W książce poznamy losy siedmiu mężczyzn, którzy zaczęli spotykać się na grupie wsparcia dla samotnych ojców, których żony zmarły na nowotwór. Grupa ta powstała z inicjatywy dwóch specjalistów, psychiatry i psychologa klinicznego, którzy zauważyli, że nie ma systemu wsparcia dla owdowiałych mężczyzn, którzy samotnie wychowują dzieci. Jak można się domyślać jest to bardzo poruszająca lektura. Już od pierwszych stron miałam łzy w oczach, a właściwie przez większość książki gulę w gardle ze wzruszenia. Myślę, że nie da się czytać jej obojętnie, kiedy samemu ma się dziecko. Siłą rzeczy wszystko od razu odnosi się do siebie. „Siedmiu wspaniałych ojców” w spójny sposób łączy ze sobą osobiste doświadczenia z rzetelną naukową wiedzą na temat straty i żałoby. Między historiami o zmaganiach ojców przeczytamy o pięciu etapach żałoby, depresji, czy rozwoju pourazowym.
Książka podzielona jest na trzy główne części: niewyobrażalna strata, adaptacja i życie na nowo. Ojcowie opowiedzą o chorobie swoich żon, trudnościach z przejęciem odpowiedzialności za dom i wychowywanie dzieci, radzeniem sobie ze stratą i próbą ponownego ułożenia życia. Szczególnie aspekt rodzicielstwa jest tu mocno zaznaczony. Często ci mężczyźni stawali przed wyzwaniami i pytaniami ponad swoje siły. Bo co odpowiedzieć sześciolatkowi, który pyta, co ma zrobić jeśli wstanie rano i tata też nie będzie żył… Chociaż początkowo książka pełna jest bólu i cierpienia to w miarę trwania spotkań grupy i przepracowywaniu swoich emocji, mężczyźni powoli odnajdują się w nowej rzeczywistości. Polepszają się ich relacje z dziećmi, powoli zaczynają rozglądać się za nową partnerką, zdejmują obrączki. Choć nie jest to łatwe, uczą się godzić z przeszłością. Chociaż książka jest krótka to musiałam ją sobie podzielić na kilka dni, tyle emocji we mnie wywołała. Szczera, mądra, poruszająca. Polecam!

W książce poznamy losy siedmiu mężczyzn, którzy zaczęli spotykać się na grupie wsparcia dla samotnych ojców, których żony zmarły na nowotwór. Grupa ta powstała z inicjatywy dwóch specjalistów, psychiatry i psychologa klinicznego, którzy zauważyli, że nie ma systemu wsparcia dla owdowiałych mężczyzn, którzy samotnie wychowują dzieci. Jak można się domyślać jest to bardzo...