Biorąc pod uwagę opinie, jakie dane było mi przeczytać i usłyszeć, obawiałam się, że książka będzie znacznie gorsza.

Co prawda pierwsza połowa była mocnym średniakiem, ale potem zaczęło się robić coraz ciekawiej. W ostatecznym rozrachunku wolne wydarzenia na początku miały sens i dobrze przygotowały mnie do tego co było potem.

Bardzo doceniam napisanie bohaterów, a także same ich imiona. Za każdym razem kiedy wiedziałam już co sądzę o postaciach, autorka nagle zmieniała kurs ich relacji i mnie zaskakiwała, co było całkiem miłe i ciekawe.

Co prawda nie była to niesamowita lektura, ale tak czy siak czytało się przyjemnie i z pewnością sięgnę po kolejne tomy. Sam wykreowany świat i historia brzmią trochę jak zlepek znanych mi motywów z książek i ogólnej popkultury, ale nie przeszkadza mi to kompletnie, nawet wręcz przeciwnie. Zdecydowanie polecam jako lekką lekturę.

Biorąc pod uwagę opinie, jakie dane było mi przeczytać i usłyszeć, obawiałam się, że książka będzie znacznie gorsza.

Co prawda pierwsza połowa była mocnym średniakiem, ale potem zaczęło się robić coraz ciekawiej. W ostatecznym rozrachunku wolne wydarzenia na początku miały sens i dobrze przygotowały mnie do tego co było potem.

Bardzo doceniam napisanie bohaterów, a także...

Jak to się w ogóle stało, że seria „Przebudzenie powietrza” trafiła na moje półki? Przy okazji jakichś zakupów zaciekawiły mnie tytuły i na pierwszy rzut oka okładki, więc całość natychmaist znalazła się w koszyku. Jak widać nie trzeba mi wiele 😆. Niemniej jednak wystały się chwilę na regale zanim postanowiłam je zacząć czytać.

Pierwszy tom, o tym samym tytule co seria, wciągnął mnie momentalnie. Czyta się ekspresowo. Jest to lekkie i przyjemne fantasy z magią żywiołów, słonecznym klimatem i mrocznym księciem. Mi więcej do szczęścia nie trzeba, a dostałam! Główna bohaterka, Vhalla, której imię przez cały pierwszy tom czytałam Valhalla, kocha książki i dorastała w bibliotece.

Fabularnie, jak najbardziej ok. Miała przewidywalne momenty, ale kompletnie nie psuły mi radochy z czytania. Chciałabym dostać więcej księcia Aldrika, ale są tam jeszcze 4 tomy 😈. Jedyny wątek, który mnie solidnie drażnił to ten z przyjacielem Vhalli – Sareemem. Mam awersję do trójkątów miłosnych czy nawet ich sugestii. Zwyczajnie nie mogę znieść tej dramy i ciągłego rozwodzenia się nad uczuciami do obu.

Lecę czytać kolejne tomy i mam nadzieję, że wszystkie pięć, dostarczą mi tyle frajdy co „Przebudzenie powietrza”.

Jak to się w ogóle stało, że seria „Przebudzenie powietrza” trafiła na moje półki? Przy okazji jakichś zakupów zaciekawiły mnie tytuły i na pierwszy rzut oka okładki, więc całość natychmaist znalazła się w koszyku. Jak widać nie trzeba mi wiele 😆. Niemniej jednak wystały się chwilę na regale zanim postanowiłam je zacząć czytać.

Pierwszy tom, o tym samym tytule co seria,...

Zachęcona pozytywnymi opiniami sięgnęłam po "Przebudzenie powietrza" Elise Kovy, niestety książka nie przypadła mi do gustu. Choć sama historia toczy się dość szybko, to jednak akcja jest trochę zbyt przewidywalna. I o ile to nie było by dla mnie problemem, to staje się nim główna bohaterka. Właściwie do samego końca nie mogłam polubić Vhalli. Dziewczyna ciągle się wahała, jej rozterki nudziły mnie i denerwowały. W książce przedstawiana jako mądra i oczytana, w wielu przypadkach po prostu pozwalała się nieść wydarzeniom bez zastanowienia jakie będą tego konsekwencje.
Nie polecam.

Zachęcona pozytywnymi opiniami sięgnęłam po "Przebudzenie powietrza" Elise Kovy, niestety książka nie przypadła mi do gustu. Choć sama historia toczy się dość szybko, to jednak akcja jest trochę zbyt przewidywalna. I o ile to nie było by dla mnie problemem, to staje się nim główna bohaterka. Właściwie do samego końca nie mogłam polubić Vhalli. Dziewczyna ciągle się wahała,...

Przeczytane po raz pierwszy: 13 października 2021 3/10
Przeczytane po raz drugi: 22 lutego 2024 5/10

Przeczytane po raz pierwszy: 13 października 2021 3/10
Przeczytane po raz drugi: 22 lutego 2024 5/10

Książka zapowiadała się zachęcająco. Znane tropy ale mi to nie przeszkadzało. Jestem ciekawa co nastąpi w kolejnych tomach. Jedyny minus to dziwne relacje z książętami głównej bohaterki.

Książka zapowiadała się zachęcająco. Znane tropy ale mi to nie przeszkadzało. Jestem ciekawa co nastąpi w kolejnych tomach. Jedyny minus to dziwne relacje z książętami głównej bohaterki.

Na początku mnie wciągnęła, ale wraz z kolejnymi zdarzeniami, Vhalla doprowadzała mnie do szewskiej pasji swoim zauroczeniem. Został mi ostatni tom, ale muszę odpocząć od bohaterów.

Na początku mnie wciągnęła, ale wraz z kolejnymi zdarzeniami, Vhalla doprowadzała mnie do szewskiej pasji swoim zauroczeniem. Został mi ostatni tom, ale muszę odpocząć od bohaterów.

Porażka. Chyba jeszcze nigdy nie zetknęłam się z tak nieudolnym przekładem - zupełnie jakby tłumaczem był cudzoziemiec, który nie czuje, co brzmi niezręcznie po polsku. Poza tym nie wiem, kto z pary głównych bohaterów bardziej mnie irytował - antypatyczny książę Aldrik czy bojąca się swojej własnej mocy i niechętna do jej opanowania Vhalla. Jedyną postacią, która wzbudziła moją sympatię, był Fritz, ale niestety było go tyle co kot napłakał. Na pewno nie zamierzam kontynuować serii.

Porażka. Chyba jeszcze nigdy nie zetknęłam się z tak nieudolnym przekładem - zupełnie jakby tłumaczem był cudzoziemiec, który nie czuje, co brzmi niezręcznie po polsku. Poza tym nie wiem, kto z pary głównych bohaterów bardziej mnie irytował - antypatyczny książę Aldrik czy bojąca się swojej własnej mocy i niechętna do jej opanowania Vhalla. Jedyną postacią, która wzbudziła...

Nie byłam pewna czy pisać opinie dla "Przebudzenia powietrza", bo wydało mi się ono niegodne poświęcanego na to czasu, jednak, widząc wszystkie zaskakująco pozytywne opinie, stwierdziłam, że muszę nieco zaburzyć moim sceptycyzmem obraz idealnej fantastyki jaki wykreowały. Przyda się tu spojrzenie na tę opowieść z nieco innej strony.

Już od pierwszych stron motywy zawarte w książce wydały mi się rażąco nieoryginalne. Dostrzegłam też niepokojące podobieństwo początkowych wydarzeń do trylogii "Czarnego Maga" i skłaniam się ku temu, że autorka musiała nieco się nią zainspirować. Cesarstwo w stanie wojny, szkoła dla czarodziejów, którzy swoją magia i odmiennością wzbudzają lęk w pospólstwie, zwyczajna dziewczyna odkrywającą w sobie moc (to akurat byłabym jeszcze skłonna wybaczyć),a co najgorsze - magia oparta na filarach będących czterema żywiołami, są wątkami tak często spotykanymi w książkach tego gatunku, że ponowne ich kopiowanie wyjątkowo mnie boli i sprawia, że momentalnie nie spodziewam się po książce, że będzie czymś godnym zapamiętania i wywoła u mnie emocje w trakcie lektury. Wszystko było nieprzyjemnie przewidywalne i nie pozwalało cieszyć się z odkrywania tego co nie zostało wypowiedziane wprost. Nie spodobało mi się także, że spory udział w fabule miała religia, która, choć często wspominana, nie została odpowiednio przedstawiona czytelnikowi - zabrakło szczegółów potrzebnych moim zdaniem do zrozumienia całego kultu. Także zakończenie okazało się rozczarowaniem, bo czytając ostatni nieciekawy akapit, do głowy mi nie przyszło, że historia w tak nic nieznaczącym momencie się urwie.

Przejdę teraz do pozytywów, żeby uzasadnić za co przyznaję trzy gwiazdki. Pierwsza należy się autorce za wykreowanie bohaterów różniących się od siebie. Nie byli papierowi, każdego obdarzono odmiennymi cechami charakteru i sposobem zachowania. Na drugą gwiazdkę zasłużyły sobie dobrze napisane relacje między postaciami, ku mojemu zadowoleniu niepozbawione dynamiki. Realistyczne krwawe opisy rzezi i martwych ciał (nie powiem w jakiej sytuacji, by nie wprowadzać spojlerów) wywalczyły sobie trzecia ostatnia gwiazdkę, bo nadały nieco smaku tej mdłej i bezbarwnej lekturze, choć nie do końca pasowały do całości, której tak bardzo brakowało wyrazu.

Na pewno nie sięgnę po kolejne tomy serii - najzwyczajniej żal mi na nie mojego czasu, gdyż czuję, że nie odnajdę w nich tych podstawowych cech, których wymagam od fantastyki. Jestem pewna, że losy bohaterów z powodzeniem potoczą się dalej swoim nudnym torem - także beze mnie.

Nie byłam pewna czy pisać opinie dla "Przebudzenia powietrza", bo wydało mi się ono niegodne poświęcanego na to czasu, jednak, widząc wszystkie zaskakująco pozytywne opinie, stwierdziłam, że muszę nieco zaburzyć moim sceptycyzmem obraz idealnej fantastyki jaki wykreowały. Przyda się tu spojrzenie na tę opowieść z nieco innej strony.

Już od pierwszych stron motywy zawarte w...

Zakochałam się w tej książce od pierwszego otworzenia. Motyw żywiołów bardzo mi się podobał. Przyjemna w czytaniu, wartka akcja, nie jest nudno!

Zakochałam się w tej książce od pierwszego otworzenia. Motyw żywiołów bardzo mi się podobał. Przyjemna w czytaniu, wartka akcja, nie jest nudno!

Początek książki jest męczący, ale warto dotrwać do końca.

Początek książki jest męczący, ale warto dotrwać do końca.