kibicować jej szczęściu i z ogromnym zaangażowaniem wspierać ją w podejmowanych decyzjach. Książka mimo ciężaru podjętych w niej problemów oraz dojmująco prawdziwemu obliczu przemocy nie przytłacza czytelnika. Przykuwa jego uwagę i pochłania go bez reszty. Daje do myślenia i nie pozwala o sobie zapomnieć jeszcze na dlugo po odłożeniu jej na półkę. To, co warto podkreślić to fakt, że Pani Ewa nie mami nas obietnicą tego, że będzie łatwo, ale daje nadzieję na zwycięstwo w tej batalii. A my moi kochani nie bądźmy obojętni i nie zamykajmy oczu na zło dziejące się być może bardzo blisko nas. Nie ukrywam, że zależy mi na tym, aby ta książka trafiła do jak najszerszego grona odbiorców, więc czytajcie ją proszę i polecajcie innym. Niech będzie o niej głośno.

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Szara Godzina, za co bardzo dziękuję.
https://kocieczytanie.blogspot.com/2022/01/w-slepym-zauku-ewa-szymanska.html

"W ślepym zaułku" Ewa Szymańska.

Osoby czytające książki doskonale wiedzą, że w naszym życiu odgrywają one bardzo ważną rolę i mają na nie znaczący wpływ. Sięgamy po nie z naprawdę wielu różnych powodów. Dla relaksu, chęci poszerzenia swojej wiedzy, a także rozwoju osobistego. Wszystkie te aspekty czytania są bardzo korzystne, ale dziś skupimy się na jeszcze innym i w...

Książka dla mnie bardzo osobista. Sama jestem jak ta gotująca się żaba...

Książka dla mnie bardzo osobista. Sama jestem jak ta gotująca się żaba...