Szukałam rzetelnej książki dotyczącej życiorysu Iny Benity już z uwzględnieniem jej powojennych losów, które zostały ujawnione stosunkowo niedawno. Polecono mi książkę Marka Telera. Autor podszedł do zadania z dużą skrupulatnością i opisał nie tylko losy Iny Benity, ale również ludzi, którzy ją otaczali zawodowo i prywatnie. Nie da się napisać czyjejś historii w oderwaniu od towarzyszących jej ludzi, tym bardziej jeżeli chodzi o okres wojenny, gdzie ludzie tak bardzo byli zależni od różnych układów, znajomości itp. Uważam, że opisanie losów tej gwiazdy przedwojennego kina w tak szerokim kontekście wyszło zarówno samej książce jak i historii życia zawodowego i prywatnego aktorki - na dobre.

Sporo miejsca autor poświęcił kontrowersyjnej postaci jaką był Igo Sym - dyrektor jawnego teatru w Warszawie, na którym polskie podziemie wykonało wyrok śmierci. Sporo miejsca poświęca również Romanowi Niewiarowiczowi (pseudonim Łada),reżyserowi jawnego teatru Komedia. Duże emocje budziła praca artystów w jawnych teatrach a szczególnie aktorów. Uważano, że dopuścili się zdrady, ale czy na pewno tak było? Przecież za kulisami podejmowali wiele działań na rzecz walki z wrogiem i dla dobra ojczyzny. A czasy były takie, że trudno wiele postaw i zachowań oceniać jednoznacznie, bo każdy walczył o przetrwanie. Przytoczę tutaj cytat, który trafnie opisuje właśnie tę kwestię: "Miłosne relacje aktorek z Niemcami do dziś budzą wiele kontrowersji i pytań. Nie ma bowiem pewności , jakie motywy kierowały artystkami w ich działaniach: miłość , wyrachowanie czy działalność szpiegowska. W tej skomplikowanej wojennej rzeczywistości nic nie było jednoznacznie dobre ani jednoznacznie złe, a metody zdobywania poufnych informacji co najmniej dyskusyjne pod względem moralnym"." Pojawia się tu wiele znanych nazwisk, głównie z kręgów filmowo-teatralnych. Losy tych ludzi potoczyły się w bardzo różny sposób. Wielu niestety, niesłusznie przypisywano kolaborację z Niemcami, dlatego po wojnie obawiając się represji, wyjeżdżali z kraju. Tak właśnie postąpiła również Ina Benita.

Jeżeli ktoś sięgając po książkę liczy na to, że znajdzie tu biografię aktorki, to się srodze zawiedzie. Jej losy są wplecione w szeroko omawianą tutaj działalność konspiracyjną aktorów oraz to podczas wojny działały teatry jawne, na co byli narażeni grający w nich aktorzy. A także jak wyglądała sytuacja środowiska artystycznego podczas wojny, Powstania Warszawskiego i po wojnie. I na tle tych wydarzeń przewijają się losy Iny Benity, która jak przez długi czas sądzono - zginęła w Powstaniu Warszawskim, a tymczasem wyjechała z Polski i przeżyła, o czym dosyć obszernie napisał autor w końcowych rozdziałach książki. Dodatkowym atutem są unikatowe zdjęcia z życia artystycznego i prywatnego nie tylko Iny Benity ale również innych ówczesnych gwiazd kina i teatru oraz ludzi związanych z tym środowiskiem. Z racji tego, że zamieszczono tu bardzo dużą ilość szczegółowych faktów, książka nie jest łatwa w odbiorze, aczkolwiek wciągnęłam się mocno w ten wojenny, artystyczny klimat i poszerzyłam swoją wiedzę o tamtych czasach.

Szukałam rzetelnej książki dotyczącej życiorysu Iny Benity już z uwzględnieniem jej powojennych losów, które zostały ujawnione stosunkowo niedawno. Polecono mi książkę Marka Telera. Autor podszedł do zadania z dużą skrupulatnością i opisał nie tylko losy Iny Benity, ale również ludzi, którzy ją otaczali zawodowo i prywatnie. Nie da się napisać czyjejś historii w oderwaniu...

Daje 5 tylko za historię Iny Benity i za ogrom bibliografii. Poza tym kolejna książka autora napisana mam wrażenie, metodą "kopiuj-wklej". Tylko dla miłośników kina międzywojennego.

Daje 5 tylko za historię Iny Benity i za ogrom bibliografii. Poza tym kolejna książka autora napisana mam wrażenie, metodą "kopiuj-wklej". Tylko dla miłośników kina międzywojennego.

jedna z lepszych książek, kto lubi ciekawostki historyczne, to napewno mu mu się spodoba

jedna z lepszych książek, kto lubi ciekawostki historyczne, to napewno mu mu się spodoba

Książka "Zagadka Iny Benity. AK - torzy kontra kolaboranci" jest owocem niesamowicie wnikliwej, żmudnej i wytrwałej pracy detektywistycznej autora - Pana Marka Telera..
Dziękuję autorowi za odnalezienie Iny Benity - wielkiej artystki przedwojennego kina, która zagubiła nam się w zawierusze wojennej i powojennej.
Dużym atutem książki są zamieszczone w niej fotografie, nie sądziłam, że zobaczę jeszcze kiedykolwiek Inę Benitę starszą, lub jej dzieci i wnuki.
Książka według mnie jest dedykowana głównie pasjonatom starego, przedwojennego kina i wielbicielom artystów tegoż kina i sceny.
Ina Benita nie jest jedyną bohaterką lektury, ale to moim zdaniem zaleta książki. Dzięki niej poznałam skomplikowane losy polskich artystów w czasie okupacji niemieckiej tj. : Marii Malickiej, Zygmunta Rakowieckiego, czy mistrza - Kazimierza Junoszy - Stępowskiego itd.
Książka Marka Telera porusza także inną, ważną kwestię - osądzanie aktorów za grę w teatrach jawnych, lub posądzenie o kolaborację. Po tej lekturze mam szersze spojrzenie na tę kwestię.
Wadą książki jest to, że w niektórych jej momentach nagromadzono zbyt wiele szczegółów, wówczas książka przypomina rozprawę naukową.
Ostatecznie moja ocena ww. książki to 9/10.
Śledzę z przyjemnością pracę Pana Marka Telera od dawna, jego pasja daje możliwość odkrywania tajemnic wraz z Nim.

Książka "Zagadka Iny Benity. AK - torzy kontra kolaboranci" jest owocem niesamowicie wnikliwej, żmudnej i wytrwałej pracy detektywistycznej autora - Pana Marka Telera..
Dziękuję autorowi za odnalezienie Iny Benity - wielkiej artystki przedwojennego kina, która zagubiła nam się w zawierusze wojennej i powojennej.
Dużym atutem książki są zamieszczone w niej fotografie, nie...

Wbrew tytułowi nie jest to książka o Inie Benicie, ale los tej gwiazdy przedwojennego kina jest niewątpliwie jej lejtmotywem. Sam czytałem ją głównie jako polemikę ze "Sławą i infamią", a konkretnie z tym, co o postawach jej bohaterów w okupacyjnej Warszawie mówił Bohdan Korzeniewski, reżyser i teatrolog, ale przede wszystkim – w tym kontekście to ważniejsze – współzałożyciel Tajnej Rady Teatralnej i członek powołanej po zakończeniu II wojny światowej komisji, mającej na celu weryfikację prawa do uprawiania zawodu przez aktorów, którzy w latach 1939-1945 zdecydowali się na grę w teatrach koncesjonowanych przez Niemców. Autorytet, jakim rozmówca Małgorzaty Szejnert cieszył się u schyłku PRL w środowisku opozycji kulturalnej, sprawiał, że jego słowa brzmiały jak bezapelacyjny wyrok. Marek Teler pokazuje, że sytuacja była bardziej skomplikowana. Ludzie wiązali się z jawnymi teatrami z różnych powodów, na przykład, aby ochronić żonę czy też przyjaciółkę żydowskiego pochodzenia (przypadek Józefa Horwatha i Hanki Libickiej),aby wydobyć bliskich z obozu koncentracyjnego (Maria Malicka i Zbigniew Sawan) czy samemu odzyskać wolność (Mira Zimińska). Byli też tacy, którzy włączali się w oficjalne życie teatralne na zlecenie tajnych organizacji ZWZ-AK (Robert Niewiarowicz i właśnie Ina Benita jako jego podwładna). Dokonując takiego wyboru, lokowali się oni jednak w szarej strefie, ze wszystkimi tego konsekwencjami, utrudniając, a nawet uniemożliwiając później dotarcie do pełnej prawdy o tym, co robili i z jakich motywacji. Tym bardziej, że przejęcie władzy przez komunistów po wojnie nie pozwalało im na swobodną obronę w obawie o to, aby nie zaszkodzić ewentualnym świadkom ujawnieniem ich konspiracyjnej przynależności do postponowanej Armii Krajowej. Zresztą sytuacja w tak zwanej Polsce Ludowej była w ogóle schizofreniczna: aktorzy pracujący pod okupacją niemiecką byli z tego rozliczani, a ci, którzy związali się z Teatrem Dramatycznym w zajętym przez Sowietów w 1939 r. Lwowie – nie. Marek Teler wykonał mrówczą robotę, aby wybronić bohaterów swojej książki. Czy mu się to udało? Niech czytelnik odpowie sobie sam na to pytanie. Ja zwrócę uwagę na coś, co uważam za mankament „Zagadki…”. Otóż jej początek zapowiada bardzo przemyślaną kompozycję, niemal taką, z jaką mamy do czynienia w misternie zbudowanym dramacie. Autor rozpoczyna od przedstawienia postaci drugoplanowych swojej opowieści („Udział wezmą…”),następnie przechodzi do prezentacji tytułowej bohaterki („W roli głównej: Ina Benita”) i czegoś w rodzaju ekspozycji („Trzy twarze Komedii: Sym, Horwath, Niewiarowicz”). To sugeruje, że punktem kulminacyjnym będzie sprawa zamachu na Igo Syma, ale gdzież tam… Opowieść po tym wydarzeniu ciągnie się dalej, i to jeszcze długo, ale – mam wrażenie – dość chaotycznie. Natomiast za największą jej zaletę uznałbym w miarę pełne przedstawienie powojennego okresu w życiu Iny Benity, bo do tej pory jej biografia urywała się na Powstaniu Warszawskim czy bezpośrednio po nim.

Wbrew tytułowi nie jest to książka o Inie Benicie, ale los tej gwiazdy przedwojennego kina jest niewątpliwie jej lejtmotywem. Sam czytałem ją głównie jako polemikę ze "Sławą i infamią", a konkretnie z tym, co o postawach jej bohaterów w okupacyjnej Warszawie mówił Bohdan Korzeniewski, reżyser i teatrolog, ale przede wszystkim – w tym kontekście to ważniejsze –...