Audrey od zawsze pragnęła latać. Miłością do latania "zaraził ją" ojciec. Jako młoda dziewczyna nie widziała się w żadnej innej roli. Wraz z wybuchem wojny w Europie, i zaangażowaniem się Stanów Zjednoczonych, oraz koniecznością wysłania mężczyzn na wojnę, to kobiety przejęły ich zadania w lotnictwie. Dla Audrey był to bardzo intensywy czas, pełen wrażeń związanych ze spełnianiem swoich marzeń, z poznaniem nowych przyjaciółek, koniecznością pogodzenia się ze stratą, a także perypetiami uczuciowymi. To wszystko w wielkim skrócie, ale jeśli chcesz przekonać się szczegółowo zachęcam Cię do przeczytania tej powieści ... :)

To jedna z tych powieści, które wciągnęły mnie od początku, i trzymały w emocjach do końca. Niesamowicie przyjemnie czytało mi się tę powieść. Zarówno główna bohaterka - Audrey, jak i postaci jej towarzyszące skradły moje serce. Wydarzenia związane z głównym nurtem były napisane interesująco, nie czułam się przesycona wiadomościami na temat szczegółów. Ogólnie rzecz biorąc fabuła zawierała to wszystko co w takich historiach lubię najbardziej. Niewątpliwie wzruszyłam się też kilkakrotnie. Zakończenie mnie urzekło!

Polecam serdecznie!

Audrey od zawsze pragnęła latać. Miłością do latania "zaraził ją" ojciec. Jako młoda dziewczyna nie widziała się w żadnej innej roli. Wraz z wybuchem wojny w Europie, i zaangażowaniem się Stanów Zjednoczonych, oraz koniecznością wysłania mężczyzn na wojnę, to kobiety przejęły ich zadania w lotnictwie. Dla Audrey był to bardzo intensywy czas, pełen wrażeń związanych ze...

Słodka jak cukierek historia młodej, bogatej amerykańskiej panny. Ja tego nie kupuję. Dla mnie powieść płytka, jak wysychająca rzeczka.

Słodka jak cukierek historia młodej, bogatej amerykańskiej panny. Ja tego nie kupuję. Dla mnie powieść płytka, jak wysychająca rzeczka.

Ciekawa historia o nieznanej stronie II wojny światowej a mianowicie o grupie kobiet pilotów,które zajmowały się dostarczaniem samolotów na front. "Dziewczyny w przestworzach" to także opowieść o kobiecej przyjaźni,o miłości i o tym że bardzo łatwo jest kogoś stracić.Warto!!

Ciekawa historia o nieznanej stronie II wojny światowej a mianowicie o grupie kobiet pilotów,które zajmowały się dostarczaniem samolotów na front. "Dziewczyny w przestworzach" to także opowieść o kobiecej przyjaźni,o miłości i o tym że bardzo łatwo jest kogoś stracić.Warto!!

Jest to książka zainspirowania prawdziwymi historiami i choć czuć to z daleka i ma to swój klimat to czegoś mi jednak tutaj zabrakło 😪
✈️
Główna bohaterka kocha latanie i przestworza od dzieciństwa. Zostaje instruktorka latania na hawajskiej wyspie. Niestety atak na Pearl Harbor przerywa kurs który prowadzi. Dziewczyna a traci najbliższe jej osoby co popycha ja do tego by wstąpić do korpusu kobiet pilotów dzięki czemu dostarczać będzie bojowe samoloty tym, którzy będą wybierać się na front.
✈️
Książka daje ciekawa perspektywę spojrzenia na II wojnę światową z zupełnie innej perspektywy niż dotychczas na nią patrzyłam. Jest to również książka o sile przyjaźni o dążeniu do wyznaczonych celów i spełniania marzeń. Wątek miłosny jaki się pojawia jest delikatnym zwieńczeniem fabuły.
.
Książka jest i lekka i nie, są momenty trudne a są takie kiedy czyta się ją jak typowa powieść obyczajowa. Ostatecznie jednak nie skradła mojego serca tak bardzo jak myślałam że zrobi to na początku. No wszystko polecam, może skradnie wasze serca?☺️

Jest to książka zainspirowania prawdziwymi historiami i choć czuć to z daleka i ma to swój klimat to czegoś mi jednak tutaj zabrakło 😪
✈️
Główna bohaterka kocha latanie i przestworza od dzieciństwa. Zostaje instruktorka latania na hawajskiej wyspie. Niestety atak na Pearl Harbor przerywa kurs który prowadzi. Dziewczyna a traci najbliższe jej osoby co popycha ja do tego by...

Mała zabawka, która budzi wyobraźnię. Prosty model samolotu. Symbol wolności. Podążać za marzeniami to znaczy wznieść się ponad przeciętną codzienność. Zobaczyć świat w innym wymiarze. Kiedy tato daje coś dziecku w prezencie, często pragnie przekazać mu duchowo namiastkę swoich oczekiwań.

„Nieważne, ile czasu upłynie, zawsze będzie chciał wiedzieć, co porabiasz, jakie książki czytasz, jakimi samolotami latasz”

Dla mężczyzny lotnictwo jest wyzwaniem. To potrzeba udowodnienia swojej odwagi. Kobiety są bardziej wrażliwe od nas. Pragną czegoś więcej, chcą wypełnić swoją misję. Postrzegają świat w szerszej perspektywie. Lotniczki takie jak Audrey, chciały świadomie i realnie odnaleźć się w czasoprzestrzeni.

„Było coś niemal magicznego w szybowaniu po granatowym niebie z miriadami gwiazd, gdy chłodny wiatr owiewał skórę, a księżyc wskazywał drogę”

Sprostać oczekiwaniom lotniczki i zaimponować jej to zadanie karkołomne. Docenić jej umiejętności, to kolejny etap poznawania i uwodzenia. Kobieta bywa podobna do ptaka reagującego na każde drgnienie powietrza, ciała, serca…

„Jesteś smukła, ale silna, spostrzegawcza, opiekuńcza i… ostrożna. Muszę wykonywać delikatne ruchy, żebyś się nie przestraszyła.”

Strach łatwiej poczuć jest na ziemi, kiedy wszystko wokół zapada się i załamuje. Tam, gdzie przed chwilą stał bezpieczny dom, spod gruzowiska sterczy znajoma dłoń.
„W powietrzu, w którym zaledwie parę godzin temu unosiła się słodka woń kwiatów i morskiej wody, teraz wisiał ciężki odór śmierci. Mieszanina dymu, spalin, płonących ciał, łez i krwi.”
Pani Noelle Salazar stworzyła opowieść o nieprzeciętnie odważnych „Dziewczynach w przestworzach”. Przedstawiła nam młode kobiety: pasjonatki lotnictwa, które nie chciały w kwiecistych fartuszkach spędzać życie nad filiżanką herbaty. Wojna to czas, kiedy trzeba było założyć mundur i wykonywać rozkazy. Nie wszystkie panie przemogły się, poddały rygorowi i służyły w Kobiecych Siłach Powietrznych. Zanim pojawiła się perspektywa stabilizacji u boku męża, wiele z nich zginęło w kokpicie samolotu.

Powieść, którą pragnę Wam polecić, jest nasycona emocjami. Śmiech przeplata się z przerażeniem, nadzieja staje na granicy śmierci. Bardzo często brakowało czasu na tęsknotę. Mnie szkoda było czasu na sen: Poczytam jeszcze chwilę…

Mała zabawka, która budzi wyobraźnię. Prosty model samolotu. Symbol wolności. Podążać za marzeniami to znaczy wznieść się ponad przeciętną codzienność. Zobaczyć świat w innym wymiarze. Kiedy tato daje coś dziecku w prezencie, często pragnie przekazać mu duchowo namiastkę swoich oczekiwań.

„Nieważne, ile czasu upłynie, zawsze będzie chciał wiedzieć, co porabiasz, jakie...

Początek był dość sztampowy. Stereotypowi bohaterowie, akcja kręcąca się głównie wokół babskich wieczorów i chłopaków. Później jednak książka zaczęła dojrzewać. Zniknęły z kart powieści pierwsze przyjaciółki głównej bohaterki, które mnie irytowały, pojawiły się za to nowe, które były już bardziej przystępne. Polecam więc uzbroić się w cierpliwość przy pierwszych kilku rozdziałach, a potem czerpać przyjemność z następnych - bo im dalej w las, tym lepiej.

Początek był dość sztampowy. Stereotypowi bohaterowie, akcja kręcąca się głównie wokół babskich wieczorów i chłopaków. Później jednak książka zaczęła dojrzewać. Zniknęły z kart powieści pierwsze przyjaciółki głównej bohaterki, które mnie irytowały, pojawiły się za to nowe, które były już bardziej przystępne. Polecam więc uzbroić się w cierpliwość przy pierwszych kilku...

Ciekawa opowieść inspirowana mało znaną historią Kobiecych Sił Powietrznych w czasie II wojny światowej.
Główną bohaterkę, Audrey, poznajemy na Hawajach, gdzie wraz z koleżankami uczy młodych oficerów latać samolotami bojowymi. Mamy rok 1941, a więc początek wojny między Japonią i USA, w tym momencie poznajemy także bohaterów.
Młoda pilotka, po traumatycznych przeżyciach jednak nie porzuca latania, tylko z nadzieją wstępuje do nowo powołanej jednostki dla kobiet, gdzie poznaje przyjaciół na całe życie.
O wielu problemach jakie w tamtym czasie nękały Stany Zjednoczone autorka jedynie wspomina, a skupia się na problemach sercowych głównej bohaterki, a szkoda. Na przykład zachowanie mężczyzn wobec kobiet pilotek nie jednokrotnie pozostawiało wiele do życzenia, ale w książce mamy zaledwie kilka podobnych sytuacji.
W mojej opinii warto sięgnąć po tą pozycję, choć według mnie jest taka typowo amerykańska.

Ciekawa opowieść inspirowana mało znaną historią Kobiecych Sił Powietrznych w czasie II wojny światowej.
Główną bohaterkę, Audrey, poznajemy na Hawajach, gdzie wraz z koleżankami uczy młodych oficerów latać samolotami bojowymi. Mamy rok 1941, a więc początek wojny między Japonią i USA, w tym momencie poznajemy także bohaterów.
Młoda pilotka, po traumatycznych przeżyciach...

Świetny debiut!
Ta książka od pierwszych stron mnie zachwyciła. Przede wszystkim dlatego, że nie było tylko cukierkowo, czego się najbardziej bałam. W swojej powieści autorka przedstawiła obie strony wojny. Niektóre strony sprawiały, że się uśmiechałam. Treści innych stron łamały mi serce.
Nic więcej nie pisze - po prostu czytajcie!

Świetny debiut!
Ta książka od pierwszych stron mnie zachwyciła. Przede wszystkim dlatego, że nie było tylko cukierkowo, czego się najbardziej bałam. W swojej powieści autorka przedstawiła obie strony wojny. Niektóre strony sprawiały, że się uśmiechałam. Treści innych stron łamały mi serce.
Nic więcej nie pisze - po prostu czytajcie!

Rok 1941. Młoda dziewczyna Audrey marzy o własnym lotnisku, marzy o lataniu, bo tylko na niebie czuje się na swoim miejscu. Nie jest typową dziewczyną XX wieku, która by marzyła o mężu i rodzinie. Dążąc do swoich marzeń dziewczyna na swojej drodze odnajduje prawdziwe przyjaciółki, wielu znajomych i nawet takie relacje, których nigdy by się nie spodziewała. Ale nie wszystko jest takie kolorowe kiedy to się dzieje w czasach drugiej wojny światowej. Audrey jest jedną z najbardziej dzielnych bohaterek, o której miałam okazję czytać w ostatnim czasie. Ta wrażliwa i na pierwszy rzut oka słaba dziewczyna niesie ogromny ciężar i daje sobie radę. Wiele razy stoi przed wyborem między bezpieczeństwem i marzeniami, a i tak podąża za zewem serca, jakie by to trudne nie było. To jest powieść pełna śmierci i smutku, ale także odwagi, siły ducha i siły kobiecej. Łamanie stereotypów też jest jednym z głównych wątków tej książki. Bardzo polecam, nawet tym, którzy nie za bardzo lubią tematykę wojenną. Nie jest to powieść tylko o wojnie, to co tutaj się dzieje, dzieje się na co dzień i po dzień dzisiejszy, nie potrzebna jest wojna, aby na drodze do własnego spełnienia spotkać tak wiele przeszkód jak Audrey. „Jeśli człowiek nie robi tego, co kocha, po co w ogóle żyć?”. I właśnie, po co? Audrey nie wiedziała po co, więc robiła to co kocha i dla mnie jest właśnie tą bohaterką, która jest warta naśladowania.

Rok 1941. Młoda dziewczyna Audrey marzy o własnym lotnisku, marzy o lataniu, bo tylko na niebie czuje się na swoim miejscu. Nie jest typową dziewczyną XX wieku, która by marzyła o mężu i rodzinie. Dążąc do swoich marzeń dziewczyna na swojej drodze odnajduje prawdziwe przyjaciółki, wielu znajomych i nawet takie relacje, których nigdy by się nie spodziewała. Ale nie wszystko...

Mimo, że od debiutu Noelle Salazar od Wydawnictwa Kobiece „Dziewczyny w przestworzach” minęło parę miesięcy, jest to książka którą koniecznie chciałam Wam pokazać i Was nią zainteresować. Fabuła jest bowiem niebanalna. To historia pilotek z amerykańskich Kobiecych Sił Powietrznych, eskadry stworzonej na potrzeby II wojny światowej. To historia kobiet niezwykłych, niezwyciężonych. Kobiet, których świat nie poznał.

„Wypadek lotniczy to wypadek lotniczy. Śmierć to śmierć i nic tego nie zmieni.”
„Dziewczyny w przestworzach” Noelle Salazar

Książka składa się z trzech części, spiętych z kolejno ponumerowane rozdziały. Losy niesamowitych kobiet śledzimy na przestrzeni trzech lat, od października 1941 roku do października 1944. Wisienką na torcie okazał się epilog. Dzięki niemu, możemy dowiedzieć się, co stało się z głównymi bohaterami do maja 1980 roku.

A wszystko zaczyna się od szkolenia pilotów wojskowych na Hawajach. W szkoleniu uczestniczy Audrey Coltrane i to ona jest narratorką powieści. Jej perspektywa jest pierwszoplanowa, najważniejsza. Jej oczami patrzymy więc na inne pilotki biorące udział w szkoleniu, a więc na Jean, Catherine i Ruby. Ich czwórka, mimo że pochodzi z różnych stron kraju, zdobywała doświadczenie w pilotowaniu w ten sam sposób, latając „(…) samolotem rolniczym, robiąc opryski..”. To pragnienie wzbijania się w tytułowe przestworza zaprowadził je do Pearl Harbour. Pearl Harbour, które w jeden dzień zamieniło się w ogromny cmentarz.

Nawet nie wiedziałam, że istniał taki program

Oglądaliście film „Pearl Harbour”? Ja oglądałam. Ten i wiele innych o nalocie na amerykańską bazę wojsk lotniczych. W żadnym nie zobaczyłam kobiety pilotki. W żadnym innym dziele inspirowanym czasami wojny nie dostrzegłam wątku Kobiecych Sił Powietrznych. Programu, który powstał w 1942 roku, stworzonym od podstaw przez „(…) dwadzieścia osiem kobiet, które przyjęto i natychmiast zaprzężono do pracy polegającej na dostarczaniu samolotów z miejsca na miejsce na terenie Stanów.”. Mimo, że opisana historia jest fikcją została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. To dobrze, że w powieści mogłam o nich przeczytać.

Bardzo podoba mi się relacja Audrey z porucznikiem Jamesem Hartem, prawdziwym amerykańskim porucznikiem. Relacja, która dojrzewa i buduje się de facto sama, od samego momentu spotkania na Hawajach. Nie jest to wątek wycięty z romansu, jest to motyw oparty na melancholii, na pragnieniu, które nie może się spełnić, na wiecznej tęsknocie i czekaniu.

Audrey w trakcie całej historii wiele traci. Traci przyjaciół w nalocie na Pearl Harbour, traci przyjaciółkę w trakcie manewru lądowania, traci możliwość przebywania z Jamesem na lata. Zyskuje jednak dużo więcej. Zyskuje pewność, że przyjdzie taki dzień, że my kobiety zdobędziemy „(…) uznanie za nasze umiejętności i naszą odwagę” i przestaniemy dla mężczyzn być tylko „(…) dziewczętami. Bawiącymi się w coś, do czego nie zostałyśmy stworzone”. Zyskuje spełnienie i radość z robienia czegoś, co kocha. Zyskuje nową siebie, nowe ja.

To książka o sile i ogromnej pasji. To książka również o kobiecej przyjaźni, w której nie ma bzdurnego współzawodnictwa i zawiści. To książka o spełniających się marzeniach. To również książka o ciężkiej pracy, organizacji, odpowiedzialności i sumienności. To nie jest książka o malowaniu paznokci i chodzeniu do kantyn wojskowych na dancingi. Oj nie.

Audrey po pierwszym hawajskim locie wylatała wiele kilometrów i przeleciała nad niejednym morzem, niejednym oceanem. Brakowało tylko jednego lotu, najważniejszego. Lotu do Europy po szczęście, po miłość, po dalsze życie i po to „później”, które kiedyś miało nastąpić.

Warto wnieść się w przestworza razem z Audrey, by poznać te, o których zapomniał świat.

Mimo, że od debiutu Noelle Salazar od Wydawnictwa Kobiece „Dziewczyny w przestworzach” minęło parę miesięcy, jest to książka którą koniecznie chciałam Wam pokazać i Was nią zainteresować. Fabuła jest bowiem niebanalna. To historia pilotek z amerykańskich Kobiecych Sił Powietrznych, eskadry stworzonej na potrzeby II wojny światowej. To historia kobiet niezwykłych,...