„Ludzkie sprawy. Pytania i odpowiedzi” autorstwa Wiktora Osiatyńskiego od Wydawnictwo Agora to zapis wywiadów przeprowadzonych przez Autora z niezwykłymi ludźmi: Marią Jarymowicz, Jackiem Santorskim, Wiesłswem Łukaszewskim, Miką Dunin, Agatą Tuszyńską, Justyną Kopińską, Pauliną Młynarską, Haliną Bortnowską, Zbigniewem Szawarskim, Marią Barcikowską, Eustachym Rylskim, Tomaszem Lubieńskim, Ewą Woydyłło-Osiatyńską. W zbiorze znajdziemy również dwie rozmowy Doroty Wodeckiej z Wiktorem Osiatyńskim.
W świetle ostatnich wydarzeń w Polsce wróciłam do tej książki i rozmowy z Pauliną Młynarską o jej książce „Na błędach. Poradnik-odradnik”. W rozmowie znajdujemy takie słowa Pani Pauliny „Pisząc, miałam cichą nadzieję, że mężczyzna, który po nią sięgnie, trochę lepiej zrozumie, czym jest kobiecość i dowie się trochę więcej o kobietach. Wielu spraw nie porusza się w przestrzeni publicznej, a oficjalna narracja kobieca jest inna niż wersja ukrywana, niejako podziemna. Podziemie kobiecości przecież także istnieje.” Podziemie kobiecości – niezwykle trafne i mocne określenie na to co prawdziwe, trudne i bez filtrów społecznych.
Mam wielki szacunek do mężczyzn, które są otwarci na poznanie „podziemia kobiecości” i właśnie takim Twórcą jest dla mnie Wiktor Osiatyński. Otwarty, uważny, wnikliwy, dający przestrzeń rozmówcy. Ta niepozorna książka znajdują się w czołówce moich tegorocznych literackich odkryć. A książka „Ludzkie sprawy. Pyta i odpowiada” zajmuje miejsce na półce z książkami, do których wracam i za każdym razem odkrywam coś nowego, inspirującego.
To lektura mądra, prawdziwa, poruszająca, zmuszająca do refleksji, ale również pełna humoru, jak w stwierdzeniu „w końcu to tylko życie”.
Na koniec refleksja niezwykle aktualna: „Politycy, którzy dokonują w Polsce zamachu stanu na podstawy ustroju demokratycznego, powinni pójść kiedyś do więzienia. Gdy to mówię, nie kieruje mną nienawiść. Ja wierzę, że ludzie powinni ponosić konsekwencje swoich czynów.” Ja również wierzę, że ludzie powinni ponosić konsekwencje swoich czynów.

„Ludzkie sprawy. Pytania i odpowiedzi” autorstwa Wiktora Osiatyńskiego od Wydawnictwo Agora to zapis wywiadów przeprowadzonych przez Autora z niezwykłymi ludźmi: Marią Jarymowicz, Jackiem Santorskim, Wiesłswem Łukaszewskim, Miką Dunin, Agatą Tuszyńską, Justyną Kopińską, Pauliną Młynarską, Haliną Bortnowską, Zbigniewem Szawarskim, Marią Barcikowską, Eustachym Rylskim,...

Wiktor Osiatyński- synonim mądrości, i nie ma znaczenia czy w roli prowadzącego wywiad, czy gdy sam odpowiada. Jeśli prawdą jest, że książki wzbogacają wewnętrznie, ta z wywiadami profesora Osiatyńskiego z pewnością należy do tej grupy.

Wiktor Osiatyński- synonim mądrości, i nie ma znaczenia czy w roli prowadzącego wywiad, czy gdy sam odpowiada. Jeśli prawdą jest, że książki wzbogacają wewnętrznie, ta z wywiadami profesora Osiatyńskiego z pewnością należy do tej grupy.

Wiktor Osiatyński jest ważną dla mnie osobą. Ważne były dla mnie jego rozmowy w TokFM. Jego ciekawość, brak uprzedzeń, namysł na sprawami tego świata, znajomość kondycji ludzkiej, otwarcie na drugiego i szacunek, jakim go obdarzał, a przy tym kultura i wdzięk w sposobie bycia - wszystko to sprawiało, że w jego obecności czułam się lepszym człowiekiem. Chciałabym być jak Wiktor Osiatyński!
Szczęśliwie książka ocaliła trochę z Jego aury.
Wadą książki jest niezamieszczenie informacji o datach emisji poszczególnych rozmów. To zdumiewające i niezrozumiałe niedopatrzenie. (Np. jeśli przywoływana jest w rozmowie osoba u r z ę d u j ą c e g o wicemarszałka Sejmu, to nie jestem w stanie odczytać kontekstu i wymowy tego wątku. Albo z naciskiem podkreśla się, że PET scan czyli pozytonowa tomografia emisyjna jest w Polsce niedostępna, to dziś - u schyłku 2020 roku - ta informacja jest już nieaktualna i zwyczajnie nieprawdziwa). Szkoda.

Wiktor Osiatyński jest ważną dla mnie osobą. Ważne były dla mnie jego rozmowy w TokFM. Jego ciekawość, brak uprzedzeń, namysł na sprawami tego świata, znajomość kondycji ludzkiej, otwarcie na drugiego i szacunek, jakim go obdarzał, a przy tym kultura i wdzięk w sposobie bycia - wszystko to sprawiało, że w jego obecności czułam się lepszym człowiekiem. Chciałabym być jak...

Bardzo lubiłam słuchać wywiadów profesora Osiatyńskiego. Zapisane, nie oddają uroku rozmowy ale za to pozwalają skupić się na tematyce, wrócić do przegapionych wątków.
Szczerze polecam.

Bardzo lubiłam słuchać wywiadów profesora Osiatyńskiego. Zapisane, nie oddają uroku rozmowy ale za to pozwalają skupić się na tematyce, wrócić do przegapionych wątków.
Szczerze polecam.

Czasami dobrze jest zdecydować się na coś, co z początku wydaje się bardzo odległe od tego co czytamy na codzień. Ta niepozorna książeczka zdecydowanie będzie należeć do moich tegorocznych odkryć. "Ludzkie sprawy" to spis wywiadów przeprowadzanych przez prof. Osiatyńskiego dla autorskiej audycji radiowej "Zrozumieć świat". Mądre, pouczające, ale nie pozbawione humoru rozmowy o świecie i ludziach, rozmowy naprawdę niezwykłe, dające do myślenia, które zmuszają do refleksji, jednocześnie pozbawione są taniego moralizatorstwa. Natomiast ostatnie wywiady z samym profesorem wzruszyły mnie do głębi i dodały otuchy bo cytując autora " w końcu to tylko życie". Teraz pozostaje mi tylko zaopatrzyć się w egzemplarz papierowy, bo nie wyobrażam sobie bez niej swojej biblioteczki.

Czasami dobrze jest zdecydować się na coś, co z początku wydaje się bardzo odległe od tego co czytamy na codzień. Ta niepozorna książeczka zdecydowanie będzie należeć do moich tegorocznych odkryć. "Ludzkie sprawy" to spis wywiadów przeprowadzanych przez prof. Osiatyńskiego dla autorskiej audycji radiowej "Zrozumieć świat". Mądre, pouczające, ale nie pozbawione humoru...

”Ludzkie sprawy. Pyta i odpowiada Wiktor Osiatyński” Autorzy: Ewa Woydyłło, Wiktor Osiatyński i inni... .
Wydanie pośmiertne. Wikipedia:
„Wiktor Osiatyński (ur. 6 lutego 1945 w Białymstoku, zm. 29 kwietnia 2017 w Warszawie) – polski prawnik, pisarz, publicysta, nauczyciel akademicki i działacz społeczny, doktor habilitowany nauk prawnych. Specjalista w zakresie prawa konstytucyjnego, historii doktryn politycznych i prawnych oraz praw człowieka, w latach 1991–1997 dyrektor Centrum Badań nad Konstytucjonalizmem w Europie Wschodniej w Chicago, wykładowca m.in. w University of Chicago Law School i na Central European University w Budapeszcie… …Był.. ..mężem psycholog Ewy Woydyłło-Osiatyńskiej…”
„Ewa Woydyłło-Osiatyńska (ur. 1939) – doktor psychologii i terapeuta uzależnień… …Spopularyzowała w Polsce leczenie oparte na modelu Minnesota, bazującego na filozofii Anonimowych Alkoholików….”
Zbiór rozmów nt „Człowieka” z udziałem Marii Jarymowicz (ur.1942, psycholog) Jacka Santorskiego (1951, psycholog),Wiesława Łukaszewskiego (1941, psycholog),Miki Dunin (autorka książki „Antyporadnik. Jak stracić męża, żonę i inne ważne osoby”)., Agaty Tuszyńskiej (1957, pisarka),Justyny Kopińskiej (reporterka),Pauliny Młynarskiej (1970, dziennikarka),Haliny Bortnowskiej (1931, publicystka),Zbigniewa Szawarskiego (1941, prof., filozof, etyk),Marii Barcikowskiej (neurolog),Eustachego Rylskiego (1944, pisarz),Tomasza Łubieńskiego(1938, pisarz),Ewy Woydyłło-Osiatyńskiej oraz Doroty Wodeckiej (1968, dziennikarka).
Tematyka różnorodna, „mądrych” myśli bez liku, więc tylko podam przykład:
Santorski:
„..Ja osobiście uważam, że człowiek najpierw wymyślił Boga, a następnie wymyślił naukę i to wszystko jest projekcją naszego umysłu, chyba bardzo ograniczonego, ale skądinąd wspaniałego fenomenu. Zmierzam do tego, że dla mnie sens jest tym, co ja nadaję rzeczom, sprawom i zjawiskom. Będąc uczciwy wobec siebie, mogę powiedzieć: moje życie jest piękne, bo kocham. Albo mogę powiedzieć, że sens ma to, że zarabiam, mam pieniądze i bezpieczeństwo. Człowiek, który sam sobie to określa, ma w pewnym sensie dobre życie…”
Ciekawe, pobudzające do myślenia; - 8/10

”Ludzkie sprawy. Pyta i odpowiada Wiktor Osiatyński” Autorzy: Ewa Woydyłło, Wiktor Osiatyński i inni... .
Wydanie pośmiertne. Wikipedia:
„Wiktor Osiatyński (ur. 6 lutego 1945 w Białymstoku, zm. 29 kwietnia 2017 w Warszawie) – polski prawnik, pisarz, publicysta, nauczyciel akademicki i...

Całość na karowisniewska.pl

Jak już wspominałam, książka Ludzkie sprawy jest zbiorem rozmów. Rozmów niezwykłych. Z niezwykłymi ludźmi, którzy opowiadają o drogach do lepszego, szczęśliwszego, bardziej świadomego życia. I tak na kolejnych stronach możemy przeczytać o problemie depresji, która jest współczesna plagą. Dotykamy tak trudnych tematów jak życie w hospicjach i godnym, lub pozbawionym godności umieraniu. Jest też w tej książce szereg superważnych rzeczy na temat związków, relacji, niekiedy toksycznych. Po przeczytaniu może nie znajdziemy gotowej odpowiedzi na pytania jak żyć, ale na pewno poczujemy, że nie jesteśmy odosobnieni w naszych problemach, rozterkach i dylematach. Natomiast najważniejszym cytatem, jaki wyniosę z Ludzkich spraw jest „Bóg jest jak kelner, a kelner zawsze przynosi rachunek później”. Pamiętajmy więc, że każda rzecz jaką robimy, na jaką się zgadzamy, jaką kierujemy w stronę drugiego człowieka, jaką otrzymujemy, będzie prędzej czy później rozliczona.

Całość na karowisniewska.pl

Jak już wspominałam, książka Ludzkie sprawy jest zbiorem rozmów. Rozmów niezwykłych. Z niezwykłymi ludźmi, którzy opowiadają o drogach do lepszego, szczęśliwszego, bardziej świadomego życia. I tak na kolejnych stronach możemy przeczytać o problemie depresji, która jest współczesna plagą. Dotykamy tak trudnych tematów jak życie w hospicjach i...

„Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie”. Być może ten dosadny i mądry cytat jest Wam znany. Są to słowa, niestety już nieżyjącego, Wiktora Osiatyńskiego. „Ludzkie sprawy” powstały na bazie audycji „Zrozumieć świat”, które profesor prowadził w Radiu TOK FM. Bardzo lubię książki w formie rozmów, a tutaj wiedziałam, że poziom konwersacji z pewnością będzie wysoki. Wiktor Osiatyński wymienia poglądy między innymi z Justyną Kopińską, Pauliną Młynarską, Miką Dunin, czy swoją żoną Ewą Woydyłło-Osiatyńską, która jest psychologiem. Z kolei ostatnie dwie rozmowy to wywiad Doroty Wodeckiej z profesorem, ostatni powstał już w czasie jego śmiertelnej choroby. W książce znajdziemy sporo tematów związanych właśnie z przemijaniem, starzeniem się, chorowaniem, ale nie tylko. Poruszane są kwestie związków i miłości, rodzicielstwa, uzależnienia i współuzależnienia, jest też trochę o literaturze, psychologii, medycynie, polityce. Misz-masz tematów, który z jednej strony był ciekawym urozmaiceniem, a z drugiej wprowadzał trochę chaosu do lektury. Nie można im jednak odmówić wysokiego poziomu. Każdy wywiad zaciekawia, w każdym można znaleźć jakąś inspirację i wiedzę dla siebie. Chociaż Wiktor Osiatyński zadawał trafne pytania i czuć było jego przygotowanie do rozmowy to chyba najbardziej zainteresowały mnie rozmowy, w których to on był stroną udzielającą wywiadu. Oprócz cytatu, który podałam na początku zauroczyła mnie także historia jak słaby wzrok uchronił profesora przed zdradą :)
„Żona przyjechała mnie odwiedzić i kiedy czekałem na nią na dworcu zobaczyłem wysiadajacą z pociągu bardzo ładną kobietę. Zgrabną, elegancką, świetnie ubraną – na biało. Pomyślałem: - „O rany, szkoda, że czekam na żonę, bo z tą to mógłbym przeżyć przygodę.” Kiedy podeszła bliżej, okazało się, że to moja żona.”
Jeśli lubicie inspirujące rozmowy, które pozwalają bardziej dociekliwie spojrzeć na otaczającą rzeczywistość, to „Ludzkie sprawy” będą dobrym wyborem.

„Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie”. Być może ten dosadny i mądry cytat jest Wam znany. Są to słowa, niestety już nieżyjącego, Wiktora Osiatyńskiego. „Ludzkie sprawy” powstały na bazie audycji „Zrozumieć świat”, które profesor prowadził w Radiu TOK FM. Bardzo lubię książki w formie rozmów, a tutaj wiedziałam, że poziom konwersacji z pewnością będzie...

„W końcu to tylko życie”.
Tymi słowami podsumował temat autor tej publikacji – Wiktor Osiatyński w ostatnim wywiadzie z Dorotą Wodecką tuż przed swoją śmiercią. Człowiek, który jego istocie poświęcił całą swoją uwagę jako homo sapiens, socjolog, działacz społeczny, publicysta, gospodarz radiowej audycji „Zrozumieć świat” i prowadzący wywiady z tymi, którzy od tego życia byli specjalistami. W wąskim jego zakresie, czyli psychologami, reportażystami, pisarzami, dziennikarzami, filozofami czy lekarzami, z którymi przedsmak tematyki rozmów przeczytałam na okładkowym skrzydełku.
Każdy z nich próbował z punktu swojej dziedziny wyłuskać z życia to, co najistotniejsze, najważniejsze i priorytetowe lub najtrudniejsze do zrozumienia czy zrealizowania. Każdy z nich tłumaczył, wyjaśniał, opisywał, przytaczał najnowsze doniesienia badawcze i teorie naukowe lub analizował od środka, czyli z wnętrza człowieka i od zewnątrz, kiedy ten człowiek wchodził w kontakty interpersonalne i szerzej – w zjawiska społeczne. To w tych obszarach wyłuskiwali w rozmowie mniej lub bardziej widoczne sprawy ludzkie. Takie wielkiego kalibru z półki etyki lub filozofii i takie mniejszego, skupionego na mikrokosmosie człowieczego „ja”.
Rozmowy niezwykle przeciekawe!
Trochę przypominające zapomnianą wiedzę akademicką, trochę ją porządkujące lub poszerzające, ale dla mnie przede wszystkim przewartościowujące poprzez podważanie dogmatów naukowych. Wartość nie do przecenienia - przyjemność obcowania z umysłami stale czynnymi i aktualizującymi swoją wiedzę na bieżąco i obserwowania odwagi krytycznego myślenia, a tym samym podważania przyjętych pewników.
Taką przyjemność przeżyłam w rozmowie z prof. psychologii Wiesławem Łukaszewskim, który podważył hierarchię potrzeb Masłowa, a dokładniej - zasadniczy i podstawowy ich charakter. Również z prof. Zbigniewem Szawarskim, który podał w wątpliwość wartość życia jako jedyną i najwyższą. Takich zaskoczeń, które będą miały wpływ na moją późniejszą interpretację obserwowanych zjawisk społeczno-kulturowych (zwłaszcza dyskursów w przestrzeni publicznej) i faktów historycznych, było bardzo wiele. Te rozmowy uczyły mnie odwagi krytycznego myślenia i prawa do niego w poszukiwaniach odpowiedzi na zadawane sobie pytania. Jednak największą przyjemność czerpałam z rozmów z pisarzami albo o pisarzach i ich twórczości. Te o życiu, ale przepuszczonym przez ich pryzmat widzenia. Ich interpretację jego treści i istoty, ale również nieświadomie nawiązywanej polemiki między sobą.
To nie jedyny atut tej publikacji!
Gdzieś pod tą warstwą czysto informacyjną wyjaśniającą naukowo mechanizm życia i nadbudowę kulturową, kryła się sfera praktyczna każdego z rozmówców. Bo teoria najczęściej uogólnia, ale praktyka indywidualizuje. Mogłam przyjrzeć się ich osobistej walce z życiem. Ich pojedynczemu zaangażowaniu w nie. Ich intymnym porażkom, sukcesom, upadkom i osiągnięciom w życiu, o którym tyle wiedzieli, a które jednak nadal pozostawało tajemnicą, kryjącą się w taki niewielkim, krótkim słowie „tylko”, a tak pojemnym pojęciowo i semantycznie. Zawierającym w sobie wszystkie te rozmowy o lekkości życia i ciężarze jego brzemienia. I tak sobie myślę, po zamknięciu książki – jak dalece człowiek sam się w tym życiu krzywdzi i ogranicza, komplikując go, gmatwając, szukając dziury w całym i dzieląc włos na czworo, zamiast po prostu TYLKO żyć, czyli „nie mówić sobie: muszę to, tamto, owo, nie ustawiać sobie za wysoko poprzeczki i nie narzucać planów, którym nie można sprostać. Bez egoizmu, ale bardzo starannie, dbać o siebie i o swoje własne uczucia. Poświęcać się temu, co sprawia przyjemność”. Kochać siebie i być dobrym dla innych.
Po prostu żyć w zgodzie z sobą!
Może dlatego tak „wielka prawda” o życiu objawiła się autorowi, po latach drążenia tematu z różnych stron i z różnymi ludźmi, w prostym i bezpardonowym wniosku – „Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie”. Od siebie dodam – i koniecznie od innych. Może wtedy będziemy tylko żyć, a nie walczyć o przeżycie.
naostrzuksiazki.pl

„W końcu to tylko życie”.
Tymi słowami podsumował temat autor tej publikacji – Wiktor Osiatyński w ostatnim wywiadzie z Dorotą Wodecką tuż przed swoją śmiercią. Człowiek, który jego istocie poświęcił całą swoją uwagę jako homo sapiens, socjolog, działacz społeczny, publicysta, gospodarz radiowej audycji „Zrozumieć świat” i prowadzący wywiady z tymi, którzy od tego życia...

Piękna, mądra książka. Nie brakuje w niej humoru, refleksji, ani życiowych porad. Trochę nauki, trochę prywaty. Cała masa myśli do zapamiętania, zanotowania. A przy tym naprawdę lekko i przyjemnie się czyta! Wywiady, które robią wrażenie i zostają w głowie na długo.

Piękna, mądra książka. Nie brakuje w niej humoru, refleksji, ani życiowych porad. Trochę nauki, trochę prywaty. Cała masa myśli do zapamiętania, zanotowania. A przy tym naprawdę lekko i przyjemnie się czyta! Wywiady, które robią wrażenie i zostają w głowie na długo.