Bardzo dobra książka pokazująca bardzo polski los. Od biedy na Ukrainie i roli slużącej, poprzez zdobycie wykształcenia w komunistycznej Polsce i w końcu kontestację systemu. Zwraca uwagę życzliwość Anny dla zwykłych ludzi , ale też chęć zaistnienia-myślę, że tu leży drugie dno konfliktu z Wałęsą, który stopniowo spychał Walentynowicz i jej zasługi na drugi plan. Dobrze opisana podłość komunistów (trochę zapominamy już co to były za czasy) i to, że mieli dobrze rozpracowane środowisko opozycji. Plus sprawa z pomyleniem zwłok Walentynowicz po katastrofie smoleńskiej. Polecam przeczytać tę tak polską biografię.

Bardzo dobra książka pokazująca bardzo polski los. Od biedy na Ukrainie i roli slużącej, poprzez zdobycie wykształcenia w komunistycznej Polsce i w końcu kontestację systemu. Zwraca uwagę życzliwość Anny dla zwykłych ludzi , ale też chęć zaistnienia-myślę, że tu leży drugie dno konfliktu z Wałęsą, który stopniowo spychał Walentynowicz i jej zasługi na drugi plan. Dobrze...

Anna "Solidarność" jest tutaj pokazana jako intrygantka, plotkara, mająca dziecko z jakimś tam facetem - para biografistów dołożyła starań, żeby Anie Walentynowicz zohydzić. Może jak tych dwoje wezmą się za biografię Kiszczaka, to wyjdzie im wielki patriota?

Anna "Solidarność" jest tutaj pokazana jako intrygantka, plotkara, mająca dziecko z jakimś tam facetem - para biografistów dołożyła starań, żeby Anie Walentynowicz zohydzić. Może jak tych dwoje wezmą się za biografię Kiszczaka, to wyjdzie im wielki patriota?

„Walentynowicz. Anna szuka raju”. Bohaterka to kobieta legenda, jedna z ikon tej prawdziwej Solidarności. To biografia dla odważnych. Jakże różna od tej, którą napisał prof. Sławomir Cenckiewicz. Po ukazaniu się książki Doroty Karaś i Marka Sterlinogwa doszło nawet do publicznej polemiki pomiędzy Cenckiewicze a autorskim duetem omawianej książki. Dorota Karaś i Marek Sterlingow nie tylko oparli się na tym, co jest już mniej lub bardziej znane. Ukazują nam niepublikowane wcześniej archiwalne nagrania czy dokumenty dotyczące Walentynowicz. Udali się na Ukrainę, gdzie szukali informacji u rodziny oraz najbliższych Walentynowicz. Stanęli po obu stronach. W książce znajdziemy opinie przyjaciół pani Anny, ale też jej zagorzałych przeciwników — Lecha Wałęsy, Hanny Krall czy Bogdanem Borusewiczem. „Walentynowicz. Anna szuka raju” w przeciwieństwie do wcześniej wspomnianej pozycji Cenckiewicza "Anna Solidarność" raczej krytycznie traktuje życie Walentynowicz. Odsłania te niewygodne historie. Np. pochodzenie. Całe życie ukrywała swoje ukraińskie pochodzenie. W jednym z ostatnich wywiadów opowiada Cezaremu Gmyzowi wymyśloną historię o śmierci ojca — wielkiego patrioty, Polaka, który zginął w czasie kampanii wrześniowej. A faktycznie jej ojciec walczył w Armii Czerwonej, został odznaczony przez Związek Radziecki. Zmarł dopiero w 1995 roku. Jej brat należał do UPA, został za to zesłany. Ona miała w Siennem pod Równem pięcioro rodzeństwa. W czasie wojny, gdy była dzieckiem, przygarnęła ją polska rodzina Teleśnickich. Oni wywieźli ją z Wołynia w czasie rzezi, najpierw pod Warszawę, a później do Gdańska. Walentynowicz ukrywała swoje pochodzenie przed opinią publiczną Powiedziała o tym tylko najbliższym — synowi i wnukowi. Nawet im nie wytłumaczyła dokładnie rodzinnych koligacji. Zwierzyła się też Henryce Krzywonos, ale ta nikomu nie zdradziła.
Jak widzicie „Walentynowicz. Anna szuka raju”, to nie laurka, to całe życie Anny Walentynowicz. Wzloty i upadki, dni słoneczne i cienie. Warto zapoznać się z każdą opisaną historią życia kobiety, która jednak na zawsze pozostanie legendą walki z komunizmem. Na mnie ta pozycja wywarła duże wrażenie. Jako przeciwwaga dla książki Cenckiewicza. Nie zmieniło to mojego nastawienia do bohaterki. Nadal pozostaje legendą. Symbolem walki w PRL. Symbolem walki o wolną Polskę, w której mogę żyć, czytać książki i mieć swobodę wypowiedzi.

„Walentynowicz. Anna szuka raju”. Bohaterka to kobieta legenda, jedna z ikon tej prawdziwej Solidarności. To biografia dla odważnych. Jakże różna od tej, którą napisał prof. Sławomir Cenckiewicz. Po ukazaniu się książki Doroty Karaś i Marka Sterlinogwa doszło nawet do publicznej polemiki pomiędzy Cenckiewicze a autorskim duetem omawianej książki. Dorota Karaś i Marek...

Dla mnie, kobiety, która przeżyła cały PRL, pani Ania była uosobieniem zwykłej kobiety do bycia wolną. I nie mogę zapomnieć, gdy zagrała samą siebie u Wajdy w Człowieku z Żelaza.

Dla mnie, kobiety, która przeżyła cały PRL, pani Ania była uosobieniem zwykłej kobiety do bycia wolną. I nie mogę zapomnieć, gdy zagrała samą siebie u Wajdy w Człowieku z Żelaza.

Jeśli dodamy do siebie dociekliwych dziennikarzy dotrzymujących standardów zawodowych (czyli m.in. weryfikacja źródeł, konfrontowanie opinii z innymi),posiadających dobry warsztat literacki, bardzo złożony temat i wyrazistą bohaterkę – to dostaniemy biografię doskonałą. „Walentynowicz. Anna szuka raju” autorstwa Doroty Karaś i Marka Sterlingowa właśnie do takich należy.

Rzut oka na polską scenę polityczną pozwala stwierdzić po jak grząskim polu poruszali się autorzy. W pełni wyposażeni w taką wiedzę ruszyli jednak w tym kierunku, ale przyświecała im chęć poznania prawdy. Dlatego zaczynają od wyjazdu do Ukrainy gdzie spotykają żyjących krewnych Anny Walentynowicz. Celem jest chociażby ustalenie jak faktycznie wyglądało dzieciństwo Walentynowicz. Ta godna podziwu skrupulatność towarzyszy nam na każdej niemal stronie.

Nawet wówczas gdy dochodzimy do słynnego przeskoczenia przez płot Lecha Wałęsy. Tu również autorzy prezentują całe spektrum oglądów tej sytuacji. Tym samym wykazują się tak potrzebną odwagą w podejściu do tematu, który opisać chcą rzetelnie.

To, że tło historyczne ogromne niech jednak będzie jasne, że postacią centralną jest Anna Walentynowicz. Jej życie do najłatwiejszych nie należało. Począwszy od rozłąki z rodziną, poprzez ciężką pracę w stoczni, aż po zawirowania po upadku PRL`u. Choć ten ostatni okres jest najmniej opisany, ale z całą mocą wyrażone jest to, że wynika on z przeszłości, która również jednoznaczna nie jest. Tak samo jak bohaterka.

Koniec końców jest ona postacią tragiczną. Zarówno targana wiatrem historii, jak i ofiarą swej naiwności. Ale – co warte pogrubienia – przestrzegała pryncypialnie etyki. Daleki od jednoznaczności obraz Anny Walentynowicz maluje się w tej doskonałej biografii, która nie kończy sporów w Polsce.

Jeśli dodamy do siebie dociekliwych dziennikarzy dotrzymujących standardów zawodowych (czyli m.in. weryfikacja źródeł, konfrontowanie opinii z innymi),posiadających dobry warsztat literacki, bardzo złożony temat i wyrazistą bohaterkę – to dostaniemy biografię doskonałą. „Walentynowicz. Anna szuka raju” autorstwa Doroty Karaś i Marka Sterlingowa właśnie do takich...

Czyta się tą biografię jednym tchem. To literatura faktu wysokich lotów. Dodatkowo ciekawie podany kawałek współczesnej historii. Wielki ukłon w stronę autorów za rzetelny, wnikliwy portret bohaterki.

Czyta się tą biografię jednym tchem. To literatura faktu wysokich lotów. Dodatkowo ciekawie podany kawałek współczesnej historii. Wielki ukłon w stronę autorów za rzetelny, wnikliwy portret bohaterki.

Doskonale napisana biografia kobiety o jednym z najbardziej kontrowersyjnych charakterów, na tle historii Solidarności – albo doskonale napisana historia Solidarności na tle biografii jednej z najbardziej niezwykłych Polek. A jak kto chce. Walentynowicz przedstawiona jak człowiek z krwi i kości, ze wszystkimi małostkami, ale jednocześnie z wielkim sercem i hartem ducha. Myślę sobie, że choć jest jakieś kilka osób, które o Walentynowicz potrafią powiedzieć więcej niż dwa/trzy zdania, to jednak zdecydowana większość ma o niej blade pojęcie, więc spokojnie wrzuciłabym tę biografię do worka z lekturami.
Poza tym tę książkę czyta się z autentycznym napięciem. Przy ostatnim rozdziale poniosło mnie i wyobraziłam sobie, że jednak Anna nie wsiadła do samolotu...

Doskonale napisana biografia kobiety o jednym z najbardziej kontrowersyjnych charakterów, na tle historii Solidarności – albo doskonale napisana historia Solidarności na tle biografii jednej z najbardziej niezwykłych Polek. A jak kto chce. Walentynowicz przedstawiona jak człowiek z krwi i kości, ze wszystkimi małostkami, ale jednocześnie z wielkim sercem i hartem ducha....

Na prawdę dobrze się tą książkę czytało, nie spodziewałem się ,że trafi mi się tak dobra pozycja. Polecam zainteresowanym historią Solidarności i ludzmi którzy ją tworzyli ,a później się pokłócili i mamy teraz jak mamy ale to już inna historia. Generalnie historia Solidarności jest ciągle obecna w dzisiejszej polityce a spory które były wtedy są z nami dalej w 2021 roku...więc tym bardziej warto się nią zainteresować.

Na prawdę dobrze się tą książkę czytało, nie spodziewałem się ,że trafi mi się tak dobra pozycja. Polecam zainteresowanym historią Solidarności i ludzmi którzy ją tworzyli ,a później się pokłócili i mamy teraz jak mamy ale to już inna historia. Generalnie historia Solidarności jest ciągle obecna w dzisiejszej polityce a spory które były wtedy są z nami dalej w 2021...

Oceniam jako rewelacyjną, bo po prostu rewelacyjnie sie czytalo. Historia Solidarnosci w pigulce, napisana jak najlepsza ksiazka sensacyjna (chodzi mi o jej rytm). Przeczytam kiedys biografie Walentynowicz autorstwa Cenckiewicza (niezle sie po ksiazce D. Karas i M. Sterlingowa przejechal w swojej recenzji) zeby porownac obie narracje.
Nie mialam wrazenia, ze autorzy są stronniczy i podeszli do bohaterki z jakimkolwiek uprzedzeniem. Wydaje mi się, że takim człowiekiem była- zarówno z wieloma zaletami, jak i wadami.

Oceniam jako rewelacyjną, bo po prostu rewelacyjnie sie czytalo. Historia Solidarnosci w pigulce, napisana jak najlepsza ksiazka sensacyjna (chodzi mi o jej rytm). Przeczytam kiedys biografie Walentynowicz autorstwa Cenckiewicza (niezle sie po ksiazce D. Karas i M. Sterlingowa przejechal w swojej recenzji) zeby porownac obie narracje.
Nie mialam wrazenia, ze autorzy są...

Paszkwil, potworkowate dziecię spłodzone byle jak na brudnym tapczanie przez tę parę (dobrali się jak w korcu maku!). Trzeba jednak przyznać uczciwie, że Sterlingow i Karasiowa obdzielają kalumniami w sposób nierzucający się specjalnie w oczy, dlatego mniej wprawni czytelnicy, być może nieco naiwni, mogą ich nie dostrzec.

Paszkwil, potworkowate dziecię spłodzone byle jak na brudnym tapczanie przez tę parę (dobrali się jak w korcu maku!). Trzeba jednak przyznać uczciwie, że Sterlingow i Karasiowa obdzielają kalumniami w sposób nierzucający się specjalnie w oczy, dlatego mniej wprawni czytelnicy, być może nieco naiwni, mogą ich nie dostrzec.