Akcja dość dlugo się rozkręca, ale warto przebrnąć przez pierwsze 300 stron, by potem "połknąć" kolejne 300. Łatwo polubić główną bohaterkę, kobietę inteligentną, życiową, ulegającą pokusom, ale też umiejącą im nie ulegać. To opowieść o trudnych relacjach w rodzinie, wyborach i ich konsekwencjach. Opowieść niebanalna, na pewno nie romans, raczej studium rodziny z rozsądnym happy-endem.

Akcja dość dlugo się rozkręca, ale warto przebrnąć przez pierwsze 300 stron, by potem "połknąć" kolejne 300. Łatwo polubić główną bohaterkę, kobietę inteligentną, życiową, ulegającą pokusom, ale też umiejącą im nie ulegać. To opowieść o trudnych relacjach w rodzinie, wyborach i ich konsekwencjach. Opowieść niebanalna, na pewno nie romans, raczej studium rodziny z rozsądnym...

Czyta się z mozołem bo powieść jest dość nudna i przewidywalna. Całe to love story jest wybitnie nieprzekonywujące, zarówno chaotyczna kobieta jak i narcystyczny, męczący facet

Czyta się z mozołem bo powieść jest dość nudna i przewidywalna. Całe to love story jest wybitnie nieprzekonywujące, zarówno chaotyczna kobieta jak i narcystyczny, męczący facet

Mieszanka romansu, histori obyczajowej i kryminału. Młoda Cordelia zostając drugą żona bogatego wdowca nie wie czego ma się spodziewać. Bogactwo dom i rygorystyczne zasady wiktoriańskiego domu narzucują jej wiele ograniczeń. Jakie piętno docisną na niej nowe warunki życia? Do czego zmuszają ją zasady pana domu? Autor porusza wiele uniwersalnych motywów, np: wolności i praw kobiet, toksycznych relacji rodzinnych, etosu pracy, samobójstw, rozwoju jednostek. Czasem podejście autora do pewnych spraw było moim zdaniem mocno nie dopasowane do opisywanej epoku, ale zarazem wyprzedzające nawet czas powstania dzieła. Nie ma w tej powieści wielkich dramatów, raczej małe codzienne. Publikacja zmuszająca do refleksji.

Mieszanka romansu, histori obyczajowej i kryminału. Młoda Cordelia zostając drugą żona bogatego wdowca nie wie czego ma się spodziewać. Bogactwo dom i rygorystyczne zasady wiktoriańskiego domu narzucują jej wiele ograniczeń. Jakie piętno docisną na niej nowe warunki życia? Do czego zmuszają ją zasady pana domu? Autor porusza wiele uniwersalnych motywów, np: wolności i praw...

Jeżeli ktoś oczekuje porywów serca, nagłych zwrotów akcji to się niestety rozczaruje. Nie nazwała bym tej książki romansem, bardziej przypomina powieść obyczajową. Od początku do końca autorka relacjonuje życie bohaterów jakby stała z boku i się ze znudzeniem im przyglądała. Nawet kłótnie bohaterów czy schadzki kochanków nie mają żadnej energii. Oprócz stryja Prydea nikogo specjalnie nie polubiłam. Ostatecznie udało mi się dobrnąć do końca. Ogólnie nie była zła. Dobrze zarysowane tło epoki i zwyczaje wtedy panujące, ale bez pazura...

Jeżeli ktoś oczekuje porywów serca, nagłych zwrotów akcji to się niestety rozczaruje. Nie nazwała bym tej książki romansem, bardziej przypomina powieść obyczajową. Od początku do końca autorka relacjonuje życie bohaterów jakby stała z boku i się ze znudzeniem im przyglądała. Nawet kłótnie bohaterów czy schadzki kochanków nie mają żadnej energii. Oprócz stryja Prydea nikogo...

Być może po przeczytaniu sagi Poldark miałam zbyt duże oczekiwania. O ile bowiem styl autora wciąż jest piękny, a sposób budowania głębi postaci robi wrażenie (choć nie we wszystkich przypadkach),niemal nie znalazłam w powieści bohatera, któremu mogłabym kibicować. Nie zostałam także przekonana co do głębi uczuć głównych zainteresowanych - romans jest w moim odczuciu jednym z najmniej interesujących wątków.

Znacznie bardziej zaciekawił mnie za to dom, do którego po ślubie trafia Cordelia, i jej relacje z poszczególnymi domownikami. Największą sympatią udało mi się obdarzyć wbrew pozorom męża Cordelii, który wydaje się być osobą słabą, mającą wiele kompleksów, jak również wuja Pridey'a, "dziwaka". Jest też teść, persona o niezwykle silnej osobowości, która podporządkowuje sobie pozostałych członków rodziny. Najmniej miejsca poświęcono ciotce Tish. - w moim odczuciu mogłoby to nadać powieści dodatkowej głębi, choć pewnie decyzja ta wynika z i tak już sporej objętości książki.

Co się stanie, gdy któryś z domowników postanowi się sprzeciwić panowi domu? Czy Cordelia zdoła utrzymać romans w tajemnicy? Aby otrzymać odpowiedzi, trzeba sięgnąć po powieść. Ma ona swoje lepsze i gorsze momenty. Do tych pierwszych należy zdecydowanie zakończenie, na tle reszty powieści dość nieoczywiste.

Być może po przeczytaniu sagi Poldark miałam zbyt duże oczekiwania. O ile bowiem styl autora wciąż jest piękny, a sposób budowania głębi postaci robi wrażenie (choć nie we wszystkich przypadkach),niemal nie znalazłam w powieści bohatera, któremu mogłabym kibicować. Nie zostałam także przekonana co do głębi uczuć głównych zainteresowanych - romans jest w moim odczuciu...

Często sięgam po powieści historyczne. Bardzo lubię, gdy ich akcja dzieje się w wiktoriańskiej Anglii. Z tego powodu sięgnęłam po książkę "Cordelia" napisaną przez autora sagi "Poldark". Winston Graham rozpoczyna historię w roku 1867, w Manchesterze.

Cordelia Blake zostaje drugą żoną Brooka Fergusona. Nie jest to małżeństwo z miłości, raczej z rozsądku. Zostało zaaranżowane przez ojca Brooka. Młoda kobieta wprowadza się do wielkiej rezydencji. Okazuje się, że w domu żelazną ręką rządzi jej teść.

Wkrótce na horyzoncie pokazuje się postać Stephena Crossley'a, przemiłego właściciela teatru.

Czy Cordelia zmieni swoje życie pod wpływem jego uroku?

Pierwsze strony powieści mnie zafascynowały. Podczas lektury czułam niepokój, napięcie, nerwowość. Oczekiwałam mroku, grozy, melancholii. Miałam nadzieję, że jest to preludium, cisza przed burzą. Gęsta atmosfera w posiadłości została świetnie zobrazowana.
Niestety z każdą kolejną strona i przeczytanym rozdziałem moje emocje się rozmywały, stygły.

Od bohaterów oczekiwałam wulkanu namiętności, wielkich i burzliwych emocji, które by nimi targały. Bynajmniej uczucia i zachowania postaci były wyważone, chłodne, wykalkulowane.

Bardzo chciałam polubić i zrozumieć główną bohaterkę, ale to się nie udało. Myślę, że ona też do końca nie rozumiała siebie i swoich wyborów.

Najbarwniejszą postacią był wuj Pridey, znawca i badacz myszy. To taki dobry duch tej historii.

"Cordelia" to książka troszkę bezbarwna, w której czegoś zabrakło. W mojej pamięci nie pozostanie zbyt długo.

Ciekawa jestem Waszych wrażeń po lekturze.

Często sięgam po powieści historyczne. Bardzo lubię, gdy ich akcja dzieje się w wiktoriańskiej Anglii. Z tego powodu sięgnęłam po książkę "Cordelia" napisaną przez autora sagi "Poldark". Winston Graham rozpoczyna historię w roku 1867, w Manchesterze.

Cordelia Blake zostaje drugą żoną Brooka Fergusona. Nie jest to małżeństwo z miłości, raczej z rozsądku. Zostało...

Zbyt złożona, dużo informacji, analizy, bardziej obyczajowa jak dla mnie i nudna, nieciekawie napisana to chyba sedno.

Zbyt złożona, dużo informacji, analizy, bardziej obyczajowa jak dla mnie i nudna, nieciekawie napisana to chyba sedno.

Spokojna powieść. Nie czuć tu burzliwych namiętności, emicji. Dominują raczej chłód, dystans. Ale...
Tytułowa bohaterka zaskakuje. W ogóle opisywane postacie ostatecznie zaskakują. A perełką wśród nich jest Pridey.

Spokojna powieść. Nie czuć tu burzliwych namiętności, emicji. Dominują raczej chłód, dystans. Ale...
Tytułowa bohaterka zaskakuje. W ogóle opisywane postacie ostatecznie zaskakują. A perełką wśród nich jest Pridey.

Typowy romans historyczny, ciekawe wątki lecz styl nieporywający.

Typowy romans historyczny, ciekawe wątki lecz styl nieporywający.

Przeczytałam z polecenia @ladymargotpl
Skusiła mnie jedynym zdaniem ze swojej recenzji : „"Cordelia" to romans gotycki, kipiący od namiętności, pełen mrocznego humoru i melancholii.” I ja się pod nim podpisuję.

Rok 1867, Wiktoriańska Anglia. Brook Ferguson (wdowiec) jest zostaje zmuszony przez wpływowego ojca do ożenku z tytułową Cordelią. Pochodzą z różnych światów. Ona - wychowana w ciasnym domu na zapleczu zakładu zegarmistrzowskiego swojego ojca, wraz z dziesiątką rodzeństwa, nauczona samodzielności od najmłodszych lat. On - panicz z bogatej rodziny wychowany w rezydencji, nie ma wpływu na swoje życie – kieruje nim despotyczny ojciec.
Brook- ciapowaty, chorowity, przekonany o swoim talencie pisarskim, niespełniony poeta. Cordelia – energiczna, zorganizowana, silna.

Nie bez znaczenia jest fakt że mieszkają w rezydencji Pana Fergusona (ojca Brooka). Cicha wojna o dominację miedzy nim a Cordelią zaostrza się kiedy na jaw wychodzą nowe fakty. Była żona Brooka nie zmarła z oczywistych powodów, i dużo wskazuje że do jej śmierci przyłożyli się Fergusonowie. Życie w złotej klatce staje się bardziej znośne kiedy Cordelia poznaje Stephena Crossleya, właściciela teatru. Zauroczona będzie musiała podjąć decyzję czy iść za głosem serca czy rozsądku. Zakazana miłość kusi, ale czy poświęci dla mniej luksus do jakiego już przywykła?

To moje pierwsze spotkanie z autorem. Ta historia mnie oczarowała. Przeniosła w wiktoriański klimat pięknych sukien, posiadłości, teatrów, przyjęć, dorożek. Ciekawa fabuła, świetnie wykreowani bohaterowie. Jeżeli lubicie literaturę obyczajową historyczną, to myślę, że Cordelia Wam się spodoba. To dobra alternatywa dla współczesnych romansów lub obyczajówek. Polecam!

Przeczytałam z polecenia @ladymargotpl
Skusiła mnie jedynym zdaniem ze swojej recenzji : „"Cordelia" to romans gotycki, kipiący od namiętności, pełen mrocznego humoru i melancholii.” I ja się pod nim podpisuję.

Rok 1867, Wiktoriańska Anglia. Brook Ferguson (wdowiec) jest zostaje zmuszony przez wpływowego ojca do ożenku z tytułową Cordelią. Pochodzą z różnych światów. Ona -...