Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w stylu w jakim pisały m.in Maria Rodziewiczówna czy Helena Mniszkówna. Pięknie było wrócić do tych klimatów,
To powieść niby z “kurzem”, a jednak miała w sobie powiew świeżości. Autorce udało się stworzyć historię, która potrafi wciągnąć czytelnika w nurt opisanych wydarzeń.

Łucja, jako dwunastoletnia dziewczynka zaczęła pracować we dworze hrabiego Kościszewskiego. Zawsze pragnęła czegoś więcej niż być chłopskim dzieckiem. I nie, nie chodziło o to, że chciała być osobą wyższego stanu, a bardziej o to, że chciała się uczyć i poznawać świat.

W pozornie idealnym świecie hrabiostwa nie dzieje się dobrze. Między małżonkami wieje chłodem, hrabia gania za spódniczkami, a hrabina spowita oparami opium zamyka się w swoich pokojach, pogrążając w świecie żalu i tęsknoty. Ale to właśnie dzięki niej Łucja uczy się czytać i pisać, pogłębiając swoją wiedzę. A to daje jej pewność i nadzieję, że może sięgać po więcej.
Dorastająca pokojówka widzi, że mimo iż dwór jest dostatni, to jednak jakby martwy. Brak miłości zdaje się wyzierać z każdego kąta. Kościszewscy jako rodzice nie sprawdzili się w ogóle. Emocjonalnie zaniedbane dzieci: syn rozczarował hrabiego, a córka jest solą w oku hrabiny.
Ta zamożna rodzina skrywa wiele tajemnic.

Łucja staje się świadkiem rodzinnych dramatów i powierniczką hrabiny, poznaje sekrety kryjące się po kątach dworu.
Jej samej przyjdzie się zmierzyć z trudnymi życiowymi wyborami i nieść własną przerażającą tajemnicę.
A echa tych wydarzeń będą się jeszcze długo odbijać na przyszłych pokoleniach.

Kiedyś zaczytywałam się w tego rodzaju książkach. Na moich półkach królowała Rodziewiczówna. Potem mi się przejadły, a może z nich wyrosłam. Jednak teraz od czasu do czasu, po tego rodzaju książki, sięgam z przyjemnością, gdy trafi się dobra lektura. Wtedy łapię oddech od gatunku, po który najchętniej sięgam, czyli thrillerów.
Jak na debiut autorki, to muszę stwierdzić, że umiejętność opowiadania historii jest tutaj ogromnym plusem.
Czego mi zabrakło? Takiego jasnego wytłumaczenia dlaczego, ta babka z teraźniejszości, która opowiada wnukowi historię swojego pochodzenia, odsunęła się od swojej rodziny.
Ale książkę polecam 🙂.

Książka w stylu w jakim pisały m.in Maria Rodziewiczówna czy Helena Mniszkówna. Pięknie było wrócić do tych klimatów,
To powieść niby z “kurzem”, a jednak miała w sobie powiew świeżości. Autorce udało się stworzyć historię, która potrafi wciągnąć czytelnika w nurt opisanych wydarzeń.

Łuc...

Rozwiń

Zwiń

Z początku trudno było mi się zakotwiczyć w tej historii. Miałam wrażenie że początek był deczko przegadany. Jednak wystarczyło przebrnąć przez pierwsze rozdziały i dalej ruszyło z kopyta, albo raczej na fali…adekwatnie do scenerii, w której rozgrywa się fabuła.

Można tę historię porównać do zagadki zamkniętego pokoju. Klimat idealnie stworzony pod taką historię. Odizolowane miejsce, garstka osób, odcięcie od świata, niepokój i mrok. Na zamkniętej przestrzeni statku klimat robi się coraz bardziej duszny, tak charakterystyczny dla małych społeczności.

Bohaterka mocno irytująca, ale fakt, że w książkach tej autorki tylko takie występują i może być to zarówno plusem jak i minusem.
Tutaj wewnętrzne rozchwianie Lo i jej własny świat połączony z klaustrofobiczną atmosferą stanowią siłę narracji.
Historia mnie nie rozczarowała, ten niepokojący klimat mocno podniósł jej walory. Do tego zaskoczeniem było dla mnie rozwiązanie zagadki.
Wartością dodaną tej powieści jest wplecenie zapisków maili, czy pojawiających się w internecie różnych komentarzy, które potęgują uczucie niepewności i większego zaciekawienia tym, co też faktycznie wydarzyło się podczas luksusowego rejsu.

Z początku trudno było mi się zakotwiczyć w tej historii. Miałam wrażenie że początek był deczko przegadany. Jednak wystarczyło przebrnąć przez pierwsze rozdziały i dalej ruszyło z kopyta, albo raczej na fali…adekwatnie do scenerii, w której rozgrywa się fabuła.

Można tę historię porówna...

Rozwiń

Zwiń

Dalsze losy Audriny, która wychowywała się w wielkiej wiktoriańskiej rezydencji Whitefern, gdzie dorastała w cieniu swojej starszej siostry: idealnej, dobrej, doskonałej, najlepszej...tyle że martwej. Audrina jako dziecko miała kłopoty z pamięcią, uciekały jej dni, daty, pory roku. I nie dlatego, że coś było z nią nie tak, ale dlatego, że rodzice trzymali ją pod kloszem wręcz chorej opiekuńczości. Nie wolno jej było chodzić do szkoły, oddalać się od domu, nie wolno jej było… pamiętać.
Aż nadszedł dzień, gdy cała mistyfikacja wyszła na jaw.

Teraz Audrina jest już dorosła i zamężna. Niestety im większe ambicje zawodowe ma jej mąż, tym mniejsze jest jego uczucie do żony. A gdy się okazuje, że w wyniku przeżytej przez Audrinę tragedii nie może dać mu dzieci, jego oziębłość wraz z bezwzględnością ścigają się o pierwszeństwo.
Kiedy umiera ojciec Audriny, zgodnie z wolą zmarłego, staje się ona właścicielką połowy rodzinnej firmy. To nie wróży nic dobrego dla jej małżeństwa.
Kobieta skupiona na opiece nad piękną acz upośledzoną umysłowo siostrą, jednocześnie musi walczyć z żądaniami męża, aby przepisała na niego swoje udziały w firmie.
Chorobliwe ambicje małżonka oraz chęć posiadania zarówno majątku jak i potomka sprawiają, że staje się on bardziej okrutny i wyrachowany w dążeniu do spełnienia swoich planów.
Mrok snuje się po korytarzach Whitefern, a zło czai się po kątach. Nie dzieje się dobrze.

Pierwsza część tej historii była dobra, acz ukryta w masie niepotrzebności. W drugiej nie było tyle opisów, ale za to sama historia była jakby spłycona i nie zaskakiwała niczym nowym, a nasza bohaterka zaczynała irytować ciągłymi wspomnieniami, naiwnością i uległością.
Autorka ma specyficzny styl pisania, zawsze idzie w mroczne klimaty - co dla mnie jest na plus, ale w tej części mimo dobrego pomysłu na historię, realizacja poszła trochę kiepsko.
I nie twierdzę, że nie czytałam z zainteresowaniem, bo lubię książki tej autorki, ale za dużo było powtórzeń i ciągłego wracania do przeszłości oraz roztrząsania znanych nam już wydarzeń z pierwszego tomu i analizowania kto, po co i dlaczego.
Jednak miłośnicy powieści w stylu gotyckim znajdą tutaj coś dla siebie. Czyta się szybko

Dalsze losy Audriny, która wychowywała się w wielkiej wiktoriańskiej rezydencji Whitefern, gdzie dorastała w cieniu swojej starszej siostry: idealnej, dobrej, doskonałej, najlepszej...tyle że martwej. Audrina jako dziecko miała kłopoty z pamięcią, uciekały jej dni, daty, pory roku. I nie d...

Rozwiń

Zwiń

Och… wchodzę na legimi, a tam lekturka przed premierą. Czuję się rozpieszczana 😀.

W rodzinnych wspomnieniach wciąż echem odbijała się historia prababki Elsy, pochodzącej z zamożnej rodziny o niemieckich korzeniach, która wyszła za mąż za syna zubożałych polskich patriotów i jak źle się to dla niej skończyło. To co miało być szczęściem na wieki przerwała ogromna tragedia.

XX wiek, a w rodzinie Marianny wciąż pokutowało przekonanie, że mezalians popełniony w małżeństwie, nie wróży nic dobrego i nigdy nie kończy się dobrze.
Historia skomplikowanych losów jej rodziny mogła tylko potwierdzić teorie, które matka z babką wciąż kładły jej do głowy. Może to właśnie przez te przekonania, że szczęśliwego końca nie będzie, zrezygnowała ze swojego uczucia i pognała za tym co nowe i oczywiście na poziomie oczekiwanym przez rodziców.

Czy to był dobry wybór?
Teraz, dojrzała już, Marianna próbuje przeanalizować swoje decyzje na tle tego jak potoczyło się jej życie. Wraca do niej słodkie uczucie tęsknoty i miłości do chłopaka sprzed lat, jak i uczucie rozgoryczenia i żalu na wspomnienie niechęci jej rodziny do tego związku.
Czy rzeczywiście za niepowodzenia w małżeństwach można winić związki z różnych warstw społecznych?
Wiele rodzinnych sekretów kryje się w zakamarkach starych rodowych mebli. Czy współczesnym będzie dane poznać wojenne i powojenne losy swojej rodziny i odkryć ich tajemnice?

Stare ulice Łodzi, Koluszek…Łódź współczesna, Popioły, Ruda Pabianicka, Julianów, park Rejtana, park Śledzia, ta książka oferuje nam nie tylko piękną historię, ale i spacer po cudownych miejscach.
Ta powieść prowadzi nas przez skomplikowane ludzkie losy i meandry rodzinnych tajemnic. Teraźniejszość splata się z przeszłością, pokazując jak wydarzenia z dawnych lat mogą przekląć przyszłość, jak bardzo zakorzeniony jest strach, by nie popełniać błędów babek i prababek,
A może czas już przerwać to błędne myślenie koło i odczarować złe fatum?
Poruszająca historia. Czytając często moje oczy były w mokrym miejscu. Opowieść o miłości i o jej sile, ukazana na różnych płaszczyznach czasowych.
Dla wszystkich, którzy kochają wzruszenia.

Och… wchodzę na legimi, a tam lekturka przed premierą. Czuję się rozpieszczana 😀.

W rodzinnych wspomnieniach wciąż echem odbijała się historia prababki Elsy, pochodzącej z zamożnej rodziny o niemieckich korzeniach, która wyszła za mąż za syna zubożałych polskich patriotów i jak źle się to...

Rozwiń

Zwiń

To thriller jakich wiele z niezbyt skomplikowaną fabułą, z gatunku - “ale to już było”. Nie powiem, dobrze mi się czytało, chociaż przyznam szczerze, że liczyłam na coś więcej.

Deven i Kennedy miały jedną mamę i różnych ojców. Relacje rodzinne były cokolwiek skomplikowane.
Właściwie dobry kontakt ze sobą złapały w dorosłym życiu i wydawać by się mogło, że to nie tylko siostrzane więzi, ale też przyjaźń.
Starsza Deven była tą rozsądniejszą, poukładaną, mocno osadzoną w życiu. Za to Kennedy wciąż bujała w obłokach. Luksusowe zakupy, drogie wyjazdy i panowie zmieniani jak rękawiczki.

Deven z pobłażliwością, a może nawet zazdrością patrzyła na ten hi life siostry. Jednak jeden telefon zmienia wszystko i już nie ma czego zazdrościć.
Kobieta musi jechać na identyfikację zwłok i wszystko wskazuje na to, że jest to Kennedy.
Mimo wszystkich oczywistości, Deven nie wierzy w śmierć siostry, wiele rzeczy jej się nie zgadza, m.in wygląd. Uznaje ją za zaginioną i wszczyna swoje własne śledztwo.
Im mocniej drąży tym bardziej przekonuje się, że nie znała Kennedy tak dobrze jak jej się wydawało,
Wiele faktów które odkryła kłóci się z tym co wiedziała i czego była pewna.

Jeśli jej siostra rzeczywiście jest martwa, to czemu ta piękna, młoda kobieta sukcesu targnęła się na własne życie? A jeśli jest zaginioną, to czy chce by ją odnaleziono? Wiele wskazuje na to, że chciała zniknąć na zawsze.

W historia roi się od sekretów , które splatają się w misterną sieć złożoną z kłamstw. Mamy tutaj portrety psychologiczne bohaterów, które pokazują, że rywalizacja pomiędzy rodzeństwem, dawne zaszłości, urazy i niespełnione oczekiwania mogą prowadzić do nieoczekiwanych zachowań, splotów wydarzeń i pokręconych historii.
Zemsta i kara, zaufanie i wiara.
Fabuła jest urozmaicona fragmentami z pamiętnika małej Kennedy, a to dodaje smaczku całej historii.
Jest to książka oparta na wielu schematach i powielonych historiach, a mimo to nie można powiedzieć, że jest w niej nudno.

To thriller jakich wiele z niezbyt skomplikowaną fabułą, z gatunku - “ale to już było”. Nie powiem, dobrze mi się czytało, chociaż przyznam szczerze, że liczyłam na coś więcej.

Deven i Kennedy miały jedną mamę i różnych ojców. Relacje rodzinne były cokolwiek skomplikowane.
Właściwie dobr...

Rozwiń

Zwiń

Swego czasu tyle pozytywnych opinii słyszałam o tej książce, że chęć jej przeczytanie wciąż za mną chodziła. Sięgnęłam… a tu totalna klapa.

Zaczęłam lekturę i zastanawiałam się czy ja czytam tę samą książkę co inni, czytałam dalej i nadal się zastanawiałam, skończyłam czytać i wciąż się zastanawiam.
Narracja mnie nie przekonała, a nawet uważam, że położyła tę książkę. Zazwyczaj historia ukazana z perspektywy kilku osób ubogaca fabułę, ale nie tym razem. Mężczyzna, kobieta, kot. Przy kocie czytającym biblię już chciałam się poddać, ale że lubię umartwiać się za życia, to brnęłam dalej. I może dobrze, bo chociaż dowiedziałam się co autorce w duszy grało i jęczało.
Całym clou tej historii było ukazanie skomplikowanego działania ludzkiego umysłu, zaburzeń osobowości i patologicznych zachowań.

Fabuła nie była poprowadzona w jakiś porywający sposób, nużyła i męczyła ciężko było mi się zakotwiczyć w tej historii i uznać za wciągającą. Mocno rozwleczona, przegadana, bez energii. Lubię pogmatwane thrillery psychologiczne, ale ten był dziwny, ciężki.

Fakt, że pomysł na historię sam w sobie mógłby być ciekawy, bo potencjał był, ale sposób w jaki została ona przeprowadzona, sprawił że utonęła w morzu monotonii. I nawet jak już na koniec wybrzmiała, to nie zrobiła na mnie większego wrażenia.
Całość odebrałam jako brodzenie w gęstej melasie.
Z pewnością nie jest to książka, która przyszłaby mi na myśl, gdyby ktoś prosił o polecenie dobrego thrillera. Wręcz przeciwnie, odradzałabym.

Swego czasu tyle pozytywnych opinii słyszałam o tej książce, że chęć jej przeczytanie wciąż za mną chodziła. Sięgnęłam… a tu totalna klapa.

Zaczęłam lekturę i zastanawiałam się czy ja czytam tę samą książkę co inni, czytałam dalej i nadal się zastanawiałam, skończyłam czytać i wciąż się z...

Rozwiń

Zwiń

Ta pozycja, to rasowy gotycki horror. Kupiła mnie swoim klimatem, mrocznością, tajemniczością i zjawami.
Fakt, gdybym była nastolatką to pewnie bardziej trzęsłabym portkami, ale mimo to bawiłam się bardzo dobrze czytając tę książkę.

Młoda kobieta Eliza Caine po śmierci ojca obejmuje posadę guwernantki w starym dworze Gaudlin Hall. Już na stacji kolejowej dochodzi do niepokojącego incydentu, a na miejscu ku jej zaskoczeniu witają ją tylko jej nowi uczniowie. Nigdzie nie ma ich rodziców, ani jakichkolwiek opiekunów.
Dzieci są zdystansowane, nad wiek poważne, dziwne.

Już pierwszej nocy przekonuje się, że coś albo ktoś nie życzy jej sobie w Gaudlin Hall. Czuje jakąś niepokojącą i mroczną obecność.
Stary dom skrywa mnóstwo rodzinnych sekretów, a do tego historię kilku poprzednich guwernantek, które zginęły w tajemniczych okolicznościach.

A to jeszcze nie wszystko, "zabawa" dopiero się rozpoczyna.

Mroczna, klimatyczna angielska prowincja, stara posiadłość, tajemnice, choroba psychiczna i siły nadprzyrodzone i to musi się czytać. I czytało.

Co prawda mam kilka małych zastrzeżeń, ale fajnie było poczuć mały dreszczyk. Rozwój wypadków i efektów skojarzyły mi się z rasowym horrorem w biało czarnych kolorach. I to jest dla mnie na plus... to dodaje jeszcze większej mroczności.
Ja to kupiłam i mnie to kupiło. Lubię.

Ta pozycja, to rasowy gotycki horror. Kupiła mnie swoim klimatem, mrocznością, tajemniczością i zjawami.
Fakt, gdybym była nastolatką to pewnie bardziej trzęsłabym portkami, ale mimo to bawiłam się bardzo dobrze czytając tę książkę.

Młoda kobieta Eliza Caine po śmierci ojca obejmuje posad...

Rozwiń

Zwiń

“Kochał ją tak mocno, ale jednak w jakiś sposób ją rozczarował”.

Sięgnęłam po tę książkę nie wiedząc co mnie czeka.
Nie ma tu wartkiej akcji, ani napięcia. Jest za to studium rozkładu małżeństwa, gdy “do głosu dochodzi milczenie”. Ta historia ma sobie kłębowisko emocji, czasem tak trudnych do zdefiniowania.

Małżeństwo Maggie i Franka było szczęśliwe, pełne miłości i wzajemnego uzupełniania się. Dlaczego więc tych dwoje kochających się ludzi od pół roku nie zamieniło ze sobą słowa?
Mieszkają pod jednym dachem, jedzą wspólnie posiłki, śpią w jednym łóżku, a wszystko to w milczeniu.
Co sprawiło, że Frank zamilkł i odsunął się od żony, mimo iż tak bardzo ją kochał?
Cała ta sytuacja staje się nie do zniesienia, aż Maggie pewnego dnia próbuje odebrać sobie życie.
Szpital, śpiączka, wyrzuty sumienia i to poczucie, że Frank może stracić ukochaną żonę, bez wyjaśnienia jej swojego milczenia, bez wyzwolenia bólu, który w sobie nosił.

Za namową pielęgniarki, mężczyzna siedząc przy łóżku żony zaczyna opowiadać o dręczących go demonach i tajemnicy swojego milczenia.
Czy zdoła uratować to, co było dla niego ważne? Czy nie jest na to za późno?

Smutna, czasami bolesna historia o poczuciu winy i dręczących sekretach. Szczególnie struny emocji może poruszać w duszy czytelnika-rodzica. Zakończenia po trosze się spodziewałam, ale i tak w oczach stanęły mi łzy.
Książka ma swój klimat, jednak momentami mi się dłużyła. Miałam wrażenie, że fabuła przeciągana była na siłę.
Brakowało mi dynamiki, dialogów. Czegoś co by trochę ożywiło historię. Suche opisy wydarzeń, które stanowią większość książki, przedstawiane zostały w powolnym tempie i deczko męczyły.
Historia ukazana z perspektywy Franka w jego opowieściach oraz Maggie- w formie pamiętnika, pokazuje jak brak rozmowy, poczucie winy i źle pojęta chęć chronienia tej drugiej osoby, sprawiają że z małej rysy robi się wielka przepaść.
Gdyby tchnąć więcej energii w tę fabułę i ubogacić ją o dialogi, a nie tylko w same przemyślenia, to byłaby to idealnie wciągająca historia.

“Kochał ją tak mocno, ale jednak w jakiś sposób ją rozczarował”.

Sięgnęłam po tę książkę nie wiedząc co mnie czeka.
Nie ma tu wartkiej akcji, ani napięcia. Jest za to studium rozkładu małżeństwa, gdy “do głosu dochodzi milczenie”. Ta historia ma sobie kłębowisko emocji, czasem tak trudnyc...

Rozwiń

Zwiń