Fascynująca książka dla wszystkich miłośników architektury i urbanistyki. Świetnie napisana opowieść o ludziach, polityce i uwarunkowaniach społecznych, które sprawiły, że dzisiejsze centrum Warszawy wygląda tak, a nie inaczej. Wiele historii opisanych w książce wyjaśniło pozwoliło mi zrozumieć lepiej to miasto i jego zagospodarowanie przestrzenne.

Fascynująca książka dla wszystkich miłośników architektury i urbanistyki. Świetnie napisana opowieść o ludziach, polityce i uwarunkowaniach społecznych, które sprawiły, że dzisiejsze centrum Warszawy wygląda tak, a nie inaczej. Wiele historii opisanych w książce wyjaśniło pozwoliło mi zrozumieć lepiej to miasto i jego zagospodarowanie przestrzenne.

Trochę mi brakuje statystyk, podsumowania ile udało się odbudować, co zburzono itp. Niemniej książka jest dobra i warto ją przeczytać. Chociaż razi trochę jej układ, ale to powoli znak rozpoznawczy autora.

Trochę mi brakuje statystyk, podsumowania ile udało się odbudować, co zburzono itp. Niemniej książka jest dobra i warto ją przeczytać. Chociaż razi trochę jej układ, ale to powoli znak rozpoznawczy autora.

Warszawa po II wojnie światowej była idealnym poligonem doświadczalnym dla miejskich planistów. Zabudowa miejska na lewym brzegu Wisły została zniszczona w znaczny sposób, na prawej stronie Wisły również było sporo zniszczeń, ale na pewno mniej. Ludzie z Biura Odbudowy Stolicy już w 1945 roku zabrali się do planowania, a ochotnicy do odgruzowywania. Obraz stolicy był opłakany, brakowało wszystkiego, jednocześnie wykorzystywano każda cegłę, czy inne elementy, które nadawały się do użycia, aby jak najszybciej ludzie mogli zacząć wracać do swoich mieszkań.
Na pierwszy ogień poszedł Mokotów, Praga, Grochów, oraz Saska Kępa, czyli dzielnice stosunkowo najmniej zniszczone, a co za tym idzie, można je było najszybciej postawić na nogi.
Oczywistym jest, że warunki lokalowe w tamtych czasach urągały wszelkim standardom, ludzie tłoczyli się po kilkanaście osób w małych mieszkaniach.
Bardzo ciekawa pozycja, dla kogoś kto interesuje się historią Warszawy.

Warszawa po II wojnie światowej była idealnym poligonem doświadczalnym dla miejskich planistów. Zabudowa miejska na lewym brzegu Wisły została zniszczona w znaczny sposób, na prawej stronie Wisły również było sporo zniszczeń, ale na pewno mniej. Ludzie z Biura Odbudowy Stolicy już w 1945 roku zabrali się do planowania, a ochotnicy do odgruzowywania. Obraz stolicy był...

Bardzo ciekawa, drobiazgowa opowieść o odbudowie Warszawy. Ale zastrzegam, tylko dla tych, którzy naprawdę stolicę kochają - innych przytłoczy naukowy język, liczba szczegółów, nazwisk i dzielnic. Przy okazji, byłam w Warszawie wiele razy, zazwyczaj odwiedzałam Plac Zamkowy, a dopiero z książek o jej odbudowie dowiedziałam się o schodach zamkowych przy Trasie WZ :)

Bardzo ciekawa, drobiazgowa opowieść o odbudowie Warszawy. Ale zastrzegam, tylko dla tych, którzy naprawdę stolicę kochają - innych przytłoczy naukowy język, liczba szczegółów, nazwisk i dzielnic. Przy okazji, byłam w Warszawie wiele razy, zazwyczaj odwiedzałam Plac Zamkowy, a dopiero z książek o jej odbudowie dowiedziałam się o schodach zamkowych przy Trasie WZ :)

Najlepsza książka świata. Serio, nie wiem jak Piątkowi udało się z tak w sumie mało seksownego tematu zrobić opowieść nieodkładalną. Cegła, którą czyta się w max. dwie noce, jedyna historyczno-architektoniczno-urbanistyczna książka, którą czyta się z wypiekami na twarzy i zarywa dla niej sen. No i Warszawę człowiek od razu kocha bardziej.
Straszna szkoda, że nikt nie zainwestował w tłumaczenie na angielski (trochę rozumiem, bo to cegła).

Najlepsza książka świata. Serio, nie wiem jak Piątkowi udało się z tak w sumie mało seksownego tematu zrobić opowieść nieodkładalną. Cegła, którą czyta się w max. dwie noce, jedyna historyczno-architektoniczno-urbanistyczna książka, którą czyta się z wypiekami na twarzy i zarywa dla niej sen. No i Warszawę człowiek od razu kocha bardziej.
Straszna szkoda, że nikt nie...

Książka poprawna, rzetelna. W połowie zaczyna się nudna dla osób , które nie mieszkają w Warszawie. Szum wokół tej książki jest rozdmuchany.

Książka poprawna, rzetelna. W połowie zaczyna się nudna dla osób , które nie mieszkają w Warszawie. Szum wokół tej książki jest rozdmuchany.

No i człowiek patrzy teraz na stolicę już w inny sposób!

No i człowiek patrzy teraz na stolicę już w inny sposób!

Ciekawa historia o tym, że nie od razu Warszawę odbudowano

Ciekawa historia o tym, że nie od razu Warszawę odbudowano

Po absolutnie genialnej "Gdyni obiecanej" sięgam z wielką nadzieją po kolejną książkę Grzegorza Piątka. Wbrew pozorom nie jest to zapis z historii architektury, ale próba dekonstrukcji (i rekonstrukcji) dotychczasowego mitu powstałego tuż po wojnie Biura Odbudowy Stolicy (BOS). Próba udana, bo powstała niezwykle drobiazgowa i wiarygodna opowieść o ludziach, których zaangażowanie miało pozapolityczne źródła, pomimo że BOS niewątpliwie stanowił polityczną przybudówkę partii komunistycznej.

Źródeł entuzjazmu, jaki towarzyszył powojennej odbudowie Warszawy, Piątek poszukuje w okresie międzywojnia, a ściślej mówiąc we wstydzie, jakim napawała Warszawa przed zniszczeniem. Ówczesne plany przebudowy i rozbudowy przerwała wojna, a następnie zniweczyły planowe akcje jej zniszczenia zrealizowane po upadku powstania w getcie i Powstania Warszawskiego.

Piątek dokonał iście benedyktyńskiej pracy gromadząc w jednym miejscu liczne rozproszone teksty dotyczące czasów odbudowy Warszawy (wspomnienia, eseje),a następnie opatrując je zgrabną narracją i bogatymi przypisami. Mimo że optymizm tamtych lat często kojarzony jest z propagandą komunistyczną, autor przedstawił członków BOS jako marzycieli i zapaleńców, którzy w trudnych warunkach wśród ruin miasta doprowadzili do inwentaryzacji zniszczeń i koordynacji procesu jego odbudowy.

Oczywiście „Najlepsze miasto świata” nie wyczerpuje tematu odbudowy Warszawy - nie tylko dlatego, że zakres czasowy książki kończy się na roku 1949, kiedy zamknięto BOS, ale też dlatego, że większość znanych nam dzisiaj założeń urbanistycznych powstała dopiero w kolejnych latach (w tym PKiN i MDM). Może autor pokusi się zatem o kolejne części?

Po absolutnie genialnej "Gdyni obiecanej" sięgam z wielką nadzieją po kolejną książkę Grzegorza Piątka. Wbrew pozorom nie jest to zapis z historii architektury, ale próba dekonstrukcji (i rekonstrukcji) dotychczasowego mitu powstałego tuż po wojnie Biura Odbudowy Stolicy (BOS). Próba udana, bo powstała niezwykle drobiazgowa i wiarygodna opowieść o ludziach, których...

Książka świetnie opisująca początki odbudowy stolicy. Dużo informacji o architektach oraz ich projektach.

Książka świetnie opisująca początki odbudowy stolicy. Dużo informacji o architektach oraz ich projektach.