Zaczęłam cztać tę książkę jakieś dwa lata temu od razu po premierze😏
Co ciekawe miałam jakieś 30 stron do końca a i tak musiało upłynąć tyle czasu, żeby ją skończyć🙄🫤
Wszystko przez to, że mniej więcej gdzieś w połowie książki, już wiedziałam jak to się wszystko skończy...😒
Nie rozumiem autorki😩 dlaczego poprowadziła wątek romantyczny w tak nudny sposób...😡
Tutaj mogło się tyle wydarzyć... mam wrażenie ze trochę poszła na łatwiznę, jakby bała się troszkę zamieszać...😮‍💨
Jestem taka zła... 😠
Nudno się zrobiło a relacje miedzy niektórymi bohaterami jakby troche na siłę...

Podsumowując...
Nie polecam dojrzałym czytelnikom💁‍♀️
Oraz tym, którzy lubią wątki romantyczne w fantastyce😌 bo w tej części dostajemy jakieś ochłapy...🤲

Za dużo jest na rynku dobrych pozycji, żeby takie coś mogło mnie zadowolić🤨

Ojj ale jestem złaaaaa👿🤬

Zaczęłam cztać tę książkę jakieś dwa lata temu od razu po premierze😏
Co ciekawe miałam jakieś 30 stron do końca a i tak musiało upłynąć tyle czasu, żeby ją skończyć🙄🫤
Wszystko przez to, że mniej więcej gdzieś w połowie książki, już wiedziałam jak to się wszystko skończy...😒
Nie rozumiem autorki😩 dlaczego poprowadziła wątek romantyczny w tak nudny sposób...😡
Tutaj mogło się...

Boję się, że to będzie dość przydługa recenzja, ale ta książka bardzo mnie zdenerwowała, więc muszę to z siebie wyrzucić.

Zacznę od tego, że fabuła jest świetna, tak jak w poprzednich dwóch tomach, autorka świetnie poprowadziła całą historię. Dostajemy tu ponownie dużo Harper i Rhena, a postać Greya nadal jest obecna. Zakończenie mnie satysfakcjonuje, nie zostało wszystko rozwiązane w stu procentach, ale wystarczająco, tak aby domknąć losy bohaterów i pozostawić trochę pola dla wyobraźni.

To teraz przejdźmy do tego, co mnie tak bardzo zdenerwowało. "A vow so bold and deadly" ma logo Nowych Stron, a nie jak poprzednie dwie części - Wydawnictwa Niezwykłego, możliwe że z tego wynika fakt, że jest również inny tłumacz. To jak została wykonana praca nad tekstem sprawia ból. Błąd na błędzie poganiany błędem, nie dość że literówki to jeszcze błędy logiczne, musiałam niektóre dialogi czytać kilka razy, bo ciężko było się odnaleźć w tym kto co powiedział.

Czuję się zraniona, bo cudowna historia, a nie zaopiekowano się nią właściwie.

Jeszcze drobiazgi, które wizualnie mi przeszkadzały to brak mapki na początku książki i ozdobników przy rozdziałach. To już jest czepianie się, ale skoro pierwsze dwa tomy zawierały te elementy, to dlaczego zabrakło ich w trzecim?

No i co ja powinnam teraz zrobić? Jak polecać książkę, która kaleczy język polski? Nic, tylko usiąść i płakać.

Słuchajcie, historię polecam z całego serca, zwłaszcza pierwszy tom, "A curse so dark and lonely", skradł moje serce, jest wspaniały. Autorka odwaliła kawał dobrej roboty.

Przeczytajcie tą trylogię. Ale nastawcie się przy trzecim tomie na cięższą przeprawę z uwagi na błędy. Tu trzeba skupić się na samej historii. Chyba tylko tak mogę to napisać.

Boję się, że to będzie dość przydługa recenzja, ale ta książka bardzo mnie zdenerwowała, więc muszę to z siebie wyrzucić.

Zacznę od tego, że fabuła jest świetna, tak jak w poprzednich dwóch tomach, autorka świetnie poprowadziła całą historię. Dostajemy tu ponownie dużo Harper i Rhena, a postać Greya nadal jest obecna. Zakończenie mnie satysfakcjonuje, nie zostało wszystko...

Dłużyła mi się ta część

Dłużyła mi się ta część

Przeczytałam ten tom trochę z poczucia obowiązku, żeby domknąć serię. Kończyłam już z migreną, więc może trochę nadwrażliwa na torture porn, którego ofiarą był Rhen (utuliłabym tego bohatera, bo dostał taki łomot, że aż łza się w oku kręci). W sumie nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, bo wydaje mi się, że jako podsumowanie się w miarę sprawdza. Wciąż uważam, że to mogłaby być dylogia, a nie trylogia. Sama finałowa konfrontacja wypada nieco blado i chaotycznie, niemniej wszystko, co do niej prowadzi działa. I tu chyba jest właśnie największe źródło mojej konfuzji czytelniczej. Chyba po raz pierwszy w życiu, zdarzyło mi się, że czytając książkę fikcjonalną (za przeproszeniem "stylu zerowego"),cały czas bardzo wyraźnie czułam, że czytam fikcję. To znaczy, zdarzało mi się to przy niedobrych książkach, ale nie przy przyzwoitych i solidnie wykonanych. A nie jest tak, że jest to proza nieimmersyjna. Nie. Jednak nie mogłam się pozbyć wrażenia, że to ćwiczenie pisarskie. Autorka stworzyła złożone, wiarygodne wizerunki bohaterów, bardzo dobrze przemyślała ich osobowości i biografie, po czym wrzuciła ich w absurdalną sytuację, która w ogóle nie powinna mieć miejsca i rzetelnie opisała, jak te konkretne osoby radziły sobie z tą właśnie sytuacją. Trochę to wygląda jak psychodrama albo zadanie aktorskie spod znaku "Stoisz na dworcu, odjeżdża ci peron, graj!". Wydaje mi się to wysiłek godny lepszej sprawy. Poza tym trochę tutaj redundancji, niektóre refleksje bohaterów się powtarzają. Sporo jest rozbudowanych wspomnień, które wyjaśniają czytelnikowi, co się działo w poprzednich książkach. To pewnie ukłon w stronę osób czytających na bieżąco, jednak przy lekturze longiem nieco mi to doskwierało. Zwłaszcza że wspominano węzłowe momenty fabuły, które dostały dużo czasu stronażowego i chyba nie dałoby się o nich zapomnieć (np. czas Greya w Worwick's Tourney w Rillisk). Chyba dawno też nie czułam takiej antypatii do postaci, która miała być pozytywna, jak do Lii Mary.

Przeczytałam ten tom trochę z poczucia obowiązku, żeby domknąć serię. Kończyłam już z migreną, więc może trochę nadwrażliwa na torture porn, którego ofiarą był Rhen (utuliłabym tego bohatera, bo dostał taki łomot, że aż łza się w oku kręci). W sumie nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, bo wydaje mi się, że jako podsumowanie się w miarę sprawdza. Wciąż uważam, że to...

Nie polecam tej książki. Zniszczyła piękną relację Greya i Lii Mary (pod poprzednią częścią napisałam, dlaczego jest tak piękna). Zdruzgotała przemianę siostry powyższej bohaterki.
Wszystko zostało zepsute.
Tak jakby autorka zapomniała, co udało jej się osiągnąć w poprzednim tomie.

NIE, NIE, i NIE

Nie polecam tej książki. Zniszczyła piękną relację Greya i Lii Mary (pod poprzednią częścią napisałam, dlaczego jest tak piękna). Zdruzgotała przemianę siostry powyższej bohaterki.
Wszystko zostało zepsute.
Tak jakby autorka zapomniała, co udało jej się osiągnąć w poprzednim tomie.

NIE, NIE, i NIE

Niestety to była dla mnie najsłabsza część serii "The Cursebreaker"😐

Brakuje mi tu czegoś, zakończenie totalnie nie w moim guście. Poza tym ten tom był dosyć przegadany, tak momentami ma się wrażenie, że o niczym. Dopiero coś tam pod koniec zaczyna się dziać.

Tom pierwszy był najlepszy i można było spokojnie na nim poprzestać.

Niestety to była dla mnie najsłabsza część serii "The Cursebreaker"😐

Brakuje mi tu czegoś, zakończenie totalnie nie w moim guście. Poza tym ten tom był dosyć przegadany, tak momentami ma się wrażenie, że o niczym. Dopiero coś tam pod koniec zaczyna się dziać.

Tom pierwszy był najlepszy i można było spokojnie na nim poprzestać.

Cała seria na swój sposób mnie urzekła. Były różne plot twisty, których naprawdę się nie spodziewałam, a relacje między bohaterami są niestandardowe. Jest to cudowna seria.

Cała seria na swój sposób mnie urzekła. Były różne plot twisty, których naprawdę się nie spodziewałam, a relacje między bohaterami są niestandardowe. Jest to cudowna seria.

Szczerze? Po 2 tomie miałam takie wooow.... nie mogłam się doczekać dalszych losów....i chyba właśnie te nakręcanie się i podwyższone oczekiwania spowodowały takie rozczarowanie. Może nie było to mocne rozczarowanie ale no czytając 3 tom miałam w głowie takie nie... nie.. nie... Przecież ta książka miała być fantastyczna.. czytało mi się dużo gorzej, wolniej, musiałam robić przerwy aby odpocząć... Nie było tragicznie no ale jednak trochę się rozczarowałam całokształtem książki 😞

Szczerze? Po 2 tomie miałam takie wooow.... nie mogłam się doczekać dalszych losów....i chyba właśnie te nakręcanie się i podwyższone oczekiwania spowodowały takie rozczarowanie. Może nie było to mocne rozczarowanie ale no czytając 3 tom miałam w głowie takie nie... nie.. nie... Przecież ta książka miała być fantastyczna.. czytało mi się dużo gorzej, wolniej, musiałam robić...

Uroniłam łzę na jednej śmierci, ale końcówka mnie rozczarowała. Wącham się między oceną 5 a 6.

Uroniłam łzę na jednej śmierci, ale końcówka mnie rozczarowała. Wącham się między oceną 5 a 6.

Bardzo satysfakcjonujące zakończenie. Ostatnia walka trzymająca w napięciu. I znowu mam dylemat czy lubię Rhena.... Podsumowując całą trylogię, to była świetna przygoda. Bardzo się w nią wciągnęłam. Szkoda, że już koniec... Wiem, że jest jeszcze książka z tego świata, ale to nie to samo. Trylogia godna polecenia.

Bardzo satysfakcjonujące zakończenie. Ostatnia walka trzymająca w napięciu. I znowu mam dylemat czy lubię Rhena.... Podsumowując całą trylogię, to była świetna przygoda. Bardzo się w nią wciągnęłam. Szkoda, że już koniec... Wiem, że jest jeszcze książka z tego świata, ale to nie to samo. Trylogia godna polecenia.