Ogólnie o fabule: świat, w którym istnieją podróże w czasie (mniej komercyjne, bardziej militarnie wykorzystywane) i dwie frakcje walczące o dominację nad podejściem do nich; zaradne kobiety z XVIII-wiecznej Anglii zostają w to wszystko wplątane przez agentkę z przyszłości, która chce całkowicie zniszczyć podróże w czasie. Mniej więcej tak to wygląda.

Nie czytałam jeszcze głośnej mikropowieści "This Is How You Lose the Time War" Amal El-Mohtar i Maxa Gladstone'a, ale sama koncepcja queer romansu w świecie, gdzie dwie frakcje walczą o dominację nad podróżami w czasie jest specyficzna, chociaż czuję, że to będzie inna książka od "Alice Payne Arrives".
To generalnie jest bardzo konfundująca mikropowieść. Nie miałam problemu z rozpoznaniem, kiedy jesteśmy w czasie, czarno na białym jest napisany rok przed każdym przeskokiem narracyjnym; miałam jednak problem z ogarnięciem wszystkich konsekwencji podróży w czasie, a to jedna z książek, która o ich mechanikę jednak zahacza. Gdzieś chyba też było wyjaśnienie, dlaczego pamiętniki trzymane w czasach prehistorycznych się nie zmieniają, skoro nawet wspomnienia osób są podatne, ale jakoś mi ono umknęło. Chyba. Zastanawiam się nad powrotem do tych fragmentów związanych z samymi podróżami w czasie, żeby po czasie ogarnąć trochę więcej.

Alice i Jane to bardzo sympatyczne bohaterki, którym się łatwo kibicuje, nawet jeśli same sobie w swoim związku tworzą niepotrzebnie problemy (Alice, o tobie tu myślę). Nawet chętniej tylko o ich życiu w XVIII wieku bym poczytała, niż skakała po całej linii czasu, ale cóż. Zresztą historyczne elementy są tutaj bardzo dobrze zrobione, historia to zresztą konik autorki (Kate Heartfield stworzyła np. historyczną grę tekstową opartą na "Opowieściach kanterberyjskich" - "The Road to Canterbury" dostępne w aplikacji Choice of Games, jakby ktoś chciał spróbować).
Zresztą sama książka przypomina trochę "choose-your-own-adventure" grę, gdzie to Alice jest graczem i mając niewielką wiedzę o konsekwencjach swoich czynów (ale będąc świadomą, że mogą być one ogromne) próbuje wybrać pomiędzy różnymi opcjami.

Nie jest to mikropowieść zła, nie uważam też, że ma problem z długością (co mi się rzadko zdarza przy mikropowieściach) - raczej brakuje mi tutaj jasnego przekazu, większego uporządkowania zabaw z czasem dla czytelnika.
Sama autorka, mówiąc o inspiracjach wspominała "Doctora Who" i "Hamiltona"; jednocześnie Connie Willis (która była tłumaczona w Polsce) dała jej punkt zaczepienia do tego, jak chce i nie chce wykorzystywać motyw podróży w czasie. Jeśli zresztą ktoś chce właśnie bardziej historycznych historii związanych z tym motywem, Connie Willis to dobry wybór.

Ogólnie o fabule: świat, w którym istnieją podróże w czasie (mniej komercyjne, bardziej militarnie wykorzystywane) i dwie frakcje walczące o dominację nad podejściem do nich; zaradne kobiety z XVIII-wiecznej Anglii zostają w to wszystko wplątane przez agentkę z przyszłości, która chce całkowicie zniszczyć podróże w czasie. Mniej więcej tak to wygląda.

Nie czytałam jeszcze...