Ciekawie brzmiała zapowiedź na okładce, że jest to powieść o kobiecie, która w XVIII wieku zgadza się zostać szpiegiem w fabryce porcelany, aby wykraść recepturę pozyskiwania wyjątkowego odcienia błękitu, w zamian dostając szansę na podjęcie nauki malarstwa w Wenecji. I rzeczywiście ta powieść o tym jest, ale jakoś nie mogłam wejść w jej rytm i dlatego lektura zajęła mi aż 5 dni, co jak na mnie jest okresem bardzo długim. Niby akcja biegła wartko, niby byli w niej ciekawi bohaterowie, niby sporo było historycznych ciekawostek, a jednak wciąż utykałam i nie mogłam się w pełni wciągnąć.
Do pewnego momentu jest nawet ciekawie, ale w połowie akcji zaczyna się takie zagmatwanie, że nie mogłam nadążyć za bohaterami i ich motywacjami. W dodatku wciąż towarzyszyła mi wątpliwość: czy dla odcienia błękitu naprawdę ludzie mogliby mordować i ryzykować życiem? Z noty autorki na końcu książki wynika, że rzeczywiście rywalizacja fabryk porcelany na polu pozyskiwania barwników była w czasach Ludwika XIV bardzo zażarta, a spory co do tego, kto jako pierwszy opracował technologię pozyskiwania koloru niebieskiego z kobaltu toczyły się bardzo długo.
Niewątpliwym walorem „Błękitu” jest wnikliwe przedstawienie stylu życia wygnanych z Francji i ukrywających się w Anglii hugenotów, ze szczególnym naciskiem położonym na sytuację kobiet. Genevieve, mimo bezsprzecznego talentu malarskiego, nie może uczyć się malarstwa tylko dlatego, że jest kobietą. Możliwe jest to tylko we Włoszech, kraju najwyraźniej dużo nowocześniejszym niż konserwatywna Anglia czy Francja. Bohaterka ma szansę uprawiać namiastkę malarstwa jako zdobicielka porcelany, ale maluje tylko wzory narzucone przez zarządcę. Jej pragnienie studiowania sztuki jest tak wielkie, że gotowa jest nawet sprzeniewierzyć się swoim zasadom i szpiegować, a nawet poświęcić swoją miłość.
Wydaje mi się, że autorka chciała wrzucić zbyt wiele grzybków do swojego barszczu. W pewnej chwili wydarzenia nakładają się wręcz na siebie i trudno się za nimi podąża. Kiedy bohaterka znalazła się na francuskim dworze królewskim już nie wiedziałam, kto i dlaczego walczy o ten nieszczęsny barwnik. Dlatego dotarłszy do końca odetchnęłam z ulgą. Wolałabym, żeby autorka ograniczyła się po prostu do napisania powieści historycznej, a sensację ograniczyła do minimum. Ale na pewno niektórym podoba się taki rodzaj powieści i właśnie im poleciłabym „Błękit”- jest jak w powieściach Dumasa- pościgi, porwania, szpiedzy, podwójni agenci i szlachetna niewiasta, która wbrew sobie zgadza się szpiegować, ale ma poczucie, że postępuje niemoralnie.

Ciekawie brzmiała zapowiedź na okładce, że jest to powieść o kobiecie, która w XVIII wieku zgadza się zostać szpiegiem w fabryce porcelany, aby wykraść recepturę pozyskiwania wyjątkowego odcienia błękitu, w zamian dostając szansę na podjęcie nauki malarstwa w Wenecji. I rzeczywiście ta powieść o tym jest, ale jakoś nie mogłam wejść w jej rytm i dlatego lektura zajęła mi aż...

Po "Błękit" sięgnęłam skuszona piękną okładką tej książki. Niestety to co znalazłam w środku już nie dorównuje oprawie graficznej.
Powieść oceniam jako przeciętną, pomysł dość ciekawy, początek nawet wciągający.. potem robi się już jednak gorzej. Główna bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii a pozostałe postacie wydają się być niedopracowane i zwyczajnie nudne. Jedynym bohaterem, który się wyróżnia jest Sir Gabriel, ale również i on w pewnym momencie traci swoją charyzmę. Ostatnie strony doczytałam już niechętnie, ale jako iż nie lubię pozostawiać niedokończonych historii "wymęczyłam". Zakończenie trochę w stylu "Deus ex machina", tak jakby autorka sama znudziła się opowiadaną historią i nagle postanowiła ją zakończyć.
Podsumowując, nie jest to pozycja którą mogłabym polecić.

Po "Błękit" sięgnęłam skuszona piękną okładką tej książki. Niestety to co znalazłam w środku już nie dorównuje oprawie graficznej.
Powieść oceniam jako przeciętną, pomysł dość ciekawy, początek nawet wciągający.. potem robi się już jednak gorzej. Główna bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii a pozostałe postacie wydają się być niedopracowane i zwyczajnie nudne. Jedynym...

Przeczytałam tą książkę w dwa dni, nie mogąc sie oderwać. Była dla mnie inspirującą odskocznią od rzeczywistości. Romantyczna lektura, która wróciła mi trochę młodzieńczej fantazji. Czytanie barwnych opisów było przyjemnością samą w sobie, bardzo "ilustracyjna" książka.

Przeczytałam tą książkę w dwa dni, nie mogąc sie oderwać. Była dla mnie inspirującą odskocznią od rzeczywistości. Romantyczna lektura, która wróciła mi trochę młodzieńczej fantazji. Czytanie barwnych opisów było przyjemnością samą w sobie, bardzo "ilustracyjna" książka.

"Błekit"-piekny kolor,symbol spokoju i odpoczynku, również pewnym liściem nadzieji.
Jest to ksiazka o porcelanie,walce o przepis na produkcje i ozdabianie jej.Porcelana to element, bardzo kruchy.Życie mozemy porównać do niej,jest deliktane oraz bardzo piękne.Bohaterka ksiazki Genevieve znajduje się na życiowym zakręcie.Pragnie uczyć się malarstwa, ale w Anglii,niema mowy o tym.Są to czasy,gdzie kobiety nie miały,do pewnym miejsc wstępu.Jej dziadek załatwił jej prace w Derty,w fabryce porcelany,przy ozdabianiu tego " kruszywa".Czy moimo braku pieniedzy będzie w Wenecji?Pewnego dnia dostaje intrafna propozycje.Od pewnego dżentelmena Gabriela.Ma skraść formułę kolora innego niż wszystkie.W zamian ma dostać 5000 gwinei i wyjazd do Wenecji.Wszystko układa się wzorowo,do pewnego momentu.Czy znajdzie to czego szuk?Przyznam,ze czytając kartka po kartce nic nie zapowiada kłopotów bohaterki.Na ogół spokojna hugenatka,znajduje się w środku "bitwy".Walka o tajemniczych ludzi o porcelanę i "niespotykany" kolor daje czytelnikowi,dużo do myslania.Dzentelmen Gabriel-jest do Geneviere ratunkiem czy gwoździem "do trumny"? Gdy pojawil sie,w jej życiu,wszystko zapowiadało ze los się  do niej "uśmiechnął". Marzenia wyjazdu będzie bliższe.Wenecja nie jest chmurką na niebie.Ale ten przebiegły czlowiek,ma w spotkaniu jej i dziadka,swój " szatański plan".Za swój gest i Wenecje,żąda pewnej rzeczy, z którą Geneviere " bije" się oraz rozmyśla czy ta Wenecja jest tego warta.Czy ta znajomość ma racje bytu? Czy to co zrobi Geneviere,zaważy na jej dalszym życiu? Czy praca w Derby i szukanie tego co chce Gabriel,będzie miało wpływ na jej miłość,do człowieka,którego ona chce poznać w przyszłości? Czytając "Błękit" Nancy Bilyean znajdziemy odpowiedzi ,ale warunek jest jeden: PRZECZYTAC

"Błekit"-piekny kolor,symbol spokoju i odpoczynku, również pewnym liściem nadzieji.
Jest to ksiazka o porcelanie,walce o przepis na produkcje i ozdabianie jej.Porcelana to element, bardzo kruchy.Życie mozemy porównać do niej,jest deliktane oraz bardzo piękne.Bohaterka ksiazki Genevieve znajduje się na życiowym zakręcie.Pragnie uczyć się malarstwa, ale w Anglii,niema mowy o...

Genevieve ma talent, buntowniczą naturę i nade wszystko chce zostać malarką. Ale w XVIII wieku to kobiecie z dobrego domu nie przystoi. Rodzina załatwiła dziewczynie pracę w manufakturze porcelany, ale ona bardzo nie chce tam pracować i daje się skusić propozycją szpiegostwa. Przekonuje się, że to sprawa, która ma o wiele poważniejsze konsekwencje niż podejrzewała. Lekka, niepozbawiona humoru powieść bohaterka choć dziko uparta, nie jest aż tak irytująca. Akcja książki powoli się rozwija, by dość raptownie się zakończyć i to jest na minus, aleto może tylko mnie przeszkadza.

Genevieve ma talent, buntowniczą naturę i nade wszystko chce zostać malarką. Ale w XVIII wieku to kobiecie z dobrego domu nie przystoi. Rodzina załatwiła dziewczynie pracę w manufakturze porcelany, ale ona bardzo nie chce tam pracować i daje się skusić propozycją szpiegostwa. Przekonuje się, że to sprawa, która ma o wiele poważniejsze konsekwencje niż podejrzewała. ...

Z uznaniem myślę, że to bardzo dobra książka. Lekka, błyskotliwa, wciągająca, sensowna. Starannie przemyślana i skonstruowana fabuła – żadnych nieścisłości, niedorzeczności. Znakomicie nakreślone tło historyczne. Powieść bogata jest w opisy naukowych odkryć; klimatem przypomina trochę „Dziewczynę z perłą” T. Chevalier albo „Miniaturzystkę”, ale więcej tu intryg, zakulisowych działań i ukrytych motywacji.

Powieść jest dopieszczona językowo – styl jest ciekawy, barwny; skoro książkę dobrze mi się czytało, to znaczy, że została dopieszczona redakcyjnie. Za tłumaczenie odpowiada Magdalena Moltzan-Małkowska i efekty jej działań stwarzają wrażenie, że praca była dlań przyjemnością.

To była i ambitna, i przyjemna odskocznia od codzienności.

Z uznaniem myślę, że to bardzo dobra książka. Lekka, błyskotliwa, wciągająca, sensowna. Starannie przemyślana i skonstruowana fabuła – żadnych nieścisłości, niedorzeczności. Znakomicie nakreślone tło historyczne. Powieść bogata jest w opisy naukowych odkryć; klimatem przypomina trochę „Dziewczynę z perłą” T. Chevalier albo „Miniaturzystkę”, ale więcej tu intryg,...

Niebieski to mój ulubiony kolor. Kto by pomyślał, że dawniej jego otrzymanie w postaci sztucznego barwnika było takie nieoczywiste i skomplikowane. Dowiemy się o tym co nieco z powieści Nancy Bilyeau, która motywem przewodnim uczyniła produkcję porcelany w XVIII wieku. Już sama produkcja porcelany, według receptur długo będących chińską tajemnicą, jak i produkcja niebieskiego barwnika stanowi bardzo interesującą kanwę powieści. Dlatego szkoda że autorka zdecydowała się napisać prostą przygodówkę i same informacje historyczne są wydzielone w niej bardzo skąpo. Mamy za to szpiegów, pościgi, porwania, a wszystko dzieje się - jak dla mnie zdecydowanie zbyt szybko. Powieść pozbawiona jest finezji, a główni bohaterowie są grubo ciosani. Z nich wyłamuje się tylko postać Gabriela Courtenaya dosyć nieoczywista, z motywacjami, nad którymi można się zastanawiać. Zmarnowany potencjał....

Niebieski to mój ulubiony kolor. Kto by pomyślał, że dawniej jego otrzymanie w postaci sztucznego barwnika było takie nieoczywiste i skomplikowane. Dowiemy się o tym co nieco z powieści Nancy Bilyeau, która motywem przewodnim uczyniła produkcję porcelany w XVIII wieku. Już sama produkcja porcelany, według receptur długo będących chińską tajemnicą, jak i produkcja...

Całkiem przyjemna lektura

Całkiem przyjemna lektura

Powieść zapowiadała się świetnie! Tematyka interesująca, odsłaniająca kulisy wielkiego świata, tajemnic porcelany, niezwykłej gorączki za tym pożądanym błękitem. Początek intrygujący, bohaterka irytująca, momentami miałam wrażenie, że to harlequin a to co najciekawsze zepchnięte na drugi plan. Zakończenie miałkie, nijakie, bez pomysłu. Moim zdaniem w głowie autorki zrodził się świetny pomysł, który niestety nie został dobrze zrealizowany. Plus za piękną okładkę - z olbrzymią przyjemnością otwierało się książkę:)

Powieść zapowiadała się świetnie! Tematyka interesująca, odsłaniająca kulisy wielkiego świata, tajemnic porcelany, niezwykłej gorączki za tym pożądanym błękitem. Początek intrygujący, bohaterka irytująca, momentami miałam wrażenie, że to harlequin a to co najciekawsze zepchnięte na drugi plan. Zakończenie miałkie, nijakie, bez pomysłu. Moim zdaniem w głowie autorki zrodził...

Trochę zbyt dużo Harlequina a za mało błękitu i porcelany. Rażą także pewne błędy formalne i logiczne. Np. bohaterka podstępem zwabiona do Londynu z powodu rzekomej choroby dziadka, w ogóle tego dziadka nie odwiedza... A skoro już przyjechała, to mogłaby. No i zakończenie bez sensu. Cóż z tego, że bohaterka z kochankiem odzyskują wolność, skoro świat raczej nie stoi przed nimi otworem...

Trochę zbyt dużo Harlequina a za mało błękitu i porcelany. Rażą także pewne błędy formalne i logiczne. Np. bohaterka podstępem zwabiona do Londynu z powodu rzekomej choroby dziadka, w ogóle tego dziadka nie odwiedza... A skoro już przyjechała, to mogłaby. No i zakończenie bez sensu. Cóż z tego, że bohaterka z kochankiem odzyskują wolność, skoro świat raczej nie stoi przed...