W opisie widnieje tajemnicza historia, a znając moje książkowe wybory nie mogłam przejść obojętnie. Tym bardziej, gdy obok tajemniczej w opisie była też wzmianka o mrocznej historii, więc jeszcze bardziej przyciągnęło mnie to jak magnes. Mroczne historie przyjmuję w każdej postaci i nie ważne czy są skierowane dla dzieci czy dorosłych. 😉

„Lapis” jest napisany bardzo ładnym językiem, który z przyjemnością się czyta. Jednocześnie jest w punkt dostosowany do swoich dedykowanych odbiorców jakim są dla mnie dzieci 9+. Chociaż ten wiek jest bardziej podyktowany jak dla mnie raczej grubością książki, a nie nieodpowiednimi treściami, bo nie ma w niej nic czego nie mógłby przeczytać siedmiolatek. Co do wielkości książki to ma ona 400 stron, chociaż wpływ na to ma też jej mniejszy format i mniej tekstu na stronie, ale i tak przez brak ilustracji i pierwszą część książki, która opowiada historię małżeństwa Tobiasza i Elżbiety oraz nocy, w której Lapis zostaje mocno zniszczone to może powodować znużenie młodszego czytelnika. Ja sama, aż tak tego nie odczułam, ale jak dobrze napisane to ja lubię takie powolne historie.

W drugiej części książki przenosimy się pięćdziesiąt lat do przodu, gdy do miasta przybywa dwunastoletnia Irenka, która przyjechała do Lapis wraz z ojcem. Historia przybycia do miasteczka Irenki łączy się oczywiście z wydarzeniami dotyczącymi Elżbiety i Tobiasza. W książce nie braknie magii, a Poczwara przebywająca w podziemiach miasta może nie sprawia, że książka jest bardzo mroczna, ale stanowi element zaskoczenia. Irenka staje się największą bohaterką historii za sprawą tego jak udaje jej się rozwiązać problemy Lapis.

Puenta książki i to jak ważna jest potęga słowa jest naprawdę dobra, ale liczyłam, że bardziej mnie całość poruszy, a tak się nie stało. Niemniej to książka przy której idzie dobrze spędzić czas i to bez względu na wiek odbiorcy. 😄

W opisie widnieje tajemnicza historia, a znając moje książkowe wybory nie mogłam przejść obojętnie. Tym bardziej, gdy obok tajemniczej w opisie była też wzmianka o mrocznej historii, więc jeszcze bardziej przyciągnęło mnie to jak magnes. Mroczne historie przyjmuję w każdej postaci i nie ważne czy są skierowane dla dzieci czy dorosłych. 😉

„Lapis” jest napisany bardzo...

na prawdę bardzo przyjemna książka. Akcja rozgrywa się w małym miasteczku i krąży wokół tamtejszej legendy o poczwarze zamieszkującej podziemia miasta. Klimatyczna i ciekawa. Mimo, że jest to literatura dziecięca to w ogóle tego nie odczuwałam.

na prawdę bardzo przyjemna książka. Akcja rozgrywa się w małym miasteczku i krąży wokół tamtejszej legendy o poczwarze zamieszkującej podziemia miasta. Klimatyczna i ciekawa. Mimo, że jest to literatura dziecięca to w ogóle tego nie odczuwałam.

„Lapis” to książka dziecięca autorstwa Emilii Kiereś.

Jest to książka, która podzielona jest na dwie oddalone od siebie o 50 lat części. Pierwsza z nich ma miejsce podczas jednodniowej Bitwy o Lapis i tam głównymi bohaterami są Elżbieta i Tobiasz, którzy zostali niesłusznie oskarżeni o zdradę miasta, co spowodowało dramatyczne konsekwencje w ich życiach. W drugiej połowie poznajemy Irenkę, która przyjeżdża razem z ojcem do Lapis i postanawia odkryć wszystkie tajemnice tego miasta. Szczególnie te najmroczniejsze.

Części są dość nierówne poziomem i akcją, więc trochę mnie ta pierwsza zniechęciła, bo jak dla mnie była po prostu wprowadzeniem na pół książki. Druga część okazała się naprawdę ładną baśniową opowieścią o różnych rodzajach samotności i mocy słów, czym mnie całkiem kupiła! Nie była czymś wybitnym, ale była naprawdę przyjemną historią, którą czyta się błyskawicznie. Wydaje mi się jednak, że ta pierwsza część mogłaby takiego młodego czytelnika trochę znużyć, więc gdyby pierwsza część była trochę krótsza, a długa dłuższa to w mojej opinii byłoby lepiej.
https://www.instagram.com/p/C14Kn-wNwCm/

„Lapis” to książka dziecięca autorstwa Emilii Kiereś.

Jest to książka, która podzielona jest na dwie oddalone od siebie o 50 lat części. Pierwsza z nich ma miejsce podczas jednodniowej Bitwy o Lapis i tam głównymi bohaterami są Elżbieta i Tobiasz, którzy zostali niesłusznie oskarżeni o zdradę miasta, co spowodowało dramatyczne konsekwencje w ich życiach. W drugiej połowie...

Przestroga: nie kupujcie książek po pijaku. Nawet, czy może zwłaszcza, tych za 9,99, na przecenie w Biedronce. Myślałem, że biorę jakiś thrillerek, wziąłem... no właśnie to. Karwasz. Może podobałoby mi się, gdybym był małą dziewczynką.

Przestroga: nie kupujcie książek po pijaku. Nawet, czy może zwłaszcza, tych za 9,99, na przecenie w Biedronce. Myślałem, że biorę jakiś thrillerek, wziąłem... no właśnie to. Karwasz. Może podobałoby mi się, gdybym był małą dziewczynką.

Ładna, ciekawa książka z mądrym przesłaniem - jak to u Kiereś. Szkoda jedynie, że rozwiązanie akcji jest szybkie, zwięzłe i po macoszemu potraktowane.

Ładna, ciekawa książka z mądrym przesłaniem - jak to u Kiereś. Szkoda jedynie, że rozwiązanie akcji jest szybkie, zwięzłe i po macoszemu potraktowane.

Czytałam już trochę książek, skierowanych do młodszej grupy wiekowej, które mi się podobały, jednak nie mogę powiedzieć tego o Lapis. To standardowa historia, w której dobro zwycięża, ale ma ponad 400 stron i jak dla mnie jest po prostu przegadana. Jakbym czytała w papierze (a nie słuchała),to myślę, że po prostu bym jej nie skończyła. Bo nie ma tu żadnych wątków pobocznych, bohaterowie też nie potrzebują aż tyle czasu ile im zapewniono. Za dzieciaka pewnie również byłabym po prostu znudzona.

Czytałam już trochę książek, skierowanych do młodszej grupy wiekowej, które mi się podobały, jednak nie mogę powiedzieć tego o Lapis. To standardowa historia, w której dobro zwycięża, ale ma ponad 400 stron i jak dla mnie jest po prostu przegadana. Jakbym czytała w papierze (a nie słuchała),to myślę, że po prostu bym jej nie skończyła. Bo nie ma tu żadnych wątków...

Mimo iż nie przepadam za literaturą dziecięcą ta książka wciągnęła mnie całkowicie. Polecam!

Mimo iż nie przepadam za literaturą dziecięcą ta książka wciągnęła mnie całkowicie. Polecam!

Łał! Jaka dobra książka pełna Dobra! No naprawdę. Dzieciaki słuchały i chciały jeszcze i ja też. A ile Mądrości w niej! A ile Prawdy! Bo... W każdej legendzie jest jej ziarno, prawda? A poszukiwanie jest ogromnie pasjonujące. Zjadam w całości każde słowo. Dziękuję.


PS Przeczytałam książkę. A później przeczytałam opinie. Matko i córko. Jak mi było i jest trudno z tymi oceniająco-oskarżającymi! Nie wiem, czy krzyczeć, czy płakać (wiem, płakać). Przecież to książka dla dzieci jest! Jak pięknie, że można je jeszcze do baśni prostej zaprosić, grubszymi - bo pełnymi konkretów i symboli - nićmi szytej. Ta książka jest dostosowana do myślenia dziecka! Do jego świata! Pochyl się, Dorosły Człowieku i zachwyć. Albo nic nie mów. Bo słowa moc mają, a Ty zrozum, że odpowiedzialność za nie niesiesz. I świat tworzysz.

Łał! Jaka dobra książka pełna Dobra! No naprawdę. Dzieciaki słuchały i chciały jeszcze i ja też. A ile Mądrości w niej! A ile Prawdy! Bo... W każdej legendzie jest jej ziarno, prawda? A poszukiwanie jest ogromnie pasjonujące. Zjadam w całości każde słowo. Dziękuję.


PS Przeczytałam książkę. A później przeczytałam opinie. Matko i córko. Jak mi było i jest trudno z tymi...

Bardzo ładnie napisana baśń. Historia opowiedziana w tej książce bardzo wciąga, choć samego zakończenia bez trudu można się domyślić. Książka zostanie na dłużej w mej pamięci...

Bardzo ładnie napisana baśń. Historia opowiedziana w tej książce bardzo wciąga, choć samego zakończenia bez trudu można się domyślić. Książka zostanie na dłużej w mej pamięci...

Przepięknie napisana baśń dla dzieci. O sile słów. Emilia Kiereś doskonale rozumie problemy najmłodszych. Jestem ciekawa innych książek autorki.

Przepięknie napisana baśń dla dzieci. O sile słów. Emilia Kiereś doskonale rozumie problemy najmłodszych. Jestem ciekawa innych książek autorki.