Lilia - ta pozycja daje dużo do myślenia. Życiowa. Przeczytałam ją w trzy dni, ale cała historia w tej powieści zostanie w mojej pamięci na długo.
Brawo dla autorki..

Lilia - ta pozycja daje dużo do myślenia. Życiowa. Przeczytałam ją w trzy dni, ale cała historia w tej powieści zostanie w mojej pamięci na długo.
Brawo dla autorki..

Naiwna, przesłodzona i nieco dziwna książka. Jednak jakby nie patrzył, przeczytałam ją całą - pomimo chwili słabości w okolicach 60-70 strony, kiedy to sprawdzałam, czy książki nie wydało jakieś wydawnictwo katolickie ;) A potem doznałam olśnienia! Ta książka przypomina stare romanse Ireny Zarzyckiej, tylko u Zarzyckiej nie ma tylu zdań pojedynczych (często do tego nie rozwiniętych).

Naiwna, przesłodzona i nieco dziwna książka. Jednak jakby nie patrzył, przeczytałam ją całą - pomimo chwili słabości w okolicach 60-70 strony, kiedy to sprawdzałam, czy książki nie wydało jakieś wydawnictwo katolickie ;) A potem doznałam olśnienia! Ta książka przypomina stare romanse Ireny Zarzyckiej, tylko u Zarzyckiej nie ma tylu zdań pojedynczych (często do tego nie...

Książka, która emocjonalnie daje do myślenia. Po jej przeczytaniu przez kilka dobrych dni nie byłam w stanie sięgnąć po nic nowego. Mimo wielkiej straty i bólu, w głównej autorce mimo, że sama tego nie wie jest wielka wola walki o życie. Książka mimo całego cierpienia napawa też nadzieją na koniec.

Książka, która emocjonalnie daje do myślenia. Po jej przeczytaniu przez kilka dobrych dni nie byłam w stanie sięgnąć po nic nowego. Mimo wielkiej straty i bólu, w głównej autorce mimo, że sama tego nie wie jest wielka wola walki o życie. Książka mimo całego cierpienia napawa też nadzieją na koniec.

Poruszająca opowieść o życiu kobiety, która doświadczyła trudów wojny, straciła bliskich, a po tym wszystkim znalazła w sobie chęci i pokorę do dalszego życia.
Piękna historia, która wzrusza i porusza.
Zdecydowanie polecam.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Poruszająca opowieść o życiu kobiety, która doświadczyła trudów wojny, straciła bliskich, a po tym wszystkim znalazła w sobie chęci i pokorę do dalszego życia.
Piękna historia, która wzrusza i porusza.
Zdecydowanie polecam.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Czasami po przeczytaniu opisu na okładce nie potrzebujemy już czytać książki. Po "Lilię" sięgałam w przeświadczeniu, że będzie to lekka historia wojennego romansu. Nie spodziewałam się, że ta niepozorna cegiełka nie pozwoli się odłożyć na zbyt długo, wyciśnie ze mnie tyle łez i zostawi z bezkresną nadzieją i miłością do świata i ludzi...

Nie zrażajcie się po spokojnym, sielankowym początku - wtedy prawie ją odłożylam, bo zdawało mi się, że to historia nie dla mnie, jakas taka ckliwa i naiwna. tymczasem to historia dla każdego...
Dla młodych, którzy boją się czerpać z życia garściami...
Dla starych, którzy roztrząsają, czy wiele rzeczy mogliby zrobić inaczej...
Dla tych, którzy utracili przyjaźń czy milość, tę najsilniejszą...
Dla tych, którzy boją się śmierci, swojej lub najbliższych...
Dla tych, którzy nie radzą sobie z samotnością...
Dla rodziców utraconego dziecka....
Dla dzieci opłakujących rodziców....
Dla rozerwanych pomiędzy miłością a zauroczeniem...
Dla poszukujących spokoju w codziennym zabieganiu...
Dla zaczynających wspólną drogę przez życie...
Dla tych przeżywających kryzys...

Cieszę się bardzo, że ta historia trafiła w moje ręce, bo pozostawiła mnie odmienioną i szczerze szczęśliwą, nauczyła wdzięczności i radości z chwili.

Czasami po przeczytaniu opisu na okładce nie potrzebujemy już czytać książki. Po "Lilię" sięgałam w przeświadczeniu, że będzie to lekka historia wojennego romansu. Nie spodziewałam się, że ta niepozorna cegiełka nie pozwoli się odłożyć na zbyt długo, wyciśnie ze mnie tyle łez i zostawi z bezkresną nadzieją i miłością do świata i ludzi...

Nie zrażajcie się po spokojnym,...

„Lilia” jest debiutem Justyny Domańskiej-Anackiej. To powieść, która łapie czytelnika za serce. Bohaterka jest Liliana Janda, bardzo skromna dziewczyna żyjąca w czasach wojny. Lilia wielokrotnie jest świadkiem bólu i okrucieństwa, jakie wojna za sobą niesie. Książka pisana jest z perspektywy Lili, która opowiada o swoim życiu na łożu śmierci. Bardzo piękna książka, zmuszająca czytelnika do przemyślenia swojego życia i może nawet przewartościowania go?

„Lilia” jest debiutem Justyny Domańskiej-Anackiej. To powieść, która łapie czytelnika za serce. Bohaterka jest Liliana Janda, bardzo skromna dziewczyna żyjąca w czasach wojny. Lilia wielokrotnie jest świadkiem bólu i okrucieństwa, jakie wojna za sobą niesie. Książka pisana jest z perspektywy Lili, która opowiada o swoim życiu na łożu śmierci. Bardzo piękna książka,...

Lilia jest kobietą w podeszłym wieku, która swe ostatnie chwile spędza w szpitalnym łóżku snując wspomnienia o przebiegu swojego życia.
Życie Lilii nie było usłane różami. Żyła w czasie wojny i okresie powojennym, widziała na własne oczy spustoszenia, jakie pozostawiły po sobie te ciężkie lata. Straciła w krótkim czasie wiele bliskich osób w tym tę najważniejszą, bez której jej życie straciło sens. Jej życie było pełne bólu, ale także pokory i wiary. Miała wsparcie przyjaciół, dzięki którym udało jej się ułożyć dalsze życie i znów zaznać szczęścia.
***
Książka nie jest kolejną powieścią o wojennych chwilach, ale skupia się na życiu młodej dziewczyny w czasach powojennych, pełnych bólu, strachu i wyrzeczeń. Los Lili nie tylko jest bardzo przejmujący, ale także uczy czytelnika pokory w obliczu przeciwności losu. Nie zawsze nasze plany są możliwe do spełnienia, czasem wystarczy zaledwie chwila, aby wszystko legło w gruzach, a całe dotychczasowe życie obróciło się o 180 stopni.
Główna bohaterka nie da się nie lubić. Już od pierwszych stron czytelnik darzy sympatią tę pogodną dziewczynę, a z każdą kolejną stroną to uczucie się nasila. Momentami chciałam móc pomóc tej dziewczynie w jej cierpieniu, wesprzeć ją. Lila pokazuje nam, jak kochać prawdziwie i na zawsze, udowadnia, ze prawdziwie silne uczucie nie jest tylko w dobrych chwilach, ale przede wszystkim pomaga przebrnąć przez najtrudniejszy czas niosąc pokrzepienie.
Sądzę, że wiele możemy się nauczyć od głównej bohaterki, ale pomaga ona także zrozumieć, jak trudne było codzienne życie nie tylko w czasach wojny, ale także po niej.

Lilia jest kobietą w podeszłym wieku, która swe ostatnie chwile spędza w szpitalnym łóżku snując wspomnienia o przebiegu swojego życia.
Życie Lilii nie było usłane różami. Żyła w czasie wojny i okresie powojennym, widziała na własne oczy spustoszenia, jakie pozostawiły po sobie te ciężkie lata. Straciła w krótkim czasie wiele bliskich osób w tym tę najważniejszą, bez której...

Jest to wspaniała powieść,do bólu prawdziwa, przy której wzruszyłam się nie raz. Momentami było ciężko, ponieważ przeżycia głównej bohaterki były tak bolesne że aż serce zamierało. Były też i piękne, cudowne momenty od których ciepło robiło się na sercu. Książka porusza i wstrząsa ale też daje nadzieję, że gdy tylko otoworzymy swe serce, nasz los może się odmienic. Jedno wiem na pewno, chcę więcej książek tej autorki, mam niedosyt po przeczytaniu Lili. To jest lektura dla każdego kto kochał, kocha i będzie kochał w przyszłości. Książkę otrzymałam z portalu czytam pierwszy.pl

Jest to wspaniała powieść,do bólu prawdziwa, przy której wzruszyłam się nie raz. Momentami było ciężko, ponieważ przeżycia głównej bohaterki były tak bolesne że aż serce zamierało. Były też i piękne, cudowne momenty od których ciepło robiło się na sercu. Książka porusza i wstrząsa ale też daje nadzieję, że gdy tylko otoworzymy swe serce, nasz los może się odmienic. Jedno...

"Miłość potrafi przezwyciężyć śmierć, smutek, pustkę i strach... Miłość jest siłą."

Mam wrażenie, że w XX wieku wszystko było odczuwane intensywniej- patriotyzm, wdzięczność za życie, o to co nas otacza, miłość, szacunek, przywiązanie do ojczyzny, wiara w Boga.
Cała ta książka owiana jest cudowną otoczką dobroci, miłości, oddania. Autorka w piękny sposób przedstawiła myśli głównej bohaterki, jej strach, nadzieje na lepsze jutro. Miałam wrażenie, że stoję obok Lili. Odczuwałam ogromną potrzebę przytulić ją, pocieszyć, celebrować jej pierwszą miłość, prosić by nauczyła mnie bycia tak wspaniałą, serdeczną osobą. Bym umiała tak jak ona, cieszyć się życiem, piękną ojczyzną, pogodą, każdym promykiem słońca.
Warto ją przeczytać, by spojrzeć na świat oczami Lili. By zacząć dostrzegać każdy detal, tego, co mamy. By mieć świadomości, że w każdej chwili możemy to stracić bezpowrotnie. Cieszmy się z czasów w jakich żyjemy. Nie musimy martwić się o to, czy dożyjemy jutra, czy spotkamy się z rodziną w tym samym składzie, czy będziemy mieć co zjeść. Nigdy więcej wojny!

Druga połowa książki jest przepełniona ogromnym smutkiem, bólem głównej bohaterki, który dotyka także czytelnika. Na szczęście po każdej burzy wychodzi słońce.
Wspomnienia tej książki pozostają ze mną na długo. Nie da się o niej tak po prostu zapomnieć.

Dziękuję Wam za to, że przeczytaliście moją recenzję. Mam nadzieję, że sięgniecie po Lilię i pokochacie ją równie mocno jak ja!

"Miłość potrafi przezwyciężyć śmierć, smutek, pustkę i strach... Miłość jest siłą."

Mam wrażenie, że w XX wieku wszystko było odczuwane intensywniej- patriotyzm, wdzięczność za życie, o to co nas otacza, miłość, szacunek, przywiązanie do ojczyzny, wiara w Boga.
Cała ta książka owiana jest cudowną otoczką dobroci, miłości, oddania. Autorka w piękny sposób przedstawiła...

"Tragedia państwa Zakrzyskich uświadomiła mi jeszcze jedno, aby cieszyć się z życia, które mamy, które trwa, doceniać nadzieję na lepszą przyszłość, która mimo przeciwności losu tli się w naszych sercach, jak ten maleńki płomień świecy."

Lili – główna bohaterka – dostrzega wiele radości w życiu na wsi, zachwycając się jej pięknem. Miłość rodziców, przyjaźń i ciężka praca zrobiły z niej silną kobietę. Była świadkiem okrucieństw wojny. Leżąc na łożu śmierci, przy jednym wspomnieniu zatrzymuje się na dłużej. Widzi je przed swoimi oczami i łza, która spływa po jej pomarszczonym policzku, otwieraj jej serce… Wraca do czasów szaleńczej miłość, oddanej przyjaźni i odwiecznej tęsknoty, która towarzyszyła jej przez całe życie.

Już nie pamiętam, kiedy jakakolwiek książka wstrząsnęła mną tak bardzo. Jest to pozycja wyjątkowa, piękna, wzruszająca, subtelna. Losy Lili przelane na kartki tej powieści pochłonęłam jednym tchem, nie mogłam oderwać się od jej przygód i wspomnień. Jest to debiut autorki i mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że to debiut bardzo udany, wręcz niesamowity. Nie jest to zwykła powieść - to historia przepiękna, z wojennym wątkiem, ale też wątkami miłosnymi bardzo wzruszającymi. Przy tej książce, jak dawno przy żadnej innej, uroniłam wiele łez. Książka chwyta za serce, wbija w fotel.

Nie jest to pozycja łatwa, gdyż opowiada o chwilach tragicznych, przykrych momentach bezradności, słabości. Główna bohaterka została wykreowana w świetny sposób, utożsamiałam się z nią, a czytając kolejne kartki powieści ciepło robiło mi się na sercu. Bardzo podziwiałam Lilię za jej odwagę, za to, że mimo wszystko się nie poddawała, bo nie jeden człowiek po takich przeżyciach by się nie podniósł. Książka pokazuje, jak wiele jesteśmy w stanie zrobić dla miłości, tej prawdziwej, jedynej. Ukazuje więzi międzyludzkie, które mogą pokonać wszelkie trudności. Sprawia, że w jednym momencie odczuwamy radość, by następnie płakać ze smutku. Pozycja bardzo życiowa, traktująca o problemach życia codziennego - miłości, rodzinie, przyjaźni, narodzinach, śmierci.

Jest to swego rodzaju pamiętnik - autorka podsumowuje swoje życie, leżąc w szpitalu i czując, że jej życie dobiega końca. Leży i umiera w otoczeniu najbliższych - córki, wnuczki szczęśliwa, że już niedługo spotka się z osobami, które kochała. Myślę, że jest to pozycja, którą z całym przekonaniem można nazwać literaturą piękną - traktującą o istotnych życiowych sprawach, o rzeczach w życiu najważniejszych.

Mimo, że książka momentami jest naprawdę smutna, to pokazuje, że zawsze warto mieć nadzieję, że złe chwile z czasem odchodzą, by potem wzeszło słońce. Czas leczy rany, ale czy na pewno? Czy takie przykre doświadczenia, które spotkały naszą bohaterkę z czasem odejdą w niepamięć? Czy da się z nimi żyć? Zachwycam się tą pozycją i na długo zostanie ona w mojej pamięci, dlatego polecam każdemu by się z nią zapoznał. Warto!

"Cenię swoich rodziców za to, że przekazali mi tak wiele wartości. Aby starać się być dobrym człowiekiem, nie robiąc nic wbrew sobie oraz patrzeć z miłością i ze zrozumieniem na drugiego człowieka. Być pracowitym i oddanym temu, co ważne. Być skromnym człowiekiem, nieważne, ile posiadasz..."

"Tragedia państwa Zakrzyskich uświadomiła mi jeszcze jedno, aby cieszyć się z życia, które mamy, które trwa, doceniać nadzieję na lepszą przyszłość, która mimo przeciwności losu tli się w naszych sercach, jak ten maleńki płomień świecy."

Lili – główna bohaterka – dostrzega wiele radości w życiu na wsi, zachwycając się jej pięknem. Miłość rodziców, przyjaźń i ciężka...