Lubie poezję. Kładę taką pozycję gdzieś blisko miejsca, w którym na chwilę się zatrzymuję i smakuje po jednym, dwa max trzy utwory, bo poezji się nie czyta - nią się delektuje, kęs po kęsie, łyk herbaty po łyk herbaty. W tej antologii mamy wiersze wielopokoleniowe i wielokobiece, z przeróżnych punktów widzenia i skrzyżowań życia. Zapoznanie sie z nimi to sama przyjemność. Wiadomo, są takie, które mniej mnie użekły lub w cale ale są i te co zachwyciły lub były dokładnie jakby w punkt moimi przemyśleniami. Poprostu różnorodność, wieloprzekròj tego samego a różnego świata 🧡 Pięknie

Lubie poezję. Kładę taką pozycję gdzieś blisko miejsca, w którym na chwilę się zatrzymuję i smakuje po jednym, dwa max trzy utwory, bo poezji się nie czyta - nią się delektuje, kęs po kęsie, łyk herbaty po łyk herbaty. W tej antologii mamy wiersze wielopokoleniowe i wielokobiece, z przeróżnych punktów widzenia i skrzyżowań życia. Zapoznanie sie z nimi to sama przyjemność....

Ile wiemy o nastolatkach? Żyją w zupełnie innym świecie odgrodzonym od dorosłych wielkim murem. Murem z tajemnic.



Książki Marcela Mossa zawsze dotykają trudnych tematów. Cieszę się, że dzięki wydawnictwu FILIA miałam okazję je przeczytać. Mimo niezbyt lekkiej tematyki, pochłania się je w całości. Są dobrze napisane i widać, że autor przygotowuje się do każdej ze swoich powieści.

Każdy ma jakiś problem
Ubiera się w sposób bardzo prowokacyjny, nosi tatuaże i nie przejmuje się tym, co mówią o niej inni. Ma popularną matkę, jest pewna siebie – prawdziwa gwiazda świecąca jasno w swojej szkole. Gra w szkolnej drużynie i jest najpopularniejszym chłopakiem, do którego wzdychają dziewczyny. I są jeszcze oni – szkolne wyrzutki. Ona nie może schudnąć, on jest homoseksualistą. Każde z nich ma swoje problemy, przeszłość i traumatyczne przeżycia. Każdego dnia nakładają maski, by pokazać coś zupełnie innego. Tak wygląda życie grupy nastolatków z najlepszego publicznego liceum w Warszawie.

Nie znasz mnie, mamo/tato
Problemy z rodzicami i konflikt pokoleń to jeden z głównym tematów „Nie wiesz wszystkiego”. Nieważne, czy rodzice spędzają z dzieckiem dużo czasu, poświęcając się wyłącznie dla życia rodzinnego, czy robią karierę. Mogą mieć mnóstwo pieniędzy, ale i bankrutować. W każdym przypadku pojawiają się różnego rodzaju konflikty i coraz większa izolacja, która prowadzi młodych ludzi do ogromnej samotności. Dorośli nie rozumieją ich problemu i ich świata, więc jakikolwiek dialog okazuje się niemożliwy.

„Dorośli w ogóle nie rozumieją nastolatków i niesłusznie patrzą na nich z perspektywy własnej młodości. Problem w tym, że ja i moi rówieśnicy żyjemy w zupełnie innym świecie. Moja młodość różni się od młodości mamy. Dlaczego nie potrafi tego zrozumieć i uszanować?”.

Mnożące się tajemnice
Tajemnic jest całkiem sporo, mnożą się z każdym kolejnym rozdziałem. Początkiem intrygi jest samobójstwo Otylii i Alana. Dwoje młodych ludzi, którzy nie mieli ze sobą za bardzo kontaktu w szkole, skoczyło z dachu opuszczonej hali. Nikt nie wie co się stało. Marta – przyjaciółka Otylii chce za wszelką cenę poznać prawdę. I chociaż Otylia miała na swoim koncie jedną próbę samobójczą, Marta nie wierzy, że jej przyjaciółka by ją opuściła. Rozpoczyna swoje śledztwo i wkrótce dostaje kolejne wskazówki. A czytelnik razem z nią dociera powoli do prawdy. Muszę przyznać, że była to ciekawa lektura, która na pewno zostanie w mojej głowie na dłużej. I już nie mogę się doczekać kolejnej części.

„Kobiety, które poświęcają się dla dzieci, zapominają o tym, że pewnego dnia ich pociechy wyfruną z gniazda, a one zostaną same. Nie są na to przygotowane”.

Ile wiemy o nastolatkach? Żyją w zupełnie innym świecie odgrodzonym od dorosłych wielkim murem. Murem z tajemnic.



Książki Marcela Mossa zawsze dotykają trudnych tematów. Cieszę się, że dzięki wydawnictwu FILIA miałam okazję je przeczytać. Mimo niezbyt lekkiej tematyki, pochłania się je w całości. Są dobrze napisane i widać, że autor przygotowuje się do każdej ze swoich...

Jestem zachwycona literackim poziomem tej publikacji! Znakomite są wiersze w „111”, co jeden to lepszy. Każdy to mocny, oryginalny, wrażliwy głos prosto z wnętrza. Wiele tu emocji, wobec których trudno przejść obojętnie, toteż współodczuwamy z podmiotkami lirycznymi, babrzemy się w tych traumach i frustracjach oraz dolegliwościach duszy i ciała, wikłamy się w relacje, ale i radujemy się z drobnych sukcesów, podziwiamy siebie nawzajem, wspieramy. Niezwykły to tom, bo – poza wszelkimi czytelniczymi przyjemnościami – wytwarza też poczucie wspólnoty, staje się jedną z ważniejszych książek; jest jak pamiętnik, do którego wpisały nam się najlepsze koleżanki, powierzając najbardziej intymne sekrety.

Więcej: https://dajprzeczytac.blogspot.com/2020/03/111-antologia-babinca-literackiego-2016.html

Jestem zachwycona literackim poziomem tej publikacji! Znakomite są wiersze w „111”, co jeden to lepszy. Każdy to mocny, oryginalny, wrażliwy głos prosto z wnętrza. Wiele tu emocji, wobec których trudno przejść obojętnie, toteż współodczuwamy z podmiotkami lirycznymi, babrzemy się w tych traumach i frustracjach oraz dolegliwościach duszy i ciała, wikłamy się w relacje, ale i...

Zapraszam na bloga, gdzie napisałam o Antologii opinię:
https://naukowe-iluminacje.blogspot.com/2020/08/antologia-babinca-literackiego-2016-2019.html

Zapraszam na bloga, gdzie napisałam o Antologii opinię:
https://naukowe-iluminacje.blogspot.com/2020/08/antologia-babinca-literackiego-2016-2019.html