Osobisty przewodnik po Pradze

Nie należę do oddanych fanów Szczygła i jego stylu pisania. Do tego jest on obiektem słusznej krytyki, dotyczącej bardziej ogólnie większości "polskiej szkoły reportażu". Krytyka ta demaskuje nadmierne skupienie na konstrukcji literackiej reportaży: poszukiwanie dopiętych dobrze klamr, ciekawych analogii, powiązań, dążenie do odkrywania przed czytelnikiem pewnych uniwersalnych prawd o rzeczywistości. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie działo się to z uszczerbkiem dla prawdy, która nierzadko bywa naginana dla potrzeb autorów. Młode pokolenia polskich reportażystów (np. Dział zagraniczny) słusznie zwraca uwagę na ten trudny do zaakceptowania proceder.

Czytałem tę książkę już znając skalę tego zjawiska, byłem więc czujny na wszelkie podejrzanie perfekcyjne fragmenty. Jest ich trochę i w wielu miejscach miałem problem z całkowitym zaufaniem do autora. Jednak mimo to, wiele mikrorodziałów, opisujących poszczególne miejsca w Pradze, było dla mnie odkrywczych i wartościowych. Szczygieł szczególnie dobrze radzi sobie przy opisach najrozmaitszych prądów kulturowych, ruchów artystycznych i wydarzeń z historii najnowszej (dodam, że zwykle interesuje mnie ona mniej niż ta dawniejsza, więc tym bardziej doceniam tę umiejętność). Z książki wypisałem sobie dobrych kilka miejsc do odwiedzenia podczas kolejnej wizyty i do tego parę ciekawych pozycji do przeczytania. A taki chyba jest cel tego, było nie było, przewodnika. Pierwsza połowa jest nieco mniej ciekawa, mimo wszystko jednak warto ją przetrwać, do końca czytało mi się już bardzo płynnie i przyjemnie.

Nie należę do oddanych fanów Szczygła i jego stylu pisania. Do tego jest on obiektem słusznej krytyki, dotyczącej bardziej ogólnie większości "polskiej szkoły reportażu". Krytyka ta demaskuje nadmierne skupienie na konstrukcji literackiej reportaży: poszukiwanie dopiętych dobrze klamr, ciekawych analogii, powiązań, dążenie do odkrywania przed czytelnikiem pewnych...

Uwielbiam książki pana Mariusza. Zdolny i błyskotliwy. Świetnie się je czyta.
"Osobisty przewodnik po Pradze" to kolejna książka tego autora, po którą sięgnęłam.
I naprawdę zachęciła mnie, by wybrać się do Pragi ponownie, już jako bardzo dorosła osoba :-)).

Uwielbiam książki pana Mariusza. Zdolny i błyskotliwy. Świetnie się je czyta.
"Osobisty przewodnik po Pradze" to kolejna książka tego autora, po którą sięgnęłam.
I naprawdę zachęciła mnie, by wybrać się do Pragi ponownie, już jako bardzo dorosła osoba :-)).

Mariusz Szczygieł, czechofil, przedstawia Pragę ze swojej perspektywy. Opisuje różne miejsca, które warto odwiedzić, opierając to o własne doświadczenia, anegdoty i ich historie. Dla zainteresowanych Czechami lub wielbicielom Gottlandu tego samego autora.

Mariusz Szczygieł, czechofil, przedstawia Pragę ze swojej perspektywy. Opisuje różne miejsca, które warto odwiedzić, opierając to o własne doświadczenia, anegdoty i ich historie. Dla zainteresowanych Czechami lub wielbicielom Gottlandu tego samego autora.

"Niezwykły" przewodnik po Pradze, tej czeskiej oczywiście :)
Polecam

"Niezwykły" przewodnik po Pradze, tej czeskiej oczywiście :)
Polecam

"Osobisty przewodnik" odczekał na półce kilka lat, bo wymyśliłam sobie, że będzie to moja lektura na wieczory w Pradze. W końcu się doczekałam. Plan zwiedzania miałam ustalony po swojemu, więc książka służyć mi miała przede wszystkim we wczuciu się w klimat i z tego wywiązała się znakomicie. To rzeczywiście bardzo osobisty przewodnik. Pełen miejsc, których w większości trudno znaleźć w standardowych publikacjach (ale też i nie takich, których niezobaczenie będzie jakąś wielką stratą).

To co powstrzymuje mnie od wyższej oceny to maniera Autora, pozującego trochę na przewodnicką wersję arbitra elegancji. On po prostu wie co jest ważne, na Pradze zjadł zęby, gardzi mainstreamową turystyką i wartość widzi tylko w niszy. Nie jak gmin przetaczający się masą po Hradczanach. W dodatku miastu nonszalancko poświęca niewiele więcej czasu, co samemu sobie. Liczne anegdotki z życia Autora oczywiście wpisują się w tytuł książki ("osobisty"),podobnie jak i nieoczywiste miejsca (znów "osobisty"),więc trochę się czepiam, ale chyba po prostu oczekiwałam mniej pretensjonalnego wykonania.

"Osobisty przewodnik" odczekał na półce kilka lat, bo wymyśliłam sobie, że będzie to moja lektura na wieczory w Pradze. W końcu się doczekałam. Plan zwiedzania miałam ustalony po swojemu, więc książka służyć mi miała przede wszystkim we wczuciu się w klimat i z tego wywiązała się znakomicie. To rzeczywiście bardzo osobisty przewodnik. Pełen miejsc, których w większości...

Idealna przed wyjazdem do Pragi, o ile chcesz ją zwiedzać z alternatywnej strony, a Most Karola nie jest najwyżej na Twojej liście rzeczy do zobaczenia. Przewodnik przeplatają świetne opowiadania - anegdoty autora.

Idealna przed wyjazdem do Pragi, o ile chcesz ją zwiedzać z alternatywnej strony, a Most Karola nie jest najwyżej na Twojej liście rzeczy do zobaczenia. Przewodnik przeplatają świetne opowiadania - anegdoty autora.

portret Pragi napisany z czułością i miłością. widać lata pana Mariusza spędzona na poznawaniu wciąż i wciąż Czech i ich stolicy i jego ogromną fascynację regionem. jak zawsze u Szczygła wspaniały język i jego niezawodne poczucie humoru.

portret Pragi napisany z czułością i miłością. widać lata pana Mariusza spędzona na poznawaniu wciąż i wciąż Czech i ich stolicy i jego ogromną fascynację regionem. jak zawsze u Szczygła wspaniały język i jego niezawodne poczucie humoru.

Bardzo ,bardzo dobre.Świetne opisy miejsc i fantastyczny humor.

Bardzo ,bardzo dobre.Świetne opisy miejsc i fantastyczny humor.

Nieoczywisty przewodnik i nieoczywiste miejsca. Nawet bez planów odwiedzenia Pragi to lektura warta uwagi. Miło spędziłam z nią czas.

Nieoczywisty przewodnik i nieoczywiste miejsca. Nawet bez planów odwiedzenia Pragi to lektura warta uwagi. Miło spędziłam z nią czas.

Dziękuję mój ukochany synu Jeremi za książkę z dedykacją autora (Targi Poznańskie 10/04/2023).

Dziękuję mój ukochany synu Jeremi za książkę z dedykacją autora (Targi Poznańskie 10/04/2023).