Momentami niezgrabna kreska i różniąca się od tych pięknych kadrów, nie wiem co jest tego przyczyną. Czy autorzy musieli trzymać się terminów i popędzano ich? W każdym bądź razie historia dalej się pięknie rozwija i nie traci na swoim wyjątkowym uroku.

Momentami niezgrabna kreska i różniąca się od tych pięknych kadrów, nie wiem co jest tego przyczyną. Czy autorzy musieli trzymać się terminów i popędzano ich? W każdym bądź razie historia dalej się pięknie rozwija i nie traci na swoim wyjątkowym uroku.

Historia się rozkręca, naprawdę mi się spodobała

Historia się rozkręca, naprawdę mi się spodobała

Drugi tom mangi Anohana - Kwiat który widzieliśmy tamtego dnia" to historia o gorzkim posmaku... Bo czy można uwolnić się od wspomnień, tęsknoty i poczucia winny, zwłaszcza jeśli wszystko to nazbyt długo było zagrzebane gdzieś na dnie duszy... I choć reszta przyjaciół już nie jest tak sceptyczna wobec możliwości pojawienia się ich dawno zmarłej przyjaciółki, i wydaje się, że rozwiązali sprawę z życzeniem, to wydaje się to zbyt proste i naiwne...
Czytając dostajemy zresztą subtelne wskazówki, że chodzi o coś zupełnie innego.
Można odnieść wrażenie, że gdzieś w tej opowieści jest jakaś tajemnica.
Choć sama historia wydaje się być bardzo prosta, relacje bohaterów są niezwykle zagmatwane.
Nieodwzajemnione uczucia, żal i zazdrość, bo okazuje się, że członkowie Super Bustersów Pokoju, po wielu latach nadal nie mogą uporać się z przeszłością. Taki rozrachunek z tym co było nadaje postacią głębi i dorosłości, a samą lekturę czyni nieco bardziej refleksyjną.
Fajnie, że w tym tomie mamy wgląd w historie Jintana, a także uczuć jakie żywią pozostałe postacie.
tak jak i w poprzednim tomie zachwyciła mnie kreska, szczególnie, gdy mamy wspomniane wcześniejsze wydarzenia. Intryguje mnie też wątek z matką Meiko i zakończenie tej historii. Wydaje się, że to historia o pożegnaniu i próbie odbudowy dawnych przyjaźni, ale gdzieś tam majaczy wątek tajemnicy czy sekretu.

Drugi tom mangi Anohana - Kwiat który widzieliśmy tamtego dnia" to historia o gorzkim posmaku... Bo czy można uwolnić się od wspomnień, tęsknoty i poczucia winny, zwłaszcza jeśli wszystko to nazbyt długo było zagrzebane gdzieś na dnie duszy... I choć reszta przyjaciół już nie jest tak sceptyczna wobec możliwości pojawienia się ich dawno zmarłej przyjaciółki, i wydaje się,...

Wspaniała kontynuacja , która kilka rzeczy wyjaśnia , ale zadaję też nowe pytania. 2 tom zaczyna się wspomnieniem , gdy bohaterowie są mali i okazuję się , że Tsuruko była tą , która zawsze zażegnywała konflikty. Potem wracamy do teraźniejszości i Anaru oraz Tsuruko rozmawiają i nie są pewne czy wierzyć w Memmę , ale Poppo mówi , że to na pewno Ona i , że będą mieli szansę przeprosić , a po chwili się rozchodzą , a w domu Memma mówi Jintanowi , że bawi się w chowanego , ale chłopak nic nie rozumie. I potem Jintan ucieka ze szkoły i idzie do bazy i pojawia się Tsuruko i mówi , że nie jest pewna czy Memma wróciła , ale mówi , że muszą to załatwić i gdzieś idą. Potem widzimy jak Anaru jest w kawiarni z koleżankami i nagle widzi Jintana i Tsuruko i idzie za nim i okazuję się , że czekają na Yukitsu , a jak przychodzi Jintan mówi mu , że Memma którą widział jest fałszywa , a chłopak się wścieka i mówi , że nigdy nie uważał go za przywódcę i , że jest nieudacznikiem, a potem wraca do domu i tam się wścieka. A następnie podchodzi do szafy i mówi - Wyjdź Memma. Potem ekipa spotyka się bez Yukitsu I Memma nagle krzyczy , że ich kocha i przytula Poppo , a następnie wychodzi z nim na zewnątrz , a jak wracają chłopak mówi , że widział Memmę , a dziewczyna mówi Jintanowi , że też coś widziała. I grupa wybiega na dwór i rozglądają się dookoła i kogoś widzą kto przypomina Memmę. I cofamy się w przeszłość i widzimy jak po ucieczce Jintana Memma pobiegła za nim , ale Yukitsu ją złapał i powiedział by zapomniała o Jintanie i powiedział też , że nie jest paskudą i , że się w niej zakochał i daję jej spinkę do włosów. A w teraźniejszości ekipa w końcu łapię tą osobę i okazuję się , że to przebrany Yukitsu i ten rzuca się na Jintana i mówi , że Memmy na pewno tu nie ma , bo gdyby wróciła to przyszłaby do niego , bo to jego wina. I znów wracamy do przeszłości i widzimy jak Memma przeprosiła chłopaka i pobiegła dalej za Jintanem , a ten rzucił spinkę w trawę. I znów wracamy do ekipy i Memma prosi by przekazał Yukitsu Jej przeprosiny oraz podziękowania za spinkę i , gdy Jintan to mówi chłopak jest w szoku. Potem siedzi koło drzewa i przychodzi Tsuruko i mówi , że od początku wiedziała , że się przebiera i , że czuję wyrzuty sumienia , bo tego dnia nie załagodziła kłótni i pozwoliła by to wszystko się działo i w przeszłości widzimy jak zawsze godziła Jintana i Yukitsu i teraz też każę im się pogodzić i godzą się i znów pojawia się temat życzenia Memmy i znów mamy przeszłość i Memma chcę o coś prosić Jintana , ale rezygnuję i odchodzi i zastanawia się jak spełnić to życzenie i postanawia , że poprosi innych o pomoc. A w teraźniejszości Memma myśli co to było za życzenie , a ekipa myśli nad tym samym. I potem Jintan , Poppo i Anaru idą do jej domu i modlą się przed jej zdjęciem , a w międzyczasie pozostała dwójka rozmawia i Yukitsu mówi , że nie chcę rozmawiać z Memmą przez Jintana. I nagle sobie przypomina , że tamtego dnia Memma miała im coś powiedzieć. A pozostali bohaterowie dostają od mamy Memmy jej pamiętnik i tam dziewczynka pisała , że zawsze się dobrze bawiła , ale pisała też o tym , że odwiedzali mamę Jintana w szpitalu i , że mieli puścić w niebo fajerwerki i cała ekipa myśli , że może fajerwerki są życzeniem Memmy. Potem Jintan mówi Memmie , że byli u jej mamy , a Ona jest zła , bo nie chcę by mama była smutna , ale Jintan krzyczy by zaczęła myśleć o sobie , bo zawsze myślała tylko o innych. A potem na przeprosiny daję jej coś słodkiego. A Yukitsu i Tsuruko rozmawiają o tym , że tamtego dnia Memma chciała się spotkać bez Jintana. Potem widzimy ekipę jako dzieci i bawią się w chowanego i została tylko Memma , ale nagle zostawiają ją i Memma jest przerażona i prosi by zaczekali , ale widzi tylko ich nastoletnie sylwetki , gdy odchodzą(to chyba sen) Potem Jintan idzie do pracy by zarobić na fajerwerki i zaczyna pracować z Anaru i do dziewczyny dociera , że wciąż go kocha. Potem spotyka się z Tsuruko i pyta jej czy kocha Yukitsu , a ta odpowiada pytaniem - Tak myślisz? i się nad czymś zastanawia i prosi Anaru by ta zaopiekowała się Jintanem i mówi , że nie mogą pozwolić by znów się w sobie zamknął. A Memma obserwuję Jintana w drugiej pracy i myśli , że jest bardzo fajny. A potem mówi mu , że dzięki niemu czuję się jakby żyła. A na koniec bohaterowie odkrywają , że ojciec Memmy zablokował im wypuszczenie fajerwerków i Ci są w szoku , a ostatniej scenie widzimy mamę Memmy , która mówi do zdjęcia córki , że jej przyjaciele chcą coś dla niej zrobić i nazywa ich głupimi dziećmi. 2 tom jak dla mnie jest jeszcze lepszy niż pierwszy. Przyznam , że ten Yukitsu jest naprawdę porąbany przebierając się za Memmę. Niby można zrozumieć , że to z bólu i tęsknoty , ale to naprawdę jest dziwne. Na plus za to , że ekipa znów trzyma się razem i to , że Anaru zrozumiała , że ciągle kocha Jintana. Zastanawia też czemu tego dnia Memma chciała się spotkać bez Jintana. I czy naprawdę chodzi o fajerwerki? No i w sumie można się domyślić , że Tsuruko kocha Yukitsu. Zaskoczył mnie też koniec , gdzie ojciec Memmy zablokował plany bohaterów , ale wydaję mi się , że to wszystko winna matki dziewczynki , bo Ona od początku jest jakaś dziwna. Rozumiem , że straciła córkę , ale wygląda i mówi jakby zwariowała. No i mocna scena , gdy w przeszłości Yukitsu wyznał miłość Memmie , ale Ona pobiegła za Jintanem odrzucając Yukitsu i można śmiało się domyślić , że właśnie wtedy dziewczynka utonęła , gdy goniła Jintana i dlatego chłopak się winił. Został jeszcze jeden tom i historia się zakończy. Coś czuję , że będzie bardzo wzruszająco i nie zabraknie łez

Wspaniała kontynuacja , która kilka rzeczy wyjaśnia , ale zadaję też nowe pytania. 2 tom zaczyna się wspomnieniem , gdy bohaterowie są mali i okazuję się , że Tsuruko była tą , która zawsze zażegnywała konflikty. Potem wracamy do teraźniejszości i Anaru oraz Tsuruko rozmawiają i nie są pewne czy wierzyć w Memmę , ale Poppo mówi , że to na pewno Ona i , że będą mieli szansę...

W tym tomie "Anohany" dochodzą do głosu skomplikowane uczucia bohaterów. Relacje między nastolatkami zostają poniekąd wyjaśnione, jednak to wcale nie ułatwia wszystkiego. Jest nieco dramatycznie, sytuacja już dawno wykroczyła poza trójkąt miłosny, może trochę w tym przesady, jednak i tak to jest dobra historia.

W tym tomie "Anohany" dochodzą do głosu skomplikowane uczucia bohaterów. Relacje między nastolatkami zostają poniekąd wyjaśnione, jednak to wcale nie ułatwia wszystkiego. Jest nieco dramatycznie, sytuacja już dawno wykroczyła poza trójkąt miłosny, może trochę w tym przesady, jednak i tak to jest dobra historia.

Anohana – Kwiat, który widzieliśmy tamtego lata, to kolejna mangowa pozycja w ofercie wydawnictwa Waneko, która powstała na kanwie bardzo dobrze przyjętego anime. Tytuł debiutował na rynku Japonii w 2012 roku (rok po premierze anime). Rodzimy czytelnik dopiero jednak niedawno otrzymał możliwość sprawdzenia komiksowej adaptacji. Jeżeli więc ktoś zastanawia się nad tym, czy mająca już trochę lat na karku manga, nadal jest warta uwagi, spieszę z szybką odpowiedzią – zdecydowanie TAK!.

Historia opowiedziana w mandze skupia się na grupce przyjaciół, którzy w dzieciństwie byli nierozłączną paczką, żądną przygód i dobrej zabawy. Wspólnie tworzyli oni drużynę Super Busterów Pokoju, która całe dnie spędzała w swoim towarzystwie. Wszystko jednak zmieniło się w momencie, kiedy w wypadku zginęła jedna z nich, Menma. Śmierć koleżanki była wielkim ciosem nie tylko dla samej rodziny, ale również dzieciaków, które zaczęły się mocno obwiniać o to, co się stało. Nierozerwalna do tej pory paczka, przestała istnieć, a każde z nich poszło w swoją stronę. Od tego momentu minęło kilka lat, dawni przyjaciele stali się nastolatkami mającymi swoje licealne życia i problemy. Gdzieś w ich wnętrzu ciągle jednak tli się smutek z powodu utraty koleżanki. Najbardziej ten wypadek przeżył Jinta Yadomi, który dodatkowo musiał przeboleć również śmierć swojej matki. Całkowicie wycofał się on z życia społecznego, całe dnie spędzając zamkniętym we własnym pokoju. Ucieczka od rzeczywistości i zatracanie się we własnym smutki zostaje nagle przerwana, kiedy to chłopak zaczyna widzieć zmarłą koleżankę. Początkowo bierze to za omamy, jednak duch Menmy jest nad wyraz rzeczywisty i strasznie natarczywy. „Zjawa” dziewczyny sama do końca nie wie, dlaczego powróciła do świata żywych. Jest jednak pewna, że ma to coś wspólnego z Super Busterami Pokoju. Nie pozostało więc nic innego jak próba ponownego zebrania paczki i postarania się o to, aby duch ich koleżanki zaznał należyty spokój. Okazuje się, że nie jest to wcale takie łatwe, szczególnieszczególnie że każdy ma swoje własne życie i chce zapomnieć o przeszłości.

Anohana – Kwiat, który widzieliśmy tamtego lata, to prawdziwa bomba emocjonalna, która powinna ruszyć każdego. Manga to jednak coś więcej niż tylko kolejny bardzo dobry dramat. Świetna historia wyciskająca morze łez skrywa w sobie również całkiem sporą dawkę dobrego humoru i mega pozytywnych emocji, które pokazują czytelnikowi, że warto patrzeć z wielkim optymizmem w przyszłość, nawet jeśli dana chwila wydaje się być tragiczna. Niektóre zawarte w tytule elementy nie są podane na przysłowiowej srebrnej tacy i odbiorca musi nauczyć czytać się między wierszami, aby dotrzeć do skrywanego piękna. Śmiało można nawet napisać, że mangowa adaptacja idzie w niektórych fragmentach jeszcze dalej niż samo anime, dostarczając odbiorcy w lepszej formie sporą dawkę emocji.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=124155

Anohana – Kwiat, który widzieliśmy tamtego lata, to kolejna mangowa pozycja w ofercie wydawnictwa Waneko, która powstała na kanwie bardzo dobrze przyjętego anime. Tytuł debiutował na rynku Japonii w 2012 roku (rok po premierze anime). Rodzimy czytelnik dopiero jednak niedawno otrzymał możliwość sprawdzenia komiksowej adaptacji. Jeżeli więc ktoś zastanawia się nad tym, czy...

Bardzo ładna kreska, poprawne kompozycje kadrów, niby lekka historia ale mimo wszystko porusza dość ciężki temat śmierci przyjaciela w młodym wieku.

Bardzo ładna kreska, poprawne kompozycje kadrów, niby lekka historia ale mimo wszystko porusza dość ciężki temat śmierci przyjaciela w młodym wieku.

TRAGEDIA, KTÓRĄ PRZEŻYLIŚMY TAMTEGO DNIA

Pierwszy tom „Anohany” okazał się bardzo przyjemną lekturą. Niezbyt oryginalną, bo podobnych mang czytałem już wiele, ale że historie te zawsze dobrze się sprawdzają, także i tym razem nie miałem powodów do narzekań. Po drugi tom sięgnąłem więc z ochotą i jestem zadowolony. bo historia ta, choć prosta i oczywista, ma w sobie całkiem spory ładunek emocjonalny i naprawdę udany klimat, który sprawia, że „Kwiat…” to lektura w sam raz także na wakacyjny czas.

Umarła, wróciła i teraz nie chce odejść, dopóki jej marzenie nie zostanie spełnione. Ale co to za marzenie? Tego nie pamięta nawet ona!
Tak przedstawia się fabuła niniejszej mangi. Menma zginęła w dzieciństwie, teraz pojawiła się jako duch i zjednoczyła swoich znajomych. Widzi ją jednak tylko Jintan, chociaż nie do końca jest to prawda. Kiedy i inni przekonują się, że słowa chłopaka kryją w sobie wiele prawdy, wszystko może się zmienić. Ale czy się zmieni? I do czego to wszystko doprowadzi?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/06/anohana-kwiat-ktory-widzielismy-tamtego.html

TRAGEDIA, KTÓRĄ PRZEŻYLIŚMY TAMTEGO DNIA

Pierwszy tom „Anohany” okazał się bardzo przyjemną lekturą. Niezbyt oryginalną, bo podobnych mang czytałem już wiele, ale że historie te zawsze dobrze się sprawdzają, także i tym razem nie miałem powodów do narzekań. Po drugi tom sięgnąłem więc z ochotą i jestem zadowolony. bo historia ta, choć prosta i oczywista, ma w sobie całkiem...