Interesująca, lecz momentami przekomplikowana historia pełna zagmatwanych dyskusji. Chociaż czyta się ją bardzo trudno to jednak warto. W skali kamiennej twardości oceniona na 7.

Interesująca, lecz momentami przekomplikowana historia pełna zagmatwanych dyskusji. Chociaż czyta się ją bardzo trudno to jednak warto. W skali kamiennej twardości oceniona na 7.

Lód" to z pewnością jedno z najbardziej znanych dzieł Jacka Dukaja, polskiego autora fantastyki naukowej. Książka ta zdobyła wiele nagród i cieszy się uznaniem zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Osobiście, uważam "Lód" za niezwykłą i intrygującą książkę. Dukaj przedstawia w niej wizję alternatywnej rzeczywistości, w której zimna era lodowców kształtuje losy ludzkości rozprzestrzeniając się od epicentrum katastrofy tunguskiej, którą w 1908 r. wywołał upadek meteoru, posiadający zadziwiające, poznawane dopiero przez naukę właściwości fizyczne. Lód rozrasta się, zamrażając nie tylko materię, ale i świat logiki i ducha. Benedykt Gierosławski, na zlecenie carskiego Ministerstwa Zimy zostaje wysłany Ekspresem Transsyberyjskim do skutego lodem Irkucka, by odnaleźć poszukiwanie swojego ojca, podobno potrafiącego porozumiewać się z aniołami mrozu – lutymi.
Autor brawurowo łączy elementy science fiction, powieści sensacyjnej i filozoficzne refleksje, tworząc wielowątkową i złożoną historię i intrygującą wizję alternatywnej rzeczywistości obok której trudno przejść obojętnie. Powieść od początku zachwyca światem przedstawionym, styl Dukaja jest niezwykle plastyczny i barwny, a opisy i dialogi są pełne detali, co sprawia, że czytanie tej książki jest prawdziwą przyjemnością. Fabuła wymaka się gatunkom literackim. Mamy tu powieść przygodowo-sensacyjną, powieść drogi, kryminał, szczyptę czarnej komedii, romans, rozważania filozoficzne, religijne czy naukowe. Dukaj eksploruje różnorodne tematy, takie jak ewolucja, biotechnologia, polityka, technologia czy miłość. W "Lodzie" znajduje się wiele warstw interpretacyjnych, które mogą dostarczyć czytelnikowi wiele do refleksji i dyskusji. „Lód” to niezliczone kilometry rozważań, zamieniających się w drogę, którą wraz z Benedyktem musimy przebyć.
Wielu czytelników uważa "Lód" za arcydzieło polskiej literatury fantastycznej i trudno się z taką tezą nie zgodzić. Lód to imponująca powieść totalna, sprawiająca że czytelnik nie jest jedynie biernym odbiorcą, ale aktywnie uczestniczy w przebiegu historii. Dukaj stworzył historię niezwykłą, oryginalną a do tego ambitną, dającą do myślenia. Wymagającą od czytelnika nie tylko uwagi ale też wysiłku intelektualnego, która potrafi zmienić nasz pogląd na otaczającą rzeczywistość. Podsumowując, dla fanów fantastyki naukowej i ambitnej literatury "Lód" Jacka Dukaja jest jednym z tych arcydzieł, które warto przeczytać i doświadczyć.

Lód" to z pewnością jedno z najbardziej znanych dzieł Jacka Dukaja, polskiego autora fantastyki naukowej. Książka ta zdobyła wiele nagród i cieszy się uznaniem zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Osobiście, uważam "Lód" za niezwykłą i intrygującą książkę. Dukaj przedstawia w niej wizję alternatywnej rzeczywistości, w której zimna era lodowców kształtuje losy ludzkości...

Ta książka jest tragiczna, jest totalnym szrotem, do którego zakupu może zachęcać tylko objętość i jedynie, gdy szukasz czegoś do zabijania karaluchów. W skrócie przez 700 stron jedziemy pociągiem. Przerwa. Jedziemy kolejnym pociągiem. Umieramy.

Ta książka jest tragiczna, jest totalnym szrotem, do którego zakupu może zachęcać tylko objętość i jedynie, gdy szukasz czegoś do zabijania karaluchów. W skrócie przez 700 stron jedziemy pociągiem. Przerwa. Jedziemy kolejnym pociągiem. Umieramy.

,,Dobra opowieść smakuje się jak dobry tytoń czy dobrą whisky, nie należy się spieszyć, nie należy popędzać opowiadającego, nie o to tu idzie, by dognać jak najprędzej do puenty, złapać za grzbiet fabułę, poznać losy, sensy i tajemnice, nie o to."
Uwielbiam zanurzać się w historiach, które stanowią wyzwanie intelektualne, pożywkę dla synaps. Niewątpliwie,,Lód" Jacka Dukaja należy do takich pozycji. Nie jest łatwo sprawić, bym stała się lekturą.Zapomniała o tym, co uwiera i otacza. A miało to miejsce w tym przypadku. Przyznaję,że obawiałam się, czy nie mając większego doświadczenia z tym gatunkiem literackim będę potrafiła należycie docenić. Na szczęście!Odważyłam się. I zachwytów nie ma końca. W tej wielowymiarowej powieści absolutnej, o której powiedziano już wszystko, pisarz prowokuje nas do rozważań natury egzystencjalnej. Pisze między innymi o filozofii, religii i polityce, które mają niebagatelny wpływ na losy człowieka upadłego, ale posiadającego dar zjednywania sobie ludzi, uzależnionego od hazardu - Benedykta Filipowicza Gierosławskiego, opuszczającego stolicę za sprawą przymusu przez rząd carski. Mężczyzna dokonuje robinsonady na Syberię skutą lodem przez pewne obiekty-pomimo lata, by tam odnaleźć ojca będącego zesłańcem politycznym. To pretekst do tego, aby zastanowić się nad ludźmi, którzy wrzuceni w tryby wielkiej historii i machinacji z nią związanych musieli zrewidować spojrzenie na Boga, siebie samego, przyświecające idee, powinności wobec paranteli, własną tożsamość, dziedziczenie traum. Ilość neologizmów może być przytłaczająca. Autor lubi się powtarzać, wracać do tych samych wątków. Ale to dobrze, przy tak ogromnej ilości stron jest to wartość dodana. Dialogi wyjęte z życia. Plejada postaci- nawet tych pobocznych, wspaniale przedstawiona. Studium psychiki Benedykta oddane z Są też piękne opisynatury, niewybredny humor: ,,Ci, co upadli na dno, wiedzą, na czym stoją",wartości wynikające z faktu posiadania rodziny, metamorfoz. Ciekawym apsektem są wtrącenia dotyczące katastrofy z 1908 roku w okolicach Bajkału tzw. ,, meteorytu tanguskiego ". Nie miałam wcześniej wiedzy,że takie zdarzenie miało miejsce. Rzecz intertekstualna. Dukaj pochyla się również nad istotą człowieczeństwa i percypowaniem rzeczywistości w wyniku granicznych doświadczeń. To monumentalne dzieło science- fiction, które można czytać na wielu plaszczyznach/ konstekstach prowokuje do wewnętrznych refleksji u czytelnika dotyczących Rosji i działań jej włodarzy na przestrzeni lat. Niewątpliwie każde kolejne czytanie będzie powodowało znalezienie kolejnych warstw. Mam przekonanie graniczące z pewnością,że wrócę do niej za kilka lat. Osobliwe,że alternatywny świat mógł mnie tak wciągnąć, pozbawić niemalże spotkania z Morfeuszem na przestrzeni ostatnich dwóch dni. To tylko pokazuje,że warto eksplorować nowe obszary literackie. Nie dziwi fakt,że Jacka Dukaja nazywają następcą Stanisława Lema. Jego wyobraźnia niczym plazma. Książka XX-lecia rankingu ,,Polityki", wyróżniona Nagrodą Kościelskich i Europejską Nagrodą Literacką jest nieodkładalna. Zupełnie niespodziewanie trafia do książek mojego jestestwa. ,,Kto pragnie posiąść wiedzę o samym sobie, pragnie śmierci.Kto pragnie posiąść wiedzę o świecie - ten pragnie życia."

,,Dobra opowieść smakuje się jak dobry tytoń czy dobrą whisky, nie należy się spieszyć, nie należy popędzać opowiadającego, nie o to tu idzie, by dognać jak najprędzej do puenty, złapać za grzbiet fabułę, poznać losy, sensy i tajemnice, nie o to."
Uwielbiam zanurzać się w historiach, które stanowią wyzwanie intelektualne, pożywkę dla synaps. Niewątpliwie,,Lód" Jacka Dukaja...

Fanatykiem pana Dukaja nie będąc,trzeba sie mocna zaprzeć żeby podołać.Warunek nie dotknięcia niczego innego przed ukończeniem może spowodować...ukończenie.
A po wszystkim dalej nie wiem czy przeczytałem coś dobrego czy sprostałem bo się zawziąłem mocno.Historia naprawdę niesamowita,język jakim spisana niesamowity,a jak to miejscami przekombinowane i rozdęte,niepotrzebnie skomplikowane.Raz dobrze,raz niepotrzebnie,raz niezrozumiale,raz z zachwytu nie można się oderwać. Literatura piękna, ale tych wszystkich przeróżnych"ale" jak ziarnek ryżu.Więc jak i Benedykt stwierdzić mogę tylko- "Nażarłem sie ryżu i Historji po uszy"...
Czyli dość spora podróż przez parę granic(w tym mojej cierpliwości),kilka nauk i filozofii stworzonych lub bardziej rzeczywistych,przez zachwyty i zniechęcenia,przez historię i fikcję,opowiedziana przez Autora który jak dla mnie potrafi zaczarować i zamęczyć zarazem...
Nie wiem czy zamarzło.

Fanatykiem pana Dukaja nie będąc,trzeba sie mocna zaprzeć żeby podołać.Warunek nie dotknięcia niczego innego przed ukończeniem może spowodować...ukończenie.
A po wszystkim dalej nie wiem czy przeczytałem coś dobrego czy sprostałem bo się zawziąłem mocno.Historia naprawdę niesamowita,język jakim spisana niesamowity,a jak to miejscami przekombinowane i rozdęte,niepotrzebnie...

1. Zamrażając historię Autor zamroził też fabułę. Wyleczyła mnie z Dukaja. 2/10

2. W książce są ciekawe wątki, arcyciekawy pomysł, historie warte odwiedzenia jednak to wszystko ginie w ogromnej tuszy Lodu. Parafrazując samego autora: ta książka jest otyła mentalnie! 5/10

3. Koniec. Szkoda, że to już. Kawał dobrej literatury. 8/10.

A w której opinii Ty zamarzniesz?

1. Zamrażając historię Autor zamroził też fabułę. Wyleczyła mnie z Dukaja. 2/10

2. W książce są ciekawe wątki, arcyciekawy pomysł, historie warte odwiedzenia jednak to wszystko ginie w ogromnej tuszy Lodu. Parafrazując samego autora: ta książka jest otyła mentalnie! 5/10

3. Koniec. Szkoda, że to już. Kawał dobrej literatury. 8/10.

A w której opinii Ty zamarzniesz?

Podchodziłem 3 razy. Dopiero za trzecim się udało dobrnąć do końca. Nie było łatwo, bo i lektura nie jest z tych lekkich i przyjemnych, ale warto.

Podchodziłem 3 razy. Dopiero za trzecim się udało dobrnąć do końca. Nie było łatwo, bo i lektura nie jest z tych lekkich i przyjemnych, ale warto.

Trudno się czytało, jeszcze trudniej cokolwiek napisać. Książka rewelacyjna pod niemal każdym względem. Wielość odniesień do filozofii, religii, fizyki i przede wszystkim literatury rozbudza ciekawość i zmusza do poszukiwań poza powieścią. Kogo my tam nie znajdziemy: Agata Christie, Dostojewski, czy chociażby Proust, którego styl bardzo przypomina styl Dukaja, będący jedną z najmocniejszych stron książki. Dłużyzny? Zdarzają się, owszem, ale taki już jest Dukaj, sam wybiera sobie czytelników - to pozycje tylko dla wytrwałych. Polecam!

Trudno się czytało, jeszcze trudniej cokolwiek napisać. Książka rewelacyjna pod niemal każdym względem. Wielość odniesień do filozofii, religii, fizyki i przede wszystkim literatury rozbudza ciekawość i zmusza do poszukiwań poza powieścią. Kogo my tam nie znajdziemy: Agata Christie, Dostojewski, czy chociażby Proust, którego styl bardzo przypomina styl Dukaja, będący jedną...

Książka napewno bardzo trudna w ocenie. Napewno ma bardzo dużo dobrej treści która mnie interesuje, ale olbrzymia ilość filozofowania autora i niejasne zakończenie zepsuły mi odbiór książki.

Książka napewno bardzo trudna w ocenie. Napewno ma bardzo dużo dobrej treści która mnie interesuje, ale olbrzymia ilość filozofowania autora i niejasne zakończenie zepsuły mi odbiór książki.

Gdyby była możliwość dać jednej, jedynej książce ocenę 0/10 w serwisie, to zdecydowanie i bezkonkurencyjnie, zgarnąłby ją "Lód".
Jest to pozycja, która może zniechęcić do czytania w ogóle. Poziom grafomaństwa, wodolejstwa i takiego zwyczajnie chamskiego, niepotrzebnego wydłużania poszczególnych fragmentów, przekracza tu jakiekolwiek granice przyzwoitości.
Jak wiele osób, nabrałem się na interesujący setup, niestety - niewątpliwie ciekawy pomysł, przerósł autora kompletnie.
Żałuję, że zetknąłem się z tą książką w czasach, kiedy bezwzględnie kończyłem każdą rozpoczętą pozycję (choć ta, jako jedyna w życiu, zajęła mi prawie rok…) - dziś bym ją rzucił w diabły po 100 stronach.
Tragicznie zmarnowany potencjał i monumentalny przerost formy nad treścią (nawet nie warto wspominać o niesatysfakcjonującym zakończeniu).
Jeśli istnieje piekło, to czyta się w nim w nieskończoność "Lód".

Gdyby była możliwość dać jednej, jedynej książce ocenę 0/10 w serwisie, to zdecydowanie i bezkonkurencyjnie, zgarnąłby ją "Lód".
Jest to pozycja, która może zniechęcić do czytania w ogóle. Poziom grafomaństwa, wodolejstwa i takiego zwyczajnie chamskiego, niepotrzebnego wydłużania poszczególnych fragmentów, przekracza tu jakiekolwiek granice przyzwoitości.
Jak wiele osób,...